In memoriam Martin Luther King, 1929-1968
(Vincent De Roeck)
Veertig jaar geleden werd Michael King vermoord. De onder het mythische pseudoniem Martin Luther King Jr. vleesgeworden incarnatie van de zwarte Mozes werd door James Earl Ray neergekogeld in Tennessee. Op 4 april 1968 was het Lorraine Motel in Memphis de plaats van het gebeuren. Vijf jaar na zijn bekende Mars op Washington en zijn “I Have A Dream” speech, en vier jaar na de uitreiking van zijn Nobelprijs als jongste winnaar ooit, kwam er vervroegd een einde aan het leven van de 39-jarige leider van de zwarte burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten. Bij de autopsie bleek hij al het hart te hebben van een zestigjarige, maar dat deed geen afbreuk aan zijn nalatenschap. Een legende was geboren.
Het gebrek aan zwarte leiders maakte van King een held. In 1977 en 2004 kreeg hij postuum de twee grootste Amerikaanse eerbewijzen toebedeeld, respectievelijk de “Presidential Medal of Honor” en de “Congressional Gold Medal”, en in 1986 kreeg hij als eerste (en enige!) individuele Amerikaan een officiële feestdag naar hem vernoemd in persoonlijke titel. King werd overladen met prijzen door zowel Republikeinen als Democraten, en ook in 2008 leeft zijn werk nog voort in de hoofden van de politici. John McCain, Hillary Clinton en Barack Obama verdrongen elkaar om hulde te brengen aan Martin Luther King Jr. en om zijn nalatenschap om ter luidst te claimen voor goedkoop eigen electoraal gewin.
Vandaag de dag telt Amerika reeds meer dan 750 steden en gemeenten met straten die naar Martin Luther King Jr. vernoemd zijn, en in de laatste populariteitspeilingen in de VS scoort King verbazingwekkend goed. Volgens Time Magazine is King de zesde meest populaire Amerikaan uit de geschiedenis, en volgens AOL de derde grootste mens ooit, weliswaar na Albert Einstein en Adolf Hitler, en dat op basis van een peiling die uitsluitend via het internet en bij Amerikanen afgenomen werd. In 2008 staan er ook al twintig eredoctoraten op zijn naam, and counting.
King schreef een tiental boeken, maakte carrière als activist tegen de Jim Crow-wetten die segregatie op het openbaar vervoer vooropstelden en groeide door in de burgerrechtenbeweging als oprichter van de “Southern Christian Leadership Conference”. King haalde de mosterd voor zijn geweldloos burgerlijk verzet bij de ideeën van Mahatma Gandhi, de boeken van de theoloog Howard Thurman, de essays van de naturalistische anarchist Henry David Thoreau en de praktische voorstellen van de Amerikaanse homoseksuele communist Bayard Rustin. De ideeën van Martin Luther King Jr. deden vele minderheidsgroepen dromen van vernieuwing, en de eis van King om via de federale overheid meer dan 50 miljoen USD aan “historische herstelbetalingen” af te dwingen voor alle achtergestelde bevolkingsgroepen doorheen de jaren, ging er bij de arme zwarte gettobewoners in als zoete koek.
Des te groter de aanhang van King werd onder de armen en linkse groepen, des te groter werd de aversie jegens zijn persoon vanuit welstellende en rechtse hoek. Ook de voortdurende aanvallen op zijn persoon en manier van werken door radicalere burgerrechtenactivisten zoals Stokeley Carmichael en Malcolm X, de vlammende pleidooien van King tegen alles wat blank was zoals zijn boycotplannen tegen blanke winkelketens in 1966, en het gebrek aan controle op zijn soms gewelddadig manifesterende achterban, zoals in menige “Black Power” mars, werkten niet meteen in zijn voordeel, net als de talrijke beschuldigingen van plagiaat aangaande zijn boeken. King was voor de doorsnee Amerikaan dan ook helemaal niet de volkshereniger zoals hij vandaag in de media geportretteerd wordt, maar eerder één van de hoofdoorzaken van de polarisatie in de jaren 1960 binnen de Amerikaanse samenleving die van een "melting pot" stilaan naar een "boiling pot" evolueerde.
