Bye bye Namur (Vincent De Roeck)
Na maandenlang gestalkt te worden door de “Cellule Emploi” van de Universiteit van Namen - waar ik mijn kandidaturen in de rechten in 2005 afgewerkt heb - met honderden verschillende jobaanbiedingen, kreeg ik deze week het universiteitsmagazine “Libre Cours” thuisgestuurd. Uit de dozijnen “offres d’emploi” kan ik maar twee dingen afleiden: in Wallonië liggen de jobs wel degelijk voor het rapen en in Wallonië heeft men kennelijk genoeg aan een kandidaatsdiploma om voor jobs in aanmerking te komen, want welk nut heeft het anders om een kandidaat in de rechten, die nog steeds aan zijn licentiaat bezig is, te overstelpen met vacatures allerhande? Maar dit terzijde, want dit artikel gaat eigenlijk niet zozeer over de email-tsunami van jobaanbiedingen dan wel over de inhoud van “Libre Cours”.
In een nog niet zo ver verleden blaakte dat magazine nog van zelfvertrouwen en stond het bol van de onderzoeken die op leest van een liberaal publiek geschoeid leken te zijn. Voor sommigen is dat waarschijnlijk vreemd gezien de FUNDP in Namen een jezuïetenuniversiteit is en het katholieke onderwijs doorgaans niet gedomineerd wordt door liberale principes. De goede oude tijden van professor Yves Poullet die de inperking van de privacy via elektronische toepassingen steevast hekelde, of van professor Hendrik Vuye die via zijn onderzoekscentrum PROJUCIT (“Protection Juridique du Citoyen”) de burgerlijke vrijheden van overheids- invloeden trachtte te vrijwaren, of van professor Jean-Marie Cheffert die op basis van zijn opleiding aan de London School of Economics het macro-economische monetarisme predikte en geen kans onbenut liet om de Keynesiaanse leer aan te vallen, lijken voorbij te zijn na het lezen van het laatste nummer van “Libre Cours”.
Jean-Marie Chefferts bijdrage werd geschrapt en vervangen door een “tribune libre” van ene Jean-Charles Jacquemin, een andere professor economie en duidelijk iemand die geen verleden bij de LSE heeft gezien zijn pleidooi voor méér ecologische accenten, méér overheidsregulering in de economie en méér betutteling inzake het energiegebruik. In dit nummer ook geen Hendrik Vuye meer, maar een zekere Nathalie Colette die momenteel voor PROJUCIT werkt en er kennelijk geen bezwaar in ziet om de definitie van “débilité” in de wet te vervangen door “trouble mental” en zo de overheid (nog) meer ingerentierecht te geven in de dagdagelijkse realiteit van de burgers die nu nog sneller dan vroeger uit hun rechten ontzet kunnen worden. En ook de libertariër Yves Poullet, de oud-decaan van de rechtsfaculteit en één van de academici achter het Brusselse Ludwig von Mises Institute Europe, wordt de mond gesnoerd in “Libre Cours”. Zijn plaats wordt dan weer ingenomen door Myriam Bodart en Véronique van der Plancke die een ganse pagina toegewezen krijgen om een pleidooi te houden voor méér “sociale rechten” (uitkeringen e.a.) voor geïnterneerden tijdens hun verblijf in de gevangenis. Te gek om los te lopen die idee alleen al, is ongetwijfeld uw (en mijn) reactie, maar kennelijk niet die van de redactie van “Libre Cours”.
En natuurlijk kan een Franstalige universiteit, ook niet die van Namen waar de rechts- en economiefaculteiten nochtans met grote getale Vlaamse studenten te kampen hebben, in deze woelige tijden geen magazine uitgeven zonder België te verdedigen. Zij die mensen in Namen kennen, zullen ongetwijfeld al wel van de “Cortège” gehoord hebben: een gigantische studentenoptocht door de straten van de Waalse hoofdstad met tientallen vrachtwagens die tot rijdende bars omgetoverd zijn en waarop elk jaar niet enkel Sinterklaas maar ook duizenden studenten uit andere steden hun opwachting maken. Deze parade is doorgaans een ode aan de overvloed en de verkwisting. Tijdens mijn jaren in Namen maakte mijn studentenclub Brabo er daarenboven ook de gewoonte van om met de Vlaamse vlag mee in de stoet te flaneren. Niemand die daar ooit aanstoot aan nam, want de Vlamingen waren en zijn daar nog steeds graag geziene gasten.
