Openbaarheid van slecht bestuur
(Vincent De Roeck)
In een democratie hebben de burgers niet enkel inspraak in het beleid, maar beschikken zij ook over de instrumenten om het beleid te sturen en om de diverse facetten van het beleid op te volgen. Kortom, het bestuur moet ten alle tijden “openbaar” zijn; toegankelijk dus voor de burgers. Natuurlijk mag men deze openbaarheid, die in België ingeschreven is in de zogenaamde “Wet op de Openbaarheid van het Bestuur” (WOB) niet for granted nemen, want in een échte participatiedemocratie moeten de geïnteresseerde burgers zich wel enige moeite troosten om van het beschikbare juridische arsenaal gebruik te maken. Omdat de lakse burgers in België nauwelijks beroep doen op de WOB, hebben een aantal journalisten en juristen het internetplatform Wobbing.be opgericht, met de steun van het “Fonds Pascal Decroos”. Hun doel is om burgers te informeren over hun rechten en de praktische middelen om ervan gebruik te maken.
Nu mag ondergetekende al wel niet de grootste aanbidder van de democratie zijn, omdat ik niet kan vatten waarom ik verplicht ben om mij gedurende een legislatuur van vier of vijf jaren te laten vertegenwoordigen door iemand anders. Ik denk immers nog steeds dat het individu zelf het beste weet wat hij wil, en bijgevolg kan ik de dictatuur van de meerderheid - die het gevolg van democratie is - niet aanvaarden. Maar desalniettemin zit ook uw dienaar vast in het keurslijf dat de generaties voor mij gecreëerd hebben uit een ideaal van verregaand paternalisme, en moet ik dus roeien met de riemen die ik (nog) heb binnen het huidige "democratische" kader.
Maar vergeet alstublieft niet, zoals Jefferson het ooit treffend verwoordde, dat democratie niets meer is dan de wet van de maffia:
Na de scènes rond de zaak Marc Dutroux besliste de overheid om de middenberm van de E19 tussen Brussel en Antwerpen vanaf de afrit Zemst te gaan bebossen ter nagedachtenis van de slachtoffers. Deze beplanting kreeg de naam "Witte Kinderbos" en kwam onmiddellijk in het Guinness-recordboek omdat het bos het allerdunste in de wereld was, maar dit geheel terzijde. Er werd één boom aangeplant per deelnemer aan de “Witte Mars”. Deze aanplanting was voor velen een schoolvoorbeeld van "emo-politiek". Toen men onlangs echter besliste om het bos te gaan rooien - op de middenberm komen er voortaan treinsporen - schoot deze beslissing van de overheid bij veel burgers in het verkeerde keelgat. Zo ook bij ondergetekende, en niet omdat ik veel waarde hecht aan die bomen, maar omdat ik het totale kostenplaatje van deze emo-beslissingen niet anders kan catalogiseren dan onder “verspilling”. Ook vanuit mijn omgeving kwam er zware kritiek hierop.
Wat waren mijn problemen dan met de gang van zaken? Ten eerste heb ik een hekel aan impulsieve populistische beslissingen van de overheid, zoals die om het bos aan te leggen in de eerste plaats. Ten tweede bekritiseer ik de overdreven kost die gepaard ging met het doen groeien van de bomen, want er was van in het begin een probleem met de vruchtbaarheid en beplantbaarheid van de bodem. Ten derde heb ik gerede twijfel over de toegevoegde waarde van deze socialistische beslissing om (nog) méér treinsporen aan te leggen. Ten vierde plaats ik grote vraagtekens bij de totale kost van deze kortzichtige impulsieve saga. Als men ocharme een tiental jaren na datum het bos al terug gaat rooien, is er in mijn ogen toch wel iets verkeerd aan dit (wan)beleid.
Als participerende burger heb ik in begin september 2007 contact opgenomen met Annick De Ridder, Vlaams Parlementslid voor de VLD, die ik nog ken van mijn tijden bij de Jong VLD in Antwerpen.