Maar geen enkele kritiek aan het adres van Martin Luther King Jr. sneed meer hout dan zijn banden met het internationale communisme. Niet enkel was Bayard Rustin één van zijn topadviseurs of aanvaardde hij gretig de hand- en spandiensten van de Communist Party USA, maar ook persoonlijk maakte hij van zijn aversie voor het “traditionele kapitalisme” geen geheim. Zijn boeken puilen uit van de verheerlijkingen van Marx en het communisme, en zijn persoonlijke adviseurs kwamen zonder uitzondering uit het linkse kamp. Menigeen moest zich in die hoedanigheid doorheen de jaren verantwoorden voor de rechtbank en de connecties werden achteraf doorgaans ook bewezen. De moord op King werd door zijn aanhangers zelfs beschouwd als een samenzwering van rechtse milities met de FBI, en niet als het werk van één enkele “lonely gunman”.
Naar aanleiding van de 40ste sterfdag van Martin Luther King Jr. herneem ik hieronder het artikel “Over King en de Kameraden” dat ik vorig jaar op deze weblog reeds gepubliceerd heb.
Wanneer communisten een land overnemen, legt het nieuwe bestel als eerste maatregel beslag op alle wapens in privaat bezit, om de burgers alzo de mogelijkheid te ontzeggen zich ook maar enigszins te verzetten tegen de tirannie. Een volgende stap in het communistische indoctrinatieproces bestaat uit de herinterpretatie van de geschiedenis en zelfs uit het herschrijven van bepaalde historische gebeurtenissen om de nieuwe politieke wind ook maar enigszins te kunnen rechtvaardigen. Ettelijke oude volkshelden - veelal ter rechterzijde van het spectrum - blijken plots “ersatz-communisten” geweest te zijn. Het communisme steelt dus eerst de wapens van de burgerij om daarna zelfs de geschiedenis van een gans volk weg te roven. Hiervoor schuwt het communisme niets, geen burgerrechten, geen bedrog, geen geweld, geen leugens en geen onderdrukking.
In meerdere landen werden nationale helden ofwel volledig uit de leerboeken verbannen ofwel werden hun daden en meningen dermate geherinterpreteerd en verkracht om niet al te openlijk in strijd te zijn met het Grote Gelijk van de communistische ideologie en het daarmee samenhangende universele volksideaal. Communistische moordenaars, terroristen en andere misdadigers verworden alzo tot helden. Feestdagen, straten, steden en universiteiten worden opgedragen aan zulke monsters die - soms direct, soms indirect - de dood van miljoenen mensen op hun geweten hebben. Het communistische ideaal wordt aangegrepen als een rechtvaardigingsgrond voor de sluipmoord op honderden vrije, democratische en kapitalistische regimes in de wereld, van Oost-Duitsland over Zuid-Afrika tot Venezuela.
In de Westerse wereld - ondanks de afwezigheid van een echte communistische overheersing - maken onze leiders zich ook schuldig aan een dergelijke indoctrinatiepolitiek. Een voorbeeld daarvan is de dominee Martin Luther King Jr., die in wezen niets meer was dan de juiste man op de juiste plaats. Zijn grootste bijdrage aan het succes van de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten was niet zijn “I have a dream” speech maar waarschijnlijk eerder zijn eigen dood in de fatale aanslag. In de Verenigde Staten - en vaak ook in andere westerse landen - heeft deze dominee met de schuilnaam “Martin Luther King” zelfs een nationale feestdag naar hem vernoemd gekregen. Hij is de enige Amerikaan die ooit een feestdag naar hem in persoonlijke titel opgedragen gekregen heeft. Zelfs aan de “Founding Fathers”, George Washington of Abraham Lincoln is deze eer nooit te beurt gevallen, evenmin als aan de Burgeroorlogheld Robert E. Lee, die nochtans onlangs door de Amerikanen verkozen werd tot de populairste figuur uit de Amerikaanse geschiedenis.
De connectie tussen diezelfde Martin Luther King Jr. en het internationale communisme werd nochtans ook nooit volledig opgehelderd. Het is natuurlijk wel een niet te miskennen factum dat zijn beweging - zowel clandestien als openlijk - steun genoot van alle communistische staten en regimes in de wereld, terwijl ook hijzelf zijn sympathie voor de volksstaat nooit verborgen gehouden heeft. Hij geloofde niet in het individu, evenmin als in de vrijheid, de vrije markt of zelfs de kleine staat. Martin Luther King wou Amerika - na het afschaffen van de segregatie in het Zuiden - nog verder naar egalitair betuttelend links duwen om uiteindelijk zijn eigen persoonlijke natte droom te kunnen realiseren: de stichting van de “Unie van Socialistische Amerikaanse Republieken”.
