Een update uit de Kaukasus (Vincent De Roeck)
Ik weet niet hoe het in België met de berichtgeving over Georgië gesteld is, maar hier in Georgië zelf is de toestand eigenlijk nog maar weinig veranderd in vergelijking met vorige week. De Russen hebben immers niet enkel Abchazië en Zuid-Ossetië als onafhankelijke landen erkend, maar bezetten ook nog steeds strategische punten rond Gori en steden in West-Georgië zoals de havenstad Poti. De geprojecteerde economische groei voor 2008 van 12,5% in Georgië werd al teruggebracht tot maximum 5% en de regering discussieert hier zelfs over dollarisering van de economie om de negatieve impact van de herstelwerken en de influx van buitenlands kapitaal na deze crisis op de Georgische munt, de Lari, te neutraliseren. Verder zijn er nog steeds honderdduizenden mensen op de dool en dreigt het gebruik van schoollokalen voor de opvang van vluchtelingen het begin van het nieuwe schooljaar te hypothekeren.
Maar het meest bedreigende element zou naar verluidt het wangedrag van de Russen in bezet (“bevrijd”) gebied zijn, althans dan toch volgens de pers en mensen ter plaatse. In Abchazië en Zuid-Ossetië zouden Russische ambtenaren bezig zijn met het massaal uitreiken van Russische paspoorten en zouden weigeraars geëxecuteerd of gedeporteerd worden. Nochtans is het leven in Georgië helemaal niet tot een stilstand gekomen. In Tbilisi is de toestand genormaliseerd en verdringen aftandse taxi’s elkaar opnieuw in de wirwar van nauwe straatjes en kronkelende bergpaadjes.
En ook al zaten er maar twaalf passagiers op mijn vliegtuig en had mijn hotel in Oud-Tbilisi maar drie gasten op een vijftigtal kamers, Turken en Azeri’s komen nog steeds met plezier naar de berg- en waterresorts van Georgië, oorlog of geen oorlog. In de oude Sovjet-vakantiekolonie aan het meer van Bazaleti, het complex waar ik momenteel verblijf, is wel maar een vijfde van de appartementen bezet, maar dat heeft naar verluidt meer te maken met de grootheidswaanzin van de Joods-Amerikaanse eigenaar dan met de huidige toestand in deze Kaukasusrepubliek.
En ook de export leeft terug op ondanks de blokkade van de haven van Poti, net als de handel tussen Armenië, Azerbeidjan en Georgië, want ook al zijn deze drie landen niet meteen elkaars beste vrienden, toch voelen ze zich verenigd in hun strijd tegen de Russische dominantie in deze regio. En dat het toerisme nog steeds hoogtij viert, is eigenlijk niet eens zo verwonderlijk. Georgische meisjes ogen immers verlegen en jongens lijken zelfingenomen maar achter dit uiterlijk vertoon schuilt een extrovert volk dat zich - niet geheel onterecht - “het vriendelijkste volk van de wereld” pleegt te noemen.
Ook de gastvrijheid en het geloof kenmerken deze bergcommune van 4,5 miljoen orthodoxe Christenen, net als de adembenemende panorama’s, de uitstekende keuken met lokale topwijnen, de afgelegen dorpjes, de bergkloosters, de nationale parken, de spa’s en thermen, en de natuurpracht van dit Kaukasusland. Georgië is volgens mij één van 's werelds laatste pure gemeenschappen en ook hun landschap vertaalt deze puurheid. Hun gebrekkige talenkennis is wel een minpunt maar met wat goede wil en geduld kan je hier ver komen, of met een basis Georgisch of Russisch natuurlijk…
Verder valt mij hier ook het enorme gevoel van verbondenheid tussen de buitenlanders op. Tijdens zowel mijn ontbijt in het Marriott op het Vrijheidsplein als een latere lunch in het Radisson (ik had geen flauw benul van de toestand of de kwaliteit van het eten in Georgië dus dacht ik op “safe” te spelen, maar dat bleek achteraf helemaal onnodig) op het Rozenplein - daar waar de anti-Shevernadze-revolutie plaatsvond - kwamen andere Europeanen spontaan bij mij aan tafel aanschuiven om ervaringen uit te wisselen.
Maar wat mij hier wel ook bijblijft is de precaire situatie van de nutsvoorzieningen en de vreemde politieke situatie. Een drietal maal per avond valt de elektriciteit hier uit en ook van generatoren heeft men kennelijk nog nooit gehoord. De airconditioning oogt middeleeuws, het internet valt regelmatig weg en gsm-verbindingen zijn maar zelden beschikbaar. Nu heeft dit misschien iets te maken met de conflictsituatie, maar de lokale Georgiërs zeggen van niet.
