Het ware gelaat van de Belgische democratie(Vincent De Roeck)

Het is vandaag alweer zes jaar en drie dagen geleden. De brutale aanslagen op New York en Washington van 11 september 2001 hebben de wereld drastisch veranderd. De aanslagen waren vooral een openbaring van de toenemende radicalisering in de moslim- wereld. Terwijl de moslimaanvallen op de USS Cole of de Amerikaanse ambassades in Nairobi en Dar-Es-Salaam nog afgedaan konden worden als “toeval”, was dat op 9-11 zeker niet meer het geval. De Verenigde Staten, en het Westen als beschavingsvorm, werden in hun hart geraakt. De symbolen van hun financiële en militaire almacht moesten er aan geloven. De gevolgen daarvan zien we zeven jaar later nog dagelijks op televisie. Twee duizend negen honderd zesennegentig mensen, allemaal intrinsiek onschuldige burgers, kwamen om in deze schanddaad. 2996 vaders, moeders, zonen en dochters verloren er hun leven, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de honderden die later (vroegtijdig) overleden zijn door aandoeningen die ze op 9-11 opgelopen hebben.

Een mooie schets van de gevolgen van de aanslagen van elf september 2001 in de VS, kan je in dit artikel vinden.

“De tijd heelt alle wonden” mag dan al wel een veelgebruikte uitdrukking zijn, maar in dit geval zou ze niet volstaan. Net zoals elke oudere Vlaming nog precies weet waar hij was toen John F. Kennedy neergeschoten werd, zal de jongere generatie deze aanslagen blijven heugen, tot in het kleinste detail. En dat is maar goed ook. Elf september is de dag die ons met de neus op de feiten gedrukt heeft en ons getoond heeft dat het Westen niet meer ongenaakbaar is. Als het Westen zich niet aanpast aan deze dreiging, riskeert het zijn wereldwijde dominantie te verliezen. Als we nu niets doen tegen deze toenemende terreurdreiging van moslimfundamentalisten, is het Westen gedoemd om het rijtje verdwenen beschavingen te vervoegen. Het Avondland was dan toch niet het eindpunt van de menselijke evolutie, maar gewoon een verwaarloosbare tussenfase.

Maar dit hoeft niet zo te zijn. Het Westen heeft alle mogelijkheden om nog eeuwenlang het middelpunt van de wereld, het summum der beschaving, te blijven, maar dan moet men doortastend optreden en actie ondernemen. En de tijd voor doortastende actie is nu.

Om de tijd geen vat te laten krijgen op de aanslagen van 9-11 zijn de herdenkingen ook zo belangrijk. Wie het verleden vergeet, is gedoemd het verleden opnieuw te beleven. Wie 9-11 vergeet, en niet reageert in de juiste manier, zal vroeg of laat opnieuw geconfronteerd worden met onmenselijke terreur en bloedige aanslagen tegen het Westen. De Verenigde Staten staan niet alleen in deze strijd, zoals Mark Stein onterecht beweert in zijn boek “America Alone”, want de uitkomst ervan gaat ons allen aan, zowel in Europa als in Noord-Amerika, en zelfs in Australazië. Het Westen is nog niet dood, zoals Pat Buchanan stelt in zijn boek “The Death of the West”, zolang de burgers van het Westen zich nog kunnen herpakken. Fatalisme is niet nodig, waakzaamheid en drastische hervormingen zijn dat wel.

Over de botsing tussen de beschavingen, raad ik dit artikel aan.

Herdenkingen zijn niet enkel broodnodig voor het constant voeden van het collectieve geheugen van de gemeenschappen in het Westen, maar katalyseren ook het daaruit ontsproten ongenoegen. Herdenkingen zijn het laatste redmiddel voor de bedreigde diersoort, die we het “Westen” noemen, om onze nalatenschap te handhaven en om onze vrijheid te behouden. Daarom is de grootste vijand voor het Westen zelfs niet eens het moslimfundamentalisme zelf, maar de progressieve elites die deze herdenkingen verbieden en afdoen als “racisme”. Zo ook de socialisten in België, die met Brussels burgemeester Freddy Thielemans als scherprechter van dienst zo’n herdenking verboden hebben.

Over racisme en de beteugeling ervan, raad ik dit artikel aan.

