Hoe wereldvreemd is de Hoge Raad van Financiën ?

Ons land behoort tot de absolute wereldtop wat belastingdruk betreft. Het was dan ook een donderslag bij heldere hemel toen deze week de Hoge Raad van Financiën aan de regering suggereerde een loonlasten verlaging van 6 miljard te financieren door de een quasi verdubbeling van de belasting op sparen en beleggen. Dat de loonlasten dringend omlaag moeten is een feit, maar deze gedachtenkronkel bij monde van de Hoge Raad is op zijn minst bevreemdend, je zelfs beangstigend. Onze incompetitieve loonkosten zijn al jaren gecompenseerd geworden door productiviteitsverhogende investeringen afkomstig van de spaartegoeden en beleggingen, zoniet was de economische groei al veel vroeger gaan haperen. Deze reddingsboei onderuit halen komt neer op economische zelfmoord en zal geen enkele job scheppen zolang het probleem niet aan de basis aangepakt wordt.

Om de belasting op arbeid te verminderen heeft men geen nieuwe belastingen nodig, integendeel. Er is maar een echte manier om de lasten op arbeid te verlagen, namelijk de veel te zware en te dure overheidsbureaucratie grondig afslanken en orde op zaken stellen in eigen huis. Ook bij de overheid moet de productiviteit omhoog en moet men zich terug plooien op zijn kerntaken. Die beide maatregelen kunnen tientallen miljarden opbrengen door een algemene verlaging van de belastingsdruk. Dit zal toelaten de belasting op arbeid drastisch te verminderen, met als gunstige neveneffecten een hernieuwde gezonde economische groei en het wegsmelten van de werkloosheid.

Sparen aanmoedigen is investeren aanmoedigen en arbeid scheppen

Hoe een gezonde economische groei verwezenlijken? Door méér investeringen natuurlijk. Om te kunnen investeren, moet er echter eerst gespaard worden. Elke student van het eerste leerjaar economie heeft het geleerd. Er is een economische wet die zegt: sparen = investeringen. Zit de Hoge Raad zo hoog in de wolken dat men dit vergeten is? Om toe te laten dat er meer geïnvesteerd wordt, moet men dan ook het sparen aanmoedigen, dwz. de belastingdruk op spaargeld verminderen en niet verhogen zoals de HRF voorstelt. Een belasting op spaargeld is welvaartsvernietigend, want het komt neer op een belasting op investeringen. In veel gevallen betreft de spaarbelasting trouwens een vorm van dubbele belasting. Spaargeld is reeds belast arbeidsinkomen. Het inkomen dat men door beleggen of sparen kan bekomen wordt daarenboven zwaar uitgehold door inflatie, aangerekende beheerskosten en de reeds bestaande voorheffingen. De facto is het rendement op spaarboekjes dikwijls negatief. Men is de koe niet alleen aan het leeg melken, straks wordt ze nog uitgehongerd en leeggebloed. Dat de kleine spaarder hierbij nog het meest gedupeerd wordt, is men blijkbaar ook vergeten. Ook belegging in risicokapitaal (zoals aandelen) moet aangemoedigd worden. Een belasting op dividenden is economische nonsens en méérwaarde op aandelen gaan belasten (zoals de HRF voorstelt) is de beste manier om meer werkloosheid te creëren. Beleggingen in aandelen zijn een absolute noodzaak om de economie te bevoorraden met het nodige werkkapitaal. Ook dat zouden ze bij de HRF moeten weten. Een belasting op arbeid is arbeidsvernietigend, maar een belasting op investeren en beleggen is dit nog meer omwille van het multiplicator effect.

De verspilling zit bij de Overheid

De enige en de beste manier om de belastingdruk op arbeid te verminderen, is een einde te stellen aan de gigantische verspilzucht van belastinggeld door de overheid. Onze overtollige overheidsbureaucratie moet dringend afslanken. Ons land heeft meer dan 1 miljoen mensen tewerkgesteld bij de overheid, wat de helft teveel is. Bovendien werkt onze overheid bijzonder inefficiënt. De besparing die hier kan verwezenlijkt worden is gigantisch. De Europese Centrale Bank (ECB) heeft in 2003 een studie gemaakt over de efficiëntie van het overheidsapparaat in de verschillende EU landen (ECB : Public sector efficiency : An international comparison, working papar 242). Het resultaat was ontluisterend voor ons land en werd ondertussen ook door andere studies bevestigd. De Belgische overheid stond op plaats 19 met een efficiëntie van slechts 52 % tegenover de best presterende. Dit wil zeggen, dat 48 % van ons overheidsbudget wordt verspild. Vermits de overheid beslag legt op circa 50 % van ons BBP (Bruto Binnenlands Product), dus van onze welvaartsscheppende arebeid, kan het efficiëntieverlies worden berekend. Ons BBP bedroeg in 2006: 313 miljard Euro (cijfers Planbureau). De helft hiervan gaat naar de overheid, zijnde 156 miljard Euro, waarvan 48 % verloren gaat aan inefficiëntie. Dit is dus een potentiëel van 74 miljard € die elke jaar gewoon verloren gaat. Het zou beter zijn, dat dit varkentje gewassen wordt, in plaats van nog maar eens nieuwe belastingen voor te stellen.

De hamvraag is waarom de politici in een grote bocht omheen die overheidsector blijven rijden? Zelfs het pleidooi voor een efficiëntere overheid schiet tekort. Men moet niet alleen de productiviteit verhogen, maar ook de verantwoordelijkheidsplicht ten opzichte van de burger kan veel beter. Alle niet essentiële activiteiten zou men zonder dralen moeten stop zetten. Bedrijven die zich niet voortdurend aanpassen aan deze economische wetmatigheden gaan ten onder en dat is hetgeen wij de laatste decennia in dit land dagelijks in de krant kunnen lezen. Dit land boert elke dag achteruit, niet omdat de burger niet meer zou werken en investeren maar omdat de overheid het geld in eindeloos diepe putten blijft gooien.

Een klein voorbeeld

Een klein voorbeeld van hoe de overheidsproductieviteit snel omhoog kan is de inkomstenbelasting zelf. Dit is nu een hopeloos complex en ondoorzichtig, ja zelfs aleatoir systeem geworden die zowel voor de overheid als voor de burger en de bedrijven een enorme adminitratieve kost met zich meebrengt. Daarom is het de hoogste tijd om ernstig de invoering van een vlaktaks of van een MaxTax (vlaktaks met vrijstelling) te gaan overwegen. Dit kan snel 6 miljard opleveren en zal echte jobs scheppen. Het uiteindelijk doel, zou de verschuiving van alle belastingen naar een verbruikersbelasting moeten zijn. Na een grondige sanering en herdenking van de overheidssector is dit een haalbare kaart. De HRF zou zich in deze veel nuttiger kunnen maken, in plaats van wereldvreemde maatregelen voor te stellen die onze economie verder in de put helpen. In de huidige internationale context zijn de voorstellen van de HRF gewoon zelfmoord. Binnenkort gaat het kapitaal niet alleen meer het land uit. De bezitters ervan zullen volgen. Ook dit is een gevolg van de globalisering of wil men het land herschapen in een tweede DDR waar de muren langs binnen stonden?

Eric Verhulst en Willy De Wit,

Voorzitter, resp. medewerker www.WorkForAll.org, een onafhankelijke socio-economische denktank.