Asociale acties
Onderstaande tekst schreef ik gisteren op een trein met vertraging en diezelfde avond werd het naar de media verzonden als persbericht van het LVSV Leuven.Bericht aan de reizigers, wegens sociale acties is de trein naar Brugge – Oostende aangekondigd met 18 minuten vertraging... Slechts één van de honderden meldingen die vandaag weerklonken in Belgische stations. Het treinverkeer was, volgens de omroepster zelf, ernstig verstoord. Ook verstoord was het humeur van duizenden treinreizigers die door deze acties in de problemen kwamen.
Want de treinreizigers zijn altijd opnieuw de dupe van deze “sociale acties”. Daardoor zijn zij te laat of raken zelfs helemaal niet op hun bestemming, moeten hun reis verderzetten zonder enig comfort en worden door de schaarse informatie continu aan het lijntje gehouden. Nochtans hebben zij niets met de hele zaak te maken, zij zijn slechts machteloze slachtoffers die de volle prijs betaald hebben voor geen of lamentabele dienstverlening. Natuurlijk wassen de stakers hun handen in onschuld. De filosofie van een staker is dat het incident dat voor de vakbonden aanleiding was voor de staking schuldig is aan alle gevolgen ervan, ook al wordt het ongemak enkel en alleen door de staking veroorzaakt.
De stakers hebben zelf gekozen om voor totaal onschuldige klanten en masse problemen te
veroorzaken zonder dat daar enige reden toe is. In feite zijn de slachtoffers weerloze gijzelaars die met het conflict niets te maken hebben. En dat wordt allemaal goedgepraat met het stakingsrecht, dat vroom wordt aanbeden als een onaantastbaar dogma van de welvaartsstaat. Zodanig zelfs dat de enige argumenten tegen de staking altijd haastig erbij zeggen dat men natuurlijk niet aan het stakingsrecht wil raken.
Maar is dat stakingsrecht wel nog van deze tijd? Is het nodig? Is het nuttig? Is de enorme last en kost die erdoor wordt veroorzaakt voor de samenleving nog te verantwoorden? Werknemers worden zeer goed beschermd door allerlei sociale wetten. Vakbondsafgevaardigden hebben in bedrijven vaak meer te zeggen dan de personeelsdirecteur. De grote sociale conflicten zijn gestreden en het stakingsrecht wordt nu gebruikt om zich te moeien met het dienstrooster, een extra maaltijdcheque te krijgen of om een signaal te geven aan de regering. Een oneigenlijk en niet proportioneel gebruik, zeg maar gerust een misbruik van staking als sociaal en economisch massavernietigingswapen.
Daarbovenop is het stakingsrecht grotendeels overbodig geworden. Wat is dan de grote nood aan een absoluut stakingsrecht waarbij men anderen mag verhinderen te werken desnoods met geweld, waar vandalisme en tal van andere misdaden en misdrijven getolereerd worden?
Die is er niet meer en het misbruik wordt door de burger niet langer geaccepteerd.
Daarom moet het stakingsrecht grondig worden hervormd, en aangepast aan de huidige
samenleving. Stakers mogen niemand meer verbieden om te gaan werken, mag men niets meer saboteren of blokkeren of vernielen. De enige kracht van de staking mag nog liggen in het niet-werken en het protesteren zonder te hinderen. In openbare diensten moet de minimale dienstverlening ingevoerd worden. De macht die deze diensten hebben over het leven van duizenden is te groot om de diensteverlening te laten afhangen van willekeur. En vakbonden en andere “sociale” organisaties moeten verplicht worden rechtspersoonlijkheid aan te nemen en een transparante boekhouding te voeren zodat zij verantwoordelijkheid voor hun daden moeten opnemen.
De staking is er niet omwille van een maatschappelijk probleem. De staking IS een maatschappelijk probleem.
Chris Demeyere
Politiek Secretaris LVSV Leuven.
Labels: staking vakbonden
posted by Chris Demeyere @ 20:06
5 comments
5 Comments:
U gaat helaas voorbij aan de fundamentele vraag. De "stakers" zijn/waren geen werknemers, maar statutaire ambtenaren. Dat is een heel verschil. Hierom:
TOELAATBAARHEID STAKING OVERHEIDSPERSONEEL?
Ik heb er op zich geen moeite mee als werknemers staken. Of het behoorlijk kan genoemd worden dat vakbonden werknemers ertoe aanzetten een bedrijf tot zelfs kapot te staken, zodat de vakbonden slapend rijk worden van wat ze verdienen als doorgeefluik van werkloosheidsuitkeringen, is natuurlijk een andere vraag. Hoe meer werklozen, hoe rijker de vakbonden. Mogelijk vinden wel meer mensen dat pervers.
