Stand van zaken na Super Duper Tuesday
(Vincent De Roeck)
Na 34 voorverkiezingen tekenen de contouren van de presidentiële eindstrijd in de Verenigde Staten zich stilaan af. Alles wijst er op dat de gematigd conservatieve senator John McCain uit Arizona het bij de Republikeinen zal halen, nadat zijn belangrijkste rivaal voor de GOP-nominatie, oud-gouverneur Mitt Romney van Massachussetts, de race immers vlak na “Super Tuesday” vaarwel heeft gezegd om de partij niet nodeloos in twee delen te splijten en zo de Democraten het Witte Huis cadeau te geven in november. Bij de Democraten is het plaatje echter véél minder duidelijk, ook al wees alles in het begin net op het tegendeel met de warrige slagorde van de talrijke Republikeinse kanshebbers. Barack Obama heeft méér staten achter zijn naam, maar minder delegates, en beide houden mekaar zo in evenwicht. Beide scoren zelf te goed om de race vaarwel te zeggen, maar tegelijkertijd ook te slecht om de andere definitief achter zich te laten. Als dit haasje-over blijft aanhouden tot aan de Nationale Conventie in Denver kunnen de Democraten in wezen hun ambities al opbergen want een gespleten partijconventie op amper twee en een halve maand van de échte presidentsverkiezingen is zonder meer nefast voor de winstkansen van de Democraten.
Senator Hillary Rodham Clinton uit Arkansas, New York heeft met haar 1,144 binnengehaalde delegates (op een totaal van 4,049) een nipte voorsprong op senator Barack Hussein Obama uit Kenia, Illinois die 1,124 delegates achter zijn naam heeft staan. De laatste overgebleven derdekandidaat bij de Democraten, oud-senator Mike Gravel uit Alaska, heeft nog steeds geen enkele delegate weten in te palmen. Ook de rol van die andere “hopeful” John Edwards, en dan vooral van zijn 26 delegates, is nog niet helemaal duidelijk. Edwards weigerde na de race verlaten te hebben een andere kandidaat te steunen, zodat nu zowel Obama als Clinton hun uiterste best doen om ook de delegates van Edwards met het oog op de Conventie achter zich te krijgen. Ik ga er echter van uit dat de delegates van Edwards op de Conventie misschien uit protest de kant van Mike Gravel, die qua denkbeelden nogal sterk aanleunt bij de John Edwards van de laatste jaren, zullen kiezen, maar dat zal sowieso ook voor hem geen zoden meer aan de dijk brengen. Door het minieme verschil tussen Obama en Clinton zijn bij de Democraten de volgende voorverkiezingen wel degelijk van groot belang: Democrats Abroad (7), District of Columbia (15), Maryland (70), Virginia (83), Hawaï (20), Wisconsin (74) en Washington (78).
John McCain heeft met zijn 736 delegates (op een totaal van 2,380) een ruime voorsprong op de conservatieve oud-gouverneur Mike Huckabee uit Arkansas. Libertarisch congreslid Ron Paul uit Texas (16 delegates) en minderhedenactivist Alan Keyes (0 delegates) maken het rijtje bij de Republikeinen compleet. Wat er met de gewonnen delegates van de GOP-kandidaten die al uit de race gestapt zijn, gaat gebeuren, weet ik niet, want die kunnen een broodnodige “boost” geven op de Conventie aan de kansen van de underdog, in casu dus Mike Huckabee. De ene delegate van Rudy Giuliani zal ongetwijfeld naar John McCain gaan die door Giuliani formeel gesteund wordt, maar het lot van die van Mitt Romney (268) en Fred Thompson (8) is veel minder duidelijk. Beide kandidaten boorden hoofdzakelijk een fiscaal conservatief kiespubliek aan dat zich niet kan herkennen in de posities van McCain of Huckabee. Dat zij naar het Ron Paul-kamp zouden overlopen, lijkt me “wishful thinking” te zijn, maar welk alternatief hebben zij voor handen? En ook de volgende week zal nog maar weinig soelaas kunnen brengen, gezien de relatief onbelangrijke voorverkiezingen die nu op het programma staan: District of Columbia (16), Maryland (37), Virginia (63), Guam (6), Louisiana (eerste deel van 24 delegates), Washington (eerste deel van 19 delegates) en Wisconsin (37).
