De particratie in Vlaanderen (Vincent De Roeck)
Dat het niet goed gaat met de democratie in ons land, weet iedereen ondertussen al wel na drie kwart jaar regimecrisis en cordons sanitaires rond alles wat niet progressief, links of egalitair is, maar afgelopen weekend werd ook het ballonnetje van de interne democratie bij onze vaderlandse politieke partijen doorprikt. De kop van de gratiskrant "De Zondag" over de voorzittersverkiezingen van Open Vld en N-VA sprak in dat verband ook boekdelen: "Bart en Bart blijven". De krant zei in de kop dus niet dat ze "mochten" blijven, maar gewoon dat ze ook na de "verkiezingen" op post blijven.
Los van politieke stellingnames getuigt het gedrag van Open Vld en N-VA rond de aanduiding van hun partijvoorzitters van weinig respect voor de democratische normen die ze doorgaans pretenderen te beleiden. Het Vlaams Belang is niet democratisch op partijvlak, maar ze schamen zich dan ook niet om dat gerieflijk toe te geven. De partijen van Bart Somers en Bart Dewever hebben die moed kennelijk niet en trachten hun despotische methoden te verdoezelen onder de sluier van "interne democratie" en "voorzittersverkiezingen" .
Met een opkomst van 55% en een Stalinistische imprimatur van 98,89% mag Bart Dewever zich opnieuw voor drie jaren voorzitter van het "rechtse" brokstuk van de Volksunie noemen. Met een opkomst van een schamele 23,6% en ruim 69,45% van de stemmen achter zich is ook Bart Somers weer zeker van enkele extra jaren presidentiële "exposure" in de pers in de hoop om nadien dan toch misschien eindelijk eens minister te kunnen worden, want tussen ons gezegd en gezwegen, het zit Bartje uit Mechelen op dat vlak niet echt mee de laatste jaren. Bart Dewever gaat voor continuïteit in de methoden en de ideeën van de N-VA. Bart Somers wil opnieuw gaan verruimen en van de Open Vld terug een grote partij maken, ook al mag dat "groot" voor hem gerust samen met de Franstalige MR zijn.
Ik wil geen oude koeien uit de gracht halen, maar als de VLD toen ze de kans nog hadden tegen het migrantenstemrecht gestemd had en de regering had doen vallen, dan was ze vandaag ongetwijfeld een volkspartij van 30% geweest, om van de ideologische achtergrond nog maar te zwijgen, want zelfs met alle linkse verruimers binnen zo'n volkspartij hadden de libertarische en rechtse vleugels nog tegenwicht kunnen bieden, terwijl de verruimers er vandaag nog steeds zijn en de rechtervleugel verdampt is naar andere partijen en fracties met alle "open" en sociale centrumgevolgen van dien.
Dat het niet bijster goed gaat met de Open Vld bleek afgelopen weekend ook uit de voorzittersverkiezingen waaraan slechts 65,863 personen (de leden dus) mochten deelnemen. Toen ik de VLD vervoegde in 2004 had de partij nog meer dan 90,000 leden.
Als we de Open Vld en de N-VA moeten vergelijken met hun staatkundige tegenhangers, zie ik mij genoodzaakt te kiezen voor Rusland en Cuba, twee landen met een sociaal-democratische traditie zonder weerga die allebei ook onlangs een nieuwe president "verkozen" hebben. Net zoals in Cuba waar Raul Castro zijn oudere broer Fidel opvolgde als president van de Socialistische Republiek en daarin door het Nationaal Congres gelegitimeerd werd, schoof de N-VA slechts één enkele kandidaat naar voren en mochten de leden (cfr. de burgers in Cuba) niet eens mee beslissen over hun leider. De keuzevrijheid werd voorbehouden aan de partijkaders (cfr. het Nationaal Congres in Cuba) die alleen voor of tegen de éénheidskandidaat mochten stemmen, en net zoals in Cuba haalde die kandidaat dan ook net geen 100% van de uitgebrachte stemmen.