Dat dit niet gebeurd is en Cubaanse mistoestanden vermeden werden, kunnen we enkel maar bejubelen. Misschien moeten we toch eerder een feestdag vernoemen naar diens dodelijke schutter James Earl Ray? Hij heeft ons voor een groot gevaar behoed en meer bijgedragen tot het behoud van de vrije Amerikaanse republiek dan Barry Goldwater en Joseph McCarthy samen.
Meer over zijn leven en dood op www.martinlutherking.org.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Het gebrek aan zwarte leiders maakte van King een held. In 1977 en 2004 kreeg hij postuum de twee grootste Amerikaanse eerbewijzen toebedeeld, respectievelijk de “Presidential Medal of Honor” en de “Congressional Gold Medal”, en in 1986 kreeg hij als eerste (en enige!) individuele Amerikaan een officiële feestdag naar hem vernoemd in persoonlijke titel. King werd overladen met prijzen door zowel Republikeinen als Democraten, en ook in 2008 leeft zijn werk nog voort in de hoofden van de politici. John McCain, Hillary Clinton en Barack Obama verdrongen elkaar om hulde te brengen aan Martin Luther King Jr. en om zijn nalatenschap om ter luidst te claimen voor goedkoop eigen electoraal gewin.
Vandaag de dag telt Amerika reeds meer dan 750 steden en gemeenten met straten die naar Martin Luther King Jr. vernoemd zijn, en in de laatste populariteitspeilingen in de VS scoort King verbazingwekkend goed. Volgens Time Magazine is King de zesde meest populaire Amerikaan uit de geschiedenis, en volgens AOL de derde grootste mens ooit, weliswaar na Albert Einstein en Adolf Hitler, en dat op basis van een peiling die uitsluitend via het internet en bij Amerikanen afgenomen werd. In 2008 staan er ook al twintig eredoctoraten op zijn naam, and counting.
King schreef een tiental boeken, maakte carrière als activist tegen de Jim Crow-wetten die segregatie op het openbaar vervoer vooropstelden en groeide door in de burgerrechtenbeweging als oprichter van de “Southern Christian Leadership Conference”. King haalde de mosterd voor zijn geweldloos burgerlijk verzet bij de ideeën van Mahatma Gandhi, de boeken van de theoloog Howard Thurman, de essays van de naturalistische anarchist Henry David Thoreau en de praktische voorstellen van de Amerikaanse homoseksuele communist Bayard Rustin. De ideeën van Martin Luther King Jr. deden vele minderheidsgroepen dromen van vernieuwing, en de eis van King om via de federale overheid meer dan 50 miljoen USD aan “historische herstelbetalingen” af te dwingen voor alle achtergestelde bevolkingsgroepen doorheen de jaren, ging er bij de arme zwarte gettobewoners in als zoete koek.
Des te groter de aanhang van King werd onder de armen en linkse groepen, des te groter werd de aversie jegens zijn persoon vanuit welstellende en rechtse hoek. Ook de voortdurende aanvallen op zijn persoon en manier van werken door radicalere burgerrechtenactivisten zoals Stokeley Carmichael en Malcolm X, de vlammende pleidooien van King tegen alles wat blank was zoals zijn boycotplannen tegen blanke winkelketens in 1966, en het gebrek aan controle op zijn soms gewelddadig manifesterende achterban, zoals in menige “Black Power” mars, werkten niet meteen in zijn voordeel, net als de talrijke beschuldigingen van plagiaat aangaande zijn boeken. King was voor de doorsnee Amerikaan dan ook helemaal niet de volkshereniger zoals hij vandaag in de media geportretteerd wordt, maar eerder één van de hoofdoorzaken van de polarisatie in de jaren 1960 binnen de Amerikaanse samenleving die van een "melting pot" stilaan naar een "boiling pot" evolueerde.