Bij de Republikeinen stellen zich momenteel twee hamvragen. Is de gematigde havik John McCain wel in staat om zich echt als compromiskandidaat voor alle geledingen van de Republikeinse Partij te profileren of draagt hij bij tot de verdere vervreemding van de fiscaal conservatieven van de GOP? En hoe zit het met McCains aantrekkingskracht op de Evangelische Christenen en andere ethische superconservatieven die in het verleden garant stonden voor de Republikeinse dominantie in de Amerikaanse politiek? De nederlaag van John McCain in Kansas (de eerste voorverkiezing na het terugtrekken van Mitt Romney en dus de eerste voorverkiezing met McCain als leidend/gedoodverfd kandidaat) tegen Mike Huckabee wordt door sommigen dan ook als een teken aan de wand beschouwd voor de verdeeldheid rond de nominatie van John McCain. Zolang er echter geen écht valabel rechts-conservatief alternatief voor handen is, zullen er maar weinig GOP’ers de Republikeinse kandidaat laten vallen, ook al is die misschien ietwat minder uitgesproken conservatief dan gewenst of ook al is die op economisch vlak niet voldoende rechts. Twee kenmerken van John McCain die zijn claim van “voetsoldaat in de Reagan-revolutie” in mijn ogen toch wel zwaar ondergraven, maar dat schijnt de gematigde GOP’ers en onafhankelijke kiezers niet te deren.
De tweede - en belangrijkste - vraag is dan ook wie John McCain als vice-presidentskandidaat zal voordragen op de Nationale Conventie in Minneapolis (Saint-Paul), want hoewel McCain in elke simulatie tegen Obama of Clinton zou winnen, moet hij toch ook binnen zijn eigen partij en traditionele achterban zien te scoren. Vandaar dat de eerste plannen om koste wat het kost de Democraten te counteren met een vrouwelijke (gouverneur Sarah Palin uit Alaska) of niet-blanke (gouverneur Bobby Jindal van Louisiana) vice-president stilaan opgeborgen lijken ten voordele van een sterke conservatieve kandidaat die religieus en economisch rechts kan bespelen. In dat kader wordt aan gouverneur Tim Pawlenty van Minnesota gedacht die goed scoort in het Zuiden en het Midwesten, of aan Rush Limbaugh, de politieke mediavedette die als architect gold van de Republikeinse overname van het Congres onder Clinton in 1994 en die zowel economisch als ethisch een uitgesproken rechts profiel heeft. Natuurlijk kan ook Mike Huckabee als hij nog goed blijft scoren in de volgende voorverkiezingen een greep doen naar het ticket van vice-president, met als enig risico dat de GOP dan de fiscaal conservatieven wel eens kan verliezen, want Huckabees anti-Wall Street-discours valt niet echt in goede aarde bij die doelgroep. Dat de fiscaal conservatieven massaal naar de Libertarische Partij zouden overlopen, zoals sommige libertariërs hopen, lijkt me echter opnieuw “wishful thinking”. Waarschijnlijk blijven ze gewoon thuis.