Bij de Open Vld lijkt de vergelijking met Poetins Rusland dan weer op te gaan, want ook bij de Russische presidentsverkiezingen waren er wel degelijk tegenkandidaten, maar kon Dmitry Medvedev, de kandidaat van het establishment, met de vinger in de neus net geen 70% van de stemmen halen. Zo ook bij de Open Vld. Establishmentkandidaat Bart Somers had wel twee tegenstanders, maar het ontbrak desalniettemin aan een écht democratisch proces. Net als in Rusland waren er nauwelijks debatten tussen de kandidaten (Jong VLD had de twijfelachtige eer om het enige voorzittersdebat te mogen organiseren) en net als in Rusland stonden de partijkaders schouder aan schouder met hun kandidaat. Margriet Hermans en Christiaan De Stoop verwerden zo, ook ideologisch maar dat is een ander verhaal, met hun 22,65% en 7,89% tot de Gennady Zjoeganov en de Vladimir Zjirinovski van de Vlaamse liberalen. De communist Zjoeganov haalde 17,72% tegen Dmitry Medvedev en de fascist Zjirinovski 9,35%. Zelfs de verhoudingen kloppen dus. Toeval?
Volgens een anonieme getuigenis van een VLD-kopstuk in "De Standaard" zou "zelfs een hond met een hoed op stemmen halen in onze partij" want "een deel van onze leden heeft nu eenmaal een rebels karakter" en daar ben ik het niet eens helemaal met oneens. De VLD-leden zijn niet enkel "rebels" maar willen ook een signaal sturen naar de partijtop dat ze niet alles braaf blijven nakauwen wat men in de Melssensstraat allemaal bedisselt. Dat in mijn omgeving het merendeel op de in rijmen en verzen antwoordende "hond met de hoed" gestemd heeft, spreekt dan ook boekdelen, net als het feit dat velen expliciet manueel zijn gaan stemmen omdat ze de anonimiteits- en juistheidsgaranties van de elektronische stemming, zeker gezien de beschuldigingen van fraude in de vorige VLD-voorzittersverkiezing, niet afdoende betrouwbaar achtten.
Een zelfde gevoel detecteert men doorgaans enkel in dictaturen, maar ook dat zal gewoon maar een probleem van perceptie zijn.
Meer over de democratische tekorten op www.democratie.nu.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Los van politieke stellingnames getuigt het gedrag van Open Vld en N-VA rond de aanduiding van hun partijvoorzitters van weinig respect voor de democratische normen die ze doorgaans pretenderen te beleiden. Het Vlaams Belang is niet democratisch op partijvlak, maar ze schamen zich dan ook niet om dat gerieflijk toe te geven. De partijen van Bart Somers en Bart Dewever hebben die moed kennelijk niet en trachten hun despotische methoden te verdoezelen onder de sluier van "interne democratie" en "voorzittersverkiezingen" .
Met een opkomst van 55% en een Stalinistische imprimatur van 98,89% mag Bart Dewever zich opnieuw voor drie jaren voorzitter van het "rechtse" brokstuk van de Volksunie noemen. Met een opkomst van een schamele 23,6% en ruim 69,45% van de stemmen achter zich is ook Bart Somers weer zeker van enkele extra jaren presidentiële "exposure" in de pers in de hoop om nadien dan toch misschien eindelijk eens minister te kunnen worden, want tussen ons gezegd en gezwegen, het zit Bartje uit Mechelen op dat vlak niet echt mee de laatste jaren. Bart Dewever gaat voor continuïteit in de methoden en de ideeën van de N-VA. Bart Somers wil opnieuw gaan verruimen en van de Open Vld terug een grote partij maken, ook al mag dat "groot" voor hem gerust samen met de Franstalige MR zijn.
Ik wil geen oude koeien uit de gracht halen, maar als de VLD toen ze de kans nog hadden tegen het migrantenstemrecht gestemd had en de regering had doen vallen, dan was ze vandaag ongetwijfeld een volkspartij van 30% geweest, om van de ideologische achtergrond nog maar te zwijgen, want zelfs met alle linkse verruimers binnen zo'n volkspartij hadden de libertarische en rechtse vleugels nog tegenwicht kunnen bieden, terwijl de verruimers er vandaag nog steeds zijn en de rechtervleugel verdampt is naar andere partijen en fracties met alle "open" en sociale centrumgevolgen van dien.