Wat voor de overheid misschien “verwaarloosbaar” is, is dat daarom voor de hardwerkende burger meestal nog niet.
Meer informatie over de WOB-regels op www.wobbing.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Nu mag ondergetekende al wel niet de grootste aanbidder van de democratie zijn, omdat ik niet kan vatten waarom ik verplicht ben om mij gedurende een legislatuur van vier of vijf jaren te laten vertegenwoordigen door iemand anders. Ik denk immers nog steeds dat het individu zelf het beste weet wat hij wil, en bijgevolg kan ik de dictatuur van de meerderheid - die het gevolg van democratie is - niet aanvaarden. Maar desalniettemin zit ook uw dienaar vast in het keurslijf dat de generaties voor mij gecreëerd hebben uit een ideaal van verregaand paternalisme, en moet ik dus roeien met de riemen die ik (nog) heb binnen het huidige "democratische" kader.
Maar vergeet alstublieft niet, zoals Jefferson het ooit treffend verwoordde, dat democratie niets meer is dan de wet van de maffia:
Democracy is mob rule where fifty-one percent of the people may take away the rights of the other forty-nine.Nu moet ik ook bekennen, ofschoon de procedures van de WOB het beleid wel degelijk dichter bij de burgers zouden kunnen brengen, dat ik maar zelden gebruik maak van de geboden mogelijkheid. Nu heeft dat in mijn geval echter niets te maken met mijn persoonlijke inertie of laksheid, want ik participeer op tal van vlakken in het democratisch proces, maar gewoon met de voordelen die een politiek geïnteresseerd én geëngageerd burger in België kan hebben dankzij zijn connecties in de partijpolitiek. Voor mensen als mezelf is het dus vrij eenvoudig om met mijn verzuchtingen en vragen terecht te komen bij de juiste mensen in de juiste echelons. Recentelijk heb ik daarvan ook gebruik gemaakt.
Na de scènes rond de zaak Marc Dutroux besliste de overheid om de middenberm van de E19 tussen Brussel en Antwerpen vanaf de afrit Zemst te gaan bebossen ter nagedachtenis van de slachtoffers. Deze beplanting kreeg de naam "Witte Kinderbos" en kwam onmiddellijk in het Guinness-recordboek omdat het bos het allerdunste in de wereld was, maar dit geheel terzijde. Er werd één boom aangeplant per deelnemer aan de “Witte Mars”. Deze aanplanting was voor velen een schoolvoorbeeld van "emo-politiek". Toen men onlangs echter besliste om het bos te gaan rooien - op de middenberm komen er voortaan treinsporen - schoot deze beslissing van de overheid bij veel burgers in het verkeerde keelgat. Zo ook bij ondergetekende, en niet omdat ik veel waarde hecht aan die bomen, maar omdat ik het totale kostenplaatje van deze emo-beslissingen niet anders kan catalogiseren dan onder “verspilling”. Ook vanuit mijn omgeving kwam er zware kritiek hierop.
Wat waren mijn problemen dan met de gang van zaken? Ten eerste heb ik een hekel aan impulsieve populistische beslissingen van de overheid, zoals die om het bos aan te leggen in de eerste plaats. Ten tweede bekritiseer ik de overdreven kost die gepaard ging met het doen groeien van de bomen, want er was van in het begin een probleem met de vruchtbaarheid en beplantbaarheid van de bodem. Ten derde heb ik gerede twijfel over de toegevoegde waarde van deze socialistische beslissing om (nog) méér treinsporen aan te leggen. Ten vierde plaats ik grote vraagtekens bij de totale kost van deze kortzichtige impulsieve saga. Als men ocharme een tiental jaren na datum het bos al terug gaat rooien, is er in mijn ogen toch wel iets verkeerd aan dit (wan)beleid.
Als participerende burger heb ik in begin september 2007 contact opgenomen met Annick De Ridder, Vlaams Parlementslid voor de VLD, die ik nog ken van mijn tijden bij de Jong VLD in Antwerpen.