Nadat een grassroots-campagne in 2007 om Condoleezza Rice te “draften” voor een presidentiële race op niets uitgedraaid is, gaan er nu opnieuw stemmen op om haar vice-president te maken en zo twee vogels (de vrouwelijke en de zwarte) met één enkele steen te vellen. Rudy Giuliani en Joe Lieberman hadden ongetwijfeld ook op het vice-presidentsschap gerekend toen ze hun kar achter John McCain hingen, maar dat lijkt nu wel zéér onwaarschijnlijk. De progressieve noorderling Giuliani zou de ethisch conservatieven helemaal afstoten, en de centrumfiguur Joe Lieberman (tot nader order nog steeds een Democraat trouwens) vist eigenlijk in dezelfde vijver van onafhankelijke kiezers als McCain zelf. Lieberman heeft dan ook geen toegevoegde waarde als vice-president. Ook de draftpogingen van Newt Gingrich of Dick Cheney voor een run als vice-president lijken op niets uit te draaien, en de illusie van sommigen dat het formele endorsement van president George W. Bush zondag de ethisch conservatieven (waarvoor Bush een held is) aan boord van McCains campagneschip zou krijgen, is toch ook maar een mager beestje als je het mij vraagt.
Maken Mitt Romney, Duncan Hunter, Ron Paul of Fred Thompson dan nog een kans? Ook dat lijkt me onwaarschijnlijk. Duncan Hunter is te onbekend en kon ook zelf als kandidaat geen vuist maken. Fred Thompson heeft de race (en de politiek?) met een wrang gevoel vaarwel gezegd. Daarbij kon hij zich in de race ook niet goed profileren. Mitt Romney lijkt op het eerste gezicht de aangewezen persoon om de leemte naast John McCain op te vullen, maar Romney is te trots om de tweede viool te gaan spelen onder de persoon die hij de afgelopen maanden op het scherp van de snee bekampt heeft. Daarbij zeggen insiders dat Mitt Romney (nu wel 40 miljoen USD armer dan bij aanvang van de race maar dat is gezien zijn vermogen maar een schamele habbekrats) deze race op alle vlakken aan zich voorbij laat gaan om alle kansen gaaf te houden voor een nieuwe poging in 2012 of 2016. Dat ook Ron Paul totaal geen kans maakt op het ticket van vice-president, verbaast niemand, gezien zijn bijwijlen (in de hoofden van de mensen) anti-Republikeins discours.
Ik zou als ik John McCain was dan maar gewoon mijn campagneleider Lindsey Graham (een senator uit South Carolina en gevierd militair advocaat) het voordeel van de twijfel gunnen en hem als vice-presidentskandidaat naar voren schuiven. Hij is zéér geliefd bij de ethische conservatieven en bij talrijke Republikeinse drukkingsgroepen (niet in het minst bij de NRA wiens steun zowel in 2000 als in 2004 absoluut noodzakelijk bleek voor de GOP-kandidaat om president te kunnen worden), en zijn centrumpolitiek op economisch vlak kan de internationale markten ietwat stabiliseren die zowel bij een Democratisch president met socialistische beloften als bij een GOP-havik met een oorlogsprogramma ernstig verstoord kunnen geraken, want beide beleidsopties leggen immers een enorme hypotheek op de economische groeikansen van de VS, en groei is net wat dat land nodig heeft nu de economische motor sputtert en de conjunctuur in (pré)recessie verkeert.
Meer over de stand van zaken op www.cnn-election-center.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Senator Hillary Rodham Clinton uit Arkansas, New York heeft met haar 1,144 binnengehaalde delegates (op een totaal van 4,049) een nipte voorsprong op senator Barack Hussein Obama uit Kenia, Illinois die 1,124 delegates achter zijn naam heeft staan. De laatste overgebleven derdekandidaat bij de Democraten, oud-senator Mike Gravel uit Alaska, heeft nog steeds geen enkele delegate weten in te palmen. Ook de rol van die andere “hopeful” John Edwards, en dan vooral van zijn 26 delegates, is nog niet helemaal duidelijk. Edwards weigerde na de race verlaten te hebben een andere kandidaat te steunen, zodat nu zowel Obama als Clinton hun uiterste best doen om ook de delegates van Edwards met het oog op de Conventie achter zich te krijgen. Ik ga er echter van uit dat de delegates van Edwards op de Conventie misschien uit protest de kant van Mike Gravel, die qua denkbeelden nogal sterk aanleunt bij de John Edwards van de laatste jaren, zullen kiezen, maar dat zal sowieso ook voor hem geen zoden meer aan de dijk brengen. Door het minieme verschil tussen Obama en Clinton zijn bij de Democraten de volgende voorverkiezingen wel degelijk van groot belang: Democrats Abroad (7), District of Columbia (15), Maryland (70), Virginia (83), Hawaï (20), Wisconsin (74) en Washington (78).
