Juffrouw, is het goed? (victa placet mihi causa)

.
In Antwerpen hebben ze al geruime tijd een eigen universiteit, en daar is blijkbaar ook een vakgroep Geschiedenis aan verbonden. Ik weet dat uit De Standaard, omdat die gisteren een stuk hadden van ene Henk De Smaele, docent aldaar. De Standaard laat hem zijn zeg doen over het Barnard-vanIstendael-stuk dat zoveel ophef heeft gemaakt.
Henk De Smaele moet nog een jonge kerel zijn vermoed ik, en zoals dat gaat met jonge kerels, hij zoekt koortsachtig naar erkenning. Zo vraagt Henk, aan het eind van zijn stuk, zich af wat Mia Doornaert er van zou denken:

Ik ben benieuwd welk etiket Doornaert voor mij zou bovenhalen.

In zijn zenuwen geeft hij aan Doornaert zelfs een paar suggesties. 'Postmoderne relativist' zou hem wel bevallen, liever dan 'Stalinist' of 'fascist'.
Ik ben Mia Doornaert niet, en het zal voor onze auteur bijgevolg maar een kleine geruststelling zijn, maar hij weet nu toch dat ik zijn stuk heb kunnen uitlezen. Terwijl zijn beginzinnen heel ongunstig waren:

Doe ik het wel? Doe ik het niet? Dat heb ik mij de laatste weken wel vaker afgevraagd bij het lezen van De Standaard. Kruip ik in mijn pen om te reageren, of doe ik er beter het zwijgen toe om de zinloze discussie niet eindeloos te rekken en niet meer aandacht dan nodig te laten gaan naar weinig doordachte artikels of opiniestukken? De afgelopen dagen heb ik het weer: moet ik als historicus (en docent van onder andere het vak 'Geschiedenis van de islam') proberen tussenbeide te komen in de rel rond de betekenis van de islam? Dit keer doe ik het omdat het debat zo oneerlijk wordt dat zwijgen toestemmen wordt.

Na zo’n begin vraagt de lezer zich af, en vroeg ik mij af – de krant even wegleggend voor een slok koffie, en onderwijl door het treinraam kijkend en mij de vraag stellend of ik wel goed wakker was – of er aan diezelfde Alma Mater waar deze docent doceert ook een afdeling Ontwikkelingspsychologie zou bestaan.
Voor mijn geestesoog namelijk doemde een persoonlijkheid op die nog niet tot volle wasdom was gekomen, nog niet goed áf was geraakt. Blijven steken in een soort narcisme misschien, iets waar elke jongeling doorgaat. De jongen blaast zich wat op, was mijn slotsom.

Tegelijk echter dacht ik ook aan de frêle schouders van De Smaele, die het tenslotte opneemt tegen twee gerenommeerde en al wat oudere afvalligen, die Essentialist zijn geworden. En tegen Vermeersch op de koop toe.
Dat hij dan wat verward geraakt in terminologieën, of schermt met moeilijke woorden is heel goed te begrijpen. Ik wil daar niet te zwaar aan tillen, maar op vraag wil ik zijn stukje artikelsgewijs onder handen nemen, zelfs al wordt zoiets gauw vervelend.
Ik zou Henk dan preliminair zelf wel één vraagje willen stellen: komt in uw cursus “Geschiedenis van de islam” bijvoorbeeld de stad Mekka voor als “handelscentrum”, ten tijde van de veronderstelde profeet Mohammed?
Als ik dat antwoord ken, kunnen we verder praten, want er zijn nogal wat historici die daar eigenaardige gedachten over hebben, en zoals wij weten kan er geen archeologisch onderzoek worden verricht terplekke. Contingent bewijsmateriaal kun je beter mijden zeggen ze daar.
.