Bij deze had ik u graag op de hoogte gebracht van een terechte kritiek in mijn omgeving op het Vlaamse beleid aangaande het Witte Kinderbos op de middenberm van de E19 tussen Brussel en Antwerpen. Ik kreeg hieromtrent een aantal terechte vragen en bemerkingen, die ik u - als jongliberale parlementair die het verkeersbeleid opvolgt - graag had meegegeven. Omdat ook ikzelf deze bemerking ten volle kan onderschrijven, en ikzelf ook graag de uitkomst ervan zou kennen, vroeg ik mij af of deze misschien niet voldoende stof zou bieden voor een parlementaire vraag aan de bevoegde Vlaamse minister.Dezelfde dag nog kreeg ik van haar al een positief antwoord. Zodra het Vlaams Parlement na het zomerreces terug zitting zou hebben, zou ze mijn vraag aan de bevoegde minister stellen. Op 18 september 2007 kreeg ik de schriftelijke parlementaire vraag doorgestuurd.
De vraag die ik in gedachten had, was de volgende: "Hoeveel belastinggeld werd in totaal aangewend vanaf de goedkeuring van het plan in het midden van de jaren 1990 tot op heden voor (1) het klaarmaken van de middenberm voor de bebossing ervan, (2) de beplanting van de middenberm zelf, (3) het speciaal onderhoud van de middenberm ter ondersteuning van de groei van de bebossing, (4) het onderhoud van het volgroeide Witte Kinderbos, (5) het rooien van het bos en (6) het opnieuw klaarmaken van de middenberm voor het nieuwe treinproject?"
In mijn omgeving noemt men deze gang van zaken "schandalig", "verspilzucht", "wanbeleid", "gebrek aan visie" en "kortzichtig". Ik geef mijn omgeving daar tevens volledig gelijk in. We zijn dus ten zeerste benieuwd naar het totale kostenplaatje van dit staaltje kortzichtig oerbelgisch wanbeleid. Kan u ons daarin misschien van dienst zijn? Wij hopen alvast van wel. U reeds op voorhand hiervoor dankend, teken ik, met hoogachting.
VLAAMS PARLEMENT - SCHRIFTELIJKE VRAGEN - HILDE CREVITS, VLAAMS MINISTER VAN OPENBARE WERKEN, ENERGIE, LEEFMILIEU EN NATUUR - Vraag nr. 640 van 18 september 2007 van ANNICK DE RIDDER - Witte Kinderbos - UitgavenEn afgelopen week kreeg ik van haar het schriftelijke antwoord van Vlaams minister Hilde Crevits (CD&V) doorgestuurd.
In de nasleep van de affaire-Dutroux werd op de middenberm van de E19 ter hoogte van Zemst het Witte Kinderbos aangeplant. Per deelnemer aan de Witte Mars werd een boom geplant. Het Witte Kinderbos maakt nu plaats voor de 8,5 kilometer lange spoorlijn 25N. Het Witte Kinderbos wordt gecompenseerd door een nieuw bos van meer dan 50 hectare in Vilvoorde. Hoeveel belastinggeld werd in totaal aangewend vanaf de goedkeuring van het plan voor het Witte Kinderbos in het midden van de jaren 1990 tot op heden voor respectievelijk: (1) het klaarmaken van de middenberm van de E19 voor de bebossing ervan; (2) de beplanting van de middenberm zelf; (3) het speciaal onderhoud van de middenberm ter ondersteuning van de groei van de bebossing; (4) het onderhoud van het volgroeide Witte Kinderbos; (5) het rooien van het bos; (6) het opnieuw klaarmaken van de middenberm voor het nieuwe treinproject?