Tenslotte blijkt ook de impressie in het Westen dat Saakasjvili enorm populair is onder zijn bevolking een fantasie te zijn. De meerderheid hier heeft een afkeer van deze ultra-nationalist die zich laat omringen met oud-KGB-mensen en lokale oligarchen, en een enkeling durft zelfs de idee te opperen dat Saakasjvili op dit conflict aanstuurde om zo de opkomst van een échte oppositie tegen te houden en in de volgende verkiezingen zeker herkozen te worden.
Dat Saakasjvili zelf geen heilige is, blijkt trouwens ook uit een aantal recente maatregelen. Hij liet enkele dagen geleden immers de toegang tot alle Russische webservers blokkeren en haalde ook alle Russische televisiestations uit de ether. Saakasjvili is misschien wel beduidend beter dan Poetin, maar een echte liberale heilige is ook hij zeker en vast niet. Het aan banden leggen van de pers, ook al is die Russisch, is eigenlijk gewoon onaanvaardbaar.
Maar het meest bedreigende element zou naar verluidt het wangedrag van de Russen in bezet (“bevrijd”) gebied zijn, althans dan toch volgens de pers en mensen ter plaatse. In Abchazië en Zuid-Ossetië zouden Russische ambtenaren bezig zijn met het massaal uitreiken van Russische paspoorten en zouden weigeraars geëxecuteerd of gedeporteerd worden. Nochtans is het leven in Georgië helemaal niet tot een stilstand gekomen. In Tbilisi is de toestand genormaliseerd en verdringen aftandse taxi’s elkaar opnieuw in de wirwar van nauwe straatjes en kronkelende bergpaadjes.
En ook al zaten er maar twaalf passagiers op mijn vliegtuig en had mijn hotel in Oud-Tbilisi maar drie gasten op een vijftigtal kamers, Turken en Azeri’s komen nog steeds met plezier naar de berg- en waterresorts van Georgië, oorlog of geen oorlog. In de oude Sovjet-vakantiekolonie aan het meer van Bazaleti, het complex waar ik momenteel verblijf, is wel maar een vijfde van de appartementen bezet, maar dat heeft naar verluidt meer te maken met de grootheidswaanzin van de Joods-Amerikaanse eigenaar dan met de huidige toestand in deze Kaukasusrepubliek.
En ook de export leeft terug op ondanks de blokkade van de haven van Poti, net als de handel tussen Armenië, Azerbeidjan en Georgië, want ook al zijn deze drie landen niet meteen elkaars beste vrienden, toch voelen ze zich verenigd in hun strijd tegen de Russische dominantie in deze regio. En dat het toerisme nog steeds hoogtij viert, is eigenlijk niet eens zo verwonderlijk. Georgische meisjes ogen immers verlegen en jongens lijken zelfingenomen maar achter dit uiterlijk vertoon schuilt een extrovert volk dat zich - niet geheel onterecht - “het vriendelijkste volk van de wereld” pleegt te noemen.
Ook de gastvrijheid en het geloof kenmerken deze bergcommune van 4,5 miljoen orthodoxe Christenen, net als de adembenemende panorama’s, de uitstekende keuken met lokale topwijnen, de afgelegen dorpjes, de bergkloosters, de nationale parken, de spa’s en thermen, en de natuurpracht van dit Kaukasusland. Georgië is volgens mij één van 's werelds laatste pure gemeenschappen en ook hun landschap vertaalt deze puurheid. Hun gebrekkige talenkennis is wel een minpunt maar met wat goede wil en geduld kan je hier ver komen, of met een basis Georgisch of Russisch natuurlijk…
Verder valt mij hier ook het enorme gevoel van verbondenheid tussen de buitenlanders op. Tijdens zowel mijn ontbijt in het Marriott op het Vrijheidsplein als een latere lunch in het Radisson (ik had geen flauw benul van de toestand of de kwaliteit van het eten in Georgië dus dacht ik op “safe” te spelen, maar dat bleek achteraf helemaal onnodig) op het Rozenplein - daar waar de anti-Shevernadze-revolutie plaatsvond - kwamen andere Europeanen spontaan bij mij aan tafel aanschuiven om ervaringen uit te wisselen.
Maar wat mij hier wel ook bijblijft is de precaire situatie van de nutsvoorzieningen en de vreemde politieke situatie. Een drietal maal per avond valt de elektriciteit hier uit en ook van generatoren heeft men kennelijk nog nooit gehoord. De airconditioning oogt middeleeuws, het internet valt regelmatig weg en gsm-verbindingen zijn maar zelden beschikbaar. Nu heeft dit misschien iets te maken met de conflictsituatie, maar de lokale Georgiërs zeggen van niet.