Maar geen enkele kritiek aan het adres van Martin Luther King Jr. sneed meer hout dan zijn banden met het internationale communisme. Niet enkel was Bayard Rustin één van zijn topadviseurs of aanvaardde hij gretig de hand- en spandiensten van de Communist Party USA, maar ook persoonlijk maakte hij van zijn aversie voor het “traditionele kapitalisme” geen geheim. Zijn boeken puilen uit van de verheerlijkingen van Marx en het communisme, en zijn persoonlijke adviseurs kwamen zonder uitzondering uit het linkse kamp. Menigeen moest zich in die hoedanigheid doorheen de jaren verantwoorden voor de rechtbank en de connecties werden achteraf doorgaans ook bewezen. De moord op King werd door zijn aanhangers zelfs beschouwd als een samenzwering van rechtse milities met de FBI, en niet als het werk van één enkele “lonely gunman”.
Naar aanleiding van de 40ste sterfdag van Martin Luther King Jr. herneem ik hieronder het artikel “Over King en de Kameraden” dat ik vorig jaar op deze weblog reeds gepubliceerd heb.
Wanneer communisten een land overnemen, legt het nieuwe bestel als eerste maatregel beslag op alle wapens in privaat bezit, om de burgers alzo de mogelijkheid te ontzeggen zich ook maar enigszins te verzetten tegen de tirannie. Een volgende stap in het communistische indoctrinatieproces bestaat uit de herinterpretatie van de geschiedenis en zelfs uit het herschrijven van bepaalde historische gebeurtenissen om de nieuwe politieke wind ook maar enigszins te kunnen rechtvaardigen. Ettelijke oude volkshelden - veelal ter rechterzijde van het spectrum - blijken plots “ersatz-communisten” geweest te zijn. Het communisme steelt dus eerst de wapens van de burgerij om daarna zelfs de geschiedenis van een gans volk weg te roven. Hiervoor schuwt het communisme niets, geen burgerrechten, geen bedrog, geen geweld, geen leugens en geen onderdrukking.
In meerdere landen werden nationale helden ofwel volledig uit de leerboeken verbannen ofwel werden hun daden en meningen dermate geherinterpreteerd en verkracht om niet al te openlijk in strijd te zijn met het Grote Gelijk van de communistische ideologie en het daarmee samenhangende universele volksideaal. Communistische moordenaars, terroristen en andere misdadigers verworden alzo tot helden. Feestdagen, straten, steden en universiteiten worden opgedragen aan zulke monsters die - soms direct, soms indirect - de dood van miljoenen mensen op hun geweten hebben. Het communistische ideaal wordt aangegrepen als een rechtvaardigingsgrond voor de sluipmoord op honderden vrije, democratische en kapitalistische regimes in de wereld, van Oost-Duitsland over Zuid-Afrika tot Venezuela.
In de Westerse wereld - ondanks de afwezigheid van een echte communistische overheersing - maken onze leiders zich ook schuldig aan een dergelijke indoctrinatiepolitiek. Een voorbeeld daarvan is de dominee Martin Luther King Jr., die in wezen niets meer was dan de juiste man op de juiste plaats. Zijn grootste bijdrage aan het succes van de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten was niet zijn “I have a dream” speech maar waarschijnlijk eerder zijn eigen dood in de fatale aanslag. In de Verenigde Staten - en vaak ook in andere westerse landen - heeft deze dominee met de schuilnaam “Martin Luther King” zelfs een nationale feestdag naar hem vernoemd gekregen. Hij is de enige Amerikaan die ooit een feestdag naar hem in persoonlijke titel opgedragen gekregen heeft. Zelfs aan de “Founding Fathers”, George Washington of Abraham Lincoln is deze eer nooit te beurt gevallen, evenmin als aan de Burgeroorlogheld Robert E. Lee, die nochtans onlangs door de Amerikanen verkozen werd tot de populairste figuur uit de Amerikaanse geschiedenis.
De connectie tussen diezelfde Martin Luther King Jr. en het internationale communisme werd nochtans ook nooit volledig opgehelderd. Het is natuurlijk wel een niet te miskennen factum dat zijn beweging - zowel clandestien als openlijk - steun genoot van alle communistische staten en regimes in de wereld, terwijl ook hijzelf zijn sympathie voor de volksstaat nooit verborgen gehouden heeft. Hij geloofde niet in het individu, evenmin als in de vrijheid, de vrije markt of zelfs de kleine staat. Martin Luther King wou Amerika - na het afschaffen van de segregatie in het Zuiden - nog verder naar egalitair betuttelend links duwen om uiteindelijk zijn eigen persoonlijke natte droom te kunnen realiseren: de stichting van de “Unie van Socialistische Amerikaanse Republieken”.