Terug naar ons onderwerp. Willen de "cheminots" stakingsrecht? Geef het ze! Ze verbeuren dan natuurlijk wel meteen het bevoorrechte statuut van ambtenaar, inbegrepen hun vaste benoeming en nog een hele resem overige voordelen. Hun keuze.
Reagonomics
In de 80'er jaren staakten in de VS de luchtverkeersleiders. De president van de VS, Ronald Reagan, riep daarop de staf van de USAF bijeen met de vraag: "Kunnen we het of kunnen we het niet?" Er werd besloten: "We kunnen het." Verloven van luchtmachtpersoneel werden ingetrokken omdat de USAF dringend even andere taken moest overnemen. 15.000 ontslagbrieven gingen de deur uit en evenzovele luchtverkeersleiders (burgers) waren hun baan kwijt. Luchtverkeersleiders behoren niet te staken. Punt. Ze konden inderdaad terug solliciteren naar hun oude baan, zonder anciënniteit en overige voordelen en tegen een flink lagere wedde. Akkefietje opgelost.
Spoorlui - statutaire ambtenaren - die staken? Geen probleem! Ontslag op staande voet. Om dwingende reden. Met uiteraard verlies van "rechten". En nog een staartje voor de strafrechter erbovenop. Want voor het saboteren, moedwillig ontregelen of in het ongerede brengen van het spoorverkeer in ons land is de strafwet inderdaad niet mals. Moeten toch ook de "cheminots" weten?
Dan nog, CGSP dacht even met zijn spierballen te moeten rollen voor een louter politieke, afdreigende "waarschuwingsstaking"? Ook daar bestaat een oplossing voor, die er trouwens al lang had moeten zijn: nationale treinen rijden tot en vanaf Brussel. Naar het zuiden vertrekken van daaruit uitsluitend nog internationale treinen (al krijgt Halle natuurlijk wel een pendeldienst, nationaal).
Ik laat me vertellen dat we in ons land zitten opgezadeld met veel te veel (vastbenoemde) ambtenaren. Ik hoorde ook dat sommigen daarvan meenden te kunnen staken. Handig zat, toch?
Opgelet: die arme treinbegeleider vindt het heus ook niet prettig dat een handjevol van zijn "collega's" de boel moedwillig in het honderd sturen. Ook hij lust ze rauw.
Overigens:
"Stakers mogen niemand meer verbieden om te gaan werken," - mag dat nu wel? - "mag men niets meer saboteren" - mag dat nu wel? - "of blokkeren" - mag dat nu wel? - "of vernielen." - mag dat nu wel?
"In openbare diensten moet de minimale dienstverlening ingevoerd worden." Niks van. Ambtenaren hebben geen stakingsrecht. Dat wisten ze bij aanwerving. Dat is de wet. Pas gewoon de wet toe. En geef vakbonden rechtspersoonlijkheid. (*)
(*) hat tip: The Rt Hon. the Baroness Thatcher of Kesteven, LG, OM, PC, FRS
@bartvs: "Dat is de wet"
Interessant. Graag de exacte referentie.
In de jaren zestig heeft wijlen senator Boeynaems met regelmaat van een klok wetsvoorstellen ingediend om aan de arbeidersvakbonden rechtspersoonlijkheid toe te kennen, m.a.w. een einde te maken aan de onschendbaarheid die hen toelaat over de maatschappij te heersen Zo'n wet is waar deze maatschappij het dringendst behoefte an heeft. En die ghaan we niet krijgen, nog in geen eeuw. Er is zelfs geen politicus, van gelijk welke partij, die zo'n wetsvoorstel durft neerleggen.
@ Bartvs
En ik dacht dat men de laatste tien jaar nog hoofdzakelijk contractuelen aangeworven had (van korte of onbepaalde duur), die dus helemaal geen recht hebben op een hoog pensioen, of vastheid van betrekking.
Hen ook maar uitsluiten van het stakingsrecht ?
Wat is dan het verschil tussen een ambtenaar en een werknemer ? Dat de eerste zo maar uit de kas kan graaien ? Echt ? Denk je dat het zo gaat ?
Staking ? Ook bij de overheid is dat het enige drukkingsmiddel om het bestaande contract dat tientallen jaren oud is te laten aanpassen aan de gewijzigde omstandigheden of om de gemaakte afspraken te honoreren en niet uit te stellen zoals we in ons Belgisch systeem altijd maar opnieuw ervaren. De vakbonden zijn politieke creaturen die bestaan om de politici (aan de macht of in de oppositie) ter wille te zijn.
