Waar onze volksvertegenwoordiging faalt ...(Vincent De Roeck)

België is één van de minst vrije landen binnen de Europese beschavingsgemeenschap. Dit is geen hol klinkend verwijt of aanvallend statement, maar een doodgewone vaststelling.

Over de beknotting van de burgerlijke vrijheden in België raad ik dit artikel van mezelf en dit persbericht van Nova Civitas aan.

Natuurlijk moet de burger in België nog niet al te hard klagen over zijn overheid, o.a. dankzij het uitstekende werk van de rechters van de Raad van Europa in Straatsburg. De Belgische overheid mag nog blij zijn dat ook Turkije lid is van de Raad van Europa, want anders had ons land de twijfelachtige eer om koploper te zijn in het aantal verloren rechtszaken in Straatsburg. Zo werden afgelopen week nog een aantal journalisten en publicisten in het gelijk gesteld door Straatsburg wegens grove schendingen van de persvrijheid in België. Ons land heeft immers doorheen de jaren een aantal maatregelen doorgevoerd die bepaalde aspecten van het maatschappelijk debat gewoon geweerd hebben uit de media en de politiek. Het gaat dan bijvoorbeeld om de zogenaamde anti-discriminatiewetten, anti-racismewetten, anti-negationismewetten, anti-terreurwetten, en nog vele andere soortgelijke wetten.

Meer uitleg over de concepten discriminatie en racisme vind je in twee teksten van Patrick Stouthuysen en Matthias Storme.

In een échte democratie die naam waardig zouden zulke gedrochten van wetten nooit gestemd geweest zijn, want in elke échte democratie bestaat er immers een fundamenteler principe dan dat van egalitair links. Elke burger zou immers het recht mogen hebben om alles te zeggen, te schrijven en te doen wat hij ook maar wil, voor zolang hij diezelfde vrijheid van een ander maar respecteert. Bepaalde filosofen die discriminatie een mensenrecht noemen, hebben dan ook overschot van gelijk. Het is niet aan de overheid, die per definitie perfide is, om de gedragingen van zijn burgers te gaan sturen. Nochtans is dit net wat er gebeurt met deze waslijst van egalitaire anti-wetten. In een échte democratie zouden dit soort wetten ondergeschikt zijn aan de grondwet of aan andere fundamentele rechtsbronnen. Ook de lachwekkende (hypermoeilijke) manier van interpreteren die het Arbitragehof de laatste jaren gehanteerd heeft om deze anti-wetten toch maar niet in strijd met de grondwet te hoeven bevinden, bewijst de ongrondwettigheid en het dictatoriale karakter van deze bepalingen.

Over de communistische oorsprong van de "anti-haatwetten" gaat deze publicatie van de Australian Libertarian Society.

Maar soms falen onze volksvertegenwoordigers in hun hoofdtaak, nl. het beschermen van de burgers tegen de wandaden en de willekeur van de overheid. Wanneer onze volksvertegenwoordigers zich echter geen zier aantrekken van de rechten en vrijheden van zijn burgers, is het de plicht van elke rechtgeaarde en vrijheidslievende burger om elders zijn rechten af te dwingen. En in een democratie rest hem dan nog maar één ultiem wapen: een rechtszaak voor een Hooggerechtshof. Zo ook in mijn geval, zo ook in ons eigen België. Samen met 159 anderen heb ik vorige week dan ook een verzoekschrift tot vernietiging van drie anti-wetten ingediend bij het Grondwettelijk Hof, in de (hopelijk niet ijdele) hoop dat zij ons in het gelijk zal stellen. Het initiatief voor deze juridische strijd komt van professor Matthias Storme. Hij verdient dan ook alle lof en krediet voor zijn moed en inzet. Want waar onze volksvertegenwoordiging faalt, rest de burger enkel nog maar de rechtbank.

Enkele weken geleden las ik dit blogbericht van Luc Van Braekel.

Op 9 juni, de dag voor de verkiezingen van 10 juni, werden nieuwe wetten van kracht ter bestrijding van discriminatie en racisme. Deze nieuwe wetten, gedateerd op 10 mei 2007, bevatten onder meer bepalingen die de vrijheid van meningsuiting verder beperken. Die bepalingen zijn bovendien zo ruim en zo vaag dat ze à la tête du client kunnen gebruikt en misbruikt worden.

De voorbije jaren werd de persvrijheid uitgehold: waar persmisdrijven vroeger alleen voor een assisenhof konden beoordeeld worden, is dit niet langer het geval indien er racisme of discriminatie in het spel is. [...] Deze nultolerantie inzake racistische of discriminerende geschriften, en het CGKR dat als alziend oog en aanklager in dergelijke kwesties optreedt, verhoogt mijns inziens het wantrouwen tussen de burgers, fnuikt het vrije debat en tast het vertrouwen van de burger in de overheid aan.

Volgende week dient professor Matthias Storme in zijn hoedanigheid van advocaat een verzoekschrift in bij het Grondwettelijk Hof (voorheen: Arbitragehof) om deze wetten te laten vernietigen. Hij doet dit in naam van een aantal medeverzoekers. Ik heb al toegezegd om mee als verzoeker dit verzoekschrift te ondersteunen. Ik doe dat niet omdat ik sta te trappelen om racistische of discriminerende taal te spuien (quod non), maar omdat ik mij principieel verzet tegen de verdere inperking van de vrije meningsuiting.

