De bakvissentaal ontgroeid ! (victa placet mihi causa)

.
Bondigheid en scherpte, ziedaar twee kwaliteiten van goede schrijvers.
Vandaag, in de lezersbrieven van De Standaard kregen we een mooi voorbeeld. In die lezersrubriek lees je elke dag allerlei dingen, ook korte, maar meestal toch langere stukken.
En héél soms heel korte stukken, zoals laatst dat briefje van die kabinetschef van Frank Vandenbroucke, zekere Dirk Van Melkebeke, die bij deze gelegenheid nog Latijn sprak. Verstandige keuze trouwens, want Latijn en bondigheid zijn synoniemen. Mede hierdoor had Dirk amper vijfendertig woorden nodig voor zijn boodschap.
Van Melkebeke zijn minister helaas, die ik vaak nog met een naamstem heb bedacht, maakte de dag daarop een minder verstandige keuze. Hij liet zijn kleine chefje ongemoeid. Frank was enkel “verrast”, en dat is iedereen wel eens.
Maar die Melkebeke was nog breedvoerig geweest kun je zeggen. Dat is ook geen auteur, kent nauwelijks zijn talen.

Dan deed de weduwe de Coninck, Kristien Hemmerechts vandaag beter. Met iets meer dan de helft van het aantal woorden (éénentwintig tel ik er, en ik zou strikt genomen pin-upmeisje als één woord mogen rekenen, in plaats van drie) wist zij haar gedachte tot uitdrukking te brengen. Voorwaar een stilistische krachttoer.

Boon
Wat zou Louis Paul Boon het opwindendst hebben gevonden:
een pin-up meisje met of zonder hoofddoek?
Kristien Hemmerechts (Berchem)

PAUCA SED MATURA

..