Dat het niet bijster goed gaat met de Open Vld bleek afgelopen weekend ook uit de voorzittersverkiezingen waaraan slechts 65,863 personen (de leden dus) mochten deelnemen. Toen ik de VLD vervoegde in 2004 had de partij nog meer dan 90,000 leden.
Als we de Open Vld en de N-VA moeten vergelijken met hun staatkundige tegenhangers, zie ik mij genoodzaakt te kiezen voor Rusland en Cuba, twee landen met een sociaal-democratische traditie zonder weerga die allebei ook onlangs een nieuwe president "verkozen" hebben. Net zoals in Cuba waar Raul Castro zijn oudere broer Fidel opvolgde als president van de Socialistische Republiek en daarin door het Nationaal Congres gelegitimeerd werd, schoof de N-VA slechts één enkele kandidaat naar voren en mochten de leden (cfr. de burgers in Cuba) niet eens mee beslissen over hun leider. De keuzevrijheid werd voorbehouden aan de partijkaders (cfr. het Nationaal Congres in Cuba) die alleen voor of tegen de éénheidskandidaat mochten stemmen, en net zoals in Cuba haalde die kandidaat dan ook net geen 100% van de uitgebrachte stemmen.
Bij de Open Vld lijkt de vergelijking met Poetins Rusland dan weer op te gaan, want ook bij de Russische presidentsverkiezingen waren er wel degelijk tegenkandidaten, maar kon Dmitry Medvedev, de kandidaat van het establishment, met de vinger in de neus net geen 70% van de stemmen halen. Zo ook bij de Open Vld. Establishmentkandidaat Bart Somers had wel twee tegenstanders, maar het ontbrak desalniettemin aan een écht democratisch proces. Net als in Rusland waren er nauwelijks debatten tussen de kandidaten (Jong VLD had de twijfelachtige eer om het enige voorzittersdebat te mogen organiseren) en net als in Rusland stonden de partijkaders schouder aan schouder met hun kandidaat. Margriet Hermans en Christiaan De Stoop verwerden zo, ook ideologisch maar dat is een ander verhaal, met hun 22,65% en 7,89% tot de Gennady Zjoeganov en de Vladimir Zjirinovski van de Vlaamse liberalen. De communist Zjoeganov haalde 17,72% tegen Dmitry Medvedev en de fascist Zjirinovski 9,35%. Zelfs de verhoudingen kloppen dus. Toeval?
Volgens een anonieme getuigenis van een VLD-kopstuk in "De Standaard" zou "zelfs een hond met een hoed op stemmen halen in onze partij" want "een deel van onze leden heeft nu eenmaal een rebels karakter" en daar ben ik het niet eens helemaal met oneens. De VLD-leden zijn niet enkel "rebels" maar willen ook een signaal sturen naar de partijtop dat ze niet alles braaf blijven nakauwen wat men in de Melssensstraat allemaal bedisselt. Dat in mijn omgeving het merendeel op de in rijmen en verzen antwoordende "hond met de hoed" gestemd heeft, spreekt dan ook boekdelen, net als het feit dat velen expliciet manueel zijn gaan stemmen omdat ze de anonimiteits- en juistheidsgaranties van de elektronische stemming, zeker gezien de beschuldigingen van fraude in de vorige VLD-voorzittersverkiezing, niet afdoende betrouwbaar achtten.
Een zelfde gevoel detecteert men doorgaans enkel in dictaturen, maar ook dat zal gewoon maar een probleem van perceptie zijn.
Meer over de democratische tekorten op www.democratie.nu.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 18:04
12 comments
12 Comments:
Sinds wanneer ben jij plots een tegenstander van het migrantenstemrecht???
Holle vaten, beste Vincent, klinken het hardst.
Ik citeer: "Net zoals in Cuba waar Raul Castro zijn oudere broer Fidel opvolgde als president van de Socialistische Republiek en daarin door het Nationaal Congres gelegitimeerd werd, schoof de N-VA slechts één enkele kandidaat naar voren en mochten de leden (cfr. de burgers in Cuba) niet eens mee beslissen over hun leider. De keuzevrijheid werd voorbehouden aan de partijkaders (cfr. het Nationaal Congres in Cuba) die alleen voor of tegen de éénheidskandidaat mochten stemmen, en net zoals in Cuba haalde die kandidaat dan ook net geen 100% van de uitgebrachte stemmen."
