En wat als Vlaanderen nu eens zonder Brussel verderging? (Politiek Incorrect)

Merkwaardig, verbazingwekkend en de wereld op z’n kop. Het zijn zo maar enkele woorden die me te binnen schieten naarmate het oeverloze geklets tussen Vlaamse onderhandelaars en Franstalige oorlogszoekers vordert. Tenslotte mogen we al weken en maanden en jaren aan een stuk het tricoloor gedraaide plaatje horen dat de Vlamingen uit zijn op de totale ontmanteling van de Belgische staat, terwijl Franstalig België – als er al een ander België bestaat… - slechts het huidige (uiteraard financieel voordelige…) status quo wenst te behouden.

Doch, als België implodeert, zal het zeker niet de schuld van de Vlamingen zijn. Met hun agressieve Anschlusspolitiek gericht op de Vlaamse rand rond Brussel maken de Franstaligen zich niet alleen bijzonder onpopulair bij de Vlaamse politieke opinie, maar blijkbaar is de Franstalige politieke elite er sneller bij om openlijk het toekomstvizier te richten op een situatie zonder België dan de Vlaamse. De PS-diva en professioneel douche-installateur Marie Arena wil immers tegen 2009 een Waals-Brusselse commissie oprichten die zich moet buigen over de toekomst van de Franse gemeenschap wanneer “het ondenkbare” zou gebeuren.

Dat Marie Arena zich nu reeds voorbereid op een dissolutie van België en hierover het debat wil aanzwengelen, siert haar. Dit in tegenstelling tot de lamzakken die op 10 september jongstleden nog een decreetsvoorstel van het Vlaams Belang voor het organiseren van een referendum over de Vlaamse onafhankelijkheid unaniem hebben afgewezen. Maar laten we daar niet verder op ingaan. Interessanter om eens van naderbij te bekijken zijn de kleine details: wanneer in Vlaanderen wordt gesproken over het idee van een onafhankelijke Vlaamse staat, is het vaak nogal duidelijk of dat Vlaanderen nu ook Brussel – vandaag de dag de officiële hoofdstad van zowel het Vlaams Gewest als de Vlaamse Gemeenschap – moet of zal omhelzen. Ook binnen de brede Vlaamse beweging bestaat hieromtrent nogal wat discussie: volgens sommigen zullen de (zelfs verfranste!) Brusselaars wel voor Vlaanderen – en dus voor het geld – kiezen. Brussel zou volgens hen als een appel vanzelf in de Vlaamse korf vallen. Eventueel zou Brussel na de ontbinding van België ook kunnen worden “afgekocht” van de Franstaligen, door de integrale overname van de Belgische staatsschuld door Vlaanderen (wat mijns inziens een waanzinnig idee is). Een andere optie kan zijn om Brussel een Vlaams-Waals condominium, of een apart stedelijk district te maken. Een idee dat door de auteurs van het Warandemanifest uitvoerig wordt verdedigd. Ten slotte is er ook nog een derde optie waar ik mezelf achter schaar, die echter wegens mijns inziens eerder sentimentele redenen absoluut taboe is binnen de Vlaamse beweging: een onafhankelijk Vlaanderen zonder Brussel, en een Brussel waar Vlaanderen zich volledig uit terugtrekt.

Brussel is immers het ultieme chantagemiddel van het Belgische regime – veel meer dan chocolade, friet of het koningshuis - om dit ongelukkige koninkrijk aaneengelijmd te houden. De Fransgezinde Belgische “revolutionairen” van de vroege en latere 19de eeuw zijn immers zeer sluw geweest: men neme een op en top Nederlandstalige stad in het hart van het huidige Vlaanderen – tot diep in de 18de eeuw was het Brabants er immers de voertaal - , men make dit de hoofdstad van het nieuwe koninkrijk/royaume, men voere Frans als enige bestuurs- en communicatietaal en men laat enkele Franstalige ambtenaren en militairen uit Henegouwen, Namen en Luik overnemen. Men laat de situatie nadien dermate escaleren dat Brussel na enkele decennia volledig verfranst is, en ondertussen lijft men ook enkele buurgemeenten dieper in Vlaams-Brabant verder in. Anno 2007 giet men over die lange verfransings- en vervreemdingsdis ook nog eens een “multicultureel” en “kosmopolitisch” sausje, en men zegt dan achteraf tegen die o zo stoute separatistische Vlamingen: als jullie onafhankelijk worden, dan zijn jullie Brussel kwijt! En zo werkt deze chantagepolitiek anno 2007 nog altijd. Zie maar naar de heren en dames belgicisten die de meest stralende Sensodyne-glimlach op hun gezicht toveren wanneer er door de Vlaamse beweging voor de zoveelste keer naar de fluwelen scheiding van Tsjecho-Slowakije wordt verwezen. Zij betogen dan als hét ultieme tegenargument dat Praag mooi in Tsjechië lag en ligt, en Bratislava de onbetwistbare hoofdstad was Slowakije was. Maar de Tsjecho-Slowaakse staat had geen “gemene deler” zoals Brussel.