John McCain heeft met zijn 736 delegates (op een totaal van 2,380) een ruime voorsprong op de conservatieve oud-gouverneur Mike Huckabee uit Arkansas. Libertarisch congreslid Ron Paul uit Texas (16 delegates) en minderhedenactivist Alan Keyes (0 delegates) maken het rijtje bij de Republikeinen compleet. Wat er met de gewonnen delegates van de GOP-kandidaten die al uit de race gestapt zijn, gaat gebeuren, weet ik niet, want die kunnen een broodnodige “boost” geven op de Conventie aan de kansen van de underdog, in casu dus Mike Huckabee. De ene delegate van Rudy Giuliani zal ongetwijfeld naar John McCain gaan die door Giuliani formeel gesteund wordt, maar het lot van die van Mitt Romney (268) en Fred Thompson (8) is veel minder duidelijk. Beide kandidaten boorden hoofdzakelijk een fiscaal conservatief kiespubliek aan dat zich niet kan herkennen in de posities van McCain of Huckabee. Dat zij naar het Ron Paul-kamp zouden overlopen, lijkt me “wishful thinking” te zijn, maar welk alternatief hebben zij voor handen? En ook de volgende week zal nog maar weinig soelaas kunnen brengen, gezien de relatief onbelangrijke voorverkiezingen die nu op het programma staan: District of Columbia (16), Maryland (37), Virginia (63), Guam (6), Louisiana (eerste deel van 24 delegates), Washington (eerste deel van 19 delegates) en Wisconsin (37).
Bij de Republikeinen stellen zich momenteel twee hamvragen. Is de gematigde havik John McCain wel in staat om zich echt als compromiskandidaat voor alle geledingen van de Republikeinse Partij te profileren of draagt hij bij tot de verdere vervreemding van de fiscaal conservatieven van de GOP? En hoe zit het met McCains aantrekkingskracht op de Evangelische Christenen en andere ethische superconservatieven die in het verleden garant stonden voor de Republikeinse dominantie in de Amerikaanse politiek? De nederlaag van John McCain in Kansas (de eerste voorverkiezing na het terugtrekken van Mitt Romney en dus de eerste voorverkiezing met McCain als leidend/gedoodverfd kandidaat) tegen Mike Huckabee wordt door sommigen dan ook als een teken aan de wand beschouwd voor de verdeeldheid rond de nominatie van John McCain. Zolang er echter geen écht valabel rechts-conservatief alternatief voor handen is, zullen er maar weinig GOP’ers de Republikeinse kandidaat laten vallen, ook al is die misschien ietwat minder uitgesproken conservatief dan gewenst of ook al is die op economisch vlak niet voldoende rechts. Twee kenmerken van John McCain die zijn claim van “voetsoldaat in de Reagan-revolutie” in mijn ogen toch wel zwaar ondergraven, maar dat schijnt de gematigde GOP’ers en onafhankelijke kiezers niet te deren.