Drie dagen geleden wilden 20,000 burgers van tientallen verschillende landen in Brussel demonstreren en een minuut stilte houden ter herdenking van de aanslagen van 9-11, maar ze mochten het niet van de socialisten. Hoewel deze actie door PS’er Freddy Thielemans verboden was, vond ze toch plaats, maar dan wel in zwaar gehavende vorm. Slechts een 500-tal demonstranten vond de weg naar de Schumanplaza in de Brusselse Europawijk voor de demonstratie, terwijl slechts een 50-tal ook effectief de minuut stilte hielden voor het Europees Parlement. Het gros van de demonstranten was daartegen immers al hardhandig gearresteerd door de massaal aanwezige ordediensten. Het machtsvertoon werd door één van de demonstranten, een Brit, treffend omschreven als “Tienanmen Square, Brussels”. Het verbieden van deze betoging werd in de vorige weken ook al gehekeld door tal van organisaties, gaande van liberalen en libertariërs, over libero-conservatieven en rechts- conservatieven tot rechts-extremisten en neo-nazi’s.

Over het betogingsverbod, raad ik dit artikel aan.

Het betoogverbod en de fascistoïde handhaving ervan door de (Franstalige) Luikse oproerpolitie is een hoofdstad van een Westerse democratie, laat staan van de Europese Unie zelf, onwaardig. Brussel toonde deze week zijn ware gelaat aan de internationale gemeenschap. De politie handelde allesbehalve sereen en schold de demonstranten uit voor “uitschot”, “gangsters” en zelfs “vuile flaminganten”, ook al was het merendeel van de demonstranten afkomstig uit het buitenland, en dus niet eens uit Vlaanderen. De filmpjes van de politieacties gingen de wereld rond. We zien oude-van-dagen gemolesteerd worden door de politie. We zien betogers in de nieren en de teelballen getrapt worden. We zien politici en academici in elkaar geslagen worden door de oproerpolitie. Niet enkel de vrijheid van meningsuiting werd door het Brussels-Belgische bestel totaal miskend, maar ook de burgerlijke vrijheden, en zelfs de politieke rechten van volksvertegenwoordigers.

Over een soortgelijk hardhandig Franstalig politieoptreden tegen betogers in Leuven vorig jaar, gaat dit artikel.

Er werden maar liefst drie Europarlementsleden, nota bene uit drie verschillende landen, hardhandig aangepakt en gearresteerd, net als Vlaamse parlementsleden en tal van lokale politici. Zelfs de vice-voorzitter van het Vlaams Parlement werd als een ordinaire dief op de grond geslagen en als arrestant afgevoerd. Van de scheiding der machten, één van de grondbeginselen van elke rechtsstaat, of van de daarmee samenhangende parlementaire immuniteit hadden de ordediensten kennelijk nog nooit gehoord. Deze zaak hoort dan ook een juridisch staartje te krijgen, wil België zijn statuut als “westerse democratie” behouden, maar of België dat überhaupt wel wil, weet ik eigenlijk niet.

De Italiaanse staat is furieus over het wangedrag van de Belgische ordediensten en heeft de Belgische regering om excuses en garanties voor de toekomst gevraagd. Mario Borghezio, fractieleider van zijn partij in het Europees Parlement, werd immers zonder meer opgesloten als een boef, terwijl hij als MEP over een zéér uitgebreide parlementaire onschendbaarheid zou moeten genieten, en toch zeker wel in Brussel, waar hij werkzaam is. Karel De Gucht heeft vandaag dan ook zijn officiële excuses aangeboden aan de Italiaanse ambassadeur in Brussel voor het gebeuren. Ook Frankrijk overweegt een klacht omdat één van zijn MEP’s door de ordediensten gearresteerd werd. In België werden tal van klachten neergelegd tegen het brutale politieoptreden, zowel bij het CGKR, het Comité voor Toezicht op de Politiediensten, als bij het parket. Het politiek benoemde Belgische gerecht indachtig, is de kans op een veroordeling van de Brussels-Belgische overheid natuurlijk zéér miniem.

Ook in andere landen reageert men verontwaardigd op de gebeurtenissen in Brussel. Europees Commissaris Franco Frattini, verantwoordelijk voor justitie, vrijheid en veiligheid, is razend over, wat hij noemt, een aanfluiting van de grondbeginselen van alles waarvoor de Europese Unie pretendeert te staan.

