Paars of Oranje-Blauw?

Op een recent Open VLD-evenement in mijn gemeente was Open VLD-Kamerlid Sabien Lahaye-Battheu één van de gasten die even het woord nam met een korte speech. Gespreksonderwerp van de avond waren uiteraard de huidige regeringsonderhandelingen. Begrijpelijk dus dat Battheu over dat onderwerp even wou uitweiden.

Daarbij wees ze erop dat een coalitie met het Vlaams Kartel veel meer opties laat dan de coalitie met SP.a van de voorbije acht jaar. Vooral op socio-economisch vlak zouden oranje en blauw het veel beter met elkaar kunnen vinden.

Battheu merkte op dat compromissen sluiten over ethische thema's in een oranje-blauwe coalitie daarentegen een stuk moeilijker zouden verlopen. Waar blauw en rood in de voorbije acht jaar op dezelfde lijn stonden, staan oranje en blauw vaak lijnrecht tegenover elkaar.

Sta me toe het daar niet (volmondig) mee eens te zijn.

Het klopt dat socialisten en liberalen het in de voorbije acht jaar steeds makkelijk met elkaar konden vinden wanneer het over ethische thema's ging, althans voor wat het resultaat betrof. Beide partijen schaarden zich zonder enige discussie achter de legalisatie van homo-huwelijken, soft-drugs, euthanasie, etc.

Daar wringt echter het schoentje. Legalisatie is het middel om het socialistische begrip van vrijheid te bereiken. Het is uit die denkwijze dat onzin als "De wet bevrijdt" en "Liever een slechte wet dan geen wet" (naar analogie met Tobbacks recente uitspraak "Liever een slechte regering dan geen regering"...) is voortgesproten.

Hoewel socialisten en liberalen dus hun gemeenschappelijke doel hebben bereikt, hebben de resultaten een wrange nasmaak: het past immers niet in de liberale logica dat je iets uit de wet haalt, door het wettelijk te institutionaliseren.

Bondig en concreet voorbeeld:

Een huwelijk kan worden aangegaan door twee personen van verschillend of van hetzelfde geslacht.

Deze eerste zin van art. 143 van ons Burgerlijk Wetboek, zoals gewijzigd in 2003, weerspiegelt inderdaad de socialistische interpretatie van het (homo-)huwelijk. Een liberaal zou het homo-huwelijk op volgende manier hebben toegelaten:

Een huwelijk kan worden aangegaan door twee personen.

Liberale wetten bevrijden écht, om de simpele reden dat (in het voorbeeld van het huwelijk) geslacht écht niet meer van tel is. De liberaal bewijst dit door elke verwijzing naar het geslacht uit de wet te schrappen, terwijl socialisten het onderscheid - hoewel het niet meer van belang is - toch nog blijven vermelden.

Het doel heiligt de middelen niet. Een institutionalisering is geen liberale oplossing voor een legalisering. De wet bevrijdt enkel als ze wordt afgeschaft.

Uiteraard is voor de Realpolitik enkel het bereiken van het doel van belang. Homo's mogen huwen, euthanasie is toegelaten, etc. Wat dat betreft heeft paars zeker schitterende resultaten bereikt.

Volgens de liberale ideologie daarentegen, bereikt men liever geen enkel doel, zoals (mogelijks) onder oranje-blauw, dan een doel met verdoken socialistische middelen.