Tenslotte blijkt ook de impressie in het Westen dat Saakasjvili enorm populair is onder zijn bevolking een fantasie te zijn. De meerderheid hier heeft een afkeer van deze ultra-nationalist die zich laat omringen met oud-KGB-mensen en lokale oligarchen, en een enkeling durft zelfs de idee te opperen dat Saakasjvili op dit conflict aanstuurde om zo de opkomst van een échte oppositie tegen te houden en in de volgende verkiezingen zeker herkozen te worden.
Dat Saakasjvili zelf geen heilige is, blijkt trouwens ook uit een aantal recente maatregelen. Hij liet enkele dagen geleden immers de toegang tot alle Russische webservers blokkeren en haalde ook alle Russische televisiestations uit de ether. Saakasjvili is misschien wel beduidend beter dan Poetin, maar een echte liberale heilige is ook hij zeker en vast niet. Het aan banden leggen van de pers, ook al is die Russisch, is eigenlijk gewoon onaanvaardbaar.
posted by Vincent De Roeck @ 15:13
22 comments
22 Comments:
bewondering voor deze kritische nota's uit Georgië. De dingen zijn blijkbaar nooit zo zwart-wit, als in bepaalde media gebracht. Mooi van dat van iemand in situ te kunnen lezen!
Santorin
Kijk, Vincent, ik heb ook grote bewondering voor uw 'activisme' en voor uw schrijf- en denkvermogen. Maar, jij loopt rond met een paspoort van een land met de morele pretentie van "neutraliteit" in reele morele/politieke dilemmas (ik weet dat de kennis van bijbelse parabels niet meer is wat ze vroeger was onder Vlamingen). En, ook al wil ik uw ontegensprekelijke moed (van naar oorlogsgebied te trekken) niet minimaliseren, jij kunt waarschijnlijk morgen op het vliegtuig stappen, terwijl de meeste Georgiers dat niet kunnen doen.
Het lijkt me volkomen onrealistisch van geen "beperkingen" te verwachten op de media van de vijand, wanneer die vijand bezig is met (1) het annexeren van een substantieel gedeelte van uw land, met (2) het systematisch vernielen van belangrijke infrastructuur, om (3) van de vreselijke menselijke 'kost' nog maar te zwijgen. Als jij denkt dat men de Russen zou kunnen bevechten in oorlogstijd zonder zelf 'Russische' media-methodes te gebruiken, dan zit uw lichaam misschien in Tbilisi, maar dan zit uw geest nog te veel in de Brusselse of Leuvense salons van Vanfraechem en consoorten.
P.S. Ik heb vroeger ook nog rondgelopen in het Ethiopia van 'marxist' Mengistu (toen die zojuist keizer Haileh Selassie onder de vloer van 'zijn' paleis had begraven), en later ook in het Irak van onze vriend Saddam tijdens de Iran-Irak oorlog. Maar ik denk niet dat u enige realistische vrees zou moeten hebben omtrent het 'karakter' van Saakashvili (en wat er met u zou kunnen gebeuren). In vergelijing met Mengistu, Saddam en Putin, denk ik dat Saakashvili een 'zuiderse' koorknaap is.
Marc, allemaal goed en wel, maar wat is uw punt juist?
blinde trouw aan bondgenoten; liefde dus eigenlijk.
:-)
http://www.spiegel.de/politik/ausland/0,1518,574783,00.html
Wat vindt de auteur - en zijn Amerikaanse suikeroom - van de inval van de vriendelijke Georgiërs in de opstandige deelrepubliek ? Is het zelfbeschikkingsrecht van Zuid-Osseten en Abchaziërs ondergeschikt aan dat van Georgiërs (of Vlamingen, nog zo'n vriendelijk volk van bedeesde meiskes en zelfingenomen jongens) ?
Bestaat er een mij onbekende libertaire logica, superieur aan de simpele logica dat een volk zelf moet kunnen bepalen of het al dan niet deel wil uitmaken van deze of gene federatie ? Of willen ook libertariërs mensen tegen hun zin gelukkig maken ?
@ Eerste anoniemeling zonder naam
Mijn 'punt' staat expliciet in mijn tweede paragraaf, in antwoord op Vincent's laatste paragraaf. Vermits u duidelijk kunt schrijven, moet u toch ook kunnen lezen? Misschien kan iemand anders het nog duidelijker uitdrukken?
Ik zal mijn punt in een meer algemene vorm herhalen. Wanneer men in oorlogstijd zit dan is het allereerste probleem voor een relatief-democratische staat dat de vijandelijke bezetter de eigen staat (en dus ook de relatieve eigen 'vrijheid' van die staat) gaat uitdoven of vernielen. Men moet er dan ook ALLES op zetten om EERST dat gevaar van de vernieling van de eigen staat te voorkomen. Mediabeperkingen (en zeker op de media van de vijand) zijn dan ook secundair.
