Duly Noted Bis (Vincent De Roeck)

Enkele persoonlijke bedenkingen bij de recente actualiteit. Bis.

1. De laatste dagen staat de Europese Unie opnieuw in het middelpunt van de belangstelling, althans toch in de Engelse en internationale pers, want onze vaderlandse media blinken andermaal uit in een chronische desinteresse voor alles wat er in Brussels D.C. misgaat. Niet enkel keurden Spanje en Vlaanderen het Verdrag van Lissabon zonder enig debat goed, zonder ook maar een minimum aan inlevingsvermogen in de uitkomst van het Ierse referendum aan de dag te leggen, maar ook de Polen gingen overstag. De Eurosceptische president Kaczynski weigerde immers om het geratificeerde verdrag te ondertekenen, net zoals zijn Tsjechische tegenhanger Klaus, maar na een privé-onderhoud met Nicolas Sarkozy en diens belofte om (nog) meer EU-geld in Polen te injecteren, draaide Kaczynski zijn kazak. En ook tegenover Tsjechië is Sarkozy, de moderne Napoleon, bezig met een charmeoffensief om de Eurosceptische meerderheidspartij Obcanska achter Lissabon te krijgen. Ook Tsjechië, dat vorige week trouwens definitief groen licht gaf aan de VS voor de bouw van radarinstallaties, zal waarschijnlijk door Sarkozy met ons belastinggeld afgekocht worden. In Vlaanderen bewees Lijst Dedecker geen haar beter te zijn dan de andere Eurofiele partijen: enkel het Vlaams Belang stemde tegen het Verdrag van Lissabon!

2. De Raad van Europa hield hoorzittingen over het recht op privacy in de internetsfeer en mijn voormalige Naamse rechtenprofessor Yves Poullet, momenteel de directeur van het “Centre de Recherche Informatique et Droit” (CRID), was één van de sprekers van dienst, aldus het universitaire magazine “Libre Cours”.

Professor Poullet is geen tegenstander van “profilage”, het verzamelen en bewaren van relevante data van internetgebruikers door o.a. zoekrobotten in het kader van gerichte reclame e.a., maar wil wel duidelijke regels over wat mogelijk is, wie deze informatie kan inkijken en waarvoor deze allemaal gebruikt kan worden. Hij hekelde o.a. een recent voorval in Frankrijk waarbij een persoon informatie vroeg aan een vastgoedmakelaar omtrent een te koop aangeboden pand en deze dit weigerde op grond van internetdata waaruit bleek dat de persoon die de informatie vroeg waarschijnlijk financieel niet in staat geweest zou zijn het pand ook effectief aan te kopen. Achteraf bleek hij wel over de fondsen te beschikken.

Poullet vreest het begin van een “slippery slope” waarbij tal van diensten op termijn aan bepaalde personen geweigerd zullen worden op basis van hun internetdata, met alle nefaste gevolgen van dien. Poullet vreest ook het primaat van collectieve benaderingen boven een individuele approach als gevolg van deze internetprofilering. Tal van landen hebben wel eigen wetgevingen, maar de loopholes schijnen enkel via een globale aanpak het hoofd geboden kunnen worden.

3. De Europese Unie keurde niet enkel een rapport goed dat haar interne reglement grondig wijzigde en de vorming van fracties nog verder bemoeilijkte, maar op termijn zouden ook de voordelen die aan fracties toegekend worden drastisch vergroot worden. De beweegreden achter deze wijziging is het onmogelijk maken voor (Britse) Eurosceptici om voortaan nog eigen fracties te vormen. Een aanzienlijk deel van de MEPs droomt trouwens ook al stiekem van publieke financiering van politieke partijen via de fracties, opnieuw om het Eurosceptische partijen moeilijker te maken.

In dezelfde periode pakte de Nederlandse krant “De Telegraaf” uit met twee verschillende berichten over de EU-financiën: eventuele overschotten op de begroting worden niet teruggestort naar de lidstaten of teruggeschonken aan de belastingbetalers, maar intern opgebruikt, ook al bestond er intern geen enkele noodzaak om extra uitgaven te doen, en de controle op de rijkelijke EU-giften aan ontwikkelingslanden is onbestaande. Dit laatste werd bewezen toen Paul Van Buitenen in het Europarlement aantoonde dat de Palestijnse Autoriteit EU-middelen doorgesluisd had naar Arabische terreurgroepen, en geen enkele bevoegde Eurocraat daar kennelijk weet van had. Als alle EU-middelen op eenzelfde controleloze wijze gealloceerd worden, is het einde echt wel zoek…

Daarboven wordt het rijtje EU-leiders die onomwonden beweren dat Lissabon, en de extra EU-budgetten, gewoon doorgevoerd moet worden, met de dag groter. Sarkozy was vorige week nog duidelijker: Ierland moet gewoon maar een tweede referendum houden.