Dit jaar was de eerste keer dat ik verstek moest geven voor de stoet en ik werd dan ook met verstomming geslagen toen ik er in “Libre Cours” een impressie, met foto’s en al, van moest lezen. Normaal is de dronken bedoening rond die “Cortège” nochtans niet meteen een activiteit waar de FUNDP graag met pronkt, maar met de editie van dit jaar zag ze er kennelijk geen graten in. En ik kan onmiddellijk begrijpen waarom. Dit jaar waren er immers géén “gobelets” meer voorzien (die maar al te vaak met bier en al in een toevallig openstaande venster belandden), maar harde herbruikbare drinkkruiken, die het belang van het milieu en de aandacht van de FUNDP daarvoor moesten onderstrepen, want de Universiteit zelf is de grootste financier van dat jaarlijkse monsterevenement. “Saint Nicolas à l’heure du développement durable,” aldus de reclameslogan van de 2007-editie van deze jaarlijkse Sinterklaasstoet.
Maar bij ecologische indoctrinatie bleef het niet. De stoet moest ook de voorliefde van Namen voor het koninkrijk België in de verf zetten. De bartrucks werden geschilderd in de Belgische tricolore en zelfs Brabo hield de Vlaamse vlag dit jaar braaf in de attributenkoffer. En ook de omschrijving “Les étudiants ont également affiché leurs couleurs: le Cortège, placé sous le signe d’une Belgique unie, alignait des chars festifs noir-jaune-rouge” doet de waarheid oneer aan. De kleuren werden aangebracht door de organisator AGE die een onderdeel van de FUNDP is, en dus niet door de studenten zelf.
Hoe mooi het in “Libre Cours” ook voorgesteld mag worden, het doet mij ergens toch wel een beetje pijn. Namen maakt immers een wezenlijk onderdeel uit van mijn persoonlijk verleden, en dat zal steeds zo blijven, maar nu ook uit “Libre Cours” blijkt dat de Universiteit van Namen op vlak van socialisme en Belgicisme steeds minder de Waalse uitzondering op de regel vormt, gebiedt de eerlijkheid mij toch te zeggen dat ik vandaag, minder dan ooit tevoren, sta te springen om nog eens terug naar de Citadelstad aan de Samber en Maas af te zakken. Bye bye Namur.
Meer artikels over de FUNDP in Namen op www.librecours.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
In een nog niet zo ver verleden blaakte dat magazine nog van zelfvertrouwen en stond het bol van de onderzoeken die op leest van een liberaal publiek geschoeid leken te zijn. Voor sommigen is dat waarschijnlijk vreemd gezien de FUNDP in Namen een jezuïetenuniversiteit is en het katholieke onderwijs doorgaans niet gedomineerd wordt door liberale principes. De goede oude tijden van professor Yves Poullet die de inperking van de privacy via elektronische toepassingen steevast hekelde, of van professor Hendrik Vuye die via zijn onderzoekscentrum PROJUCIT (“Protection Juridique du Citoyen”) de burgerlijke vrijheden van overheids- invloeden trachtte te vrijwaren, of van professor Jean-Marie Cheffert die op basis van zijn opleiding aan de London School of Economics het macro-economische monetarisme predikte en geen kans onbenut liet om de Keynesiaanse leer aan te vallen, lijken voorbij te zijn na het lezen van het laatste nummer van “Libre Cours”.
Jean-Marie Chefferts bijdrage werd geschrapt en vervangen door een “tribune libre” van ene Jean-Charles Jacquemin, een andere professor economie en duidelijk iemand die geen verleden bij de LSE heeft gezien zijn pleidooi voor méér ecologische accenten, méér overheidsregulering in de economie en méér betutteling inzake het energiegebruik. In dit nummer ook geen Hendrik Vuye meer, maar een zekere Nathalie Colette die momenteel voor PROJUCIT werkt en er kennelijk geen bezwaar in ziet om de definitie van “débilité” in de wet te vervangen door “trouble mental” en zo de overheid (nog) meer ingerentierecht te geven in de dagdagelijkse realiteit van de burgers die nu nog sneller dan vroeger uit hun rechten ontzet kunnen worden. En ook de libertariër Yves Poullet, de oud-decaan van de rechtsfaculteit en één van de academici achter het Brusselse Ludwig von Mises Institute Europe, wordt de mond gesnoerd in “Libre Cours”. Zijn plaats wordt dan weer ingenomen door Myriam Bodart en Véronique van der Plancke die een ganse pagina toegewezen krijgen om een pleidooi te houden voor méér “sociale rechten” (uitkeringen e.a.) voor geïnterneerden tijdens hun verblijf in de gevangenis. Te gek om los te lopen die idee alleen al, is ongetwijfeld uw (en mijn) reactie, maar kennelijk niet die van de redactie van “Libre Cours”.