Het is een typische illusie van vele (vooral jonge) Westerlingen dat men met 'gebonden handen' een oorlog zou kunnen winnen tegen een vijand met ongebonden handen. Die illusie kan enkel gedijen onder mensen die (voorlopig) zelf nog niet moeten vechten om te kunnen overleven als vrije mensen, omdat anderen dat voor hen hebben gedaan (hoofdzakelijk in het verleden, maar gedeeltelijk in het heden ook).
Het is dus een kwestie van prioriteiten in de reele kontekst van de mensenwereld, en niet een kwestie van idealen in een (hopelijk temporele) afwezigheid van vredestijd.
Of Putin dan wel Saakasjvili de opperdemocraat is zal mij persoonlijk worst wezen. Dat Putin in eigen land bijzonder populair is en Saakasjvili in eigen zo te horen niet bepaald populair is vind ik een interessanter gegeven.
De zwart-wit-verhaal van een "democratisch" Georgië dat overvallen wordt door een "autoritair" Rusland (na zelf eerst aangevallen te hebben) is natuurlijk pure propaganda.
Maar finaal interesseert mij het volgende wèl: is Europa erop vooruit gegaan, zijn Europese belangen behartigd, is de wereld er wat veiliger op geworden? Als daar driemaal een negatief antwoord op gegeven wordt doet mij dat alleszins besluiten dat we ab-so-luut deze situatie niet moeten laten verder escaleren.
@ tom vandendriessche
Uw opmerkingen zijn van een bedenkelijke lage kwaliteit.
Ten eerste, Putin is geen democraat. Als u niet op de hoogte zijt van dat gegeven omtrent het grootste en machtigste Europees land, dan scheelt er duidelijk iets aan de berichtgeving in den Belgique. In Rusland staan vandaag alle grote media (evenals een groot deel van de economie) onder de directe controle van dezelfde machtskliek, zodat vrije verkiezingen niet meer mogelijk zijn.
Ten tweede, ook al is Saakashvili geen perfecte democraat, de vergelijking met Putin is absurd. En zelfs als ze beiden van min of meer van hetzelfde kaliber zouden zijn, dan is het nog absurder voor u van te zeggen dat dat u "worst" kan wezen. Waarom? Omdat Rusland een grote impact op u en de Belgische realiteit kan hebben - en heeft! - terwijl Georgia een klein en uitermate zwak (en onderontwikkeld) landje is met geen impact op den Belgique.
Ten derde, Europa is er zeker niet op vooruit gegeaan met deze Russische invasie van een kleine buur, en wie de Russische geschiednis kent zou dat onmiddelijk moeten kunnen begrijpen. Dat sluit u dus uit.
Tenslotte, hoe stelt u voor van dit "niet verder te laten escaleren"? Door de beer zijn goesting te geven. En u denkt dat dat dan het einde van het verhaal zou zijn? U heeft duidelijk niets geleerd van de menselijke geschiedenis.
Beste Marc,
Hoewel ikzelf een overtuigd democraat ben, ben ik er niet van overtuigd dat onze concepten over liberaal-democratie zomaar te verplaatsen zijn naar de rest van de wereld. Het blijft voor mij natuurlijk een referentiekader, dat spreekt. De massamedia in de USA zijn evenzeer in handen van een zekere "kliek", we moeten daar toch niet flauw over doen. Net zoals er een èchte keuze is tussen twee (2!) partijen. Voor je opnieuw de kwaliteit van mijn bijdrage betwist, dit is geen waarde-oordeel, maar gewoon een vaststelling.
Mij interesseert stabiliteit en de belangen die Europa heeft in de eerste plaats. Rusland echter, heeft ook belangen te verdedigen, net zoals elk ander land ter wereld. We moeten daar rekening mee houden. Roekeloze regimes ondersteunen en bewapenen lijken mij geen goede optie. In welke graad dan ook zij democratisch of autoritair zijn naar onze inzichten. Tot 17 jaar na de gelukkige val van het communisme blijven steken in een containment and roll-back beleid uit de Koude Oorlog lijkt mij evenmin een goed plan. Dat terwijl de interdependentie tussen Rusland en Europa groeit. Europa heeft alle voordelen bij een goede relatie met Rusland. Net zoals het het dat heeft met de VSA overigens.
tot zover mijn korte alsmede bedenkelijke tweede bijdrage.