4. Philippe Van den Abeele wijdde een artikel aan de Oostkantons en noemde hen “verwend” omdat zij minder dan 1% van de Belgen uitmaken, maar wel beschikken over alle instrumenten om hun eigenheid te bewaren en hun eigen politieke richting te bepalen. Ik begrijp zijn kritiek niet, zeker niet in dezelfde week als Daniel Hannan in “The Daily Telegraph” en “The First Post” een aantal columns schrijft over lokalisme, grotendeels gebaseerd op zijn eerdere artikelenreeks “The Localist Papers”. Ik ken de mening van Hannan niet over de Oostkantons maar als ik hun toestand bekijk in het licht van zijn teksten, is er geen vuiltje aan de lucht.

Ik ben geen democraat: de meerderheid heeft in mijn ogen geen enkele zeggenschap over de minderheid. Een minderheid, hoe groot of hoe klein ook, moet beschermd worden tegen de beslissingen van de meerderheid. Echte vrijheid erkent het individu als vrij wezen, en niet als onderdeel van een groep. Lokalisme is de staatsvorm die daar het dichtste toe neigt. Elk individu zijn eigen staat, is utopisch, maar een gedecentraliseerde “minimal state” is een realistische tegemoetkoming daaraan. Vandaar snap ik Van den Abeeles artikel niet. De echte vraag is immers niet “waarom beschikken de Oostkantons over al die rechten?” maar “waarom beschikken de Antwerpenaren, de Gentenaren, de Leuvenaren, de Brusselaars, de Hasselaars, de Bruggelingen, … niet over dezelfde prerogatieven?” Democratie zal lokalistisch zijn, of ze zal niet zijn!

5. Paul Beliën overtrof zichzelf weer in samenzweringsdenken en complottheorieën op “The Brussels Journal”. Volgens hem was Leterme-I maar voor één enkele reden in elkaar gebokst en dat was om het Verdrag van Lissabon te kunnen ratificeren: één van de weinige daden die Verhofstadts regering van lopende zaken niet kon stellen. Nu wil ik Beliëns schrijfsels niet allemaal over dezelfde kam scheren, want het gros ervan zijn pareltjes, vooral dan zijn regelmatige columns in “The Washington Times”, maar zijn laatste artikel getuigt van weinig realiteitszin. Verhofstadts interimregering kon dat verdrag immers evengoed ratificeren, dus was er geen nood aan een Leterme-I.

Maar dit laatste artikel van Beliën heeft bij mij ook nog een andere betekenis: het symboliseert de “achteruitgang” van “The Brussels Journal” - als ik over Vlaanderens meest gelezen internationale weblog in die termen mag spreken natuurlijk. Ik ben nog steeds een dagelijkse lezer van TBJ en geniet nog steeds van de “rechtse” artikels of citaten daar, maar als ik de inhoud én de kwaliteit van vandaag vergelijk met die van enkele jaren geleden toen ik voor de allereerste keer met TBJ kennismaakte, kom ik tot de constatatie dat TBJ aan het achteruitgaan is. Vroeger had je tenminste een evenwicht tussen economisch libertarische stukjes, Eurosceptische artikels, ethisch conservatieve tribunes en islamkritische teksten, en had de gemiddelde schrijver een volwaardige biografiepagina om u tegen te zeggen. Vandaag komen de teksten van nobele onbekenden en heeft de islamfobie de economische libertarische teksten verdreven.

Misschien is “achteruitgang” evenwel een verkeerd woord en zou ik beter over “versch(r)aling” spreken, maar dat er iets veranderd is bij "The Brussels Journal" kan niemand die de "Voice of Conservatism" blog al enige tijd volgt ontgaan zijn, of zie ik dat verkeerd?


Deze "Duly Noted" tekst is gebaseerd op de columns van George Handlery op "The Brussels Journal" die wekelijks ook de actualiteit bespreekt aan de hand van afzonderlijke analytische puntjes zonder homogeneïteit van de besproken onderwerpen na te streven.

Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.