Pleidooi voor een referendum over Europa
(Vincent De Roeck)
Het ganse legislatieve proces teneinde een volwaardige Europese Grondwet in het leven te roepen vond in 2007 zijn tweede adem. Het Hervormingsverdrag, door ondergetekende ook wel betiteld als “de duivelsverzen van Angela Merkel”, werd in juni onderhandeld en in december in de Portugese hoofdstad door de leiders van alle EU-lidstaten onderschreven. In 2008 beogen de Eurocraten een volgende etappe in de vorming van de door hen sinds het Maastrichtverraad van het Verenigd Koninkrijk in 1992 gedroomde Europese superstaat. Het Verdrag van Lissabon moet immers nog goedgekeurd worden door de parlementen van alle EU-lidstaten, en bij federale en/of confederale staten ook nog door alle deelparlementen, tegen de EU-verkiezingen van 2009. De Eurocraten hebben hun wensen niet verhuld of onder tafel verstopt. Zij willen géén referenda dit keer, maar gewoon gedweeë nationale parlementen die zonder enige democratische legitimering afstand doen van de soevereiniteit van hun land ten voordele van de al enige tijd in de steigers staande Europese Unie van Socialistische Sovjet Republieken (EUSSR).
Het bewuste artikel van mijn hand over de juni-onderhandelingen en het Hervormingsverdrag kan je hier terugvinden.
Alleen hebben de Eurocraten buiten de waard gerekend. In elke EU-lidstaat bestaan er vandaag immers al wel bewegingen, al dan niet verankerd in politieke partijen, die de démarche van de Eurocraten verwerpen en volmondig voor een referendum campagne voeren. Naar aloude gewoonte spannen de trotse burgers van Tsjechië, Denemarken, Ierland, Nederland en het Verenigd Koninkrijk de kroon in die campagnes. Zij willen hun land niet inruilen voor de Europese Unie. Ook in het Europees Parlement, het democratische schaamlapje van het Europese instituut, is de strijd nog niet gestreden en voeren tal van Europarlementsleden, van alle partijen nota bene, actie ter ondersteuning van een referendum. Zij zijn van oordeel dat het grondwettelijk proces niet kan doorgaan zonder de directe medewerking en goedkeuring van de Europese burgers. Zij betonen zich als échte kenners van de nationale rechtsorde en stellen dat géén enkele “Grondwet”, onder welke naam dan ook, doorgevoerd kan worden zonder instemming van de burgers.
Ook het toonaangevende Britse tijdschrift "The Economist" eist een referendum over de ratificatie van het Verdrag van Lissabon.
Tien Europarlementsleden uit zeven verschillende politieke groepen hebben hun schouders gezet onder het initiatief “X-09” dat zo veel mogelijk losse pro-referendumcampagnes en -acties wil verenigen onder één koepel. Deze “task force” werd opgezet om over heel de Europese Unie handtekeningen te kunnen verzamelen om voor de goedkeuring en implementering van het Verdrag van Lissabon een referendum te eisen. Zij stelden niet enkel een “open brief” op met die eis voor alle staatshoofden en regeringsleiders van de EU-lidstaten, maar voerden ook actie tegen de ondertekening van het verdrag in Lissabon. Jammer genoeg zonder veel succes. De nul-impact van hun actie was een nieuwe pijnlijke openbaring voor de gang van zaken in Europa. Volksvertegenwoordigers worden immers compleet genegeerd en tegengewerkt door niet-verkozen, en vaak corrupte en frauduleuze, Eurocraten.
Europarlementslid Daniel Hannan analyseert de beangstigende totalitaire evolutie binnen de Europese Unie als volgt.
Hoewel de “X-09” actie eveneens gesteund wordt door andere leden van het Europees Parlement, door tal van nationale politici en door NGO's in alle 27 lidstaten, verdienen de tien initiatiefnemende MEP’s onze oprechte dank en eerbetogen. Voor de conservatieve en christen-democratische Europese Volkspartij (EPP) zijn dat Anna Zaborska uit Slovakije en Panayiotis Demetriou uit Cyprus. Voor de Partij van Europese Socialisten (PES) zijn dat Max van den Berg uit Nederland en John Attard-Montalto uit Malta. Voor de Europese Liberalen, Democraten en Hervormingsgezinden (ELDR) zijn dat Diana Wallis uit het Verenigd Koninkrijk en Silvana Koch-Mehrin uit Duitsland. Voor de rechts-regionalisten van de Unie voor een Europa der Natiën (UEN) is dat Ryszard Czarnecki uit Polen. Voor de Groenen is dat Gérard Onesta uit Frankrijk. Voor de communisten van de Partij van Europees Links (PEL) is dat Tobias Pflüger uit Duitsland. En voor de liberaal-conservatieve eurosceptici van Onafhankelijkheid en Democratie (IN/DEM) is dat Jens-Peter Bonde uit Denemarken.