Beste Tom
U gaat van kwaad naar erger. Het is wel erg bedenkelijk wanneer men het verschil niet kent tussen een "vaststelling" en een opinie. Wanneer u schrijft dat de massamedia in de USA in handen zou zijn van een kliek dan parroteert u een mening, en dan nog wel een verkeerde mening, maar een feitelijke vaststelling is dat zeker niet.
Nu, ik ga hier geen lang epistel schrijven over de enorme diversiteit van vrije media in de VS. U zou toch moeten weten dat er enorm veel kritiek op Amerikaanse politiekers wordt verkondigd op/in Amerikaanse media, waar de president misschien wel de meest gediaboliseerde persoon is van allemaal (althans in een ruim deel van de media). In Rusland daarentegen wordt er vandaag nooit kritiek geleverd in de grote media op Putin en Medvedev, en 'verdwijnen' er regelmatig joernalisten die wel kritiek hebben gebracht in kleinere media. Het behoeft dat men over een redelijk brede kennis van de feitelijke situatie in de wereld zou beschikken, alvorens allerlei meningen te gaan verkondigen over geopolitieke gebeurtenissen en gepaste reacties daarop. Dus, de vergelijking die u maakte is volkomen verkeerd.
Putin heeft in recente jaren al herhaaldelijk duidelijk gezegd dat hij de implosie van de soviet unie als de "grootste ramp" van de 20ste eeuw beschouwt, en hij (evenals zijn buitenlandse zaken minister Lavrov) heeft al herhaaldelijk gesignaleerd dat hij sommige van de vroegere soviet republieken terug wil controleren. U kan dat misschien geen barst schelen, maar de buren van Rusland die zien dat natuurlijk anders en die willen wel hun sovereiniteit en zelfbeschikking behouden. Het is wel heel kortzichtig van u, wanneer u denkt dat een manifeste restoratie van het eeuwenoude Russische imperialisme geen nadelige gevolgen gaat hebben voor "Europa". Neem slecht 1 belangrijk voorbeeld, de Europese energievoorziening is gradueel in toenemende mate onder Russische controle komen te vallen. En die controle werd al tegen sommige landen gebruikt om politieke concessies te bekomen in de laatset 2jaren. Het ligt nogal voor de hand dat de oorlog in Georgia te maken heeft met het bekomen van een vazal regime in Georgie om de olietoevoer uit centraal-Azie te kunnen controleren. Het is niet in het belang van Europa van nog meer monopolie macht aan Rusland te geven m.b.t. energie, enz...
"Interdependentie" is een mooi woord, en zo is afhankelijkheid. Als u denkt dat er geen belangrijk verschil zou zijn tussen (a) afhankelijk zijn van een manifeste slechterik, of (b) afhankelijk zijn van een echte 'democraat', dan staan er u nog veel GROTE verrasssingen voor de deur in de afzienbare toekomst.
Ik hoop u niet te schokken, doch even dit. De massamedia is natuurlijk in handen van een zekere kliek. De mediatieke fusies de laatste jaren zijn u blijkbaar ontgaan. Dat betekent niet dat sensu stricto er een mindere diversiteit is. Ik denk dat we beiden wel beseffen wat de impact van de massamedia, en nog meer, de beeldvorming via die massamedia anno 2008 wel niet is. Nu kan het zijn dat in Rusland er minder kleinschalig initiatief mogelijk is -of gewoon aanwezig is- dan in de States, dat wil ik goed geloven, maar ik weet dat niet. We spreken echter over massamedia. Of en hoe die massamedia hun impact hebben, dat is een volledig andere discussie natuurlijk. Over dat BEELD van het "verdwijnen van journalisten" in Rusland. Ik geloof dat Erik Van Goor dat hier eens even geduid heeft: http://openorthodoxie.literatesolutions.org/introductie/commentaren2008/oorlog_rusland_georgie
Het lijkt mij altijd zinvol voorbij de beeldvorming en de propaganda te kijken. Van BEIDE zijden ;)
Nu, over de kern van uw exposé:
"Het ligt nogal voor de hand dat de oorlog in Georgia te maken heeft met het bekomen van een vazal regime in Georgie om de olietoevoer uit centraal-Azie te kunnen controleren."
Ja kijk, het is de USA evenzeer om een vazalregime te doen hé zeg. En de USA heeft ab-so-luut geen probleem met dictatoriale regimes zoals u natuurlijk weet. Buitenlandse politiek draait niet om principes, maar om belangen behartigen. Dat betekent natuurlijk niet dat principes overboord moeten gegooid worden, maar wel dat ze niet de bron van een gezond buitenlands beleid vormen.