HILDE CREVITS, VLAAMS MINISTER VAN OPENBARE WERKEN, ENERGIE, LEEFMILIEU EN NATUUR - ANTWOORD - VRAAG NR. 640 VAN 18 SEPTEMBER 2007 VAN ANNICK DE RIDDERUit deze zaak kan ik drie conclusies trekken. Ten eerste kan ik niet anders dan Annick De Ridder van harte bedanken voor haar hulp in het verkrijgen van deze gegevens, en stellen dat er in de politiek nog wel échte volksvertegenwoordigers werkzaam zijn die de burgers voor vol aanzien. Ten tweede is dit het bewijs dat de burger niet per definitie gediend is met WOB-regelgevingen omdat de échte participerende burgers ook zonder zulke wetgevingen hun weg naar het beleid kunnen vinden. Ten derde bewijst dit dat de emo-politiek in België in dit ene specifieke geval de belastingbetalers meer dan 450,000 euro gekost heeft, om nog maar te zwijgen over de zogezegd als 0 euro ingeschreven procédé’s waarvan het kleinste kind weet dat ook die ongetwijfeld geld gekost hebben.
1. De bosaanplanting op de middenberm van de E19, op het grondgebied van de provincie Vlaams-Brabant, werd uitgevoerd volgens het bestek KN97C32. De voorbereidende werkzaamheden voor de aanleg van het Witte Kinderbos omvatten: het maaien van grasmatten over de totale oppervlakte van de middenberm van km 0.2 tot km 12; het scheuren en loswerken met een dubbele schijfegge van de te planten oppervlakte; het leveren en verwerken in plantput van organische meststoffen; Kostprijs: 32.201 EUR
2. De middenberm werd na de voorbereidende werkzaamheden aangeplant met 138.880 st. streekeigen bosgoedplanten. waaronder 16 variëteiten. Kostprijs: 153.768 EUR
3. De aanplant werd gedurende 3 jaar onderhouden en omvatte volgende werkzaamheden: het vrijstellen van de beplanting door maaien zonder opruimen met bosmaaier tussen de beplantingen; het maandelijks verzamelen van alle afval en papier over gans de middenberm; het maaien van gras volgens de buitenste en de binnenste stroken - 5 beurten per jaar; Kostprijs: 122.500 EUR
4. Na de aanplant en het onderhoud zijn er geen noemenswaardige werkzaamheden meer uitgevoerd. De kostprijs van het onderhoud van het volgroeide Witte Kinderbos is te verwaarlozen. Kostprijs: 0 EUR
5. De inlichtingen voor de punten 5 en 6 komen van de bouwheer Infrabel. De werkzaamheden zoals het rooien van het bos en het klaar maken van de site werden tezamen uitgevoerd. Kostprijs: 120.000 EUR
6. Het klaarmaken van de middenberm werd zoals voormeld in punt 5 samen met het rooien uitgevoerd. Kostprijs: 0 EUR
Wat voor de overheid misschien “verwaarloosbaar” is, is dat daarom voor de hardwerkende burger meestal nog niet.
Meer informatie over de WOB-regels op www.wobbing.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 18:51
11 comments
11 Comments:
Vincent, je bent in je vraag één element vergeten, namelijk het volgende: "Hoeveel heeft het opnieuw planten van 300,000 bomen langs het Albertkanaal tussen Antwerpen en Luik gekost aan de belastingbetaler?" want daar werd dankzij lobbywerk van pater Versteylen een "Witte Kinderdreef" aangelegd, met geld van de Vlaamse overheid, ter compensatie van het verdwijnen van het bos op de middenberm van de E19.
Vincent, weer een goede 'libertarische' behandeling van een belangrijk onderwerp. Twee opmerkingen.
1) Emo-politiek is voor emo-mensen.
2) Jefferson heeft zijn best gedaan om tot een meer 'volwassen' concept van "democratie" te kunnen garaken dan "de wet van de maffia". Vandaar zijn (langdurige) medewerking aan het opstellen van de Amerikaanse Grondwet, die precies bedoeld was om te beletten dat 51% fundamentele rechten van de resterende 49% zou kunnen wegnemen. In een echte 'democratische' cultuur, met echte scheiding van de machten enz...,is er wel degelijk meer nodig dan 51% om constitutionele individuele vrijheden te kunnen wegnemen van burgers.