Oud-LVSV-voorzitter Tom Claerhout schreef over het afdwalen van de Europese Unie van zijn initiële raison d'être dit essay.
Ikzelf heb deze petitie natuurlijk al ondertekend en heb ook al mijn contacten reeds aangeschreven met de vraag om deze petitie ook mee te onderschrijven. Burgers hebben in de Europese Unie nauwelijks invloed, dat erken ik, maar we moeten doen wat we kunnen, en zolang we het (nog) kunnen, willen we eerstdaags niet verworden tot al te grote cynici. De monsterstaat krijgt vorm op onze deurtrede. De alles vermorzelende laars van het totalitarisme is terug van nooit echt weggeweest. Het zwaard van Damocles heeft een nieuwe naam gekregen, en gaat voortaan als “de drang om te harmoniseren” door het leven. Gelukkig staan de waarheid en de tweeduizend jaar geschiedenis van onze westerse beschavingsevolutie aan onze zijde. En ja, een druppel water kan inderdaad geen steen breken door zijn kracht, maar wel door het voortdurend blijven vallen. Dat is ook de taak die wij als atomaire burgers ter harte zouden moeten nemen. We hebben de Europese adder immers al veel te lang aan onze weerloze borst gekoesterd.
Meer over deze petitiecampagne op www.x09.eu.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Het bewuste artikel van mijn hand over de juni-onderhandelingen en het Hervormingsverdrag kan je hier terugvinden.
Alleen hebben de Eurocraten buiten de waard gerekend. In elke EU-lidstaat bestaan er vandaag immers al wel bewegingen, al dan niet verankerd in politieke partijen, die de démarche van de Eurocraten verwerpen en volmondig voor een referendum campagne voeren. Naar aloude gewoonte spannen de trotse burgers van Tsjechië, Denemarken, Ierland, Nederland en het Verenigd Koninkrijk de kroon in die campagnes. Zij willen hun land niet inruilen voor de Europese Unie. Ook in het Europees Parlement, het democratische schaamlapje van het Europese instituut, is de strijd nog niet gestreden en voeren tal van Europarlementsleden, van alle partijen nota bene, actie ter ondersteuning van een referendum. Zij zijn van oordeel dat het grondwettelijk proces niet kan doorgaan zonder de directe medewerking en goedkeuring van de Europese burgers. Zij betonen zich als échte kenners van de nationale rechtsorde en stellen dat géén enkele “Grondwet”, onder welke naam dan ook, doorgevoerd kan worden zonder instemming van de burgers.
Ook het toonaangevende Britse tijdschrift "The Economist" eist een referendum over de ratificatie van het Verdrag van Lissabon.
Tien Europarlementsleden uit zeven verschillende politieke groepen hebben hun schouders gezet onder het initiatief “X-09” dat zo veel mogelijk losse pro-referendumcampagnes en -acties wil verenigen onder één koepel. Deze “task force” werd opgezet om over heel de Europese Unie handtekeningen te kunnen verzamelen om voor de goedkeuring en implementering van het Verdrag van Lissabon een referendum te eisen. Zij stelden niet enkel een “open brief” op met die eis voor alle staatshoofden en regeringsleiders van de EU-lidstaten, maar voerden ook actie tegen de ondertekening van het verdrag in Lissabon. Jammer genoeg zonder veel succes. De nul-impact van hun actie was een nieuwe pijnlijke openbaring voor de gang van zaken in Europa. Volksvertegenwoordigers worden immers compleet genegeerd en tegengewerkt door niet-verkozen, en vaak corrupte en frauduleuze, Eurocraten.
Europarlementslid Daniel Hannan analyseert de beangstigende totalitaire evolutie binnen de Europese Unie als volgt.
