Sire, spelen we een spel vanavond ?
(Vincent De Roeck)
Zeggen dat de formatiegesprekken in het slop zitten, is een understatement van jewelste. Eigenlijk zijn ze vandaag gewoon op sterven na dood. Natuurlijk faalde Yves Leterme niet als enige in zijn opdracht. We kunnen de informatierondes van Didier Reynders, met diens aangemeten oerfranse arrogantie, of de bemiddelingspogingen van nationaal-eurofiel ACW-zwaargewicht Jean-Luc Dehaene immers toch ook geen succesverhalen noemen. Maar geen haan die er toen naar kraaide. Zelfs bij de koning was alles toen kennelijk nog peis en vree, want hij vond het opportuun om in deze periode gewoon op vakantie te vertrekken. Noch op communautaire, noch op socio-economische thema’s zitten Vlamingen en Walen op één lijn, en ook dat is eigenlijk een understatement.
Het CDH wil niets weten van regionalisering én “liberale” ingrepen in de economie. De MR wil dan weer wel praten over diepgaande socio-economische hervormingen, maar weigert in te gaan op de Vlaamse communautaire eisen, hoe klein die ook mogen zijn. Het gevolg van dit dualisme zien we vandaag in de benoeming van Herman Van Rompuy als “Koninklijk Verkenner”, mét hoofdletters en - noblesse oblige - het bijpassend tricoloor aura.
Een “verkenner” dus? Dit doet mij zeker niet als enige denken aan de scoutsbeweging, of misschien eerder aan de KSA dan, want Van Rompuy is nu éénmaal van katholieke signatuur, maar ook het gezelschapsspel Stratego is bij mij nooit veraf als ik aan een “verkenner” denk, en dat pionnetje is daar toch wel net het allerlaagste op het spelbord. De Kamervoorzitter, nochtans officieel de “eerste burger van het land” (of wat er nog van overblijft), wordt door de koning gedegradeerd tot het allerlaagste Stratego-speelstuk. Had men hem nu “Koninklijk Mineur” genoemd, dan had ik het nog kunnen begrijpen. De relaties tussen Vlamingen en Walen zijn verzuurd en ondermijnd. Een mijnenveger het veld in sturen, is dan ook niet meer dan normaal, maar waarom in hemelsnaam een “verkenner”? Als die op een bom stapt, is die er zelf toch gewoon aan voor de moeite, terwijl een mineur nog verder zou kunnen spelen. Welke eer denkt Van Rompuy hieruit dan toch te halen?
( Kennelijk heeft onze vorst op vakantie in Frankrijk geen Stratego gespeeld. Maar wat dan wel? De ongebreidelde algemene kennis van onze majesteit en diens entourage indachtig, zal het ook geen Trivial Pursuit geweest zijn, tenzij dan misschien de Junior-versie. Bij deze nodig ik onze Albert dan ook uit om bij mij thuis eens een goede pot Stratego te komen spelen. Sire, spelen we eens een spel vanavond? De dagdagelijkse realiteit indachtig, zult u wel goed tegen uw verlies kunnen... )
Het mag dan ook niemand verbazen, dat ik dus maar weinig vertrouwen heb in dit laatste hoofdstukje Belgische poppenkast. Vergeef mij misschien mijn vooringenomenheid, maar mijn verwachtingen zijn allesbehalve hoog gespannen, tenzij dan misschien voor de volgende haiku van Herman Van Rompuy. Als hij faalt in zijn opdracht en op een bom trapt, zou hij dan de eer aan zichzelf houden en opstappen als Kamervoorzitter? Het zou hem als mens en politicus sieren, maar ik betwijfel of hij daartoe bereid zal zijn. Hij zal waarschijnlijk liever vanalles en nog wat uit zijn mouw trachten te schudden om toch maar niet te moeten toegeven dat ook hij in deze opdracht gefaald heeft.
Daarbij balanceert Herman Van Rompuy op een wel zéér dunne koord. Officieel mag de CD&V dan al wel voor een omvangrijke staatshervorming zijn, maar de standenpartijstructuur indachtig, is het vasthouden aan zulk communautair radicalisme zeker geen sinecure. Het ACW wil de solidariteit met Wallonië niet terugschroeven, en de macht van deze vakbondszuil mag zeker niet onderschat worden, de “Dedecker-bij-N-VA” saga indachtig. Kartelpartner N-VA zit gelukkig wel op de wip in het parlement, en is dus nodig in de blauw-roomse regering, wat de druk toch enigszins wel op de CD&V-ketel houdt.
