De gedachte BHV, version francophone (Brigand)

In De Morgen (online) staat er een artikel aan de hand van Pascal Delwit (ULB) over BHV.

"In de eerste plaats is er het behoud, in 1962-1963, van de kieskring en het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde, een van de essentiële elementen in het taalcompromis van 1962-1963. Brussel blijft begrensd tot de negentien gemeenten - een inwilliging van een Vlaamse eis - in ruil voor een systeem van taalfaciliteiten en het behoud van een symbolische en materiële band, het kies- en gerechtelijk arrondissement B-H-V - de inwilliging van een Franstalige eis. Terugkomen op een van de onderdelen van het compromis betekent ipso facto ook terugkomen op het andere, namelijk de grenzen van Brussel."

Het probleem met heel de huidige communautaire problematiek is dat men niet beschikt over een grondig overzicht van de communautaire akkoorden, zoals onderhandeld & uitgevoerd. Daarom heeft men geen andere keuze dan terug te grijpen naar secondaire bronnen. Bij deze hanteer ik 'Politieke Geschiedenis van België 1830 - heden, versie 1997 (stokoud), o.a. geschreven door Professor Els Witte (VUB). Meer specifiek richt ik mij tot het aspect communautaire akkoorden 1962-63 over taalgrensafbakening en het taalcompromis van hertoginnendal (pp.369-371). Zelfde tijdperk en normaal gezien zelfde problematiek als in het citaat ter sprake komt.

"Inzake Brussel werd de Vlaamse eis tot afgrendeling van het tweetalige gebied ingewilligd. De hoofdstad werd beperkt tot de negentien gemeenten die er reeds deel van uitmaakten en omringd door het Nederlandstalige arrondissement Halle Vilvoorde. Alle openbare diensten mochten uitsluitend tweetalig personeel in diens nemen, dat het taalexamen had afgelegd, en in een tijdspanne van tien jaar moest op het niveau van de leidinggevende functies de taalpariteit worden gerealiseerd,..." (p.369).

Brussel (Gewest) begrenst tot 19 gemeentes, check.

"Het voorstel van de premier om zes randgemeenten met sterke Franse kernen toch nog bij Brussel in te lijven, werd op zoveel Vlaams protest onthaald dat de wet van 1963 uiteindelijk bij wijze van compromis aan de Franstaligen individuele taalfaciliteiten schonk: zij verwieven uitgebreide administratieve rechten en eigen scholen. Deze zes gemeenten behielden echter een overwegend Nederlandstalig statuut, maar ze vormden tevens een apart arrondissement dat administratief noch tot Brussel, noch tot Vlaanderen behoorde." (p.369).

Taalfaciliteiten check, kies- en gerechtelijk arrondissement als 'symbolische en materiële band' no go, wel is er sprake van een arrondissement.

Terugkomen op onderdelen van het compromis is terugkomen op alle andere onderdelen van het compromis, stelt Delwit. Dus moet men verstaan dat de Franstaligen de grenzen van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (en tegelijk van het tweetalige taalgebied) in vraag stellen.

Sta mij toe om dan Delwit het volgende te stellen: Alle openbare diensten in het Brusselse taalgebied met uitsluitend tweetalig personeel in dienst...vormt ook een onderdeel van dat compromis. Is nooit uitgevoerd geweest, tot de dag van vandaag.
Hebben de Vlamingen dan niet het 'recht' om BHV te splitsen omdat de Franstaligen zelve zich niet houden aan het 'compromis'?

"En dan is er nog iets. De Franstalige politieke formaties willen niet langer de branden blussen die worden veroorzaakt door een dynamiek die begonnen is in Vlaanderen en daar wordt aangewakkerd. Het arrest van het Arbitragehof van 2003 is er gekomen na een wijziging van de kieswet op vraag van de VLD en de sp.a., waarbij de kieskringen geprovincialiseerd werden. De Franstaligen waren daarbij geen vragende partij en ze hebben die maatregel trouwens niet doorgevoerd in de gewestelijke verkiezingen." schrijft Delwit.

Dat klopt, voornamelijk de Vlaamse partijen wilden richting provinciale kieskringen. Sowieso is de grondwettelijkheid van het kies- en gerechtelijk arrondissement van BHV nog twijfelachtig want een tweetalig administratief stelsel kan niet van toepassing zijn in een officieel ééntalig taalgebied. Trouwens, zijn er alternatieve oplossingen zoals een kiesstelsel op basis van subnationaliteit of een federaal kiesstelsel. Alleen, Franstaligen zullen de subnationaliteit niet slikken en de Vlamingen zullen een federale kieskring ook niet slikken.