Ook al is de menselijke "democratie" nooit volmaakt, precies omdat we met mensen te doen hebben, ze blijft wel degelijk het beste politieke bestel in vergelijking met alle andere CONCRETE politieke bestellen. Ik denk dat je er best aan doet van toch jezelf als "democraat" te blijven beschouwen. Zoniet, zou je een pandora's box openen die je - ACHTERAF beschouwd - beter nooit zou geopend hebben.
3) Echte democratie is dus niet hetzelfde als "minstens 51% meerderheid". Dat trekt eerder op islamitische theocratie. Nee, echte democratie betekent dat 'de meerderheid kan beslissingen nemen binnen het beperkende kader van een constitutie die bepaalde fundamentele INDIVIDUELE rechten helpt vrijwaren'. Heeft dus niets te maken met 'fatsoen', honger in de wereld, 'sociaal' beleid, enz...
Och ja, dat Witte kinderbos: tien duizend mensen werden zot gemaakt om uit een opgedrongen "respect" bomen te planten langs de E19 en hopla, tien jaar later gaat het Kinderbos al weer verdwijnen. Komaan zeg is dat nog normaal ? Ik vind het zo triestig.
In tegenstelling tot Dhr. Derouck gaat het mij niet om het bos op zich, of om het financiële kaartje ervan, maar gewoon om het gebrek aan respect vanwege de overheid in dit verhaal. Eerst de burgers met een schuldgevoel opzadelen om hen dan enkele jaren later gewoon in het gezicht uit te lachen door het bos te gaan rooien.
Vincent,
Je citaat van Jefferson is treffend voor de vraag rond minderheden waar ik op mijn blog mee 'worstel'. Mijn voorlopige conclusie is dat men met de democratische techniek misschien wel 49 van de honderd mensen kan onderdrukken, maar vanuit het standpunt van de democratische waarde alleszinds niet.
Dat is wat Jefferson bedoelde toen hij ijverde voor tien amendementen op de "Constitution of the United States" (1788), die later bekend werden als "The Bill of Rights". Deze amendementen, die NIET in de oorspronkelijke tekst ingevoerd werden, maar als apart document opgesteld - in tegenstelling dus tot onze gecoördineerde grondwet - zijn de basistekst gaan vormen voor de "countervailing power" van een te technische "democratische" meerderheidsdictatuur; voor burgerrechten dus. Het is ook de tekst op basis waarvan "The Supreme Court" uitspraken kan doen die de vrijheden van de burger (zelfs al zijn die op volstrekt technisch-democratische wijze ingeknot) teniet kan doen. Bij ons staan die vrijheden (van pers, godsdienst, vereniging en meningsuiting) in de grondwet, maar er is geen tegenkracht voor de wetgevende macht in de interpretatie (althans op filosofisch niveau, juridisch is er wel het grondwettelijk hof) of een maatregel nu de burgerrechten schaadt of niet.
Mijn uitleg is embryonaal en misschien niet op alle punten even adequaat, maar ik deel alvast je standpunt niet dat een meerderheid per definitie een dictatuur moet zijn. Alleen moet er inderdaad zo'n tegenmacht zijn. In België bestaat die niet.
Dat schept problemen inzake dossiers zoals bijvoorbeeld BHV. Daarover had ik wel graag eens je mening gehoord. Je vindt mijn reflecties op www.smithsonsplace.eu
Zoals "Smithson" gevraagd heeft, heb ik op zijn website zéér kort mijn visie op "democratie" uitgelegd.
1. Een democratie wordt beschouwd als het beste middel om de burgers het maximum aan vrijheden en rechten te garanderen.
2. Maar in een democratie kan 51% van de burgers de rechten van de overige 49% afnemen.
3. Dus kan een democratie zijn taak niet naar behoren vervullen.
4. Dus moeten we zoeken naar nog betere vormen van staatsorganisatie met een nadruk op het individu en diens rechten en vrijheden.
5. Maar alle andere vormen (theocratie, dictatuur, ...) zijn nog nefaster voor de individuele vrijheid dan de democratie.