Als de CD&V woord houdt, zal de partij hiervoor in 2009 ongetwijfeld beloond worden, zoniet betekenen die Vlaamse verkiezingen ongetwijfeld een nog verdere radicalisering van het Vlaamse politieke landschap en kunnen we tien tegen één zonder veel gezever of grondwettelijke tralala een kruis over België zetten en unilateraal de Vlaamse onafhankelijkheid uitroepen. Lijst Dedecker, N-VA, VLOTT en Vlaams Belang zijn daartoe vandaag al bereid. Welke andere partijen vervoegen daartegen nog dit rijtje?
Of zoals Jan Van de Casteele het treffend verwoordde in “Doorbraak”.
Meer over de "verkenner" op www.hermanvanrompuy.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Het CDH wil niets weten van regionalisering én “liberale” ingrepen in de economie. De MR wil dan weer wel praten over diepgaande socio-economische hervormingen, maar weigert in te gaan op de Vlaamse communautaire eisen, hoe klein die ook mogen zijn. Het gevolg van dit dualisme zien we vandaag in de benoeming van Herman Van Rompuy als “Koninklijk Verkenner”, mét hoofdletters en - noblesse oblige - het bijpassend tricoloor aura.
Een “verkenner” dus? Dit doet mij zeker niet als enige denken aan de scoutsbeweging, of misschien eerder aan de KSA dan, want Van Rompuy is nu éénmaal van katholieke signatuur, maar ook het gezelschapsspel Stratego is bij mij nooit veraf als ik aan een “verkenner” denk, en dat pionnetje is daar toch wel net het allerlaagste op het spelbord. De Kamervoorzitter, nochtans officieel de “eerste burger van het land” (of wat er nog van overblijft), wordt door de koning gedegradeerd tot het allerlaagste Stratego-speelstuk. Had men hem nu “Koninklijk Mineur” genoemd, dan had ik het nog kunnen begrijpen. De relaties tussen Vlamingen en Walen zijn verzuurd en ondermijnd. Een mijnenveger het veld in sturen, is dan ook niet meer dan normaal, maar waarom in hemelsnaam een “verkenner”? Als die op een bom stapt, is die er zelf toch gewoon aan voor de moeite, terwijl een mineur nog verder zou kunnen spelen. Welke eer denkt Van Rompuy hieruit dan toch te halen?
( Kennelijk heeft onze vorst op vakantie in Frankrijk geen Stratego gespeeld. Maar wat dan wel? De ongebreidelde algemene kennis van onze majesteit en diens entourage indachtig, zal het ook geen Trivial Pursuit geweest zijn, tenzij dan misschien de Junior-versie. Bij deze nodig ik onze Albert dan ook uit om bij mij thuis eens een goede pot Stratego te komen spelen. Sire, spelen we eens een spel vanavond? De dagdagelijkse realiteit indachtig, zult u wel goed tegen uw verlies kunnen... )
Het mag dan ook niemand verbazen, dat ik dus maar weinig vertrouwen heb in dit laatste hoofdstukje Belgische poppenkast. Vergeef mij misschien mijn vooringenomenheid, maar mijn verwachtingen zijn allesbehalve hoog gespannen, tenzij dan misschien voor de volgende haiku van Herman Van Rompuy. Als hij faalt in zijn opdracht en op een bom trapt, zou hij dan de eer aan zichzelf houden en opstappen als Kamervoorzitter? Het zou hem als mens en politicus sieren, maar ik betwijfel of hij daartoe bereid zal zijn. Hij zal waarschijnlijk liever vanalles en nog wat uit zijn mouw trachten te schudden om toch maar niet te moeten toegeven dat ook hij in deze opdracht gefaald heeft.
Daarbij balanceert Herman Van Rompuy op een wel zéér dunne koord. Officieel mag de CD&V dan al wel voor een omvangrijke staatshervorming zijn, maar de standenpartijstructuur indachtig, is het vasthouden aan zulk communautair radicalisme zeker geen sinecure. Het ACW wil de solidariteit met Wallonië niet terugschroeven, en de macht van deze vakbondszuil mag zeker niet onderschat worden, de “Dedecker-bij-N-VA” saga indachtig. Kartelpartner N-VA zit gelukkig wel op de wip in het parlement, en is dus nodig in de blauw-roomse regering, wat de druk toch enigszins wel op de CD&V-ketel houdt.
