Represailles: niet louter hoon, maar broodroof

Nadat Chris Michel, gastheer van de "Gravensteengroep" in de Standaard van 6 maart ("Agree to disagree") schreef dat vele mensen die het eens zijn met het Gravensteenmanifest niet openlijk durven meedoen uit schrik voor represailles, durfde Walter Zinzen (de man die ook al in dS van 4-9-2007 een zinzende interpretatie gaf aan het BHV-arrest die ik eerder al weerlegd heb) in de Standaard van 10 maart te beweren dat daar niets van waar is, met het argument dat het juist mensen zijn die afwijken van de Vlaams-nationale standpunten die hoon en smaad ten deel krijgen en niet gelezen worden. Mocht het toch waar zijn zou hij zeker steun verlenen.

Zinzen bewijst hiermee dat hij ofwel blind is of te kwader trouw. Het gaat er immers niet om of mensen kritiek krijgen voor de standpunten die ze innemen: natuurlijk is er openlijk kritiek op diegenen die de pleiten voor annexatie van een deel van Vlaanderen bij Brussel of wijzigingen van de taalgrens ten nadele van Vlaanderen. Zou Zinzen veel vriendelijker zijn voor uitspraken van Vlaamse irredentisten die "verloren gebieden" ten zuiden van de taalgrens zouden willen terugwinnen ? Maar hebt U al op grote schaal hoon en smaad gehoord voor de verdedigers van het status-quo, het op dit ogenblik geldende "unionistisch federalisme" ? En bovendien gaat het voor de flaminganten om veel erger dan hoon en smaad: het gaat om broodroof, mijnheer Zinzen. Dat U de vermelding van represailles door Chris Michel weglacht bewijst dat die broodroof blijkbaar niet geldt voor mensen van uw mening.

Die broodroof schuwt de publiciteit; ze is veel gevaarlijker dan publieke hoon en smaad. En de dreiging ermee is ook veel effectiever, want op publieke beledigingen kan je nog antwoorden, tegen al dan niet gecamoufleerde dreiging met broodroof sta je grotendeels machteloos. En één enkele persoon bij wijze van voorbeeld broodroven weerhoudt er honderd anderen van om zich te outen. Dit betekent ook dat de bekende gevallen het topje van de ijsberg zijn. Elke flamingante lezer weet wel waar het over gaat en kent voorbeelden uit zijn omgeving.

In een groot deel van het bedrijfsleven wordt alvast niet gelachen met flamingante uitingen. Herman de Bode moest op 7 december 2005 ontslag nemen als managing partner van McKinsey omdat hij het Manifest van de Denkgroep in de Warande had ondertekend, dit onder druk van Belgische bedrijven en misschien ook overheden die dreigden geen beroep meer te doen op McKinsey. Van UCB (Georges Jacobs) is dit geweten, van andere bedrijven genre Solvay, Fortis, Delhaize zijn er minstens aanwijzingen, en ze hebben de aan hun adres in Trends geuite beschuldiging alvast nooit tegengesproken. Morele en andere steun van Walter Zinzen heeft de Bode alvast nooit gekregen. Dit soort druk is helemaal niet zeldzaam. Vele andere personen werkzaam in het bedrijfsleven durfden het Warandemanifest niet te tekenen. Bedrijven die mijn cliënten zijn als advocaat werden ook al benaderd uit dezelfde kringen met de boodschap dat het toch niet hoorde om bij zo'n flamingante advocaat als Storme te gaan.

In de culturele wereld is het nog een stuk erger. The Strangers zijn totaal geboycot geworden door de officiële en andere circuits omdat ze op 24 november 1992 op een congres van het Vlaams Blok waren opgetreden. Pas nadat de groep al 4 jaar ontbonden was zijn ze posthuum nog eens mogen optreden voor het bal van de Antwerpse burgemeester in 2006. Andere zangers en musici die ooit op een VB-manifestatie zijn opgetreden zijn ook systematisch geboycot. Maar een VB-optreden is zelfs niet nodig: Soetkin Collier mocht niet mee met haar groep Urban Trad gaan zingen op het Eurosongfestival 2003 in Letland omdat de Staatsveiligheid niet alleen een fout dossier over haar had opgesteld maar dit ook nog goed getimed naar de Franstalige media lekte. Behalve deelname aan enkele betogingen - een grondwettelijk rehct toch, niet ? - bevatte het zelfs geen verwijt aan haarzelf maar enkel killing by association: verenigingen waar ze in haar jeugd lid was van geweest en activiteiten van familieleden. Sippenhaft, weet U wel. Als zelfs de wetgever dat tot norm maakt, dan moet men van de media blijkbaar niet beter verwachten. Roemroof was haar deel. Steun gekregen van Zinzen ?

In de media zijn te kritische flamingante journalisten vaak op een zijspoor gezet. Waarom zou Roger van Houtte anders uit de redactie Binnenland van de GVA geweerd zijn ? (Zie "Bank achteruit voor GVA-journalist Roger van Houtte") Om nog te zwijgen van de tussenkomst van Verhofstadt via Prodi bij Bolkestein om Derk-Jan Eppink te doen zwijgen of te ontslaan. En ik ben benieuwd welke kansen Chris Michel nog gaat krijgen in de media nu hij de omertà doorbroken heeft.

In de academische wereld is het iets beter, maar toch. In universitaire benoemingscommissies worden kandidaten omwille van hun "flamingante" of "rechtse" politieke overtuiging niet voorgedragen; voor elke keer dat dit uit een vermelding in een verslag blijkt zullen er minstens 10 andere keren zijn waar men zo voorzichtig is dat niet op papier te zetten. Wie al benoemd is riskeert vervroegd op pensioen te worden gestuurd of anderszins op een zijspoor te worden gezet, zoals aan de Artevelde Hogeschool in Gent. Op wetenschappelijke congressen worden conservatieve academici die uitgenodigd waren om een lezing te geven, plotseling "gedisiniviteerd" onder politieke druk. Dr. Koenraad Elst bv. (Zie dit voorwoord). Steun gekregen van Zinzen ?

En dan hebben we het nog niet over diegenen die ooit de euvele moed hebben gehad lid te worden van het VB of in dienst van die partij te gaan. Zij worden overal buitengegooid en gestraft met een vorm van burgerlijke dood, waaruit ze pas kunnen herrijzen indien ze er niet alleen uitstappen maar ook nog eens stevig aan VB-bestrijding te doen.

Ging het maar om smaad en hoon alleen ....