Dat dit niet gebeurd is en Cubaanse mistoestanden vermeden werden, kunnen we enkel maar bejubelen. Misschien moeten we toch eerder een feestdag vernoemen naar diens dodelijke schutter James Earl Ray? Hij heeft ons voor een groot gevaar behoed en meer bijgedragen tot het behoud van de vrije Amerikaanse republiek dan Barry Goldwater en Joseph McCarthy samen.
Meer over zijn leven en dood op www.martinlutherking.org.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 06:56
17 comments
17 Comments:
Eigenlijk is Geert Wilders, zoals vorige week ook al in de Nederlandse "Volkskrant" verscheen, de moderne reïncarnatie van Martin Luther King Jr.
Ook hij loopt met een batterij aan bewakers om zich heen omdat hij strijdt tegen wat hij de 'gewelddadigheid' van anderen noemt. Net zoals King voert hij een geweldloze strijd. Strijden tegen de gewelddadigheid van de islam is, net zoals de strijd van King tegen de gewelddadigheid van de rassenscheiding, zeker geen probleem. En net zoals bij King werden ook al twee vredelievende activisten uit Wilders' kamp (TVG en PF) afgemaakt door hun tegenstanders.
Rechts-extremist Geert Wilders en links-extremist Martin Luther King ... Les extrêmes se touchent, again!
Inderdaad Vincent, Martin Luther King is gewoon een communist!
Joris, twee vraagjes wel: 1) Sorry als dit een domme vraag zou zijn, maar wie zijn TVG en PF in je reactie? En 2) hoe sta jij eigenlijk als Nederlander tegenover Wilders, de VVD en Verdonk?
1) TVG is Theo Van Gogh en PF is Pim Fortuijn, twee Nederlandse personaliteiten van rechtse komaf die net daarom vermoord werden door leden van de linkse kerk/moskee. Wie anders?
2) Ik ben eigenlijk geen echte Nederlander, want woon in Nederlands Limburg en dicht bij de grens met Vlaanderen. Ik was een grote fan van Rita Verdonk toen ze minister was voor de VVD, maar nadien ben ik haar steeds minder beginnen te aprecieren, net omdat ze teveel 'one issue' werd. Wilders was een beetje hetzelfde maar hij had tenminste de ballen om een echte nieuwe partij te formeren met een volwaardig liberaal/conservatief programma. Nu domineert de islamhaat bij de PVV, maar dat is gewoon het gevolg van profiling, niet zozeer van de echte politieke prioriteiten van Wilders. De VVD is te soft op vlak van misdaadbestrijding, te laks op vlak van immigratie en te links op economisch vlak. Kortom, niets voor mij tegenwoordig.
Vincent, ik volg je communistische beschuldigingen niet, wat niet weg neemt dat ze mssch waar kunnen zijn, maar ik vind ze eigenlijk irrelevant.
De ideeën van dominee Martin Luther King zijn immers onverminderd actueel. Hij was onvermoeibaar in zijn streven naar geweldloosheid. Hij legde een verband tussen racisme, armoede en militarisering, thema’s die ook vandaag wereldwijd een bedreiging vormen voor vrede. Dat is de kern van zijn erfenis, en dat is iets dat we moeten blijven gedenken. Meer niet.
Vervang "Martin Luther King" door "Patrice Lumumba" en "de VS" door "Congo", en ik zou achter de inhoud van dit artikel kunnen staan, in het bijzonder de laatste alinea.
Wat de VS betreft denk ik dat de democratie daar sterk genoeg was en is om op democratische wijze aan collectivisme het hoofd te bieden, zodat we geen politieke moorden moeten toejuichen. Het artikel en de laatste alinea hebben de verdienste dat ze ons doen nadenken en dat ze de ballon van de politiek correcte consensus doorbreken, maar ik kan me er toch niet achter scharen.
@ Guillaume
De beschuldigingen van communisme zijn WEL relevant. Het is hypocriet van voor meer vrijheid te ijveren van 'eigen' mensen, en tegelijkertijd de onderdrukking van anderen (door uw communistische 'vrienden') te negeren. Martin Luther King, juist gelijk Mandela, was duidelijk een hypokriet, en zeker niet konsekwent.