Als de CD&V woord houdt, zal de partij hiervoor in 2009 ongetwijfeld beloond worden, zoniet betekenen die Vlaamse verkiezingen ongetwijfeld een nog verdere radicalisering van het Vlaamse politieke landschap en kunnen we tien tegen één zonder veel gezever of grondwettelijke tralala een kruis over België zetten en unilateraal de Vlaamse onafhankelijkheid uitroepen. Lijst Dedecker, N-VA, VLOTT en Vlaams Belang zijn daartoe vandaag al bereid. Welke andere partijen vervoegen daartegen nog dit rijtje?
Of zoals Jan Van de Casteele het treffend verwoordde in “Doorbraak”.
De Vlaming heeft enkel zijn stem. In 2009, dat is morgen, kan hij CD&V opnieuw een warme knuffel geven, als die partij woord houdt. Maar een nieuwe bastaard zal niet worden gepikt, want dan is er op die dag “Vlaamse keus” genoeg.
Meer over de "verkenner" op www.hermanvanrompuy.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 12:56
7 comments
7 Comments:
Een geschikte titel: "Mineur du Minus"
Is B-H-V het hete hangijzer of moeten wij overgaan tot een splitsing met gewone meerderheid in kamer en Senaat? Als er geen domme vragen zijn maar alleen domme antwoorden, zal ik maar vlug antwoorden: “Ja!” Kwestie van beleefd te blijven, niet te kwetsen, van normaal over te komen...
Als het antwoord positief is moet ik mij ook geen zorgen maken. Het is de logica zelf. Trouwens de winter zegt het en de zomer zegt het, dan zal wel kloppen zeker... Maar is het wel degelijk zo gemakkelijk? Elk fatsoenlijk individu woonachtig in de jongste provincie van ons land begrijpt mij wel! Het is niet de normaalste zaak van de wereld, want in België woont er ook nog een andere soort mensen ook nog franstaligen genoemd...
En, we hebben het verleden niet mee! Als we de geschiedenis induiken en even blijven stilstaan in 1830 struikelen wij al op een eerste onwaarheid: het is niet naar aanleiding van ‘De Stomme van Portici’ dat de Hollanders werden buiten gebonjourd, maar ‘La Muette de Portici’. Kleine nuance maar eerlijk is eerlijk, het waren wel degelijk de Franstalige Brusselse aristocraten die onze noorderburen even over de Moerdijk hebben gezet. Bloedvergieten is er weinig bij te pas gekomen. Althans als we de toenmalige geschiedenisschrijvers mogen geloven...
Bij de fameuze ‘koningskwestie’ na de tweede wereldoorlog waren het de Vlamingen die met een grote meerderheid akkoord waren dat Leopold III terugkwam. Niettegenstaande in Wallonië de negatieve stemmen de bovenhand hielden was er een meerderheid ja-stemmers van ca 57%. Na een dreiging van de Walen met een gewapende mars op Brussel kwam er een typisch Belgisch compromis uit de bus. Om onze Waalse broeders en zusters te sussen volgde de toenmalige minderjarige Boudewijn zijn vader op.
Maar wat er zo’n 150 jaar later is gebeurd met het fameuze Egmont-akkoord, dat kan ik niet zo maar aan mijn kleinkinderen voortvertellen zonder rode kaken te krijgen. Van Vlaamse kant werden concessies gedaan. Het akkoord is ontstaan na toegevingen van de toenmalige CVP samen met de Socialisten en de VU, wat heden ten dage nog altijd niet verteerd is. Er werden voorrechten toegekend aan Franstaligen in zes Brusselse randgemeenten. Een overwinning voor de francofonen, dat kan geen mens ontkennen. Een tweede klap is de toekenning van het inschrijvingsrecht in tien gemeenten. Niet alleen een cadeau, maar ook een ondemocratische kunstgreep. Aan burgers buiten Brussel medezeggenschap geven is adsurd. De opheffing van de pariteit in de hoofdstad, terwijl ze op nationaal vlak blijft bestaan en ten slotte een federalisme met twee en een gewestvorming met drie is gewoon voor narigheid zorgen. Om zoiets als Vlaming toe te staan ben je waarschijnlijk op uwe kop gevallen en blijven bonken... Deze constructie, waar enkele weken later de auteurs Tindemans, Martens en Schilz en andere Tobbacken hun tanden hebben op kapot gebeten, ligt nu nog altijd op de maag van de huidige Vlaamse onderhandelaars.
