In een beperkte reeks toch nog dubbels... (victa placet mihi causa)

Er zijn altijd mensen geweest, en er zullen altijd mensen zijn, die hun genoegen hebben in het aanleggen van verzamelingen. Voor velen waren vroeger bierviltjes of sigarenbandjes een deel van hun geluk, of liebigprentjes. Of zij verzamelden artis- en historiapunten en kwattasoldaatjes en later leowikkels, omdat die recht gaven op ineens hele reeksen van prenten.
Dr. Freud had een lelijke term voor die neiging. De doctor noemde die gedragingen anaal. Het had volgens hem te maken met het ophouden van de pis en de kak.

Zelf zou ik niet zo hard zijn in mijn oordeel, al was het maar omdat ik die neiging tot verzamelen gedurende zekere tijd ook heb vertoond. Bij mij ging het om prentjes van coureurs, een reeks van 40 geloof ik, en je kon die bekomen door veel kauwgomballen te eten uit een automaat die bij elke kauwgombal telkens één prentje afleverde – na inworp van een munt ter waarde van één veertigste van een Euro ongeveer.
De ballen zelf waren uitgesproken slecht. Bij het eerste contact met het speeksel smaakten ze zelfs bitter, maar gaandeweg beterde dat. Ze waren bovendien hol, zodat er gelukkig niet veel te kauwen viel. Hun prijs, lezer – en u zult die misschien laag vinden – was in die mate prohibitief dat ik nooit een volledige reeks heb bezeten.
Ik bezat gelukkig wel Van Looy, Cerami, van Daele, Foré, Van Geneugden, Schroeders enzovoort, zeer tot mijn trots, maar bijvoorbeeld op Vannitsen heb ik nooit de hand kunnen leggen. Van Looy had ik zelfs dubbel, en Adriaensens ook, en zekere Scodeller, maar niemand van mijn school had Vannitsen dubbel, dat ik wist. Die dubbels hadden maar een beperkt nut in een markt die niet volledig transparant was en weinig liquide. Je wisselde niet zomaar met iedereen plaatjes uit. Dat was pijnlijk toen, maar vele schoolgenoten verkeerden in hetzelfde geval.

Vandaag plots, voelde ik die oude anale neiging tot verzamelen weer opkomen.

We kennen allemaal B-plus, en ik heb daar zonder te willen al veel prentjes van, maar nu komt er een concurrerende firma op de Belgische markt hoorde ik. Red de solidariteit heet ze, een naam die ze in Nederland bij Marijnissen ingepikt zullen hebben. Red de solidariteit lijkt iets meer op de entertainmentmarkt gericht dan B-plus, maar ze komen wel met sterk gelijkende prentjes. En het bekende probleem van de dubbels duikt helaas weer op.

Goed, ik heb nu Claus, en die wil ik niet inwisselen want ik heb er maar één, maar kan iemand iets doen met een Zinzen of een Van Istendael?
.