Blinde vlekken in Reynebeau's valkeoog

(met update onderaan) In de Standaard van 19 januari bleek nogmaals dat Reynebeau op zijn best is wanneer hij opiniestukken schrijft waarin hij duidelijk voor een stelling uitkomt (in casu het stuk "Het neoliberalisme spreekt Engels") en op zijn slechtst wanneer hij ogenschijnlijk neutraal aan berichtgeving of geschiedschrijving beweert te doen (nl. in de bijdrage over Bruno Valkeniers "De man die uit de schaduw komt"). In de laatste bijdrage beoefent de historicus zijn geliefde techniek van het amalgaam met het oog op "killing by association". En al kan ik op veel andere slakken ook zout leggen, ik beperk me ertoe op de selectiviteit van het geheugen van Reynebeau te wijzen wat de Orde van de Vlaamse Leeuw betreft.

Volgens Reynebeau zou de passage van Valkeniers in de vzw Beweging Vlaanderen-Europa een ruk naar rechts hebben veroorzaakt, die ertoe zou geleid hebben dat de Orde van de Vlaamse Leeuw "(die) traditioneel meestal naar prominenten uit de brede culturele sfeer (ging)" (...) "de jongste jaren naar laureaten uit de radicaal-Vlaamse frontlijn, met 'de burgemeesters van Halle-Vilvoorde' en Remi Vermeiren, het 'gezicht' van het Warandemanifest" en "in 2007 naar de meest flamingantische van de vorige generatie christendemocratische politici, Herman Suykerbuyk".

Welnu, zoals vaker ziet Reynebeau spoken. De Orde van de Vlaamse Leeuw werd 16 keer uitgereikt onder voorzitterschap van Piet Blomme en de jongste 8 keer onder mijn voorzitterschap. De allereerste Orde werd uitgereikt aan een Vlaamse strijdende politicus uit de frontlijn, nl. Ernest Soens; in die eerste periode ging de Orde verder 6 x naar prominenten uit de culturele sfeer (Deleu, Durnez, Briers, Brouwers, Marijnissen, Penninckx), 4 x naar personen uit het verenigingsleven van de Vlaamse beweging (Sevenants, Gerlo, Campo, Van Overstraeten), 3 x naar een journalist (Grammens, Platel, Ruys) en 2 x naar historici (Simons, Willemsen). Sedert ik voorzitter ben werd ze 3 x uitgereikt aan een kunstenaar (Jari Demeulemeester, Harold van de Perre, Hubert van Herreweghen), 1 x aan een journalist (Kees Middelhoff), 2 x aan Vlaamse strijdende politici (Leo Peeters en Herman Suykerbuyk), die moeilijk kunnen gezien worden als een symptoom van extreem-rechts, en 2x aan personen uit het verenigingsleven van de Vlaamse beweging (Ludo Abicht en Remi Vermeiren). Wie die 8 namen ziet kan moeilijk ernstig stellen dat hier een "ruk naar rechts" heeft plaatsgevonden die met de "passage" van Valkeniers te maken zou hebben. Valkeniers is geen lid van de Orde van de Vlaamse Leeuw. Suykerbuyk is al evenmin lid van de "club die hem de onderscheiding toekende" (tenzij als laureaat en eerst sinds dan); beiden zijn wel lid van de Beweging Vlaanderen-Europa. Het klopt dat enkele recente uitreikingen van de Orde plaats vonden in samenwerking met die Beweging en met name gekoppeld werden aan de uitreiking van een Gulden Spoor door die Beweging. Dat heeft op de eerste plaats te maken met de kost van zo'n organisatie. Maar wie op die "koppeling" wijst, mag er aan herinnerd worden dat juist daardoor de jongste jaren er nog veel meer uitreikingen hebben plaatsgevonden aan "prominenten uit de brede culturele sfeer", al heten die dan "Gulden Spoor" in plaats van "Orde van de Vlaamse Leeuw": in 2006 Godfried Lannoo en Patricia Carson, in 2007 Jean-Pierre Rondas Connie Neefs en Norbert d'Hulst. Maar volgens Reynebeau getuigen al die namen natuurlijk alleen maar van een "klein flamingantisch milieu waarin men elkaar prijzen geeft".

Het is erg waarschijnlijk dat de betrouwbaarheid van Reynebau's verhaal in andere opzichten niet groter is en zijn paranoia even groot.

Tot slot: ik heb niet de minste behoefte om te ontkennen dat er wellicht meerdere verenigingen zijn waarvan Bruno Valkeniers en ikzelf allebei lid zijn. Hetzelfde kan wat mij betreft wellicht gezegd worden van omzeggens elke in het verenigingsleven actieve Vlaming. Uit de grote hoeveelheid verbanden die tussen mensen in Vlaanderen kunnen gelegd worden enkel diegene halen die in een complottheorie passen en al de rest verzwijgen is een vorm van journalistiek die misschien past in De Morgen maar zowel de Standaard als een historicus onwaardig is.

Matthias Storme
Voorzitter Orde van de Vlaamse Leeuw

update:
En ziehier wat de Standaard van mijn lezersbrief heeft gemaakt.....:
Valkeniers
Volgens De Standaard zou de passage van Bruno Valkeniers in de vzw Beweging Vlaanderen-Europa een ruk naar rechts hebben veroorzaakt, die ertoe geleid zou hebben dat de Orde van de Vlaamse Leeuw '(die) traditioneel meestal naar prominenten uit de brede culturele sfeer (ging)' (...) 'de jongste jaren naar laureaten uit de radicaal-Vlaamse frontlijn ging' Welnu, De Standaard ziet spoken. De Orde van de Vlaamse Leeuw werd 16 keer uitgereikt onder voorzitterschap van Piet Blomme en de jongste acht keer onder mijn voorzitterschap. In die eerste periode ging de Orde zes keer naar prominenten uit de culturele sfeer (Deleu, Durnez, Briers, Brouwers, Marijnissen, Penninckx), vier keer naar personen uit het verenigingsleven van de Vlaamse Beweging (Sevenants, Gerlo, Campo, Van Overstraeten), drie keer naar een journalist (Grammens, Platel, Ruys) en tweemaal naar historici (Simons, Willemsen). Sedert ik voorzitter ben, werd ze driemaal uitgereikt aan een kunstenaar (Jari Demeulemeester, Harold van de Perre, Hubert van Herreweghen), eenmaal aan een journalist (Kees Middelhoff), tweemaal aan Vlaamse strijdende politici (Leo Peeters en Herman Suykerbuyk) die moeilijk kunnen gezien worden als een symptoom van extreem-rechts, en tweemaal aan personen uit het verenigingsleven van de Vlaamse beweging (Ludo Abicht en Remi Vermeiren). Wie die acht namen ziet, kan moeilijk ernstig stellen dat hier een 'ruk naar rechts' heeft plaatsgevonden die met de 'passage' van Valkeniers te maken zou hebben. Valkeniers is geen lid van de Orde van de Vlaamse Leeuw.
Matthias Storme,
voorzitter Orde van de Vlaamse Leeuw