Aangaande interdependentie: Rusland is de grootste producent voor zijn grootste klant, Europa. Dat noem ik inderdaad groeiende interdependentie. Het gaat natuurlijk ook stukken verder. De Russische ruimte en de Russische markt, zeker in het licht van het opkomende China en India, is van een bijzonder groot belang voor de rest van Europa. Overigens, de VSA hebben conceptueel gelijkaardige relatie met een anti-democratische schurkenstaat: Saoudi-Arabië. En laat ons vooral China niet vergeten.
Rusland heeft belangen, en die zijn niet goed gelezen. Ik denk dat Europa het kind van de rekening wordt, voor een conflict waar de VSA natuurlijk hun hand in hebben. En dat lijkt mij geen goed plan te zijn, gezien ik Europeaan ben.
Nu, Rusland moet natuurlijk op andere gedachten gebracht worden dan militair ingrijpen. Denkt u werkelijk dat we dat gaan bereiken met een verdere polarisatie?
@ Tom
1) "Schokken", dat kunt u mij zeker niet doen. Ik ben van een andere generatie dan de uwe, en ik ben al vele jaren goed op de hoogte van de kopindegronderij die de Belgische media al lang karakteriseert. Even illustreren met terug te komen op uw vooroordelen omtrent USA media.
2) Wat is de relevantie van uw verwijzing naar "mediatieke fusies"?. Ik presenteerde de manifest-correcte vaststelling dat de VS media vol staan met harde kritiek op de VS overheid en zeker op President Bush, en dat er in Russische media geen kritiek verschijnt op de overheid en zeker NIET op Putin. Dus, wat heeft uw "mediatieke fusies" daar mee te maken?!!. In een dynamische continentale en VRIJE economie worden er voortdurend nieuwe bedrijven geschapen, ondermeer ook via fusies, en ook in de media. U weet blijkbaar niet dat er in de VS een enorme diversiteit van media bestaat, en dat er een permanente vrije competitie plaats grijpt in die media tussen allerlei groepen, maar vooral tussen 2 grote 'ideologieen', en dat in dat opzicht het contrast met de Russiche media-situatie enorm scherp is. U zijt dus duidelijk slecht geinformeerd. Waarom dat zo is dat ga ik nu niet nogmaals herhalen. En als u slecht geinformeerd zijt, wel dan zullen uw opinies over concrete wereldproblemen ook wel navenant zijn, natuurlijk.
3) Uw commentaar over "dictatoriale regimes" is aartsdom. De Russen zijn nu bezig met een relatief-democratische regering te versmachten in Georgia. De VS heeft zo pas 2 affreuse totalitaire regimes vernietigd (en heeft een lange pedigree in dat opzicht, ook bij 'ons' in den Belgique hebben ze dat vroeger gedaan). Wat heeft dat nu te maken met "Saudi Arabia"? U blameert de VS omdat ze NIET ALLE ondemocratische regimes tegelijkertijd verwijderen? In welk opzicht zijn de VS beter 'vrienden' van de Saudis, dan bijvoorbeeld Frankrijk, Duitsland, Belgie, Italia, enz..dat zijn.? Die zijn allemaal even vriendelijk en 'diplomatisch' met Saudi Arabia. Het is gewoon onvoorstelbaar hoe bevooroordeeld en kleinzielig de 'Vlaamse' media' jonge Belgen als u 'achterlaat' in de wereld.
3) Ik heb totaal geen idee wat het is dat u wil zeggen in de rest van uw commentaar. Wat heeft "economische interdependentie" nu te maken met het onderwerp van Georgia, en met de pogingen van Putin om de 'soviet unie' terug te herstellen. Uw probleem is dat van de hedendaagse Belgische cultuur, i.e. men is incapabel geworden om contextuele en proportionele morele oordelen te vormen. En dat komt omwille van het extreem moreel-relativisme dat nu het onderwijs en media doordrengt. U kunt geen 'kwalitatief' verschil meer zien tussen een echte democratie als de VS en een oligarchie gelijk Putin-Rusland, of tussen een illiberale democratie gelijk Botswana en een tirannie gelijk Zimbabwe, enz...Dat belooft voor de Europese toekomst.
Marc,
Ik meen nergens beweerd te hebben dat Rusland overeenstemt met het model van democratie waarin ik mij graag begeef. Ik kan zowel kritieken op de Amerikaanse democratie als op de Russische bedenken. Die nuance vind ik nergens in uw commentaren. Ik heb een vermoeden dat u
1) een blinde liefde koestert voor de VSA
2) gelooft in een utopische invulling van buitenlandse politiek.
Nu vind ik zelf de VSA een fantastisch land, maar dat is niet het enige fantastische land op deze planeet. Verder bepleit ik een realistische buitenlandse politiek waarbij waarden natuurlijk niet overboord gegooid worden, dan wel niet de eerste focus zijn van die politiek, het behartigen van de belangen is dat wel.
