De oorlog in Zuid Afghanistan (Brigands)

De situatie in Zuid-Afghanistan is moeilijker en ongunstiger dan in de rest van Afghanistan. Is dat een reden om geen 4 F-16's en 100 personeelsleden naar Kandahar te sturen? Doen we hiermee mee aan de 'Amerikaanse en Britse oorlogsretoriek' en Operatie Enduring Freedom (oorlog tegen Terrorisme, Taliban & Al Qaeda Hunt) in plaats van ISAF? Onze militaire aanwezigheid die voornamelijk Kaboel Intl beschermt is een ISAF operatie, maar hiermee steunen we ook OEF want de Amerikanen hoeven hiervoor geen troepen te verkwanselen, troepen die ze dan kunnen inzetten. Zouden we dan niet beter terugtrekken uit Afghanistan?!

A. Een NAVO-oorlog.

Wat we nu zien is een stellingname tegen de NAVO en tegen de Afghaanse toekomst. Op 9/11 2001 werd de VS aangevallen, een NAVO bondgenoot. Artikel 5 van het NAVO charter trad in actie, een aanval tegen één van ons is een aanval tegen allen. Gezamenlijke defensie. We hebben dus de taak om te helpen bij deze oorlog in Afghanistan...die een directe uitloper is van 9/11.
Laat ons dat niet vergeten. Handelen tegen de NAVO en voornamelijk tegen de VS en haar schoothondje de UK is 'in'...en is gemakkelijk als men zelf niet de neiging heeft om zijn nek languit te steken zoals de VS & willing.

b. Kandahar een gevaar & meedoen aan een meedogenloze blindemans oorlog?

De Belgische ontplooiing naar Kandahar zal niet meedoen aan de grondgevechten op de begane grond zelve maar vanop een veilige hoogte in de lucht. Hiervoor beschikken we over F-16's met 'slimme bommen' en de ATP SNIPER targeting pods die we recent kochten. De kans op 'body bags' is beperkt, ongelukken kunnen altijd plaatsvinden. Er bestaat altijd een kans dat soldaten sterven in een oorlogsgebied. Normaal gezien zal men de Rules Of Engagement hanteren die de Nederlanders hanteren en quasi uitsluitend vliegen in ISAF verband. Er bestaat altijd een mogelijkheid dat men zou moeten ingrijpen als een OEF-eenheid in de problemen zit en er geen onmiddellijke luchtsteun van OEF-luchteenheden beschikbaar is...een uitzonderlijke situatie. De kans is KLEIN dat men in OEF-missies zal betrokken worden.

c. Het gevaarlijke Zuid-Afghanistan: De Taliban zijn thuis.

De situatie in Zuid-Afghanistan is 'apart'. Het is voornamelijk Pashtun of Pathanen gebied dat zich uitstrekt tot in Pakistaanse Tribal Areas. Het is de 'thuisland' van de oude Taliban, de huidige Taliban bestaat eerder uit drie componenten: de 'oude harde kern' Taliban, Afghaanse & Pathaanse vluchtelingen uit de kampen in Pakistan -> Tribal Area's: Waziristan, en de strijders van Hekmatyar die zijn thuisbasis in Kunduz heeft (waar ook Belgen zitten, btw). Er is dan nog steeds een kern van Al Qaeda actief die zich specialiseerde in zelfmoordaanslagen en de complexere aanvallen (zoals o.a. op het Serena Hotel).

Het probleem voor Zuid-Afghanistan is dat het een operatiegebied vormt voor de Taliban - in hun 'thuisgebieden' waar ze terreinvoordeel hebben en mogelijk beperkte burgerlijke steun- terwijl de Pakistaanse Tribal Area's de logistieke basis vormen voor de Taliban. Pakistan kan niet ingrijpen in die Tribal Area's. Niet alleen zijn de Pathanen een belangrijke bevolkingsgroep binnen het Pakistaanse leger, het zijn dan nog qausi autonome gebieden waar de Pakistaanse regering weinig tot geen greep op heeft EN...Pakistaans ingrijpen kan het land destabiliseren. Ter herinnering: Pakistan is een Islamitisch land met nucleaire wapens en de laatste tijd nogal een woelig politiek bestaan moet doorstaan. De Amerikanen mogen niet echt ingrijpen want dat hitst de gemoederen op in Pakistan. Wellicht mag men van Van Der Maelen ook niet ingrijpen in Pakistan.

d. Rare kronkels...van een Idealist.

Ergens snap ik Van Der Maelen niet. Hij wil de situatie voor de burger verbeteren maar hij gaat voorbij aan de essentiële noodzaak aan veiligheid. Zonder veiligheid is er geen elementaire zekerheid en kan de samenleving zich niet normaliseren en ontplooien voor ontwikkeling. NGO's en de Civil Society die wellicht de stokpaardjes vormen van Van Der Maelen kunnen niet ontplooien in onveilige gebieden, zij vormen de eerste schietschijf van de Taliban. De Socialisten hebben altijd hun mond vol van 'constructieve oppositie en voorstellen': Hoe moet men die elementaire veiligheid tot stand brengen? Daar kan Van Der Maelen niet op antwoorden. Onderhandelen met de Taliban piepte het even. Kan men, wil de Taliban wel onderhandelen en in hoeverre druist dat in tegen het algemene belang van de bevolking?