Als klap op de vuurpijl zijn het nu uitgerekend de politieke erfgenamen van toen, met name de huidige CD&V met Leterme op kop en de meeste ministers van staat die bij de koning op de koffie zijn geweest, die nu in de loopgraven belanden die ze zelf hebben gegraven. De toenmalige excellenties - ook ‘verkenner’ Herman Van Rompuy - moeten nu zorgen voor een oplossing...
Ik heb het er ook moeilijk mee als ik zie dat Vlaamse burgemeesters gaan betogen voor een recht waarvoor hun spitsbroeders eertijds te laf waren om het arrest toe te passen als het werd uitgesproken. De materie ligt nu der discussie op tafel. Als je moet onderhandelen en je weet op voorhand dat je zal verliezen, dan stel je maar uit, nietwaar Madame "non"?
Het zijn dus opnieuw de Brusselse aristocraten die voor beroering zorgen. Waarom niet onmiddellijk de splitsing stemmen van B-H-V? Waarom niet de splitsing eisen van de sociale zekerheid, nu? In ruil garanderen wij voor de francofonen het voortbestaan van België! Welke Waal kan daar tegen zijn? Welke Waalse partij zal via de zogezegde alarmprocedure aan de basis willen liggen van de splitsing van België?
“Zij die de geschiedenis negeren, zijn gedoemd in herhaling te vallen” Ik wens de Vlaamse onderhandelaars veel succes.
E. De Vos: Vertel mij eens welk nut een splitsing van BHV ons (randbewoners) gaat opleveren?
Krijgen wij een herhaling van de geschiedenis? Zal de CD&V (zoals vroeger de aloude CVP) alweer "met de dood in het hart en voor de laatste keer" zich geroepen voelen om nog maar eens het zogezegde land te gaan redden? Ik hoop dat de heer Van Rompuy, de "verkenner", maar niet toegeeft, anders dreigt voor zijn partij over twee jaar een totale katastrofe. En Bart de Wever, ... pas op of je wordt deskundig in de zak gezet!
Wat de N-VA moet doen, is stoppen met dit circus, het ‘Vlaams Kartel’ (voor CVP gewoon een Vlaams-nationalistisch schaamlapje) opzeggen en de oppositie ingaan, en hopelijk dan met Lijst Dedecker fuseren tot de Vlaamse CSU (was dat geen droom van Dewever, én van Bouckaert, én van Dedecker ?). Als de N-VA uit het kartel stapt, is er geen blauw-oranje-meerderheid meer en zullen ze er de ecologisten of sossen moeten bijnemen. Het zal ze leren zo met de kl*ten van de Vlamingen en de Vlaamse partijen te rammelen.
Daarbij even sommetje maken, ingevallend een fusie van N-VA en LDD. 3 senatoren, 10 kamerleden, 8 Vlaamse Parlementsleden en 1 MEP. En daar komen nog minstens 3 of 4 kamerleden bij als de regering gevormd wordt dankzij opvolgersplaatsen. Dan hebben we een aanzienlijke centrumrechtse liberaal-conservatieve partij in het parlement. Ik heb er maar één woord voor : gewoon doen!
de benoeming van van rompuy is een strategisch prachtige zet. integenstelling tot wat vincent de roeck zegt.
de kamervoorzitter bepaalt het tempo van de hoogdringdheid ivm bhv. hij kan commissies samenstellen (het tempo bepalen) die overgaan tot behandeling van het wetsvoorstel.
de koning benoemt de man die het in handen heeft tot een mineur rolletje, zodat hij op 6 september TEGEN zijn eigen partij in zal willen filibusteren en dus de franstaligen in de kaart zal spelen.
de entourage van de koning is hélemaal niet achterlijk en uit de tijd (zoals we de laatste dagen te veel moeten lezen). ze zijn gewoon veel geslepener dan de vlaamse politici en journalisten
(ps. dat van rompuy in kan gezet worden om leterme onder druk te zetten, omdat hij kan vrezen over het hoofd gesprongen te worden door van rompuy is een ongelooflijk prettige bijkomstigheid. neenee, de kringen in het paleis zijn weer sterk bezig. (spijtig genoeg)
Van Rompuy als "The Last Boy Scout". Enfin ik hoop het, als ze nu nog altijd niet beseffen dat dit land op ontploffen staat, zijn ze in Laken en Brussel nog naïever dan ik al dacht. We hebben geen nood meer aan een informateur, een formateur of een explorateur, maar aan een échte dynamiteur. België barst!
Een reactie posten
<< Home