De concepten van de Frankfurter Schule zoals cultuurrelativisme zijn mij verder totaal vreemd.
In algemene termen: Rusland heeft belangen die worden aangetast door de VSA in zijn directe periferie. Rusland is niet uit op een conflict met Europa. Wat hebben wij te winnen met provocaties en escalaties in functie van Amerikaanse belangen die de onze schaden? Ik zal zelfs meer zeggen, door dergelijke conflicten maakt men precies die slapende Russische beer wakker, wat mij al helemaal geen goed plan lijkt. De Russische hand èn de Amerikaanse hand aannemen zonder onze eigen handen te laten overdraaien lijkt mij een gezonde positie voor Europa. En ik vind dat niet uit. De Gaulle wist dat al 40 jaar geleden.
Onze goede vriend Pat Buchanan schrijft overigens interessante commentaren op deze crisis. Zijn webstek is een bezoekje waard.
@tom vandendriessche
Pat Buchanan bewijst voor de zoveelste keer zijn breeddenkendheid inzake wereldpolitiek. Hij gaat ook uit van Rusland als een evenwaardige partner, en huldigt niet het vijand-model, eigen aan Bush en co. . De koude oorlog is voorbij: face it!
Frans V.
@ Tom
1) Ik wacht nog steeds op een erkenning van uwentwege omtrent het media-contrast tussen Rusland en de VS, en dat men daar redelijke conclusies kan uit trekken omtrent de natuur van de respectievelijke politieke bestellen. Maar, wees gerust, ik weet dat die erkenning nooit gaat komen. U zijt al verder gehold naar nieuwe onderwerpen.
2) Uw vermoedens omtrent mijn vermeende "blinde liefde" en "utopische invulling", zijn verkeerd. Zij berusten op niets. Hoe zou mijn evaluatie van het Georgia probleem kunnen getuigen van enige "blinde liefde"? En wat is "utopisch" aan de vaststelling dat Rusland (eerder het Putin-regime) zojuist een derde van Georgia, een Europees land, heeft bezet?
3) Maar ja, als u het meer comfortabel vindt - gelijk Frans V - van uw wensen voor realiteit te nemen, dan zult u dat zeker wel blijven doen. Niemand is expliciet uit op een "conflict", maar iedereen heeft zonder enige twijfel wel zijn eigen doestellingen. En wie naar de acties van Putin kijkt, en wie naar zijn woorden (in Rusland) luistert, die zou moeten beseffen dat zijn doelstellingen wel degelijk in conflict liggen met Europese belangen. En wie denkt dat Pat Buchanan "breeddenkend" zou zijn inzake wereldpolitiek, die kent duidelijk Buchanan niet goed, en die neemt ook zijn wensen voor realiteit. Bush is ook iemand die, gelijk jullie, soms zijn wensen voor realiteit neemt. Maar Putin is dat niet. Die weet heel goed wie hij is en wat hij beoogt. Hij is dan ook de facto vandaag de rijkste man van de wereld. Jullie dachten naievelijk dat dat Bill Gates of Warren Buffett was, nietwaar? Omdat het zo in Knack stond, misschien?
Als we nu allemaal tegelijkertijd 5 keer achter mekaar zouden zeggen:
De koude oorlog is voorbij
De koude...
Zou dat daarom werkelijk zo zijn?
Marc,
Ik zou meer informatie moeten hebben over de structuur, eigenaars en toegang tot de massamedia in Rusland en de VSA om een deftige vergelijking te maken. Dat was mijn punt ook niet. Het gaat hem over mediaconcentratie in de massamedia. En die is net zoals in Rusland in de States erg groot. Je vind er genoeg studies over via google. Ik juich overigens toe dat er nieuwe massamedia ontstaat via het net ;)
Ik weet niet hoe oud u bent, ikzelf ben er 30 en heb nog nèt de val van het totalitarisme in Oost-Europa kunnen meemaken. Ik vermoed dat u een stuk ouder bent, en in alle eerlijkheid denk ik dat u in die Koude oorlogsdialectiek bent blijven steken. Een veranderde wereld biedt andere vragen en dus ook andere oplossingen. De VSA hebben gewoon hun Koude Oorlogsstrategie verdergezet nà die Koude Oorlog en via EU en NAVO hun invloedssfeer uitgebreid in Europa. Dat dat vroeg of laat tot ernstige conflicten met Rusland leidt, is duidelijk. En het is Europa die de rekening betaalt hoor.
@Tom Vandendriessche: "De VSA hebben gewoon hun Koude Oorlogsstrategie verdergezet nà die Koude Oorlog en via EU en NAVO hun invloedssfeer uitgebreid in Europa."
