Wie zegt dat wij geen kwaliteitskranten hebben? (victa placet mihi causa)

Het waren maar kleinigheden vanochtend, maar vóór een zeker uur kan op de stilste en meest comfortabele trein een mens nog ontstemd raken.
Bart Sturtewagen had in De Standaard een redactioneel commentaartje waarin hij veel goede dingen zei, bijvoorbeeld dat mensen die de media willen bespelen zich erg blootstellen aan toevallige windrichtingen, of nog dat in een rechtsstaat iedereen onschuldig is tot hij veroordeeld wordt. Akkoord, maar Sturtewagen had zijn zin voor verhoudingen verloren.

Als de verdenking tegen de ouders van de verdwenen Britse kleuter Madeleine McCann ook maar enige grond van waarheid zou blijken te hebben, dan staan we voor een van de omvangrijkste misleidingen uit de geschiedenis. De hele aardbol op het verkeerde been zetten, iconen uit zo ver uit elkaar liggende werelden als paus Benedictus en David Beckham incluis, het zou een onuitgegeven krachttoer zijn.

Nu maak ik mij sterk dat er, nog binnen het geheugen van de levenden straffer voorbeelden van misleiding te vinden zijn. Ik herinner mij al een couveuse-oorlog die vader Bush succesvol heeft uitgevochten in de media. Of natuurlijk de WMD, de massadestructiewapens waarmee zelfs diens zwakbegaafde zoon wegkwam bij de meeste journalisten …en bij vele regeringen, bijvoorbeeld die van Balkenende. Niet die van Verhofstadt, laat ik dat er meteen en graag bij zeggen.
Timisoara daargelaten, als we iets verder mogen teruggaan kan misschien de Varkensbaai nog genoemd worden? of de Golf van Tonkin?
Mijn favoriet blijft altijd dat valse telegram van 1870, de Emser Dépêche. Frankrijk en Duitsland hebben die zaak toen in een oorlog uitgeklaard.
Goed, als voor Sturtewagen de kwestie in Portugal al Geschiedenis lijkt, dan laat ik hem verder met rust, want er is gelukkig ook De Morgen.
Liesbeth Van Impe mocht daar vandaag de honneurs van het redactionele artikeltje waarnemen. Ze deed dat redelijk goed, en op het fotootje te zien is het nog een frisse meid ook. Liesbeth prepareerde, zoals van haar wellicht verwacht wordt, de Vlaamse lezer op toegevingen aan de Franstaligen. Dat borstgeklop van CD&V-N-VA moet een einde nemen, zegt zij. Kiesbeloften moet je inderdaad kunnen inslikken. Zo werkt een democratie meent Liesbeth.
Kijk, ik verwijt haar niets. Misschien heeft zij politicologie gestudeerd? of anders iets met communicatie. Nederlands zal in haar curriculum ontbroken hebben, niet enkel in de veronderstelde humaniora, maar wellicht al vanaf het vijfde studiejaar.

De meeste onderhandelaars zijn zich er intussen terdege van bewust dat onrealistische verwachtingen doorgaans slachtoffers maken. De klappen vallen in de hoek van zij die de compromissen sluiten, niet in het kamp van zij die aan de zijlijn roepen dat het nog harder moet gaan.

Ik zei het in het begin al lezer, het waren kleinigheden vanmorgen ...maar Liesbeth! In het Nederlands zeggen wij “van hen” en niet “van zij”.
Je volgt nog? Goed zo, dan ben je zeker in staat tot een moeilijker oefening, en kun je hier nalezen waarom BHV wél gesplitst moet worden, zonder prijs.
.