Eerst moet men veiligheid scheppen in het gebied zodanig dat de bevolking kan overschakelen weg van een oorlogstoestand. De Taliban zijn niet te vertrouwen en lijken niet bereid te onderhandelen. Vechten is dan de enige mogelijkheid die overschiet. Vechten kost geld en daarvoor moet je mensen inzetten. Het probleem is dat Van Der Maelen niet durft om krijgers in te zetten in een oorlogsgebied...o.a. omdat hij het nut ervan niet wil inzien en niet wil proberen.
F-16's zenden is zowat het beste dat we kunnen doen, zeer duur maar het beste omdat het voertuigenpark niet echt geschikt is voor een militaire inzet in Kandahar - gebrek aan investeringen en kritiek op materiaalprojecten. Die F-16's inzetten is meedoen aan het bondgenootschap en ons freerider-imago wat weg te vegen, het is ook de veiligste inzet die we momenteel kunnen doen.

Van Der Maelen heeft het er moeilijk mee dat er vele burgerslachtoffers vallen onder de luchtbombardementen. Daarvoor haalt hij zijn mosterd bij een Nederlandse 'oorlogsjournalist'.
We zitten in een guerillaoorlog waarbij men -typisch- zeer moeilijk het verschil tussen combattants en noncombattants kan uitmaken, flinterdunne grens. Burgerslachtoffers kunnen altijd vallen, je kan geen gevogeltebrochetten BBQen zonder gevogelte te slachten - geen omeletten zonder eieren te breken. Paradoxaal genoeg: als men minder burgerslachtoffers wil dan moet men bereid zijn om meer 'manschappen op te offeren' door het inzetten van grondtroepen zonder of met amper luchtsteun vanwege F-16's. Dat wil Van Der Maelen ook niet.

Er bestaat 'een oplossing', de inzet van gevechtshelikopters. Gevechtshelikopters inzetten kost ook redelijk wat maar vormen een gevechstplatform die door hun tactieken het aantal burgerslachtoffers kan beperken door het gebruik van lichtere munitie en meer gedifferencieerde munitie - van 20mm granaten tot geleide 'antitankraketten'. Alleen heeft België geen gevechtshelikopters gekocht maar 'lichte transporthelikopters' zoals de Agusta A-109 (zonder de eigenlijke militaire motor) die niet inzetbaar zijn voor die taak. Een foutieve aankoop mede mogelijk door...smeergeld. Gaat Van Der Maelen voortaan pleiten voor 'slimme investeringen' en voor de aankoop van gevechtshelikopters? Wellicht niet. Ik zie hem eerder pleiten om terug richting Flahaut-koers te keren om Defensie om te toveren tot een goevermenteel verlengstuk voor NGO's en Ontwikkelingshulp die 'veiligheid en ontwikkeling' combineert...alleen bestaat een Krijgsmacht essentieel voor militaire inzet en niet om Group4 op internationaal gebied te gaan spelen.

e. Verloren Afghanistan?

Is Afghanistan hopeloos? Dat weten we niet. We moeten lessen trekken uit de Russische tactieken die wel een zekere mate van succes hadden. Zij gebruikten ook veelvuldig gevechtshelikopters. Het probleem met de Russen is dat zij tussenbeiden kwamen om een Communistisch regime staande te houden nadat de Communistische coupplegers onderling verdeeld raakten. Zij moesten vechten tegen organisaties die de steun kregen van het Westen, de Mashrek en anderen terwijl de Sovjet-economie uitgeput was. De huidige regering in Kaboel lijkt over een zekere steun te genieten (Karzaï is een Pathaan btw) en is een verkozen regime, heeft de steun van het Westen en Rusland... .

Waar men zich moet op richten is de vorming van een Afghaans veiligheidsapparaat die de elementaire veiligheid kunnen garanderen op het terrein, zolang dat dit niet op poten staat moet ISAF de klus klaren. Samenwerken met de lokale bevolking en met hun eisen rekening houden, veiligheid brengen...dat zijn de sleutels tot succes naast het aanpakken van de logistieke basissen in Pakistan. Een lokale politieke machtsbasis kunnen en laten vormgeven die zich afkeert tegen de Taliban. De papaveroogsten zijn een probleem maar dat is een probleem dat de Afghaanse regering moet aanpakken, zoals de Cocaïne handel in Colombia ook een probleem vormt. Dat vormt een financieringsbasis voor criminelen en organisaties als de Taliban. De oplossing is een gedifferentieerde aanpak...niet vluchten met de staart tussen te benen of aan de zijlijn blijven staan.