6. Dus moeten we het huidige model van "democratie" gaan hervormen met het oog op de individuele rechten en vrijheden.
7. Mijn conclusie is dan ook een zéér minimale overheid met nauwelijks macht en verder de absolute vrijheid van de burgers. Zelfs als 51% de macht heeft in dat model, hebben zij niet de mogelijkheid om de rechten van de andere 49% in te perken. Een in een grondwet gebetonneerde "minimal state" met de instrumenten voor de burgers om de grondwet af te dwingen (vrij wapenbezit, recht op vereniging in burgerwachten, ...) is voor mij dan ook het best mogelijke staatsmodel.
@ Vincent De Roeck
Waar blijf je het halen dat 51% de rechten van de overige 49% kan wegnemen? Ik ben geen specialist in consitutioneel recht. Maar ik weet dat de procedure om een gondwetsartikel te hervormen in de US een heel ingewikkelde zaak is, die een veel hoger percentage dan 51% vereist in het federale Congress, PLUS speciale meerderheden in VOLDOENDE staten. In Belgie zullen er ook wel speciale meerderheden vereist zijn.
Uw 3 eerste punten zijn allemaal verkeerd. Men kan empirisch vaststellen in de wereld dat er een aantal authoritaire regimes bestaan die TIJDELIJK beter individuele rechten kunnen verzekeren dan 'populaire', zeg maar populistiche, regimes die op een meerderheid berusten. Het probleem met die authoritaire regimes is dat ze geen 'zekerheid' geven m.b.t. de toekomst en vaak gevolgd worden door echte tirannieen. Uw 2de punt is ook niet juist (zie supra para 1)). En uw 3de punt hangt af van de omringende 'cultuur'. Zelfs een OP PAPIER perfecte 'democratie met constitutionele individuele rechten' verloedert tot iets anders wanneer de omringende cultuur verloedert. Men kan geen effectieve scheiding van machten behouden wanneer de meeste juristen, politiekers, enz...er zelf het nut niet meer van in zien en ONDEUGDELIJK worden. Men kan geen democratie behouden met mensen die geen 'democratische' waarden aanhangen. Het Vlaams Blok proces zou dat toch duidelijk gemaakt moeten hebben.
Met uw punten 4, 5, en 6 ga ik akkoord. Punt 7 ook als je er dat wapenbezit uithaalt. Dat wordt beter gereguleerd onder gewone wetgeving die zich kan aanpassen aan de omstandigheden over de tijd. Er kan geen constitutioneel recht op bazookas bestaan voor iedereen. Let's get real!
Omdat deze discussie steeds meer begint te neigen naar een debat over het "libertarische model", en om toekomstige kritieken alvast de wind uit de zeilen te nemen, het volgende:
Veel mensen met twijfels rond het libertarisme stellen mij de vraag wie in zal staan voor de "zwakkeren" in zo'n samenleving. Eén van de mogelijke antwoorden daarop is het volgende:
Ik heb nooit begrepen waarom een "libertarische" samenleving per definitie "koud" moet zijn. De zwakkeren zullen geholpen worden door de sterken omdat egoïsme en altruïsme elkaar in stand houden. Altruïsme bestaat niet: het is een wederkerend egoïsme. Het is inherent aan de mens dat hij de zwakkeren wil helpen om zich zelf (nog) sterker te voelen. De zwakkeren zullen daarvan gebruik kunnen maken. Het enige verschil is dat de zwakkeren in mijn model steun zullen krijgen van de sterken zelf, en niet langer van de herverdelende monsterstaat die geld "rooft" van de sterken om het dan te "geven" aan de zwakkeren alsof zij daar "recht" op hebben.
En dan nog een bemerking van mij in deze steeds terugkomende discussie: alle twijfelaars en tegenstanders van de libertarische samenleving (en dat zijn er gigantisch veel) plaatsen steeds vraagtekens bij deze "private charity", en net daardoor geven ze toe dat het kan werken, want als zo gigantisch veel mensen zich het lot van de zwakkeren aantrekken door de libertarische samenleving in vraag te stellen, zullen dit gigantisch aantal mensen ook nadien zich nog bekommeren om de zwakkeren, maar dan via "private charity".