Geweldloosheid is een taktiek die werkt tegeneover 'redelijke' overheden van democratische culturen (waar vrijemeninsguiting wordt gerespecteerd en zelfs 'aangeleerd'). Daarom waren King in de VS en Ghandi in Brits India 'suksesvol'. Er zijn ontelbare Kings, Ghandis en Mandelas geweeest in andere culturen, en zelfs nog vandaag in vele delen van de wereld, en die zijn allemaal 'verdwenen' en dus ongekend. De sukkelaars die vandaag af en toe worden veroordeeld in Europa onder het mom van vrijemningsgbeknottende wetten (negationisme, vermeend anti-racisme etc...) zijn de voorgangers van komende Ghandis en Mandelas in Eurabia.
Er is GEEN duidelijk verband tussen "racisme, armoede en militarisering". Bijvoorbeeld, de Chinezen en de Russen zijn in het algemeen veel 'racistischer' (van instelling) dan de Indiers, maar zijn toch nog rijker (voorlopig). De sociale pathologieen onder een bepaald deel van 'zwart Amerika' zijn vandaag veel groter dan een halve eeuw geleden (toen 'racisme' demonstratief groter of meer prevalent was). "Armoede" is primair een kwestie van culturele (of sub-culturele) gedragspatronen, en niet van 'racisme'. Tenminste in relatief-vrije markteconomieen. In onvrije authoritaire staten (Arabische wereld bijvoorbeeld) daar kan 'racisme' wel een oorzaak van armoede zijn omdat niet iedereen daar gelijk-is-voor-de-wet, en dus niet altijd vrije toegang heeft tot markten.
Een eerbetoon aan Ray, Mc Carthy en Dolf, de grote manitoe van het beiers veganistisch socialisme die bovendien maar over één [naar verluidt : halfjoodse edoch (!) volledig ingedaalde] teelbal beschikte, iemand moest het eens schrijven. Zoals Bayard Rustin de grote man van het homoseksuele communisme was en Vincent De Roeck het bewijs van het failliet van het wikidom is behoorde het in de eerste regel genoemde trio natuurlijk tot de kampioenen van de vrije meningsuiting, een ander stokpaardje van onze man die sneller kan samplen dan denken. Yo, het hart van een zestigjarige no kiddin!! Die neger heeft gewoon een attakske gekregen.
"Bij de autopsie bleek hij al het hart te hebben van een zestigjarige, maar dat deed geen afbreuk aan zijn nalatenschap."
niemand kan elaboreren als onze nuttige idioot!!
@ Steven
Gelijk LVB meen ik dat Vincent zich vergalloppeerd heeft in zijn laatste paragraaf, en heeft hij daar duidelijk een grove fout gemaakt. Maar, dat belet niet dat u hier regelmatig veel aangeleerde nonsens vertelt.
Het is duidelijk dat u geen begrip van - en dus ook geen respect (voor) - de (vroegere)Westerse beschavingsverworvenheid van het vrijemeninsguitingsrecht kunt hebben, als u een moordenaar gelijk James Earl Ray daar mee kunt willen verbinden. Zelfs wanneer u dat hier doet op een sarcastische wijze, dan is dat een valse stroman van formaat, zeg. Iemand die zelfs de fysieke aanwezigheid van een ander niet kan verdragen (en dus die andere vermoord) kan zeker geen aanhanger van het vrijemeningsuitingsrecht van anderen zijn. Integendeel! Dat u met zulk een absurde valse beschuldiging afkomt (aan het adres van Vincent), om het vrijemeninsguitingsrecht (dat essentieel is om 'democratie' te kunnen behouden) te willen 'devalueren' of minimiseren, toont hoe erg het gesteld is met vele jonge (en oudere) geesten in Vlaanderen vandaag.
Als ik de laatste alinea lees, gruwel ik toch dat een integer man als Barry Goldwater wordt gelijk gesteld wordt met de extremistische McCarty en met een moordenaar, met name James E. Ray.
Daarnaast vind ik die laatste alinea er ver over. MLK zijn pleidooi paste in het kader van de democratie (die de USA is). Impliciet een moord goedpraten (zo komt het over) is er over.
