Unite for Communist Change? No thanks!

De ganse avond staan alle televisieprogramma's hier in het teken van de veredelde landdag-picknick "Unite for Change" die vandaag plaatsgevonden heeft in het dorpje Unity in de Amerikaanse staat New Hampshire. Hillary Rodham Clinton en Barack Obama riepen alle democraten op tot hernieuwde éénheid en steun tegen John McCain. Gesterkt door de meest recente polls die Obama momenteel op 39 kiesmannen van een meerderheid in het kiescollege zouden brengen, heeft nu ook Clinton beslist om achter de kandidatuur van deze zwarte uit Illinois te staan. Of ze alsnog hoopt op het ticket als vice-president is niet zeker, maar natuurlijk wel voer voor de pundits.

Dat Obama in de VS, en ook in Europa maar dat is natuurlijk irrelevant voor een nationale Amerikaanse verkiezing, "hot" is en dat zijn loze slogans rond "change we can believe in" het goed doen bij de bevolking, bleek vandaag uit mijn bezoek aan Washington D.C. met het toeristentrammetje waarop zeven personen van verschillende reisgroepjes getooid waren met Obama-petjes, vijf zwarten en twee blanken, en dat niemand een McCain-ornament tentoonspreidde. En ook al bevat elke reclameblok wel een McCain-promotiefilmpje, hij kan hier maar geen komaf maken met zijn oud imago. Natuurlijk is dit misschien niet representatief voor de échte Amerikaanse kiezersdoorsnede, maar dat is wel wat ik hier vandaag ervaren heb.

In "The Politico", een gratis politieke duidingskrant in D.C., van vandaag werd de mat uitgeveegd met Clintons oprechtheid omtrent de "unite for change" rally in New Hampshire vandaag. Ook het feit dat deze rally plaatsvindt op dezelfde dag als de plenaire zittingen van de Senaat, zoals vandaag bleek uit de wapperende vlag boven de linkervleugel van het Capitool, en beide Democratische senatoren daar dan ook niet op aanwezig waren, werd door "The Politico" gehekeld. Volgens die gratiskrant hangt van het succes van Barack Obama, en de steun daarin van de Clintons, de politieke toekomst van Hillary zelf af, en wat misschien nog moeilijker vatbaar is, de politieke nalatenschap van Bill Clinton.

Hillary heeft de nominatie verloren en zit op zwart zaad - wel kon ze vandaag enkele duizenden dollars triomfantelijk aan de campagne van Obama schenken. Ook binnen de partij is ze niet meer even ongenaakbaar als enkele maanden geleden. Als zij Obama zou blijven schofferen, en hij in november zou winnen, zou haar eigen carrière finito zijn. Moest Bill Clinton Obama niet steunen uit wraakgevoelens of persoonlijke spelletjes, dan riskeert hij het predikaat "de zwartste president uit de geschiedenis" te verliezen, en dat is nog steeds één van de belangrijkste hoekstenen van zijn presidentiële nalatenschap.

Op "Fox News" waren ze vanavond andermaal duidelijk: wil Obama écht "change" in Washington en wil hij écht de "independents" aanspreken, dan moet hij zich niet teveel met Hillary inlaten want zij is, aldus de Fox-commentator van dienst, "the most leftist member of the U.S. Senate". De neutralere CNN- en CBS-berichtgeving bracht de onderlinge conflicten binnen de Democratische achterban onder de aandacht. Tijdens de speech van Hillary in Unity overstemde een aanzienlijk deel van de toehoorders het staccato Obama!-geroep met de weinig verhulde slogan "Hillary for President!", en een poll van CNN gaf aan dat nog steeds 37% van de Clinton-kiezers niet op Obama zouden stemmen.

Bill Clinton gaf verstek voor de bijeenkomst, want hij was nog in Londen voor de 90ste verjaardag van Nelson Mandela. Ook de afwezigheid van Bill Clinton werd door de analisten aangehaald als een miskenning voor Obama's campagne, net als de ironische uitlating van Clinton dat hij "vooral Obama's klimaatplan wil steunen, want dat het beter is dan dat van McCain". Volgens CNN staat Obama amper voor 7% meer CO2-reducties dan McCain... Het is, ondanks alles, dus nog steeds geen éénheid, en dat dit aan blijft houden, is stilaan de laatste hoop voor McCain geworden, want als iemand de verkeerde race gevoerd heeft, is hij het wel. Hij heeft de maanden voorsprong verkwanseld en Obama, ondanks de smerige voorverkiezingen, in stelling gebracht voor het presidentsschap in november.

Het blijven interessante tijden, zeker als men in het hart van de Amerikaanse politiek kan verblijven in deze periode en alles op straat aan den lijve kan ondervinden, maar ik vrees toch dat we in november na acht jaar Republikeins bewind een Democraat aan de macht gaan hebben, met alle nefaste gevolgen van dien, al dan niet met cryptocommuniste Hillary Clinton aan zijn zijde. Nu stelde Wolf Blitzer ons vanavond wel ergens gerust: ook in 2004 leidde John Kerry in alle peilingen, maar uiteindelijk ging hij toch kansloos de boot in.


My personal conclusion: "Unite for Communist Change? No thanks!"