The right to demonstrate is one of the corner stones of the freedom of expression. (…) Demonstrations should only be banned when they are violent or glorify Nazism.

De socialistische fractie in de Raad van Europa is het daar natuurlijk niet mee eens. Zij hebben deze week dan ook een persbericht verspreid waarin ze burgemeester Thielemans (niet per toeval ook een socialist) de handen boven het hoofd hielden.

European values are under threat, say the organisers of a protest march under the banner “Against the Islamisation of Europe” which was due to place today in Brussels in spite of the ban by the city Mayor. The fact is that Europe and its values are indeed under threat, but the danger is not coming from Islam. Our common European values are undermined by bigots and radicals, both islamists and islamophobes, who exploit fears and prejudice for their own political objectives.

The self-proclaimed defenders of European values say that the Mayor has violated their rights under the European Convention on Human Rights. The freedom of assembly and the freedom of expression are indeed essential preconditions for democracy, but they should not be regarded as a licence to offend. I will not enter into the discussion about whether the march should have been allowed or not, but I note that the protesters’ reading of the Convention is selective to say the least. It is very important to remember that the freedom of assembly and expression can be restricted to protect the rights and freedoms of others, including the freedom of thought, conscience and religion. This applies to everyone in Europe including the millions of Europeans of Islamic faith, who were the main target of today’s shameful display of bigotry and intolerance.

Dit communiqué gaf aanleiding op de metablog “The Brussels Journal” tot deze terechte opmerking van hoofdredacteur Paul Beliën.

Oh yes, before I forget: The Council of Europe is an organization of 47 European countries which has as its aim to safeguard human rights in Europe.

Ook de Slowaakse oppositieleider Vladimir Palko, die tot 2006 minister van binnenlandse zaken was, verwijt Brussel alles wat men vroeger de communistische dictatuur kon verwijten. Palko schreef een brief naar de Belgische ambassadeur in Bratislava.

Police-force without any reason attacked legally elected politicians in free elections. Until today, I thought that something like this is possible only in Lukashenko’s Belarus, in today’s Europe. (…) I remember it from my own experience, when I participated on so called “candle demonstration” for human rights and religious freedom on March 25th, 1988 in Bratislava. Communist police-force had also ride down a peaceful demonstration by force that time, however, Communist regime fell down next year. (…) Such a policy of Brussels municipal and mayor authority and Belgian police-force we could see on September 11th, is a threat to liberty and therefore, I protest against it. (…) I hope that in future we will not hear about such events anymore and that European Union where we live together will be area of liberty, not a soft-tyranny.

Wat mij, als jonge liberaal, vooral gestoord heeft aan deze totalitaire trukendoos is de gelatenheid waarmee de Vlaamse pers dit bericht heeft. In het middagjournaal was journaliste Goedele Devroy nog zéér kritisch voor het verbod en het politieoptreden, maar ‘s avonds was alles terug aanvaardbaar voor de Vlaamse pers. Het is net deze gelatenheid die de terugkeer van dictatuur in het hart van Europa mede mogelijk gemaakt heeft. Zelfs de Vlaamse liberale partij VLD roerde zich niet in dit debat, tenzij ter ondersteuning van de beslissingen van Freddy Thielemans. Dit is onaanvaardbaar. Een liberale partij hoort op te komen voor de rechten en vrijheden van alle burgers, en dus ook van hen die er een ander wereldbeeld op nahouden. Het opsluiten van parlementsleden mag bon ton zijn in Poetins Rusland, maar zou in een beschaafd West-Europees land toch tot de zéér verre geschiedenis moeten behoren.

Over het imago van België in het buitenland, gaat dit artikel.

Deze week heeft België weer eens het ware gelaat van zijn interpretatie van het concept “democratie” laten zien, en geen kat binnen de gevestigde politieke kaste die dit hekelde. Ik heb me deze week opnieuw geschaamd om Belg en “liberaal” te zijn. De sterkte van een democratie kan immers niet gemeten worden aan de hand van de macht van zijn politie, maar aan de hand van de vrijheid van zijn burgers. Als elf september dit jaar een test was voor de Belgische democratie, dan heeft België in deze test gefaald. Opnieuw.


Meer over deze betoging op www.brusselsjournal.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.