Hoewel de “X-09” actie eveneens gesteund wordt door andere leden van het Europees Parlement, door tal van nationale politici en door NGO's in alle 27 lidstaten, verdienen de tien initiatiefnemende MEP’s onze oprechte dank en eerbetogen. Voor de conservatieve en christen-democratische Europese Volkspartij (EPP) zijn dat Anna Zaborska uit Slovakije en Panayiotis Demetriou uit Cyprus. Voor de Partij van Europese Socialisten (PES) zijn dat Max van den Berg uit Nederland en John Attard-Montalto uit Malta. Voor de Europese Liberalen, Democraten en Hervormingsgezinden (ELDR) zijn dat Diana Wallis uit het Verenigd Koninkrijk en Silvana Koch-Mehrin uit Duitsland. Voor de rechts-regionalisten van de Unie voor een Europa der Natiën (UEN) is dat Ryszard Czarnecki uit Polen. Voor de Groenen is dat Gérard Onesta uit Frankrijk. Voor de communisten van de Partij van Europees Links (PEL) is dat Tobias Pflüger uit Duitsland. En voor de liberaal-conservatieve eurosceptici van Onafhankelijkheid en Democratie (IN/DEM) is dat Jens-Peter Bonde uit Denemarken.
Oud-LVSV-voorzitter Tom Claerhout schreef over het afdwalen van de Europese Unie van zijn initiële raison d'être dit essay.
Ikzelf heb deze petitie natuurlijk al ondertekend en heb ook al mijn contacten reeds aangeschreven met de vraag om deze petitie ook mee te onderschrijven. Burgers hebben in de Europese Unie nauwelijks invloed, dat erken ik, maar we moeten doen wat we kunnen, en zolang we het (nog) kunnen, willen we eerstdaags niet verworden tot al te grote cynici. De monsterstaat krijgt vorm op onze deurtrede. De alles vermorzelende laars van het totalitarisme is terug van nooit echt weggeweest. Het zwaard van Damocles heeft een nieuwe naam gekregen, en gaat voortaan als “de drang om te harmoniseren” door het leven. Gelukkig staan de waarheid en de tweeduizend jaar geschiedenis van onze westerse beschavingsevolutie aan onze zijde. En ja, een druppel water kan inderdaad geen steen breken door zijn kracht, maar wel door het voortdurend blijven vallen. Dat is ook de taak die wij als atomaire burgers ter harte zouden moeten nemen. We hebben de Europese adder immers al veel te lang aan onze weerloze borst gekoesterd.
Meer over deze petitiecampagne op www.x09.eu.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 14:03
13 comments
13 Comments:
Vincent, een peiling van de EU-propagandazender "Euronews" stelde ergens medio december dat één-en-zestig-procent (61%) van de ondervraagde burgers de ondertekening van het Verdrag van Lissabon niet zag zitten. Critici haalden aan dat het niet eens in druk beschikbaar was, en dat het verder voor 96% gelijk zou zijn aan de voorheen al verworpen EU-Grondwet. Daarenboven wil net iets meer dan 70% van de EU nog steeds een referendum hebben. Zouden de EU-mannen het echt aandurven om die percentages compleet te negeren?
Vincent, ik weet dat ik mij met deze reactie niet al te sympathiek zal maken in uw ogen, maar kom, af en toe stoort dat mij niet ;-)
Ik volg immers je kritiek op de Europese Unie en het Verdrag van Lissabon niet. Eindelijk is er één verdrag dat de torenhoge hoop regeltjes en richtlijntjes van de EU eens samenvoegt tot één allesomvattend en leesbaar geheel. Hopelijk biedt dit verdrag een goede basis om verdere goede afspraken te kunnen maken tussen de EU-landen met betrekking tot opsporingsbevoegdheid, subsidies en dergelijke zaken die echt wel het best internationaal in Europees verband aangepakt moeten worden.
Alle huilbaby's die bang zijn voor het verliezen van "hun" stem of hun "soevereiniteit", zouden eens moeten beseffen dat dit verdrag echt wel een beter alternatief is dan eindeloos te blijven kibbelen met z'n allen over welke richting we met de EU uit willen.
Caroline, de Eurocraten houden nooit rekening met de wil van de burgers, ook niet met zulke percentages. Zij werden net benoemd om te kunnen ontsnappen aan elke vorm van democratische controle. Eppinks boek Europese Mandarijnen brengt dat meesterlijk naar voren.
En Margot, ik heb liever geen grondwet dan het gedrocht dat nu voorligt. Als men een grondwet moet creeren omdat men geen weg meer vindt met alle regels, dan had men die regels gewoon niet moeten doorvoeren. Men lost het probleem van te veel regels toch niet op met een nieuw regelgevend verdrag, maar met het afschaffen van regels en het terugschroeven van de legislatieve inflatie. Daarbij kunnen afspraken gerust gemaakt worden tussen landen zonder een bureaucratie als de EU als intermediarium te gebruiken. En de voorbeelden die je aanhaalt zijn net de dingen die ik NOOIT als kerntaak van de overheid beschouwd heb, laat staan dat ik ze wil outsourcen aan de EU. Wat tenslotte dat kibbelen betreft: liever geen grondwet dan een slechte grondwet!
