Margriet Hermans en het gezondheidstotalitarisme

Margriet Hermans is een zeer hardwerkende Open VLD-politica die het nog altijd pijnlijk vind dat men haar niet ernstig neemt als politica. Maar hoezeer ik haar persoonlijk ook alle respect toedraag, als ik haar voorstellen lees kan ik begrijpen waarom.

Margriet Hermans pleitte er gisteren voor dat gemeentes bij het afleveren vergunningen voor frituren en snoepwinkels vlakbij scholen moeten nagaan "of dit wel opportuun is". Alle respect voor Margriet, maar dit voorstel is niet alleen belachelijk maar zelfs onliberaal.

Eerst en vooral stel ik me de vraag of dat hele systeem van vergunning en toelatingen om een zaak te beginnen niet beter wordt afgeschaft. Wat is daar nu eigenlijk het nut van? Sociaal micro-management brengt toch niets op? Waarom zou een ondernemer die denkt dat zijn zaak op locatie x goed zal draaien, en een akkoord heeft met de eigenaar of eigenaar is van dat onroerend goed, daarvoor nog de toelating van de staat nodig hebben? Ik heb het hier niet over zaken met mogelijk schadelijke gevolgen maar een snoepjeswinkel of een frituur of een café. Laat die vergunningsplicht vallen tenzij er vooraf duidelijke aanwijzingen zijn dat die zaak op die locatie voor niet toelaatbare overlast zou zorgen, met de bewijslast bij de gemeente of stad.

Ten tweede vraag ik me af wat mevrouw Hermans met dit voorstel wil bereiken. Als liberale politica kan ze toch niet écht pleiten dat de overheid mensen tegen zichzelf gaat beschermen, en dan nog van zoiets banaals als snoep of snacks. De volgende stap is een webcam in elke koelkast en gezondheidspolitie die mensen met wat overgewicht beboet als ze in de Macdonalds gaat eten. De staat heeft gewoon het recht niet om de burger op zo'n manier te gaan manipuleren. Dat is een niet-toelaatbare onderdrukking van de zelfbeschikking.

Vergeet bovendien niet dat dit nog maar een keer een nieuw pesterijtje richting zelfstandigen is. Dat is in België een nationale sport onder politici. Dat er daardoor economische malaise heerst, jobs naar het buitenland verdwijnen en het zwart circuit in België zo belangrijk geworden is dat een ontmanteling ervan de economie doet instorten, is voor hen irrelevant.

Stel u nu eens voor dat mevrouw Hermans haar zin krijgt. Hoeveel schoolkinderen komen op weg naar huis een frituur of snoepwinkel tegen? Zal ook maar één kind minder snoepen door deze maatregel? Natuurlijk niet. Wie aan de schoolpoort wordt afgehaald na school kan sowieso niet naar de snoepwinkel of frituur. Zij die wel naar snoepwinkel of frituur gaan, vinden die twee straten verder ook wel. Misschien maken ze dan zelfs een omweg om naar huis te gaan, wat net méér problemen zou veroorzaken.

Wat met mensen die dichtbij een school wonen? Worden die dan gestraft doordat er geen fastfood of snoepwinkels in de buurt zijn, "voor het welzijn van de kinderen"?

Laten we met zijn allen snel vergeten dat dit voorstel er ooit geweest is.