De tweede - en belangrijkste - vraag is dan ook wie John McCain als vice-presidentskandidaat zal voordragen op de Nationale Conventie in Minneapolis (Saint-Paul), want hoewel McCain in elke simulatie tegen Obama of Clinton zou winnen, moet hij toch ook binnen zijn eigen partij en traditionele achterban zien te scoren. Vandaar dat de eerste plannen om koste wat het kost de Democraten te counteren met een vrouwelijke (gouverneur Sarah Palin uit Alaska) of niet-blanke (gouverneur Bobby Jindal van Louisiana) vice-president stilaan opgeborgen lijken ten voordele van een sterke conservatieve kandidaat die religieus en economisch rechts kan bespelen. In dat kader wordt aan gouverneur Tim Pawlenty van Minnesota gedacht die goed scoort in het Zuiden en het Midwesten, of aan Rush Limbaugh, de politieke mediavedette die als architect gold van de Republikeinse overname van het Congres onder Clinton in 1994 en die zowel economisch als ethisch een uitgesproken rechts profiel heeft. Natuurlijk kan ook Mike Huckabee als hij nog goed blijft scoren in de volgende voorverkiezingen een greep doen naar het ticket van vice-president, met als enig risico dat de GOP dan de fiscaal conservatieven wel eens kan verliezen, want Huckabees anti-Wall Street-discours valt niet echt in goede aarde bij die doelgroep. Dat de fiscaal conservatieven massaal naar de Libertarische Partij zouden overlopen, zoals sommige libertariërs hopen, lijkt me echter opnieuw “wishful thinking”. Waarschijnlijk blijven ze gewoon thuis.
Nadat een grassroots-campagne in 2007 om Condoleezza Rice te “draften” voor een presidentiële race op niets uitgedraaid is, gaan er nu opnieuw stemmen op om haar vice-president te maken en zo twee vogels (de vrouwelijke en de zwarte) met één enkele steen te vellen. Rudy Giuliani en Joe Lieberman hadden ongetwijfeld ook op het vice-presidentsschap gerekend toen ze hun kar achter John McCain hingen, maar dat lijkt nu wel zéér onwaarschijnlijk. De progressieve noorderling Giuliani zou de ethisch conservatieven helemaal afstoten, en de centrumfiguur Joe Lieberman (tot nader order nog steeds een Democraat trouwens) vist eigenlijk in dezelfde vijver van onafhankelijke kiezers als McCain zelf. Lieberman heeft dan ook geen toegevoegde waarde als vice-president. Ook de draftpogingen van Newt Gingrich of Dick Cheney voor een run als vice-president lijken op niets uit te draaien, en de illusie van sommigen dat het formele endorsement van president George W. Bush zondag de ethisch conservatieven (waarvoor Bush een held is) aan boord van McCains campagneschip zou krijgen, is toch ook maar een mager beestje als je het mij vraagt.
Maken Mitt Romney, Duncan Hunter, Ron Paul of Fred Thompson dan nog een kans? Ook dat lijkt me onwaarschijnlijk. Duncan Hunter is te onbekend en kon ook zelf als kandidaat geen vuist maken. Fred Thompson heeft de race (en de politiek?) met een wrang gevoel vaarwel gezegd. Daarbij kon hij zich in de race ook niet goed profileren. Mitt Romney lijkt op het eerste gezicht de aangewezen persoon om de leemte naast John McCain op te vullen, maar Romney is te trots om de tweede viool te gaan spelen onder de persoon die hij de afgelopen maanden op het scherp van de snee bekampt heeft. Daarbij zeggen insiders dat Mitt Romney (nu wel 40 miljoen USD armer dan bij aanvang van de race maar dat is gezien zijn vermogen maar een schamele habbekrats) deze race op alle vlakken aan zich voorbij laat gaan om alle kansen gaaf te houden voor een nieuwe poging in 2012 of 2016. Dat ook Ron Paul totaal geen kans maakt op het ticket van vice-president, verbaast niemand, gezien zijn bijwijlen (in de hoofden van de mensen) anti-Republikeins discours.
Ik zou als ik John McCain was dan maar gewoon mijn campagneleider Lindsey Graham (een senator uit South Carolina en gevierd militair advocaat) het voordeel van de twijfel gunnen en hem als vice-presidentskandidaat naar voren schuiven. Hij is zéér geliefd bij de ethische conservatieven en bij talrijke Republikeinse drukkingsgroepen (niet in het minst bij de NRA wiens steun zowel in 2000 als in 2004 absoluut noodzakelijk bleek voor de GOP-kandidaat om president te kunnen worden), en zijn centrumpolitiek op economisch vlak kan de internationale markten ietwat stabiliseren die zowel bij een Democratisch president met socialistische beloften als bij een GOP-havik met een oorlogsprogramma ernstig verstoord kunnen geraken, want beide beleidsopties leggen immers een enorme hypotheek op de economische groeikansen van de VS, en groei is net wat dat land nodig heeft nu de economische motor sputtert en de conjunctuur in (pré)recessie verkeert.