Een fijne poging tot vergelijking, alleen spijtig dat er niets van klopt.
Een N-VA'er ben je alvast niet, anders had je een paar maanden geleden ongetwijfeld een brief in je bus gekregen. Een brief waarin de oproep werd gelanceerd om je kandidaat te stellen voor allerhande bestuursfuncties binnen N-VA.
Nee, een N-VA'er ben je niet, anders had je enkele weken terug ongetwijfeld een brief in je bus gekregen, waarin een stemdocument, een bijhorende kleine envelop en een grote envelop besloten zaten.
Elk N-VA-lid had de kans om zijn stem uit te brengen. Elk N-VA-lid had de kans om Bart De Wever te belonen met een voor-stem, of op zijn plaats te zetten met een tegen-stem.
Zo'n 55% van de N-VA-leden stuurden die envelop terug. Van die 55% gaf bijna 99% Bart De Wever een nieuw mandaat.
Een score die inderdaad bijzonder stalinistisch is. Een teken van vertrouwen in Bart De Wever en in de houding van de N-VA.
Maar zoals je wellicht wél weet, zijn de N-VA-leden niet gespeend van een kritische geest. Een absolute vrijgeleide krijgt De Wever dus niet, en dat weet hij maar al te goed. De leden hebben nog steeds het laatste woord over de fundamentele beslissingen. Een ledencongres is bij N-VA géén loutere formaliteit, zoals het dat bij menig andere partij wél is.
Ondemocratisch, of toch niet?
Thomas, ik verdedig in dit artikel die stelling niet. Ik zeg gewoon, louter partijstrategisch, dat ze het beter niet goedgekeurd hadden, maar tja, gedane zaken nemen geen keer, en het Kwaad is nu toch al lang geschied.
Ik geloof nogal sterk in het liberale principe van "no taxation without representation" en als een rechtstreeks gevolg daarvan moeten liberalen migrantenstemrecht omarmen, want ook de niet-Belgen die in België wonen en/of werken zijn onderhevig aan een eindeloze reeks belastingen en heffingen. Hen wel taxeren, maar geen stemrecht geven, is dan ook in theorie een onliberaal iets.
De VLD heeft toen ideologisch de puurste keuze gemaakt (hoewel natuurlijk de angst voor nieuwe verkiezingen en een nieuwe regering, misschien zonder de liberalen, als beweegreden groter was dan het ideologische aspect, maar toch) maar de doorsnee Vlaming is geen theoretische liberaal en heeft andere bekommernissen.
Bernhard, de aanvang van uw reactie "Holle vaten, beste Vincent, klinken het hardst" strookt niet met de teneur van je reactie en is niets meer dan een "cheap shot" dat we meestal in 't Pallieterke of De Morgen terugvinden, maar dit geheel terzijde.
Ik ben inderdaad geen N-VA'er hoewel ik voor die partij wel sympathie heb weten op te brengen in het verleden, vooral dan wel vóór hun machtsgeil huwelijk met de CVP uit angst buiten de postjes te vallen en tijdens de halve week dat jullie Jean-Marie Dedecker aan boord haalden alvorens hem terug buiten te schoppen na een kwaad telefoontje van mama CD&V.
Ik zeg ook niets over een gebrek aan kritische geest bij de N-VA-leden, temeer daar ik tal van N-VA'ers persoonlijk ken en hen vanalles kan verwijten, maar zeker niet lafheid of slaafsheid, of welke -heid dan ook. De eerlijkheid gebiedt mij ook te zeggen dat de meeste daarvan tegenwoordig wel bij LDD zitten, maar dat stelt, gezien de (hopelijk) nakende echtscheiding tussen N-VA en CD&V en de fusie van N-VA met LDD, geen onoverkomelijk probleem.
Ook je kritiek op de VLD-applauscongressen is terecht, met die verstande dat tot voor enkele jaren de VLD-congressen wel degelijk debatweekends waren om dingen te doen bougeren, maar sinds de paarse regering was het hoofddoel inderdaad applaudiseren en (valse) éénheid uitstralen. Ik hoop dat we, nu paars achter ons ligt, bij de VLD opnieuw échte congressen gaan krijgen. Samen met andere LVSV'ers ben ik tegenwoordig nog één van de weinige kritische stemmen op die congressen, zeker na de vakkundige excommunicatie van Nova Civitas en de intellectuele arrogantie van een Dirk Verhofstadt.
