Poetin's bezoek aan Iran tijdens de Caspian Sea States summit

Poetin was afgelopen dinsdag (16/10) in Iran op Staatsbezoek, geen aanslag werd gepleegd op de Russische president. Men heeft het bezoek als historisch bestempeld omdat het sinds Stalin geleden is dat er nog eens een 'Russische' president langskwam. Dat bezoek moet men echter plaatsen in de juiste context: overleg met de landen rondom de Kaspische zee, niet zomaar een Staatsbezoekje aan Iran.

Rusland poogt zich te herpositioneren als een grootmacht na de teloorgang van haar mondiaal blazoen ten tijde van het Jeltsin tijdperk. Haar energiebronnen, defensie-industrie en militaire heropbouw vormen daar de hoekstenen van. Het binnenlandse beleid lijkt op 'tegelijk slaan en zalven'. Surfen op intern nationalisme met een spillover naar het beschermen van haar buitenlandse invloedzone. Neerslaan van de 'kapitalistische wildgroei' maar vooral de macht van de Oligarchen ondergraven (die hun rijkdommen behaalden uit de wilde privatiseringen) die binnen de Russische staatsstructuren een potentieel 'gevaar' betekenen naast de machtspositie van de veiligheidsdiensten.

Poetin stelt duidelijk dat Rusland wel degelijk Iran zal helpen bij haar burgerlijk nucleair project, waartoe Iran ook recht op heeft volgens het internationale non-proliferatie verdrag. Tegelijk zegt Poetin ook duidelijk tegen Iran dat hij een militair nucleair project niet zal dulden. Een nucleair Iran ligt ook niet in het voordeel van Rusland, noch een Iran als 'te sterke' regionale macht die de Kaspische zee en de Arabische Golf zou domineren (zelfs ten dele).

Poetin, dus ook Rusland, zet zich ook af tegen de Westerse eis dat Iran over geen enkel nucleair programma zou mogen beschikken (burgerlijk noch militair). Het stuurt het signaal uit dat men rekening moet houden met Rusland en dat Rusland wel degelijk enige invloed heeft (zelfs meer) op Iran dan het Westen.

Al dit past in het kader van gesprekken tussen verschillende landen over de controle en ontginning van de Kaspische zee. Logisch ook is dat de Staten die meededen aan de Kaspische summit gezamenlijk een signaal uitzenden dat hun grondgebied niet gebruikt mag worden voor aanvallen op Iran. Over het verdelen van de Kaspische zee en nieuwe pijpleidingen lijkt men nog steeds geen akkoord te hebben.

Enigszins spijtig is dat men geen melding maakte van het Staatsbezoek van Ehud Olmert aan Rusland op donderdag 18 oktober. Wellicht ging Olmert er bij de Russische president pleiten om alles te doen dat Iran zou weerhouden om een militair nucleair programma verder uit te bouwen. Defense Update heeft een korte analyse over dat bezoek, What is really behind Putin's unprecedented hop to Tehran?. Hierbij brengt men indirect de recente Israëlische luchtaanval in Syrië in verband, het falen van modern & recent geleverd Russisch luchtafweer (falen door technologisch gebrek? Gebrek aan opleiding & paraatheid van het personeel? falen van het oude luchtverdedigingssysteem om voldoende waarschuwing te geven?) Het blijft echter onduidelijk of er werkelijk SA-10 (TOR M1) of Pantsir S1 luchtverdedigingssystemen in de buurt van het doelwit actief waren. Tevens maakt men ook melding van een 'onverwacht' bezoek van Ehud Barak naar de US National Security Advisor op diezelfde donderdag.