Meer over de stand van zaken op www.cnn-election-center.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 11:19
8 comments
8 Comments:
Een echte fiscaal conservatief als president zou inderdaad heel interessant zijn, want de ganse wereld lijdt onder het economisch wanbeleid en de massale overheidsuitgaven van de laatste jaren. In tegenstelling tot de linkse kerk in dit tranendal verwijt ik Bush niets want die heeft gewoon uitgevoerd wat de burgers na 9-11 wensten met alle gevolgen van dien. Maar nu de hype en hetze weggeëbt is, heeft de VS (en de wereld) nood aan een minder proactieve VS-regering die werk maakt van een sterke economie die opnieuw de ganse (westerse) wereld op sleeptouw kan nemen.
Een degelijke fiscaal conservatief (zoals Mitt Romney of Fred Thompson er waren, én Ron Paul natuurlijk maar die is "hors catégorie") focust tenminste op echte problemen, zoals de ecomonie die de verkeerde kant opgaat, in plaats van al die "war on terror" overgehypte onzin. Maar ach, als ik nu de kandidaten bekijk, en dan de voorgestelde vice-kandidaten, zal de échte Reagan-revolutie niet voor 2008 zijn en blijft het in Amerika allemaal nogal lood om oud-ijzer.
Ron Paul als president zou pas de max zijn! Echter, de kans dat Ron Paul president wordt is zéér klein. Wel leuk dat hij, vooral op internet, zo veel aandacht krijgt.
"Ron Paul als president zou pas de max zijn! Echter, de kans dat Ron Paul president wordt is zéér klein. Wel leuk dat hij, vooral op internet, zo veel aandacht krijgt."
RP zou helemaal niet de max zijn, maar laat ons hier aub niet opnieuw die discussie gaan voeren (zucht) en de aandacht op het internet is te wijten aan personen als Vincent De Roeck en consorten die in hun jeugdige onbezonnenheid hun kar achter weirdo's hangen die even weinig realiteitszin hebben (ook al zijn ze dan wel hoogbejaard) dan de personen die er op het net met dwepen.
Jaren ervaring met het lezen van "duiders" en opiniecommentatoren hebben mij geleerd dat :
- In de USA men helemaal niet staat te springen om de mening van Belgium (near Amsterdam ?) te kennen, laat staan om daar rekening mee te houden.
- In de USA Belgians als vijandig worden beschouwd. In vele county's zijn cameraploegen uit ons land gewoon ongewenst. Filmen toch alleen maar vuilbakken, zegt men daar.
- De massale mediasteun van linkse opiniemakers voor de Democraten meestal als wedden op het verkeerde paard overkomt. Ons land was de luis in de pels, en de brullende muis van en naar Bush ivm Irak, wat achteraf een misrekening van jewelste bleek. Men dacht Saddam met veel geld om te kopen ism Chirac. Mislukt.
Ook het pousseren van Kelly bleek een miskleun.
- In de USA wel revaliserende partijen zijn, maar geen van hen als verraders des vaderlands wil doorgaan. Niemand, ook de Democraten niet, zal amerikaanse soldaten in de steek laten. Het gaat trouwens altijd over beroepsmilitairen die daarvoor dik betaald worden.
- Wat de ganse blog betreft, de kandidaat McCain volgens mij de meest betrouwbare papieren kan overleggen, en de meeste kans maakt om de volgende president te worden. Zijn running-mate zal het team vervolledigen. Remember D-dag.