De stakingen zijn een noodzakelijk kwaad om toch nog een beetje gelijke behandeling af te dwingen en niet alleen de partijmannen aan "zelfbediening" te laten doen. Want dat is waar het de laatste acht jaar "echt" om ging.
Trouwens welk bedrijf heeft er nog echt veel personeel nodig ? Hoeveel volk staat er nog echt op de werkvloer ? Hoeveel taken komen er niet in aanmerking om te "verhuizen" naar lage-loon-landen ? Hoeveel werk wordt er gedaan door onderaannemers ?
Trouwens als de ambtenaren staken, welke impact heeft dat nog ? Staken bij de financiën ? Welke impact heeft dat voor de belastingbetaler ? Dat de tarieven op het einde van de rit verhogen ? Dat de "zelfstandigen" eventjes het gat vrij krijgen ? Ach, de volgende dag worden ze weer ingehaald. De macht van de overheid is allesomvattend. Je wordt gepluimd nog voor je het beseft. Net zo doet men het met de ambtenaar.
@ Chris : je zou beter opkomen voor de rechten van de ambtenaar / werknemer en zijn plichten.
De werknemer heeft geen andere optie dan een gemeenschappelijke actie. Als hij "uitstapt" kan hij dat enkel als hij de competenties op zak heeft voor een betere job. Bvb zelfstandige worden. Maar wat hebben we de laatste acht jaar gezien? Telkens maar nieuwe wetten om "beroepen" te regelen zodat er geen oneerlijke concurrentie zou ontstaan. De laaggeschoolde staat dan in de kou. De laatste acht jaar heeft men toch de taart verdeeld ? Voorrechten voor de bedrijven en voorrechten voor de werknemers ? Moet het nu anders ? Eenzijdig ?
Minder ambtenaren is het nieuwe credo. Wat wil dat zeggen ? Nog enkel benoemd via de partijkaart van die ene kleur ? Mooi opgedeeld volgens de structuur van de regering en voorbehouden aan de kleur van hun minister ? Is het misschien daarom dat men geen tripartite behoeft ? Daarom dat de staatshervorming mag uitgesteld worden ? Of daarom dat men nu niet samen kan gaan met de Socialisten ? Want een grondige staatshervorming wil ook zeggen minder overheid men minder benoemingen.
In de huidige situatie is het heel eenvoudig : helemaal geen benoemingen meer op federaal niveau.
De federale overheid moet maar haar wetgeving vereenvoudigen en taken afschuiven aan de gewesten.
Waarom wil ze dat niet ? Waarom wil ze de ruimte die haar afgenomen werd door de EU recupereren via de gewesten ? Om de politieke macht te gehouden ?
De politieke problemen (moeilijke regeringsvorming) waar we nu voor staan zijn gewoon daartoe te herleiden : de Belgische politici en overheid wil niet aanvaarden dat haar bevoegdheden beperkt werden en overgenomen werden door de EU.
Daardoor zijn er tal van wetten die totaal overbodig zijn, met als gevolg dat je meer ambtenaren nodig hebt om die nutteloze wetten te controleren en de burger het gevoel te geven dat hij bediend wordt.
Hetzelfde doet zich voor in "overheidsbedrijven" : ze dienen voor de politieke macht maar doen dat ten koste van de personeelsleden die "tevreden moet zijn met hun job".
Ik vond vandaag de volgende waco-reactie van een zekere "Solidarnosc" (nomen est omen) op het internetforum van het LVSV Leuven:
Wanneer gaan jullie (het LVSV Leuven, nvdr.) eens een persbericht vesturen voor de dagelijkse vertragingen als een gevolg van slecht onderhoud en personeelstekort wat een consequentie is van het liberaal afbraakbeleid van de openbare diensten van de laatste jaren. Dagelijks staan er treinen stil omdat locomotieven defect zijn of kabels door gebrek aan onderhoud breken. Dagelijks worden reizigers geconfronteerd met een tekort aan capaciteit. In plaats van de gevolgen aan te pakken zou men beter eens kijken naar de oorzaken, maar in deze perfecte samenleving waar alle problemen opgelost zijn kunnen sociale conflicten geen oorzaken hebben zeker?
Jullie opvatting (die van het LVSV Leuven nvdr.) over stakingsrecht lijkt zeer sterk op dat van de Chinese communistische partij en andere totalitaire regimes.
Een reactie posten
<< Home