Zeg, weten jullie wat ik zeer vreemd vind? Dat in Vlaanderen de enige 2 partijen die voor een referendum zijn, de linkse partijen Vivant en Groen zijn. Beide verwoorden het ook een beetje op dezelfde maniet, in de trend van "Wij staan positief tegenover het Europese project maar vindt het niet kunnen dat belangrijke beslissingen over de toekomst van Europa getroffen worden zonder dat de burgers in alle lidstaten hierover rechtstreeks kunnen beslissen."
Hoe ver is de VLD toch afgedwaald als Vivant en Groen uitgegroeid zijn tot de belangrijkste verdedigers van het liberale gedachtegoed?
Zoals gewoonlijk, zelfs onder liberalen, staan de posities tegenoverstaande de EU vaak lijnrecht tegenover elkaar. Liberalen als Annemie Neyts of Guy Verhofstadt, of de Margot hierboven, geloven wel degelijk in de meerwaarde van de EU en dus in de noodzaak van een allesomvattend verdrag. Andere liberalen, van Bouckaert over de Nederlandse VVD tot Vincent, Joris en Caroline hier, benadrukken liever de negatieve kanten van de EU (en die zijn er zeker) terwijl ze de voordelen verzwijgen of afdoen als toevalligheden.
Ik sluit mij aan bij de eerste groep (de "europositivo's" of "eurofielen" volgens Vincent) want ik sta nog steeds positief ten opzichte van de Europese Unie, en dus ten opzichte van een vorm van Europese Grondwet, ook al erken ik dat noch ikzelf noch mijn tegenstanders de énige liberale waarheid in pacht hebben.
Wat ik echter dan weer wel jammer vind aan de heisa rond het Verdrag van Lissabon, is dat de Europese politici (als die er al zijn natuurlijk) van een overwinning van Europa spreken terwijl het enige grote verschil met het vorig voorstel van Grondwet is, dat de enige grote oppositie dit maal politiek schaakmat is gezet, namelijk het volk dat de vorige keer wel mocht mee beslissen in verschillende landen, want datzelfde volk heeft nu geen inspraak meer. Voor mij, zelfs voor mij als pro-EU'er, komt dit verdrag eerder over als een nederlaag. Ik zal dus de petitie zeker en vast mee onderschrijven en ik hoop oprecht dat er toch een referendum komt, maar in tegenstelling tot de liberalen van het kaliber Vincent Deroeck zal ik, as the time comes, met volle overtuiging VOOR het Verdrag van Lissabon stemmen.
Het werk van Guy Verhofstadt zit erop. Met het nieuwe Verdrag van Lissabon is de uitholling van de voormalige onafhankelijke, soevereine Belgische staat compleet. België is vanaf nu niet meer dan een provincie van een Europees imperium. Verhofstadt was de laatste premier van België. Bedankt, Guy!
Hopla, vandaag op VRTNieuws.net gevonden als teken aan de wand voor de betutteling en regelneverij van de Europese Unie.
De kleine buurtwinkels klagen over de overdreven Europese regelgeving. Volgens de IGFA, de Internationale Federatie van Zelfstandige Voedingswinkeliers, zijn die regels vooral opgesteld op maat van de grote concerns. "Het aantal regels is niet meer te overzien", zegt Chris De Clercq, voorzitter van de IGFA. "Je hebt al bijna gespecialiseerde boekhouders nodig voor de administratie."
"Ander probleem is de etikettering. Wie op kleinschalige basis producten wil maken, heeft laboranten nodig om de etiketten op te stellen." Volgens De Clercq gaan ook de hygiënische regels te ver. De grote problemen met voeding tijdens de voorbije jaren zouden volgens hem meestal het gevolg zijn geweest van bedrieglijke praktijken van de producenten en niet van de winkeliers zelf.
In 20 jaar tijd is het marktaandeel van de buurtwinkels gedaald van 40% naar 14% ten voordele van de hypermarkten en de goedkope supermarktketens. Om te overleven zouden buurtwinkels zich, volgens De Clercq, vooral moeten richten op streekproducten. Hij is echter bang dat die streekproducten uit de rekken zullen verdwijnen als de regels zo streng blijven.
