Scholieren staken best tegen de overheid (vrijspreker.nl)

Op vrijspreker.nl is onderstaande opiniebijdrage terug te vinden. De scholieren protesteren tegen de "twaalf jaar gevangenisstraf", maar zouden moeten inzien dat de ware oorzaak van de malaise in het onderwijssysteem de overheidsinterventie in onderwijs is. Verplichte lectuur in een tijd van ouders die moeten kamperen voor de schoolpoort en andere socialistische wensdromen die werkelijkheid worden...
In de Sowjet-unie stond een schoenenfabriek. Deze fabriek draaide volgens de goede oude Sowjet-methodiek, precies volgens de 5-jarenplannen. Elke vijf jaar kreeg de fabriek gedetailleerd te horen hoeveel men moest produceren. In het plan voor deze fabriek stond dat men per jaar 100.000 schoenen moest maken. De directeur had al snel door dat de makkelijkste manier om zo veel schoenen te maken eenvoudig was: hij besloot voortaan alleen nog maar linkerschoenen te maken.

Dat scheelde de helft van de machines, was véél efficiënter, en zodoende haalde men de planning vijf jaar achter elkaar. De magazijnen vulden zich met linkerschoenen, maar geen mens die daar over zeurde, de planning werd immers gehaald. De directeur-kameraad werd al snel bevorderd, kreeg de gouden tractor opgespeld van de locale partijbons, kortom: iedereen tevreden. Behalve de lange rijen wachtenden voor de schoenenwinkels, waar geen fatsoenlijk paar schoenen te krijgen was.

Ik moest aan deze (waargebeurde) anekdote denken toen ik keek naar de scholierenstaking. Socialistisch Nederland werkt met dezelfde soort plannen als het gaat om het onderwijs. Hier moeten geen 100.000 schoenen worden geproduceerd, maar leerlingen moeten 1.040 uur in een klaslokaal zitten. De scholen regelen dit wel, maar niet op de manier die men in Den Haag had bedacht.

Leerlingen worden opgesloten in lokalen zonder enige vorm van les te krijgen, om maar hun huiswerk te maken. Uit het woord huiswerk zou je al kunnen afleiden dat het thuis gemaakt zou moeten worden, maar die diepere gedachten zijn niet aanwezig uiteraard. De overheid vraagt 1.040 uur, ze krijgt 1.040 uur. Targets SMART stellen (Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdgebonden), dat is een kunst die men in Den Haag niet verstaat.
Men formuleert een doelstelling die kiezers oplevert, of die enkele mede-politici die ook geen flauw benul hebben tevreden stelt, en men gaat er voor. Dat deze wijze van ‘regeren’ uiteindelijk tot ellende leidt is in de volledige maatschappij zichtbaar.

Ondertussen houdt men in Den Haag parlementaire onderzoeken naar waar het nou mis is gegaan in het onderwijs. Hele hordes onderwijsdeskundigen, agogen, doorgeleerde types, vernieuwers, antivernieuwers en politici spelen hun rol in dit toneelstukje, waarvan de uitkomst nu natuurlijk al duidelijk is: niemand is verantwoordelijk. Die drie woorden worden ‘samengevat’ in een honderden pagina’s dik rapport, waarna alles weer bij het oude blijft. En wéér zijn er een aantal diepe Haagsche bureauladen die hun broodnodige opvulling gaan krijgen.
De werkelijke oorzaak van de ellende in onderwijsland (en in justitieland, zorgland en verkeersland, om er maar een paar te noemen) is de macht van de overheid. Niets meer en niets minder. Er is nog nooit een onderzoek nodig geweest naar waar het nou mis is gegaan bij de supermarktvernieuwing. Nooit was er een onderzoek nodig naar de autovernieuwing. Naar de televisievernieuwing, de computervernieuwing, de consultancyvernieuwing, alles ging en gaat prima. Met incidenteel wel blunders, zoals de ombouw van de Edah naar de Konmar-formule, maar de markt loste dat allemaal snel en prima op.

Het geheim van al deze vernieuwingen? Ze gingen geleidelijk, en zonder sturing van bovenaf. Dit in tegenstelling tot al die onderwijsvernieuwingen die in één klap werden opgelegd door een overijverige minister of staatssecretaris. En dit is nu eenmaal onvermijdelijk in een systeem dat top-down geregeerd wordt.In een normale, dat wil zeggen niet-socialistische, maatschappij zouden scholen gewoon bedrijven zijn. Zoals supermarkten, autodealers en het LOI. Bedrijven dus die zelf wel kunnen bepalen in hoeverre hun product, in dit geval het leveren van scholing, voldoet aan de wensen van de consument. Zodra de leerlingen niet meer komen, zodra de werkgevers de afgestudeerden niet meer wensen aan te nemen, zodra ouders zich laten horen, juist dan is er sprake van een noodzaak tot vernieuwing. Waarbij iedere school voor zich kan bepalen of en hoe het gaat vernieuwen. Een particuliere school als instituut Blankestein (http://www.inbl.nl/) weet prima wat ouders en leerlingen wensen, en speelt daar dus op in. Resultaat? Fantastisch onderwijs tegen een hoge prijs. Het vernieuwende van Blankestein is simpel: terug naar oude waarden en normen.

En daar komen we op een pijnlijk punt: particulier onderwijs wordt als ‘duur’ ervaren, en ‘dus’ slecht voor de ‘armen’. Onzin natuurlijk, de Aldi en Lidl leiden ook een prima bestaan, dus er zouden ook goede scholen komen voor minder rijken. Slechter dan de huidige staatsscholen zouden deze in ieder geval niet kunnen zijn. Commercieel geproduceerde producten hebben namelijk de neiging steeds beter en voordeliger te worden. Daar waar voor overheidsproducten precies het tegenovergestelde geldt. Wie een tegenvoorbeeld heeft mag het hieronder plaatsen.
Het is te hopen dat al die scholieren bovenstaande gaan beseffen. Het ligt niet aan hun school, aan hun docenten of aan hun directeuren. Nee, het ligt aan het socialistische systeem. Daar waar de overheid zaken gaat regelen gaat het fout. Altijd en overal. Als de scholieren dat nu eens zouden gaan inzien, dan is er nog heel veel hoop voor de toekomst.