Een groots verweer door Bart De Wever

In een schitterend opiniestuk in De Morgen slaat Bart De Wever de aanvallen op zijn persoon op grootse wijze af.

'U weet dat ik een nazi ben in het diepst van mijn gedachten'

Het heeft allemaal niet mogen baten: 'Le Soir' heeft me ontmaskerd - Bart De Wever schrijft een brief aan de hoofdredactrice van 'Le Soir'

Aan mevrouw Delvaux,

Ik ben geschokt, diep geschokt, over het schuldig verzuim van uw redactie. Sinds oktober 2007 wist u het immers al. U wist met zekerheid dat ik een openlijke, resolute leider ben van het negationisme. Maar toch zweeg u. Pas gisteren maakte u het eindelijk aan uw lezers kenbaar.

Toegegeven, u publiceerde daarvoor wel al wat bijzonder suggestieve artikelen, maar de vreselijke waarheid, die verzweeg u. Pas toen ik u er geheel valselijk van beschuldigde regelmatig hate speech te publiceren, voelde u zich kennelijk gedwongen om in het kader van uw verdediging het grote woord eindelijk te laten vallen: Bart De Wever is een ontkenner van de Holocaust.

Ruim acht maanden hebt u op die manier voorbij en verloren laten gaan, zonder klacht neer te leggen, zonder nog maar aangifte te doen. Al die tijd liet u toe dat de politieke leiders van uw gemeenschap met mij aan de onderhandelingstafel zaten. Dat sommigen zelfs amicaal met mij omgingen. U verwittigde niet eens uw Vlaamse collega's, zelfs uw zusterkrant niet, die al die tijd stukken bleef publiceren van mijn hand. U liet een misdadiger ongestraft verkiezen tot ondervoorzitter van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers. Het is onbegrijpelijk. Meer nog, het is ongehoord!

Hoe kunt u 's nachts slapen? Waar is uw burgerzin gebleven? Was het misschien omdat u twijfelde aan uw bewijsvoering? U weet nochtans dat ik verwezen heb naar "een controverse tussen historici over de Holocaust". Natuurlijk verwees ik daarbij helemaal niet naar het felle en internationale debat in de wetenschappelijke wereld over de benadering, analyse en historische voorstelling van de Shoah als human made disaster, dan wel als een uniek historisch feit.

Het ging me evenmin over de levendige afgeleide discussies over de spanning tussen het dader- en het slachtofferperspectief of over de museale voorstelling van de Holocaust. Nee, ik verwees daarmee natuurlijk naar het handvol gekken dat vandaag beweert dat de Holocaust niet heeft plaatsgevonden, en wilde daarmee doelbewust twijfel zaaien over de historische feiten. Mijn opmerkingen over de rol van het Antwerpse stadsbestuur tijdens de oorlog waren er ook helemaal niet op gericht om aan te duiden dat de geschiedenis niet zwart-wit, maar vooral grijs is. Dat er bijvoorbeeld ook 123 Antwerpse politiemannen zijn gedeporteerd door de nazi's, die de Jodenvervolging oplegden. Dat er behalve een gebrek aan juiste inschatting en aan politieke moed, ook heel andere factoren hebben meegespeeld in de rol van het stadsbestuur.

Nee, ik wilde natuurlijk vooral de collaboratie goedpraten. Want u weet dat ik een nazi ben in het diepste van mijn gedachten. Iemand die vol nostalgie droomt van een boekverbranding zoals in 1933. Dat ik nog aangaf dat de excuses van de stad Antwerpen aan de joodse gemeenschap veel te laat kwamen, was alleen om de aandacht af te leiden van mijn ware aard. Net als mijn verontschuldigingen aan de joodse gemeenschap omdat ik op een verkeerde manier en op een bijzonder verkeerd moment een uiterst delicaat debat heb aangetrokken.

Dat ik goed bevriend ben met vooraanstaande leden uit de joodse gemeenschap is eveneens een afleidingsmanoeuvre. Net als het optreden van N-VA-mediaminister Bourgeois tegen de Arabische radiozenders die zich bezondigen aan grove hate speech tegen de joden. Het heeft gelukkig allemaal niet mogen baten: Le Soir heeft me uiteindelijk ontmaskerd. Gezien uw verpletterende bewijsvoering weet ik wat me na mijn assisenproces te wachten staat. Ik pak dus mijn koffers, rijd naar Oostende, wacht er op de boot en zeg u vaarwel.

Met achting,

Bart De Wever

© 2008 De Persgroep Publishing