Man man man, wat een haatdragende reacties hier toch allemaal. Vincent praat helemaal geen moord goed, maar hekelt gewoon de ganse cultus rond King. Vincent elaboreert inderdaad vaak op details maar dat is zijn goed recht, en zo leer je nog eens iets. Vincent trekt helemaal geen parallel tussen Ray, Goldwater en McCarthy, waar haalt men dat? Omdat ze alledrie in dezelfde paragraaf vernoemd worden ofzo? Wat een kortzichtig gelul allemaal. Hij vermeldt McCain, Obama en Clinton toch ook in één zin. Trekt hij zo een parallel tussen hen? Toch niet per se zeker. Enkel "Marc Huybrechts" reageert tenminste met argumenten en beschouwingen. Knap en moedig van hem, want in tijden waar "anoniemen" en "Stevens" de plak zwaaien op internetfora, is zijn soort zeldzaam geworden. Jammer. Mensen die niet in eigen naam bloggen of reageren zijn laf. Hun woorden napraten is gewoon dom.
En niemand verplicht de "Stevens" en "Hugos" van deze wereld om de teksten van Deroeck te lezen. Kennelijk hebben zij echt niets beters te doen dus.
"Vincent praat helemaal geen moord goed"
Quote VDR : "Misschien moeten we toch eerder een feestdag vernoemen naar diens dodelijke schutter James Earl Ray? Hij heeft ons voor een groot gevaar behoed (…)"
En ik kan bij dit alles enkel tot de vaststelling komen dat VDR zich Malcolm X' adagium "by any means necessary" eigen heeft gemaakt. Hij zal misschien liever met Machiavelli worden geassocieerd maar dat pleziertje gun ik hem niet.
Ik ben het voor één keer ook grotendeels met Marc Huybrechts eens al is ironie voor hem nog steeds een alien concept (en kan hij nog steeds niet zonder dt-fouten schrijven).
Evelyne, jouw kritiek gaat net zogoed op voor alle fans van De Roeck natuurlijk, maar dat is niet de kern van deze discussie.
Steven, ipv te zitten nagenieten van je tirades en afbraakreacties zou je beter eens constructief reageren of zelf eens beginnen bloggen, want de luidste honden zijn eigenlijk het achterlijkst... Sorry man, maar iemand moet het u eens zeggen!
Wees gerust meisje, meer dan twee uur per maand breng ik niet door op deze pagina's. Meestal om de goedgeschreven stukjes van lvb of sanctorum te lezen.
En een beetje provoceren moet zeker kunnen maar het op een humorloze manier goedpraten van een moord op een symbool van geweldloos verzet is er een heel klein beetje over (en ik kan ook met wat minder overbodige wikidetails en stadslegendes). Die Roeck kan misschien nog wat worden bijgestuurd mits enige luisterbereidheid van zijnentwege, en niet enkel jegens onvoorwaardelijke fans zoals geert en jij maar ook jegens kritische stemmen zoals die van yours truly.
Ook die andere VLD-malloot Quikske heb ik ooit rare dingen weten zeggen en doen en laatst zag ik hem handjes schudden met onze vorst. Alles is nog mogelijk m.a.w.
Houzee!!
Goldwater en McCarthy worden wel degelijk op één lijn gezet. Leer lezen Geert.
Wel chapeau voor Vincent dat hij meestal de polemiek weet te vinden wat goed is voor een democratie.
Mijn enige argument tegen het artikel, beste Geert, is dat wat waardevol Vincent kan schrijven, teniet wordt gedaan door die laatste (en voorlaatste) alinea.
@ Steven
Nee, "ironie" is mij niet vreemd, maar u schijnt het wel te verwarren met 'sarcasme'. Ik heb in vele landen rond de wereld langdurig gewoond, en heb wel enige praktische ervaringen met velerlei culturen (in hun eigen omgeving). Het valt me op dat ironie (en sarcasme) veel meer voorkomt in het discours van 'doorsnee' Belgen dan in dat van vele andere 'culturen'. Waarom dat zo is, daarover zouden we lang kunnen hypothetiseren. En het is dan ook onder het mom van 'ironie' dat u hier regelmatig gevaarlijke aangekweekte nonsens vertelt.
Nogmaals, het feit dat u meent van op sarcastische wijze een moordenaar als James Earl Ray te kunen verbinden met aanhankelijkheid aan het vrijemeningsuitingsrecht, getuigt dat u geen echte aanhanger van dat recht kunt zijn. Dat u het niet echt begrijpt en apprecieert. Dat is helemaal niet verbazend in de huidige staat van naief-linkse culturele verloedering. En dat opervlakkingen niet goed beseffen wat impliciet in vele van hun uitspraken vervat zit, dat is ook helemaal niet verbazend.
Een reactie posten
<< Home