Wat mijn vermeende fout betreft aangaande de voorzittersverkiezingen van de N-VA nog het volgende: de pers schrijft, ongetwijfeld op basis van eigen N-VA-persberichten, bij de N-VA steeds over "stemgerechtigde leden" terwijl ze bij Open Vld gewoon over "leden" spreekt. Daarbij wist ik ook van die al eerder aangehaalde N-VA'ers dat het gros van de beslissingen gemaakt wordt door de vergadering van 100 of 200 partijkaders (mandatarissen, lokale voorzitters e.a.). Misschien was het ditmaal dan wel een beslissing van alle leden, en dan verontschuldig ik mij voor die fout, en dan verwacht ik van u en uw partij vlijmscherpe lezersbrieven terug te vinden in de kranten die de vermaledijde pretentie hadden om te spreken over "stemgerechtigde leden".
Beste Vincent,
De verwijzing naar de holle vaten scoorde, om het met een "-heid" uit te drukken, veel hoger op de ladder der vriendelijkheid dan de titel en bijhorende foto van je bijdrage. Dit uiteraard geheel terzijde.
Dat je je echter nog teveel op secundaire bronnen baseert, blijkt uit je verwijzing naar de Dedeckersaga. Door een reactie van Renders, een reactie die door de pers tot CD&V-standpunt werd gebombardeerd, brak CD&V toen inderdaad het kartel. Daarop zijn enkele turbulende dagen gevolgd, waarop Dedecker net voor aanvang van het partijbestuur (bestaande uit een 22-tal N-VA'ers) o.a. Geert Bourgeois opbelde met de boodschap dat als er op gelijk welke wijze over hem zou worden gestemd door de partijraad (= een door álle leden verkozen partijorgaan), hij meteen zijn biezen zou pakken. Het partijbestuur moest bijgevolg zélf de knoop doorhakken, en mocht de partijraad geen keuze meer laten. Over democratie gesproken...
Wat je fout betreft, schuif je de zwarte piet op een net iets te gemakkelijke wijze door naar de pers. Het persbericht van N-VA vermeldde dat van de 10.000 stemgerechtigde leden er 55% zijn stem heeft uitgebracht.
De Standaard vermeldde:
"Echt verrassend was de verkiezing van Bart De Wever tot N-VA-voorzitter niet: hij was de enige kandidaat. Toch stemde zo'n 55 procent van de 10.000 leden."
De Redactie stelde op zijn beurt:
"55 procent van de 10.000 N-VA-leden heeft zijn stem uitgebracht."
Een goed verstaander heeft maar, om even te 'cheap shotten', een half woord nodig. Jij had geen half woord, maar een heel...
Vlaamse groet,
Een kritische N-VA'er.
Het had bij Open Vld nog meer op Rusland kunnen gelijken als het initiële plan doorgevoerd zou worden, nl. Bartje Somers die minister wordt en Bart Tommelein parachuteert als nieuwe partijvoorzitter. Dan hadden de Vlaamse liberalen pas hun echte Dmitri Medvedef (die dan waarschijnlijk ook opnieuw zou moeten opstappen zodra een ander kopstuk naast een ministerportfolio zou grijpen)...
Beste
Over de N-VA wordt zeker een hoop onzin verteld, maar zelden heb ik zulke hoop onzin bij mekaar zien staan. Alleen al de vergelijking van de N-VA met Cuba (en van Bart de Wever met Castro is meer dan hilarisch, ze is gewoon absurd). De waarheid proberen te verdoezelen dat niet de leden, maar de partijraad Bart tot voorzitter zouden verkozen hebben en bijgevolg de N-VA dus niet demokratisch zou zijn (en dat is toch waar je artikel over gaat), is regelrechte flauwekul. Eerst toch maar eens even je bronnen goed lezen volgende keer voor je iets schrijft?
2 kleine opmerkingen bij het artikel en de discussie die erop volgt.
