Wedervaren mét een cabinetard

Naar aanleiding van het nieuwste werk van Rudy Aernoudt "Wedervaren van een cabinetard" (Roularta Books) las ik vandaag in "De Morgen" een open brief van vijf vrienden van mij, die allemaal in hun carrière voor Aernoudt gewerkt hebben én actief zijn geweest binnen het LVSV in Leuven. Drie van hen waren ooit zelfs voorzitter van het Leuvense Liberaal Vlaams Studentenverbond. Zij hebben hun bedenkingen bij het laatste boek van Aernoudt en ventileren die ook in de bewuste open brief.

Geachte Heer Aernoudt. Beste Rudy.

Als jouw voormalige medewerkers op verschillende kabinetten hebben we met meer dan gemiddelde belangstelling de jongste episode in je mediasaga gevolgd en je boek gelezen.

We hebben zo ons idee over het beeld dat je van het kabinetsleven schetst. Het is er ons niet om te doen om eventuele problemen te minimaliseren, wel integendeel. Evenmin willen we diegenen die je met naam en toenaam de grond in boort verdedigen. Als zij dat willen, kunnen ze dat zelf wel. Reageren op al je anekdotes, die slechts occasioneel het niveau van vuilspuiterij overstijgen, is zinloos. Winston Churchill zei ooit: "History will be kind to me, for I intend to write it myself." Het is tijd dat er weerwerk komt tegen je eenzijdige geschiedschrijving. Vooral dat je jezelf als de grote uitzondering afschildert in die zogezegd amorele kabinetsomgeving, dat willen wij met klem betwisten. Maagdelijk wit staat je absoluut niet. Als onkreukbaar kennen we je evenmin. Je karikaturale en populistische relaas, op het kwaadwillige af.

Ach Rudy, we zijn het stilaan gewend. Als je zegt dat het kabinetsstatuut de beloning is voor bewezen diensten, dat wij ethiekloze slaven zijn van het partijbelang, wachtend op de dag dat we langs de kassa mogen passeren: dan weet je dat je de meeste van je ex-medewerkers, die zich voor jou en je minister het vuur uit de sloffen gelopen hebben, onterecht blameert. Het kabinetsleven is een harde job waar enthousiasme, competentie en doorzettingsvermogen de hoofdrol spelen. De halve waarheden en hele leugens die je op dit karikaturale discours ent. Ach Rudy, we worden ze ondertussen gewoon. Al blijven ze ons verbazen. Dat er op kabinetten op vrijdagmiddag "meestal geen kat te bespeuren valt", is lachwekkend, en dat weet je maar al te goed. Dat dit er bij het brede publiek als zoete koek ingaat, dat weet je natuurlijk evenzeer.

Je selectieve geheugen, je gebruik van bronnen al naargelang het je uitkomt. Ach Rudy, dat hoort bij het spel dat je zo verfoeit, niet? Waar we na al die tijd evenwel nog niet aan gewend zijn is de manier waarop je afrekent met mensen en medewerkers. En wat ons echt stoort, Rudy, is dat je jezelf het imago van maagdelijke witte ridder aanmeet, als was je de enige ethische persoon in een wereld van zogenaamde normvervaging en "politieke foefelarij". Onze ervaring, en met ons vele anderen, is wel even anders. Want smeuïge verhalen over jou, we hebben er tientallen. Niet van horen zeggen, maar als bevoorrechte getuige. We willen echter niet tot dat niveau afzakken. Geïnteresseerden verwijzen we door naar het officiële rapport van de Interne Audit van de Vlaamse overheid.


Nee, laat ons hier volstaan een en ander in zijn context te plaatsen door je twee vragen te stellen. Hoe komt het toch dat een zelfverklaard principieel persoon, die per ongeluk in het blijkbaar zo amorele kabinetsleven terechtkomt, het toch zo lang volhoudt? Wij hebben allemaal onze frustraties over de gang van sommige zaken. Waar bestaan die trouwens niet? Maar was de omgeving die jij beschrijft werkelijk zo onethisch geweest, wij zouden veel vroeger onze conclusies hebben getrokken. In dat geval hadden wij ons zeker niet laten benoemen in de administratie. En verklaar ons het volgende: als minister Moerman zo'n onmogelijk mens was met wie geen medewerker het lang volhoudt, hoe komt het dan dat quasi alle 'ontevreden' vertrekkers werkten op jouw deel van het kabinet? En nagenoeg geen op het kabinet Algemeen Beleid, dat door een andere kabinetschef werd geleid. Zeker, Fientje was op zijn minst een veeleisende werkgever. Maar hoe komt het toch dat blijkens de cijfers bijna uitsluitend jouw medewerkers daar last van hadden?

Ach Rudy, geloof ons, we hopen dat je boek bijdraagt tot een efficiëntere overheid. We denken echter dat de manier waarop je het hebt aangepakt daar niet veel zal aan bijdragen. Weet, beste Rudy, we zien je niet als "een held of als een verrader", zoals je vraagt in je boek. Maar als "iemand die bepaalde ethische grenzen niet kan overschrijden"? Neen, dat al helemaal niet.


Deze vrije tribune werd geschreven door Axel Delvoie, Joost Germis, Wouter Van Gulck, Frank Beckx en Wouter Blomme. De auteurs zijn allemaal huidige of gewezen cabinetards. Zij tekenen in eigen naam.

Meer teksten van Rudy Aernoudt op www.aernoudt.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.