Adam Smith kreeg deze maand in Edinburgh pas zijn allereerste standbeeld (Vincent De Roeck)

Via de laatste nieuwsbrief van de “Atlas Economic Research Foundation” kreeg ik twee nieuwtjes te horen over de libertarische beweging, die ik jullie hier zeker niet wil onthouden. De “Foundation for Economic Education” krijgt een nieuwe voorzitter en het Britse “Adam Smith Institute” mocht op 4 juli laatstleden het allereerste monument voor Adam Smith in de wereld onthullen. De auteur van “The Wealth of Nations” kreeg zijn monument in Edinburgh.

Het standbeeld voor de grondlegger van het klassieke liberalisme werd integraal betaald door het ASI via private fondsen en vrije giften. Ook de Britse premier Gordon Brown, nochtans officieel een sociaal-democraat en derdeweg-adept, was present op de onthulling van dit standbeeld. Browns aanwezigheid bewees in de hoofden van velen dat “New Labour” vandaag de dag wel degelijk in de vrije markt gelooft en volledig gebroken heeft met haar protectionistisch vakbondenverleden. Het Verenigd Koninkrijk is en blijft in mijn ogen de enige plek in West-Europa waar de “battle of ideas” onder impuls van Margaret Thacher en anderen wel degelijk definitief beslecht is in het voordeel van de vrije markt.

Eamonn Butler, de voorzitter van het “Adam Smith Institute”, verwoordde de nalatenschap van Adam Smith als volgt:

This honour is long overdue. As author of The Wealth of Nations (1776), Adam Smith was the pioneer of what today we call economics. He championed the benefits of specialization and free trade, creating the very idea of the modern market economy that dominates the free world today.

En de ASI-website beschrijft het standbeeld als volgt:

The monument, which takes the form of a 10-foot bronze statue on a massive stone plinth, sits on Edinburgh's Royal Mile - right in the heart of Scotland's capital city, where Adam Smith worked and died. The statue was created by Alexander Stoddart, Scotland's leading monumental sculptor, and was unveiled by Nobel Laureate Economist Professor Vernon L. Smith. The statue's position - in an ancient marketplace - could hardly be more appropriate. The monument is within view of the recent statue of Smith’s friend David Hume, looking downhill to the Canongate (where Smith is lived and is buried), towards the harbour of Leith (with its connotations of trade and commerce), and over the sea to the county of Fife, where Smith was born. The Statue shows Smith in later life - he spent his last years in Edinburgh - but still strong. Behind him is a plough, modelled from a contemporary plough in the Scottish Farming Museum, reminding us of the agrarian economics which Smith supplanted. Before him is a beehive, a symbol of the industry on which he believed progress was based. On top is a globe on which Smith rests his hand - made invisible by his academic gown. The gown itself reminds us of Smith the philosopher, exploring eternal ideas; and behind, St. Giles’s Cathedral completes the evocation. From the other side, we see Smith’s 18thC dress, with the City Chambers beyond, reminding us of Smith the economist, dealing with practical matters. His neckware is modelled on that worn by Thomas Jefferson, his wig is based on one of George Washington’s - recalling Smith’s strong support for free trade with America.

De aanstelling van de nieuwe FEE-voorzitter gebeurde met minder tierlanteintjes, maar kwam bij mij wel als de grootste verrassing van de twee aan. Amper twee weken geleden had ik immers in Toronto nog het genoegen om een speech van Richard Ebeling te horen op een conferentie van het “Fraser Institute” en toen was er van een eventuele nieuwe voorzitter nog totaal geen sprake. Het Atlas-nieuwsbericht specifieerde wel niet wanneer Ebeling als voorzitter zou opstappen, maar toch kwam het bij mij aan als een donderslag bij heldere hemel. Of Ebelings termijn gewoon afloopt, hij vrijwillig opstapt, of hij tot ontslag gedwongen werd, weet ik niet, maar zijn vertrek betekent toch een aderlating voor het radicale economische libertarisme waarvan hij één van de belangrijkste woordvoerders was. Ebelings vertrek als FEE-voorzitter heeft volgens mij dezelfde impact als het overlijden van Harry Browne enkele jaren geleden, niet per toeval de LP-presidentskandidaat die meermaals vergeefs beroep deed op Ebeling als vice-presidentskandidaat.

Nu ken ik Ebelings opvolger niet, toch ga ik ervan uit dat ’s werelds oudste libertarische denktank een zo waardig mogelijk vervanger gezocht én gevonden zal hebben. Larry Reed is zijn naam, en de laatste jaren leidde hij een lokale vrijemarktdenktank in Midland (Texas) onder de naam “Mackinac Center for Public Policy”. Nu zaterdag vertrek ik terug naar de Verenigde Staten om er de “Freedom University” van de FEE bij te wonen in Irvington-upon-Hudson, New York. Ik hoop er alvast met deze Larry Reed kennis te kunnen maken en ik hoop er natuurlijk ook te weten te komen hoe het met Richard Ebeling vergaan is. Afspraak dus op deze blog voor een gedetailleerd verslag binnen enkele weken.


Meer hierover op www.adamsmith.org en www.atlas.org.