Vincent, geloof jij nu echt dat de VLD tot een volkspartij had kunnen uitgroeien indien ze andere strategische keuzes had gemaakt? Dat de VLD die droom lang heeft gekoesterd, is algemeen geweten; maar het zou toch wel duidelijk moeten zijn dat zulks in Vlaanderen nooit zal lukken. Ofwel moet de VLD haar eigenheid volledig opgeven en andere partijen kopiëren ofwel zou Vlaanderen grondig van mentaliteit moeten wijzigen. Quod non. Of je er nu voor of tegen bent, laat ik nu even in het midden, maar de enige partij in Vlaanderen die de grote brede volkspartij kan zijn, is CD&V. Dit omdat de geesten, de opbouw van de maatschappij, de manier van denken en handelen doordesemd is van een zekere cultuur die het dichtst aansluit bij de christen-democratie. Herman De Croo verbaasde zich er na de verkiezingen over dat de CD&V zo 'weinig' stemmen had gehaald omdat haar potentieel in Vlaanderen allicht boven de 40 % ligt....
Om in te pikken op het hoofdthema van je artikel: particratie is inderdaad een kwaal die de democratie rechtstreeks doorkruist. Weinigen zijn daar blij mee en weinigen zijn er mee gediend. De vraag is echter of in de praktijk meer rechtstreekse democratie mogelijk is. Het is een mooi ideaal maar het mag geen fetisj worden waarmee je elke zin voor realisme de deur wijst. De politieke desinteresse is groot dezer dagen, zo groot dat veel leden van een partij zelfs hun stem niet meer uitbrengen bij verkiezingen. Is dat de schuld van de partijtop? We hebben juist nood aan meer verantwoordelijkheidszin in die zaken: als het individu wil meetellen, moet het zijn stem laten horen op het sociale toneel...
Beste Vincent
Als je je even de moeite had getroost om wat opzoekwerk te doen voor je ongefundeerde kritiek gaat leveren, had je al snel opgemerkt dat bij de N-VA èlk lid stemgerechtigd is. Is dat bij het Belang (dat jij blijkbaar hoog in het vaandel draagt niet zo dan?)
Toch beste groeten
@ Vincent
Met je kritiek op "particratie" ga ik akkoord, maar je 'justificatie' voor migrantenstemrecht berust op een verwarring tussen BURGERSCHAP en BELASTINGEN.
Het liberale principe van "no taxation without representation" is historisch gegroeid BINNEN bepaalde politieke bestellen als een onderdeel van de graduele democratisering van de Westerse beschaving. Het ging om 'onderdanen' die de belastingsmacht van hun 'seigneur' betwisten. Zij eisten 'representatie' om mee te kunnen besturen, i.e. om mee te kunnen bepalen hoe de belastingsgelden (die berusten op hun arbeid) zouden aangewend worden. Het ging dus om het BESTUUR van de 'polity', en dat moet berusten op BURGERSCHAP, niet op basis van een inkomen (al of niet tijdelijk) te verwerven op een bepaalde geografische plaats.
Wil u het stemrecht geven aan iedereen die zich op het Belgisch grondgebied bevind? Inclusief wetsovertredende illegalen, of burgers van andere landen die (doorgaans tijdelijk en legaal) voor multinationals of zelf 'Belgische' bedrijven werken, of de vele mensen die wel op het grondgebied verblijven maar die manifest geen Belgische burger willen worden, en dus ook doorgaans geen offerbereidheid voor de gemeenschap kunnen hebben?
Dat Belgische burgers moeten 'meebesturen' in de zin van medeverantwoordelijkheid dragen voor het bestuur en de acties van hun land - via 'spreken', via belastingen betalen, via (morele) kiesplicht vervullen, via gemeenschapszinnelijk gedrag, enz... - dat zou voor de hand moeten liggen. Maar migrantenstemrecht kan maar zin hebben als die "migranten" echte burgers zijn of willen zijn. Een gemeenschap als politiek bestel kan niet overleven tenzij haar leden zowel plichten als rechten aanvaarden. Een burger is niet hetzelfde als een werknemer. Een werknemer krijgt zijn loon van zijn werkgever, maar laat de werkgever zitten met al de risicos en 'zorgen'. Het is nogal normaal dat een 'migrant' die inkomen verwerft in Belgie er ook belastingen betaalt, vermits hij mede 'profiteert' van de inkomenscreatie die het Belgische politieke bestel mogelijk maakt. Maar, om het stemrecht te verwerven zou er principieel MEER vereist moeten zijn (dan zijn deel van belastingen betalen), en dat is het burgerschap verwerven. Een politiek bestel dat wil overleven, dat zich wil bestendigen, verleent enkel burgerschap aan mensen die bereidheid vertonen (en publiekelijkk affirmeren) om zich medeverantwoordelijk te maken voor het wel en wee van die gemeenschap, i.e. die burgerplichten aanvaarden.
