Een nutteloos dagje vergaderen in Brussel ...

De Nederlandse Europajournalist Paul De Hen schreef vandaag een ironische impressie in Elsevier over de gang van zaken in Brussel tijdens de Europese topbijeenkomsten. Alle "grote" politici uit Europa waren er gisteren andermaal present op de Raad van Ministers, maar van echt werk was geen sprake. Ambtenaren en diplomaten hadden alles op voorhand al onderhandeld en beschreven, en zelfs met het fiat van de Raad van Ministers komt er geen schot in de zaak.

Deze maandelijkse topbijeenkomsten kosten handenvol geld, hebben ogenschijnlijk geen enkel nut want alles van enige waarde wordt tussendoor door Eurocraten of vanop afstand door de nationale administraties afgehandeld, en dienen volgens Paul De Hen uitsluitend voor netwerking. Volgens hem zijn de grootste (de enige?) winnaars dan ook de horecazaken in Brussel en de denktanks die van deze lege bijeenkomsten gebruik maken om evenementen met deze politici te organiseren. Om van de rotverwende EU-politici zelf en de almachtige lobbygroepen natuurlijk nog maar te zwijgen.

Het doet deugd om eens te grasduinen in de Nederlandse berichtgeving over de Europese Unie, want in tegenstelling tot de regimepers in Belgenland, durven de Nederlandse media nog wel degelijk kritisch zijn tegenover hun eigen overheid én vooral tegenover het Berlaymonster, de allesvertrappelende en ontzaglijk veel geld opsouperende Europese superbureaucratie.

In België worden Europese zaken systematisch uit het politieke én maatschappelijke debat geweerd. Een slecht geïnformeerd burger is een slaafs én gehoorzaam burger. Een onwetend burger ligt immers niet wakker van het enorme democratische deficit in Europa, of van de superlonen van de 54,000 ambtenaren bij de Europese Commissie, of van de structurele fraude en corruptie binnen de EU-financiën, zoals blijkt uit het feit dat de Europese Rekenkamer al 13 jaar op rij gewoonweg weigert om de EU-boekhoudingen af te tekenen wegens vermeende wanpraktijken met Europese overheidsgelden.

En zelfs vandaag, één jaar voor de verkiezingen, wordt de EU in de pers doodgezwegen, of nog erger soms, opgehemeld. Onze vrijheden worden door Europa te grabbel gegooid en als makke lammeren worden wij, nochtans vrije burgers, naar de slachtbank van Europa geleid, en we beseffen het niet eens. Hopelijk beseffen de Ieren wel hoe belangrijk hun stem zal zijn in het EU-referendum volgende maand. Zij kunnen "no" stemmen in naam van alle Europeanen die de kans om ja of neen te zeggen, nooit gekregen hebben.


De EUSSR is daar. Nancy Sinatra had gelijk, ware het dan in een totaal andere contekst: "These boots are gonna walk all over you!"