@ Vincent
1) Het ligt nu min of meer vast dat McCain de Republikeinse nominatie gaat winnen. Maar, het is helemaal NIET waar dat hij (volgens recente opiniepijlingen) "in elke simulatie tegen Obama en Clinton zou winnen" in November. Trouwens, na 8 jaren in Republikeinse handen zou het 'normaal' zijn dat een Democraat in November het Presidentschap zou winnen. Niettemin, de waarschijnlijkheid van een "gespleten conventie" bij de Democraten geeft de Republikeinen toch nog een kans. Daarenboven, denk/hoop(?) ik ook dat vele contemporele Amerikanen verkiezen dat de Executieve en Legislative Machten niet in handen van dezelfde partij vallen (en de Democraten 'controleren' nu het federaal Congress).
2) Uw speculaties omtrent McCain's possible running mate zijn interessant, maar ik denk niet dat senator Lindsey Graham een serieuse kans op het Vice Presidentschap heeft. Waarom? McCain heeft een serieus probleem (lang verhaal) met het Republikeinse establishment van politiekers, maar NIET met "fiscaal conservatieve" kiezers. Die politiekers zijn nu allemaal snel aan het 'bijdraaien', want die lopen natuurlijk mee met een 'winner', voor de postjes en andere gunsten, maar bij de gewone 'conservative' kiezers (van allerlei slag) ligt dat anders. McCain's grootste probleem met conservatieven zit in zijn 'slechte' posities in het verleden omtrent de First Amendment en omtrent illegale immigratie. Lindsey Graham is al niet veel beter op die 2 punten, zeker niet op het immigratie-punt. Het is dan ook hoogst ONwaarschijnlijk dat McCain aan Graham het VP-schap zal aanbieden, want McCain's belangrijkste taak nu is van outreach pogingen te ondernemen naar 'conservatieve' Republikeinen toe.
P.S. In 'zwakke' (onserieuse) momenten denk ik er aan van van naar Montana te trekken. Als ik me niet vergis heeft Ron Paul daar zijn hoogste score gehaald (boven de 20%). Maar dat is een grapje natuurlijk. De anonieme 'd.v.' heeft gelijk. Montana is een prachtige staat om als toerist te bezoeken, maar "in jeugdige onbezonnenheid hun kar achter wierdos hangen" is inderdaad...wierd.
Let op, Pawlenty wordt mogelijks de running mate van McCain. (of die dikkerd uit Mississippi)
McCain wint meestal tegen Hillary en verliest tegen Obama. De reden is nogal simpel. McCain wint de independents als hij het opneemt tegen polariserende Hillary, terwijl in een strijd met Obama, Obama die wint (wetende dat Dems en Repubs gelijk opgaan)
Barack Obama won gisteren de drie primaries van DC, Virginia en Maryland en staat nu ook in aantal delegates boven Hillary Clinton voor de allereerste keer in de race, en Obama maakte in zijn speech al gewag van een "new american majority". Is het liedje van Hillary uitgespeeld?
The Associated Press count of delegates showed Obama with 1,223. Clinton had 1,198, falling behind for the first time since the campaign began. Neither was close to the 2,025 needed to win the nomination.
His victories Tuesday were by overwhelming margins - 75 percent of the vote in the nation's capital, nearly two-thirds in Virginia and approximately 60 percent in Maryland.
@anonieme
Hillary is nog lang niet uitgespeeld want als puntje bij paaltje komt, zal het establishment achter haar het nog wel weten te winnen van Barack Obama. Eventueel zelfs via backdoor agreements met het oog op de toekomst van Obama via endorsements in zijn senaatsverkiezingen, een hoge post in de regering (het VP-schap?) en de belofte om hem in 2012 of 2016 te steunen in zijn presidentieel bid.
@Nicolas Raemdonck
Pawlenty zou inderdaad een goede kans maken denk ik en ook de locatiekeuze voor de Conventie in zijn staat (Minnesota) kan daar al op wijzen.
Een reactie posten
<< Home