Nog een aantal reacties die naar aanleiding van dit artikel op de blog Vrijspreker verschenen zijn en die ik jullie zeker niet wil onthouden.
Armin: Goed pleidooi, maar te laat. Het is voorbij. Dat zeg ik niet uit vreugde, maar uit realiteit. Zoals Timmermans voor de sinterklaas aangaf moeten we dit maar accepteren. Hij was er blij mee, ik niet, maar de vraag werpt zich op of tegen de EU als bestuurslaag niet zoiets is als tegen Den Haag zijn. Het is er en gaat niet meer weg. Principieel blijft tegen zijn een goed idee, maar of je al je praktische handelen ook zo moet inrichten? De EU kan ook gebruikt worden om bepaalde lokale handelszaken aan te pakken.
Jan Banaal: De EU is een speeltje van de NWO. Hun doel: een wereldregering. Vandaag de Europeesche Unie. Morgen de North American Union. Alle grenzen open om de volkeren te vermengen, zodat elke nationale identiteit verdampt. Op deze wijze wordt een wereldregering gemakkelijker geaccepteerd. Binnenkort gefinancierd middels een mondiale Co2 tax met Al Gore als eerste president van de wereld. Welcome to 1984... Game over.
Hub: Ik denk ook dat we de EU niet vlug meer kwijt raken. Het onderdeel samenwerken en de economische factoren zoals bij de EEG, zijn ook positief. Het misdadige zit in de politieke macht die de politici naar zich toe trekken. Het opheffen van de vetorechten waardoor "wij" ondergeschikt worden aan andere landen, is een voorbeeld daarvan. De wedstrijd is pas over na het laatste fluitje van de scheidsrechter. Er moet nog in alle landen geratificeerd worden.
Dit is een laatste (?) mogelijkheid om de lemmings te stoppen. Leg je niet voortijdig neer bij de wil van de politici.
Die grondwet is en blijft maar een vodje papier en die klere-EU gaat echt wel weg. We hebben de Sovjet Unie en Hitler Duitsland ook weggekregen en die zaten aanzienlijk steviger in elkaar dan dit samengeraapt zooitje.
Ik denk dat een klassiek liberale of libertaire partij die als een kernstandpunt het terugtreden uit de EU heeft een aanzienlijk deel van de kiezers kan aanspreken. Daar moet toch minstens een kamerzetel uit kunnen komen. Mee eens? :) In de debatten zou de vloer worden aangeveegd met de Neytsen en Timmermansen van deze wereld met hun schijnargumenten. Dat zou mooie televisie zijn!
De stand tussen landverraders en de gewone burgerij is op dit moment 1-0 en die voorsprong zal nog wel even blijven bestaan. Het is wachten op fikse economische en sociale spanningen. "Learning the hard way" zullen we het maar noemen. De grote massa die zich nu nergens (behalve boer zoekt vrouw) voor interesseert verandert dan wel. Hij zoekt dan naar zondebokken én de EUSSR is daar de grootste van. Die EUSSR gaat vroeg of laat klappen daar ben ik van overtuigd.
Om de ronduit belachelijke regelneverij van de EU te illustreren, de pogingen van de EU-Commissie om alle Ierse Pubs buiten Ierland te verbieden onder het motto van het verdedigen van de eigenheid. Alles wel harmoniseren maar als het op de "bescherming" van typisch lokale producten (Champagne, feta, ...) aankomt, is elke vorm van multi-cultuur het kwade. Het filmpje met de EU-Commissaris kan je hier bekijken.
@ anonieme
U vergist zich. Niet "we" hebben de Soviet Unie en Hitler-Duitsland "weggekregen". Iemand anders is dat voor ons komen willen doen. Het is spijtig, maar het is wel waar. En het is niet zeker dat iemand anders iets gelijkaardigs nog gaat willen doen in de toekomst. Want dezelfde cultuurverloedering is overal bezig....
Ierland moet hoe dan ook als enigste land een referendum houden en het is te hopen dat het een verstandig volk is.
Mijn stem bij een komende verkiezing zal in belangrijke mate afhangen van twee punten t.w. de islamisering én de EUSSR. Verdonk in Nederland en Dedecker in Vlaanderen kunnen een nog zo mooi programma voorleggen als ze willen, maar als ze de standpunten omtrent de EUSSR overnemen van de VVD of de VLD kunnen ze de boom in.
Een reactie posten
<< Home