Franstaligen krijgen elke dag ieder al 4000 lepels suiker (Hoegin)

Bart de Wever is dus bereid een lepel suiker aan de Franstaligen van het FDF en de MR te geven om de bittere pil van de toepassing van de Grondwet te slikken (ja toch, want iets anders is de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde toch niet?), maar vergeet dat de Franstaligen elke dag al 47 miljoen kilo suiker toegespeeld krijgen. Dat is voor elke Franstalige, zuigelingen en grijsaards inbegrepen, een kleine 4000 lepels per kop per dag,

Ga het maar eens na: op 6 januari 2005 beweerde Bart de Wever nog dat er jaarlijks 11,3 miljard euro vanuit Vlaanderen naar Wallonië vloeien toen hij met zijn beruchte vrachtwagens geld naar de scheepslift van Strépy-Thieu trok. Dat bedrag zal vandaag wel niet kleiner geworden zijn, maar we willen vriendelijk blijven voor de partijvoorzitter van de N-VA. Een kilo suiker kost ongeveer 66 eurocent, als ik goed ingelicht ben, en dat betekent dat voor dat bedrag jaarlijks zo'n 17,1 miljoen ton suiker ingekocht kan worden. Per Franstalige kop en per dag maakt dat 11,7 kilo, of omgerekend in soeplepels van zo'n 3 gram een kleine 4000 lepels suiker. Bart de Wever, en in zijn kielzog ook de CD&V, is echter van mening dat dat nog niet genoeg is, en wil er nog een lepeltje bovenop doen. Dat worden er dus op de dag van de stemming van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde 4001. Of waar we ons dus druk over maken – als het maar geen hele pollepel suiker extra wordt, zoals de CD&V flink laat weten.

Die stroom van 4000 lepels suiker per Franstalige per dag wordt echter de komende vier jaar in stand gehouden door diezelfde flinke CD&V en ook N-VA, want aan de Sociale Zekerheid zal niet geraakt worden. Waarom FDF en MR dan zo nodig een extra lepel suiker nodig hebben is mij dan ook volkomen een raadsel. Te meer daar die bittere pil niets anders is dan de eenvoudige toepassing van de Grondwet. Ga aan de Brusselse Vlamingen eens vragen hoeveel eentalig Franstalige bittere pillen er daar elke dag uitgedeeld worden in de OCMW-ziekenhuizen. Zonder lepels suiker, wel te verstaan, en helemaal in strijd met de taalwetten. Geen haan echter die er naar kraait, behalve een kaakslagflamingant dan misschien, die met zijn slecht karakter niet kan verdragen dat er straks een federaal-ministerieel zonnetje zou schijnen in de N-VA-vijver.

Misschien zouden Bart de Wever en zijn kartelpartner beter eens beginnen leren van de Franstaligen, want die kennen betere methodes om Vlaamse politici bittere pillen te doen doorslikken: borden linzensoep. De mandaatjes die de N-VA en CD&V in de wacht zullen slepen zijn ten laatste over vier jaar gedaan, maar de lepels suiker voor de Franstaligen hebben in België nogal eens de neiging op termijn gebetonneerd te raken. Dat ze Olivier Maingain maar Minister laten spelen, en Didier Reynders Eerste Minister in ruil voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde zónder lepels suiker en een stevige staatshervorming. Geen Vlaming, en zeker geen flamingant, die hen dat kwalijk zal nemen. Integendeel zelfs: ik beloof Bart de Wever en Yves Leterme in 2009 bij de regionale verkiezingen een klinkende overwinning als ze dat zouden klaarspelen. En als ze absoluut ook een vis in de pan willen zien wil ik ze wel bij mij thuis uitnodigen voor een lekkere Noorse zalm, met vliegtuigbiljet door mij persoonlijk betaald. Maar laat de lepel in de suikerpot echter mooi staan waar ie staat, want er wordt zo al veel te veel met suiker gemorst.