De Oost-Europese landen hadden niets liever dan tot de Westerse, Amerikaanse invloedssfeer te gaan behoren. Ontzegt u landen als Polen, de Baltische staten, Georgië, Oekraïne, het recht om vrijwillig hun vrienden te gaan uitkiezen en bondgenootschappen af te sluiten?
Of de VS nu actief of puur passief 'open staat' voor bondgenootschappen met ex-Oostbloklanden, voor u is dat blijkbaar hoe dan ook een provocatie aan het adres van Rusland?
Een terechte opmerking, Luc, dat die Oost-Europese landen na de val van het communisme hun onafhankelijkheid opeisten en om die te garanderen zich buiten de Russische invloedssfeer wensten te plaatsen. Vandaar dat opname in de NAVO hen goed uitkwam -een militaire garantie- en het de VSA (en Europa) ook goed uitkwam toen. Er was immers nog geen antwoord klaar op een plots veranderde omstandigheid door de implosie van het communistisch blok en vervolgens het uiteenvallen van de USSR.
Je zal het tevens met mij eens zijn vermoed ik dat in de jaren die daarop volgenden Rusland betrokken werd bij de NAVO (gezamenlijke oefeningen bv.) en in tal van internationale overlegorganen betrokken werd als partner (WTO etc.). Vanuit een verzwakte Russische positie lag hierin een unieke gelegenheid voor Europa om dit verder uit te bouwen.
Nu, ik denk dat dit pad gaandeweg (!) verlaten is vanaf de neoconservatieven in het witte huis zaten die een effectieve roll-back-operatie opzetten met als stappen: uitbreiding van de EU, orchestreren of minstens ondersteunen van revoluties allerhande (Wit-Rusland, Ukraïne, Georgië), de Servisch-Yugoslavische kwestie en finaal de Kosovaarse kwestie, wat echt een trigger is. Dit gekoppeld aan een Rusland dat sinds Putin een hele opgang gemaakt heeft, heeft uiteindelijk geleid tot de gevaarlijke cocktail waarin we nu verzeild geraakt zijn. En daar wil ik zo snel mogelijk opnieuw van af en terugkeren naar dat eerste pad.
Wat betreft die onafhankelijke staten die de vrije keuze hebben zich bij deze of gene alliantie aan te sluiten. Legalistisch en principieel klopt dat natuurlijk. Het is tevens erg naïef. Landen hebben immers belangen. Amerika had dat met de rakettenkwestie. Rusland heeft vergelijkbare belangen. In plaats van die goed te lezen, is er een confrontatiepolitiek gevoerd.
Ik denk dat andere opties tot meer stabiliteit en veiligheid leiden. Zeker omdat Rusland voor Europa belangrijk is, en voor het oplossen van bijvoorbeeld de Iraanse kwestie.
@ Tom
Zoals ik reeds stelde, die 'erkenning' omtrent het media contrast tussen Rusland en de VS die gaat nooit van u kunnen komen. Waarom? Omdat u weigert van empirische observaties te maken. U verkiest van allerlei OPINIES te blijven parroteren die u in de media leest. Opinies over vermeende "belangen", over neocons..." en weet ik nog wat.
Voor de laatste keer: NEE, u heeft geen verdere informatie nodig over "eigenaars, toegang etc..." om een "deftige vergelijking" te kunnen maken. Een gewone 'normale' (i.e. niet-ideologisch bevooroordeelde) observator van het wereldgebeuren, die WEET dat de VS media PERMANENT vol staan met diverse kritiek op de VS overheid en speciaal op de VS president, en die ZOU ook moeten weten dat er in de Russiche media geen kritiek op PUTIN verschijnt. U WIL dit NIET weten, en daarom weet u het niet, en daarom ook zijn uw opinies verkeerd. U zit figuurlijk met de kop in de grond. Finito.
Marc, het ontgaat mij volledig waarom de eigenschappen van de Russische, dan wel de Amerikaanse media relevant zijn voor een analyse van het recente conflict rond Georgië en nog meer ontgaat het mij wat voor invloed dit heeft op een geostrategische positionering van en voor Europa.
Dat de Amerikaanse media bol staat van kritieken op de president en dat dit in Rusland niet zo is wil ik goed geloven. Et alors?
Gaat men een oorlog voeren om een medialandschap te herorganiseren misschien? Dat vrije media een uiting is van liberaal-democratische principes spreekt natuurlijk voor zich.
georgies hebben veel mensen in abkhazie gedood mensen van abkhazie haatten georgies.russen hebben wel mensen van abkhazie beschermen!
Een reactie posten
<< Home