Nobelprijs voor de vrede gaat naar gebakken lucht

Al Gore kreeg zojuist de nobelprijs voor de vrede. Ik vraag me af wat vrede met klimaat te maken heeft. De wetenschappelijke wereld is nog lang niet tot een consensus gekomen, er is enkel een politieke consensus en enkel believers mogen nog aan het woord komen. An Inconvenient truth baseert vooral op onderzoek van anderen en Gore is enkel de spreekbuis. En daar nog eens bovenop bevat zijn film een aantal zaken die gewoon manifest incorrect zijn, wat ook bewezen is. Hij heeft klimaat en het broeikaseffect opnieuw in de belangstelling gebracht, maar zijn film is een pamflet, geen wetenschappelijke studie. In feite is hij een lobbyist van een bepaalde groep wetenschappers met een theorie, die meer en meer wordt aanvaard als correct.

Ik ben, zoals eerder al gezegd, sceptisch over de invloed die de mens heeft op de opwarming, niet de opwarming zelf. Er is een opwarming, en deze is waarschijnlijk deels natuurlijk en deels menselijk. Wie de echte feiten gaat zoeken, vindt deze met moeite. Wat men wel vindt is propaganda van believers maar ook van sceptici. Het is heel moeilijk om uit de twee visies de waarheid te distilleren. En vooral dat ergert mij. Het gaat niet om argumenten, maar om een “friend or foe” filosofie die vaak weinig geeft om de feiten zelf. En zo wordt het niveau van het debat zeer laag, begint men met moddergooien naar sceptici, zijn de feiten zelf moeilijk vindbaar en worden door de overheid maatregelen genomen op basis van die zogenaamd algemeen aanvaarde feiten die haar meer en meer controle geven over ons leven.

Of ik gelijk heb of niet is een andere vraag. Misschien klopt alles wat Gore zegt. Misschien hebben de sceptici ongelijk, dat is mogelijk. Het is eigen aan sceptici dat ze hun twijfels baseren op argumenten en die kunnen weerlegd worden. Het is maar eerlijk dat sceptici die hun twijfels weerlegd zien, ook hun ongelijk aanvaarden. Maar de methodes die gebruikt worden door de groene lobby stoten me tegen de borst. Een wetenschappelijk debat dat politiek gevoerd wordt, waar elke scepticus als ketter wordt beschouwd, waar het debat zelf al werd uitgesloten, dat nu al gebruikt wordt om de overheid meer macht over het individu te geven,… Zelfs als ze gelijk hebben is het geen wetenschappelijk debat meer.

De visie die ik voorlopig het meeste kan volgen stelt dat menselijke invloed waarschijnlijk een bestaand natuurlijk fenomeen versnelt en uitbreidt.

Maar door de nobelprijs aan Al Gore te geven, met die ongenuanceerde visie vol fouten, is het nobelprijscomité aan het ingaan tegen haar eigen waarden. Ze prijzen lobbyisme aan en moedigen overdrijvingen en zelfs valse voorstellingen van de realiteit aan omdat ze het doel wel kunnen smaken.

Dat heet politiek. Geen wetenschap.