Beste Marc, in tegenstelling tot wat je van mij zou verwachten, geef ik u in uw vorige reactie volledig gelijk, o.a. omdat ikzelf in wezen exact hetzelde zeg.
U gaat uit van het gangbare grondwettelijke recht, en groot gelijk heeft u daarin, alleen gaat het citaat van Jefferson daar niet over. Het bestaan van een grondwettelijk kader is al een onderdeel van mijn puntje 7. Ik vertrek vanuit het oerconcept "democratie" wat neerkomt op "dictatuur van de meerderheid". De grondwet is een middel (cfr. punt 7) om de macht van de "verkozenen" in te perken en de rechten van de burgers te vrijwaren.
Bijgevolg moet je mijn punten 1, 2 en 3 ook als dusdanig lezen, en dan komt het perfect overeen met jouw laatste reactie.
Wat de cultuur betreft, ben ik het eens met u. Je moet een vrijheidslievende cultuur hebben of de grondwet zal al gauw een "vodje papier" blijken. Zie maar naar de verkiezingen in Palestina waar zo'n cultuur niet bestaat en de terroristen "democratisch" verkozen zijn.
Wat de wapens in punt 7 betreft, kan ik kort zijn. Vrij wapenbezit is mijn libertarisch stokpaardje, maar éénmaal als al de rest al gerealiseerd is, zal ik met alle plezier die vrijheid niet meer claimen ;-)
Deze: "Beste Marc, in tegenstelling tot wat je van mij zou verwachten, geef ik u in uw vorige reactie volledig gelijk, o.a. omdat ikzelf in wezen exact hetzelde zeg." vind ik wel vrij goed!
Wat ik onthoud: bij Crevits zitten er blijkbaar slaafse mensen antwoordjes te typen, ipv gewoon het betrokken Parlementslid te wijzen op de openbaarheid van bestuur...
Inefficiënte, kostenverhogende cabinetards. (die dan nog waarschijlijk de vraag gewoon naar administratief niveau hebben geforward met 'please handle', want teveel zweet voor cabinetards).
Soms ben ik al eens cynisch.
Beste Vincent
Ja, ik geloof ook wel dat we ruwweg hetzelfde concept van "democratie" aanhangen. Niettemin lijkt het me aangewezen dat u eerst uw concept van democratie zou uitleggen, i.e. meerderheidsbestuur maar onder CONDITIE van constitutionele individuele vrijheden, alvorens u allerlei dingen (uw punten 1,2,en 3) zou affirmeren over wat 'democratie' wel en niet zou kunnen doen. Dit is noodzakelijk om 'begrijpelijk' over te kunnen komen voor de meeste mensen. Daarenboven, uw 2de punt staat manifest in contradictie met 'onze' gemeenschappelijke understanding van democratie.
P.S. "Vrij wapenbezit" (i.e. volkomen ongereguleerd) is zeker een "stokpaardje" voor u, maar het kan geen rationele conditie zijn om "al de rest" te kunnen garanderen. Democratie is een 'package deal'. Men heeft het, of men heeft het niet, maar met wapens heeft dit niets te maken. Die kunnen en zullen samen gaan met ALLE mogelijke vormen van politieke organisatievormen van maatschappijen.
Beste Vincent,
Alvast bedankt om de wobsite aan het licht te brengen in dit artikel. Toch een opmerking op je tweede conclusie "het bewijs dat de burger niet per definitie gediend is met WOB-regelgevingen omdat de échte participerende burgers ook zonder zulke wetgevingen hun weg naar het beleid kunnen vinden": Journalisten en burgers kunnen misschien wel achterpoortjes gebruiken om aan informatie te komen, maar het gaat er vooral om dat het je RECHT is toegang tot informatie te hebben. Burgers, net als journalisten, hebben toegang tot quasi alle bestuursdocumenten van alle mogelijke bestuursinstanties. Het doel van Wobbing Europe is dan ook wooral een hulpmiddel aan te bieden om de juiste overheidsinfo in Vlaanderen, België en de rest van Europa te vinden.
Een reactie posten
<< Home