En natuurlijk kan een Franstalige universiteit, ook niet die van Namen waar de rechts- en economiefaculteiten nochtans met grote getale Vlaamse studenten te kampen hebben, in deze woelige tijden geen magazine uitgeven zonder België te verdedigen. Zij die mensen in Namen kennen, zullen ongetwijfeld al wel van de “Cortège” gehoord hebben: een gigantische studentenoptocht door de straten van de Waalse hoofdstad met tientallen vrachtwagens die tot rijdende bars omgetoverd zijn en waarop elk jaar niet enkel Sinterklaas maar ook duizenden studenten uit andere steden hun opwachting maken. Deze parade is doorgaans een ode aan de overvloed en de verkwisting. Tijdens mijn jaren in Namen maakte mijn studentenclub Brabo er daarenboven ook de gewoonte van om met de Vlaamse vlag mee in de stoet te flaneren. Niemand die daar ooit aanstoot aan nam, want de Vlamingen waren en zijn daar nog steeds graag geziene gasten.
Dit jaar was de eerste keer dat ik verstek moest geven voor de stoet en ik werd dan ook met verstomming geslagen toen ik er in “Libre Cours” een impressie, met foto’s en al, van moest lezen. Normaal is de dronken bedoening rond die “Cortège” nochtans niet meteen een activiteit waar de FUNDP graag met pronkt, maar met de editie van dit jaar zag ze er kennelijk geen graten in. En ik kan onmiddellijk begrijpen waarom. Dit jaar waren er immers géén “gobelets” meer voorzien (die maar al te vaak met bier en al in een toevallig openstaande venster belandden), maar harde herbruikbare drinkkruiken, die het belang van het milieu en de aandacht van de FUNDP daarvoor moesten onderstrepen, want de Universiteit zelf is de grootste financier van dat jaarlijkse monsterevenement. “Saint Nicolas à l’heure du développement durable,” aldus de reclameslogan van de 2007-editie van deze jaarlijkse Sinterklaasstoet.
Maar bij ecologische indoctrinatie bleef het niet. De stoet moest ook de voorliefde van Namen voor het koninkrijk België in de verf zetten. De bartrucks werden geschilderd in de Belgische tricolore en zelfs Brabo hield de Vlaamse vlag dit jaar braaf in de attributenkoffer. En ook de omschrijving “Les étudiants ont également affiché leurs couleurs: le Cortège, placé sous le signe d’une Belgique unie, alignait des chars festifs noir-jaune-rouge” doet de waarheid oneer aan. De kleuren werden aangebracht door de organisator AGE die een onderdeel van de FUNDP is, en dus niet door de studenten zelf.
Hoe mooi het in “Libre Cours” ook voorgesteld mag worden, het doet mij ergens toch wel een beetje pijn. Namen maakt immers een wezenlijk onderdeel uit van mijn persoonlijk verleden, en dat zal steeds zo blijven, maar nu ook uit “Libre Cours” blijkt dat de Universiteit van Namen op vlak van socialisme en Belgicisme steeds minder de Waalse uitzondering op de regel vormt, gebiedt de eerlijkheid mij toch te zeggen dat ik vandaag, minder dan ooit tevoren, sta te springen om nog eens terug naar de Citadelstad aan de Samber en Maas af te zakken. Bye bye Namur.
Meer artikels over de FUNDP in Namen op www.librecours.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 14:32
1 comments
1 Comments:
Tja, ik vind dat niet vreemd dat Namen "liberale" professoren heeft, want elke unief heeft nu eenmaal ook een zeker contingent liberale docenten, en in Wallonië is de MR de grootste partij dus is het vrij normaal dat die politieke verhouding zich ook in de academische wereld voltrekt. En Vincent, ik moet het u waarschijnlijk niet zeggen, maar jezuïeteninstellingen zijn nu eenmaal goede opleidingscentra die vele liberale denkers afgeleverd hebben, dus why not?
Een reactie posten
<< Home