Drie uur politieke lafheid (Hoegin)

Was de voorstelling deze namiddag in de commissie Binnenlandse Zaken afgesproken spel? Afgaande op het verslag van De Standaard zou je denken van wel: drie uur was de commissie bijeen, twee uur om over de procedure voor de zitting te bekvechten, en vervolgens een uur om de zitting te schorsen.

Slechts vijf minuten politieke moed zijn er nodig om de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen, maar deze namiddag toonde de CD&V aan dat de partij veel meer politieke lafheid in voorraad heeft dan politieke moed. Commissievoorzitter Pieter de Crem, die op voorhand de indruk had gegeven dat hij er vaart zou achter zetten, bleek uiteindelijk slechts op te treden als een soort telegeleide pop in dienst van Herman van Rompuy, die op zijn beurt de laatste dagen heeft aangetoond dat hij meer dan bereid is om onder de beruchte lat door te gaan om de CD&V federaal toch maar aan de macht te brengen. Het is duidelijk dat de CD&V vandaag absoluut niet van plan was ook maar één millimeter vooruitgang te boeken in het dossier-Brussel-Halle-Vilvoorde om de kansen op federale regeringsdeelname honderd procent gaaf te houden. De stemming op het einde van zitting, waarbij gestemd werd over het voorstel om de zitting op te schorten, spreekt boekdelen: van de Vlaamse partijen stemde alleen CD&V voor, samen met alle Franstalige partijen, terwijl zelfs Groen! zich onthield. Kartelpartner N-VA daarentegen stemde tegen.

Wat ik me afvraag is of het poppentheater van deze namiddag ook vooraf afgesproken was met kartelpartner N-VA. Als dat niet het geval is, dan werd de N-VA deze namiddag mooi om de tuin geleid en staat ze eigenlijk volledig voor aap. De vraag «Quid N-VA», zoals die al te lezen stond in de «schootnota» van Jean-Luc Dehaene dringt zich daarmee op. Eén zaak is dat CD&V ostentatief plooide voor de Franstaligen, een andere is dat de christen-democraten hun eigen kartelpartner bedrogen en voor schut gezet hebben. Zelfs de Open Vld, niet bepaald de meest flamingante partij, vond de houding van de CD&V deze namiddag op z'n minst merkwaardig en snapte eigenlijk niet goed wat er aan de hand was (of afgesproken). Het is echter duidelijk dat er tussen N-VA en CD&V eens goed doorgepraat zal moeten worden over de gebeurtenissen van vandaag. (Het alternatief is dat ook de N-VA in het complot betrokken was, maar daar durf ik zelfs niet aan denken.)

En Brussel-Halle-Vilvoorde is het enige punt niet waarop CD&V toegeeft aan de Franstaligen. Het concept van een zogenaamde Raad van Wijzen blijft hardnekkig circuleren, en niemand minder dan diezelfde Pieter de Crem verklaarde vandaag dat hij «persoonlijk voorstander» is van zo'n raad. Om eventjes de puntjes op de i te zetten: indien die Raad van Wijzen haar werk doet vóór de federale regeringsformatie is er geen vuiltje aan de lucht, maar als het de bedoeling is dat die Raad van Wijzen zich zal buigen over de staatshervorming nadat een federale regering gevormd werd, dan pleegt de CD&V woordbreuk tegenover haar kiezers. En dan wordt het interessant om te weten of ook kartelpartner N-VA mee in zo'n scenario wil stappen, of toch wil vasthouden aan haar verkiezingsbeloften. Opnieuw dringt de vraag zich op: «Quid N-VA».