Wie ook mee wil doen en als verzoeker wil optreden (caveat: dit gaat iets verder dan het ondertekenen van een petitie, u wordt namelijk verzoekende partij in de rechtszaak die wordt aangespannen voor het Grondwettelijk Hof), kan zich tot 27 november met naam, beroep en adres aanmelden bij professor Matthias Storme.

Als jonge ongebonden liberaal kon ik deze inperking van onze burgerrechten niet zonder meer aan mij voorbij laten gaan. Ik heb mij dan ook onmiddellijk bij professor Storme als medeverzoeker aangemeld en mijn kring gelijkgezinden aangeschreven om hetzelfde te doen. Dit was mijn reactie op het bericht van Luc Van Braekel:

Het spreekt voor zich dat ik als liberaal-libertariër de doelstelling van dit verzoeksschrift ten volle onderschrijf. Ik heb mij dan ook zonet als medeverzoeker aangemeld bij professor Matthias Storme. Ik reken er trouwens ook op dat ook andere liberaalgezinden zich niet willen neerleggen bij de totalitarisering van België en mee met ons en tal van anderen naar het Grondwettelijk Hof zullen stappen. Iemand die zijn rechten niet uitoefent, is geen burger meer, maar gewoon een onderdaan.

Eergisteren was het dan zo ver. Het verzoekschrift werd in naam van 160 verzoekers door professor Storme en diens advocatenpartner Meester Flo ingediend bij het Grondwettelijk Hof. Het volgende persbericht werd daaromtrent ook verzonden door de advocaten.

Vandaag werd namens meer dan 160 verzoekers een verzoekschrift gericht aan het Grondwettelijk Hof om de dit jaar aangepaste racisme- en discriminatiewetten te laten vernietigen.

De meer dan 160 verzoekers zijn mannen en vrouwen van alle leeftijden, uit alle Gewesten van België en uit alle lagen van de bevolking. Onder hen zijn zowel werklozen als bedrijfsleiders, zelfstandigen, bedienden, ambtenaren, advocaten, studenten en gepensioneerden. Veel verzoekers werken in de media of publiceren regelmatig teksten. Een van hun voornaamste bezorgdheden was de schending van de vrijheid van meningsuiting door de aangevochten wetten.

De drie wetten kwamen er nadat het toenmalige Arbitragehof op 6 oktober 2004 belangrijke onderdelen van de antidiscriminatiewet van 2003 vernietigd had. De regering besloot drie nieuwe wetten op te stellen: een wet die de oude racismewet uit 1981 moest vervangen, een nieuwe antidiscriminatiewet en een wet met betrekking tot de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. De wetten werden van kracht op 9 juni 2007, één dag voor de verkiezingen van 10 juni 2007.

Deze nieuwe wetten bevatten zeer vage en ruime bepalingen. Onder andere de vrijheid van meningsuiting, maar ook de godsdienstvrijheid en de vrijheid van vereniging worden aan ernstige beperkingen onderworpen.

De discriminatieverboden en strafbepalingen zijn zo vaag dat volgens een strikte interpretatie van de wet, personen strafbaar zouden kunnen gesteld worden voor het voorlezen van bepaalde passages uit de Bijbel of de Koran, of zelfs voor het verspreiden van de werken van Darwin of Shakespeare. Ook kan iedereen die zijn medewerking verleent aan een 'groep die kennelijk en herhaaldelijk discriminatie of segregatie verkondigt', gestraft worden, ook al wordt die medewerking onopzettelijk verleend.

In burgerlijke zaken wordt de bewijslast omgekeerd zodra er door middel van statistieken of praktijktests een vermoeden van discriminatie zou aangetoond worden. Mensen die dan niet kunnen bewijzen dat ze niet discrimineerden, kunnen veroordeeld worden tot betaling van forfaitaire schadevergoedingen (voor werkgevers bijvoorbeeld gaande tot zes maanden brutoloon), zelfs zonder dat er van schade sprake hoeft te zijn.

Ik hoop nu maar dat het Grondwettelijk Hof in de allermooiste Angelsaksische traditie de échte waarden en normen van een Westerse democratie die naam waardig in acht neemt, en zich niet laat beduvelen door partijpolitieke démarches en chantages. Nu we sinds kort eindelijk een échte liberaal als voorzitter hebben kunnen installeren bij het Grondwettelijk Hof, ga ik er trouwens ook vanuit dat professor emeritus Marc Bossuyt (die bewuste nieuwe voorzitter) deze zaak naar behoren zal onderzoeken, en in eer en geweten hierover een uitspraak zal vellen. De burgers van dit land verdienen ook niets anders, en toch zeker wel de 160 verzoekers die hun nek uitgestoken hebben en de Chinese pelouse van het inerte Belgische bestel aan het tarten zijn.


Meer over de inhoud van dit verzoekschrift op www.lvb.net.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.