iPhone zet verbod op koppelverkoop onder druk (Vincent De Roeck)

Nu de iPhone-rage al ietwat getemperd is, het dingetje is immers al meer dan één jaar wereldwijd in circulatie, waag ik mij ook aan een kort tekstje over dat toestel, of beter: over de nonsens en overheidsregulitis daarachter. Ik ben een enorme gadgetfanaat en momenteel al aan mijn tweede BlackBerry en tweede PDA-zakagenda toe, maar toch ben ikzelf nog niet helemaal overtuigd van de meerwaarde van deze laatste uitbreiding van het Apple-gamma. Sinds 11 juli laatstleden is de “iPhone 3G”, het nieuwste model, ook in België te koop, en dit voor 525 euro, BTW inclusief. Tal van whizzkids en ingenieursstudenten zullen de komst van de iPhone naar België niet meteen bejubelen want zij verdienen immers al maanden een aardig zakcentje bij met het “unlocken”, het bruikbaar maken voor Belgische operatoren, van in het buitenland gekochte iPhones. Maar hun lucratief handeltje lijkt toch ook nog niet meteen voorbij te zijn, want 525 euro blijft nog steeds een dure prijs in vergelijking met het buitenland én - vooral - met de door Apple-topman Steve Jobs hoogdravend aangekondigde richtverkoopprijs van 130 euro (200 USD). Het Belgische verbod op de koppelverkoop is daar volgens mij de hoofdoorzaak van.

In het buitenland bestaan er tegenwoordig zelfs formules waarbij je een iPhone gratis krijgt bij het afsluiten van een contract van minstens drie jaren met eenzelfde telecomprovider. In België is deze praktijk verboden, zogezegd om de consumenten te beschermen. Tegen wie? Tegen zichzelf waarschijnlijk, want volgens Hans Bonte en andere etatisten in ons land is 90% van de bevolking niet in staat om zelf rationele beslissingen te nemen, zoals ten tijde van de Citigroup-hetze. En in welk deel van de 400 euro overprijzing die consumentenbescherming precies zit, weet ik ook niet meteen, maar ja, ik noem natuurlijk ook niet Vandermaelen of Vankrunkelsven, en mijn inkomen hangt ook niet af van de hoeveelheid legislatieve diarree die ik maandelijks door mijn darmen weet te jagen. Ik heb het verbod op koppelverkoop nooit begrepen, en de iPhone-sage bewijst in mijn ogen dan ook het failliet van dat systeem.

Geen enkel bedrijf heeft er baat bij om exclusiviteitscontracten af te sluiten met derde partijen. Deze basiswijsheid staat in elke cursus bedrijfseconomie en zou algemeen bekend moeten zijn. Wanneer een bedrijf zich, zowel aan de input- als outputkant, teveel focust of lieert met eenzelfde leverancier of afnemer, dan brengt het de continuïteit van zijn eigen voortbestaan in het gedrang want dan worden de leveranciers en aannemers machtiger dan het eigenlijke producerende bedrijf. Exclusiviteitscontracten zijn steeds nefast voor de producent van het hoofdbestanddeel. Het enige gevaar dat zich stelt, speelt zich af wanneer één groot verticaal geïntegreerd bedrijf, zoals Microsoft, zowel instaat voor het aanleveren van de bestanddelen, het produceren zelf, als het afnemen van de producten, maar in dat geval treedt de uitgebreide antikartelwetgeving in werking, en wordt dat toch bestreden. Dit is geen pleidooi voor antikartel- en antitrust- wetgeving, want ik ben daar nog niet uit, maar wel een argument ter afschaffing van het huidige verbod op koppelverkoop in België.


Meer over de iPhone in België op www.iphone.mobistar.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.