Ze was hier nog niet ter sprake gekomen, geloof ik, (victa placet mihi causa)
.
en ik sta nochtans al zo lang klaar om Kathleen Van Brempt eens te bedenken met een kleine ode, vanwege dat mooie scheve kopje van haar, maar nu belet weer de schraalheid, onnozelheid, voosheid, vulgariteit, platheid, stilistische wormstekigheid, en algehele kortademigheid van haar neologismetolero
....dat ik daar eindelijk eens werk van kan maken.
.
Labels: Brempt | Kathleen Van
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home