Een staat die stemrecht verschaft aan niet-burgers kan niet overleven op termijn. Zij is terminaal 'ziek' aan een gebrek aan eigenliefde.
Beste Geert, sorry hoor, maar ik zie het nut niet in van twee identiek dezelfde reacties terwijl ik mijn fout daarvoor al toegegeven heb in mijn reactie aan Bernhard De Muynck.
Beste Olivier, de CD&V is een volkspartij met standen maar heeft geen ideologische "common ground", terwijl de VLD-volkspartij op rechts (rechtervleugel CD&V, VLD, N-VA en gematigde VB'ers) dat wel gehad zou hebben, of toch méér gehad zou hebben. Dat 40%-potentieel wijst gewoon op de centrumkeuzes van de Vlamingen, maar met een VLD-volkspartij zou van die 40% ook een zéér groot deel naar de VLD overlopen, zoals in 1999 trouwens het geval was. Uw analyse van de particratie/democratie heeft een verkeerde premisse: de interesse voor de politiek is geen reden om méér partijdiscipline door te voeren, maar het is net omdat er méér partijdiscipline is, het volk zijn interesse verliest in de politiek.
Beste Marc, als ik mijn lijn consequent doortrek dan zouden de buitenlanders geen belastingen moeten betalen in België, maar betalen (via retributies) voor alle diensten waarvan ze tijdens hun werk/verblijf in België gebruik maken, en dan hebben ze natuurlijk ook geen stemrecht, maar zolang we hen belasten, moeten we hen ook gewoon stemrecht geven. En ik kies ook liever voor het eerste, want een culturele homogeneïteit is een noodzakelijke grond voor een stabiele rechtsstaat.
Akkoord met de reactie van Marc Huybrechts. Stemrecht is verbonden met staatsburgerschap, niet met belastingen. "No taxation without representation" is achterhaald. Of gaat Vincent misschien het stemrecht afnemen van studenten, huisvrouwen en werklozen, omdat die geen belastbare inkomsten hebben? En gaat hij stemrecht geven aan mensen die vrijwel nooit een voet in België zetten, maar die hier wel vastgoed bezitten en daar allerlei belastingen op betalen? Gaat hij aan elke buitenlander die een Belgische bankrekening heeft, stemrecht geven omdat er roerende voorheffing wordt afgehouden op de intresten?
Ik vind de opmerking van Olivier Elias over de CD&V als volkspartij interessant. "De manier van denken en handelen doordesemd is van een zekere cultuur die het dichtst aansluit bij de christen-democratie".
Daar zit iets in, maar ik denk dat dit zeer regionaal is. Ik merk het in Zuid-West-Vlaanderen, waar een belangrijk deel van de bevolking een economisch-liberale ondernemingsgeest heeft, maar toch massaal voor CD&V stemt, en dit heeft ongetwijfeld te maken met "een zekere cultuur" waarvan de CD&V doordesemd is.
In Zuid-Oost-Vlaanderen zie je het tegenovergestelde: een vaak nog op landbouw en op het verleden gerichte cultuur, maar tegelijk een liberaal bastion. Die regionale cultuurverschillen, die vaak ook te maken hebben met de lokale inbedding van de regionale partijkopstukken en met de lokale geschiedenis, zijn een niet te onderschatten politieke factor.
In Zuid-Oost-Vlaanderen is de VLD ongetwijfeld al decennia lang een "volkspartij" onder impuls van De Croo. Waarmee ik niet gezegd heb dat ik vind dat de VLD een "volkspartij" moet worden.
Een reactie posten
<< Home