Welnu, het moet maar eens uit zijn met het constant chanteren van Vlaanderen met Brussel. Als de Franstaligen per se Brussel willen verfransen en vervreemden, dat ze dan maar leutig verder doen, maar dan zonder Vlaamse centen (i.e. 2,3 miljard euro per jaar). Dat ze dan maar zelf hun Franstalig islamitische republiek met kalief El-Thielemans onderhouden, inclusief fascistische knokploegen uit het Luikse. En zelf opdraaien voor de meer dan 18% werklozen. En zelf maar opgezadeld zitten met de circa 30.000 regelitis-zieke eurocraten. En voor mijn part de eeuwige verdoemenis ingaan met hun criminele achterstandswijken, franskiljone Vlamingenhaters, logebroeders, politici, multiculturele culti en berlaymonsters.

Neen, het sop is echt de kool niet waard. Wanneer bij een Belgische boedelscheiding zou blijken dat de prijs voor het medezeggenschap voor Brussel te hoog zou blijken, dan moet Vlaanderen deze stad durven loslaten. Brussel wordt dan een stad dat ofwel direct in Waalse handen, danwel in eigen Brusselse zal belanden. En juist dat is hetgene wat de Franstaligen zo frustreert: namelijk dat Brussel niet geografisch verbonden is met Wallonië. En dat is inderdaad een cadeau dat we niet zomaar mogen geven: wanneer Vlaanderen Brussel zou loslaten, dan wordt Brussel een Franstalig eiland temidden van Vlaanderen, zonder direct in verbinding te staan met Wallonië. Uiteraard blijft vrije toegang van Brussel naar Wallonië (en omgekeerd) over Vlaams grondgebied – zij het volgens Charles Picqué over hobbelige en slecht onderhouden wegen – mogelijk. Maar al snel zal blijken dat zonder Vlaamse financiële steun het socialistische multicultuurfeestje wel eens zeer vlug gedaan kan zijn. In plaats van haar inwoners met uitkeringen allerhande verder in slaap te wiegen – zoals in Wallonië ook wordt gedaan – zal men al snel genoodzaakt zijn eerder vrije marktoplossingen in te voeren. Ergo: nuttigere arbeidskrachten inschakelen dan de tienduizenden ambtenaren van Eurocratië. En men zal ook zeer snel inzien dat een autarkisch Brussel – zelfs met Waalse steun – gewoon niet liefbaar is. Wedden dat de inwoners van een zelfstandig Brussel zeer snel vloeiend “le flamand” zullen lezen en spreken, teneinde de (handels)relaties met ondermeer het Vlaamse hinterland te onderhouden.

Vlaanderen van haar kant zal in dit scenario alleszins andere oorden dan Brussel moeten opzoeken om haar regeringszetel te vestigen (voor zover Vlaanderen een regering nodig heeft natuurlijk…). Een stad die dan nogal dikwijls wordt genoemd is Antwerpen, hoewel het een verkeerde zet zou zijn om Vlaanderens economische hoofdstad samen met de regeringszetel te fusioneren (juist om de corrumperende invloed van een centrale regering op het bedrijfsleven te temperen). Wanneer Vlaanderen bij haar onafhankelijkheid ervoor kiest het oude en stinkende tricolore gewaad van de expansieve en betuttelende overheid – dat België in haar lelijkste glorie belichaamt – van zich af te werpen, kiest zij er best voor haar minimale overheid – voor zover die zelfs nodig is – in een minimale stad te plaatsen. Voor een overheid siert immers alleen maar de bescheidenheid en soberheid, wat zich ook best uit in de plaats die zij kiest om parlement en orgaan van de uitvoerende macht te plaatsen. Daarom dat Vlaanderen er beter aan doet te kiezen voor een kleine tot middelgrote stad die per weg en per spoor vlot bereikbaar is, en niettemin vanuit alle uithoeken van het land min of meer even ver verwijderd is. Zo zou Mechelen bijvoorbeeld in aanmerking komen, temeer zij ook in de Bourgondische Nederlanden reeds een hoofdstedelijke functie heeft gekend (zij het echter alleen als zetel voor de rekenkamer en de hoogste gerechtelijke instanties). Er zijn natuurlijk ook andere opties: steden als Sint-Niklaas, Lokeren, Aalst, Dendermonde, Halle, Lier, Herentals, Aarschot en Leuven zijn eveneens klein genoeg om als hoofdstad van Vlaanderen te dienen. Alleszins, zolang de nieuwe volledig autonome Vlaamse regering niet tot de waanzin gedreven wordt historische stadsdelen te verpesten door de aanbouw van Sovjet-gestileerde mastodonten in glas en beton – zoals Superstaat Europa in Brussel heeft gedaan – heeft zij alvast keuze te over.