Optimistenbond : armoe troef (Vincent De Roeck)

Vorige week was het weer van dattum. Een Belgicistische groupuscule van zéér bedenkelijk allooi vond het gepast om mij per brief uit te nodigen voor hun volgende activiteit. Zoals ik ongeveer één jaar geleden op mijn blog al berichtte, heeft de één of andere grapjas mij als lid ingeschreven bij een aantal pro-Belgische organisaties. Vorig jaar kreeg ik van “B-Plus” in dat kader dan ook een compleet “welkomstpakket” toegezonden dat bol stond van de feitelijke fouten en de arrogante pretentie, eigen aan het archetypische Belgische establishment. De schrijffouten en de klungelachtige correcties wezen toen op het amateurisme van die bewuste organisatie. Hoe het verder met B-Plus gaat, weet ik niet, want ik heb sindsdien van hen niets meer vernomen. Mijn reactie zal dus wel degelijk gehoord zijn. Vorige week was het de beurt aan dat ander Boudewijnstichting-vehikel, de zogenaamde “Optimistenbond van het Koninkrijk België”, oftewel de “Ligue des Optimistes du Royaume de Belgique”.

Wie mijn reactie op het bewuste welkomstpakket van B-Plus nog eens wil lezen, moet hier maar klikken.

De Optimistenbond heeft zich niet enkel het citaat van Léon Tolstoï (Leo Tolstoj in het Nederlands, maar dat weten deze francofielen natuurlijk niet) “Als je gelukkig wil zijn, wees het dan gewoon!” eigengemaakt, maar kennelijk ook de door Dirk Verhofstadt (jaja, de broer van) in de boekensectie op een rommelmarkt opgeviste slogan van Karl Popper “Optimisme is een morele plicht!”. Vlaamsgezindheid wordt door deze groep afgedaan als negativistisch, terwijl enkel het geloof in België zich in een optimistische visie op de wereld en de maatschappij zou kunnen vertalen.

Volgens Luc Simonet, de - hoe kan het ook anders - Franstalige voorzitter van de “Ligue des Optimistes”, is optimisme, en dus het Belgicisme, de “puurste vorm van mentale harmonie”. Hij verwoordt dit als volgt (en bewijst dat hij van wetenschap even weinig kaas gegeten heeft als van gezond verstand of intellectuele eerlijkheid):

Het optimisme (het Belgicisme) is de sterkste, de meest hernieuwbare, de zuiverste energie en, naar mijn weten, heeft geen enkele wetenschapper ooit een energie uitgevonden die zo goed geest en materie verenigt.

Even terugkomen op de eerder aangehaalde briefuitnodiging. De Optimistenbond organiseert in de tweede helft van september een voordracht van een zekere Rudy Aernoudt, je weet wel, de in Belgische middens opgehemelde auteur van de fictieve miskleun “Vlaanderen-Wallonië, je t’aime moi non plus”. Volgens de invitatie is Aernoudt ook een ambtenaar, en per definitie dus iemand met te veel - door Vlaamse belastingbetalers bekostigde - vrije tijd.

De voordracht vindt plaats in de “Club of Flanders” in de “Sint-Pietersabij” te Gent, en wordt afgesloten met “free drinks” en een “quick dinner” voor de geïnteresseerden. Niet-leden betalen 15€ meer dan leden. Het lidgeld van de Optimistenbond bedraagt 10€ per jaar. Het evenement wordt gesponsord door Quintessence Consulting, het selectiebureau Ray & Berndtson, de elektriciteitsleverancier Nuon, het plastiekbedrijf IPM en de “audiovisuele architecten” van “Actvty”, die nota bene gevestigd zijn op het Vlamingveld in Jabbeke. De namen van deze bedrijven geef ik mee ter informatie, zodat de plichts- en koopbewuste Vlaamsgezinde consument deze in de toekomst kan mijden.

De uitnodiging oogt zéér trendy met zijn grijze en fuchsia kleurschakeringen, ook al zou het op het eerste gezicht even goed om een uitnodiging voor de “Gay Parade” of een ander homo-evenement kunnen gaan, maar dit natuurlijk geheel terzijde. Ik vind het trouwens wel vreemd dat de Optimistenbond het niet eens aandurft om onze drie vaderlandse kleuren te gebruiken, iets wat B-Plus wel doet. Ook het gebruik van Engelstalige termen als “free drinks” en “quick dinner” op de Nederlandstalige uitnodiging vind ik zéér bizar. Ik ben geen ultra-orthodoxe taalpuritein, maar had van een vereniging die pretendeert op te komen voor de drie talen van het Koninkrijk toch een méér Belgische taalkeuze verwacht, temeer daar de Optimistenbond steeds blijft hameren op het feit dat het Frans geen bedreiging voor het Nederlands vormt, maar het Engels wel. Met deze uitnodiging bewijzen ze nog maar eens dat consequentie en Belgicisme niet hand in hand gaan.

Ook de ironie van hun locatie laat mij niet los. Kunnen de Belgicisten, nu Hertoginnendal bezet wordt door de formatieonderhandelaars, écht nergens anders meer terecht dan in een “Club of Flanders”? Waren het klooster van Opgrimbie, het kasteel Fond’Roy van de “Cercle de Lorraine” of het paleis van Laken ook al niet meer beschikbaar voor deze rasechte patriotten, deze onverzettelijke strijders in een gestreden strijd voor een heroïsch vaderland dat eigenlijk nooit echt bestaan heeft? Omdat er ongetwijfeld ook veel burgers zijn zonder affiniteit met België, maar die Aernoudt wel graag eens aan het woord zouden horen, heeft de Optimistenbond het verschil in deelnameprijs tussen leden en anderen groter gemaakt dan het eigenlijke lidgeld, in de hoop zo massaal te kunnen rekruteren onder de niet-Belgicisten. Hoe laag is de Optimistenbond dan al niet gevallen, als ze leden moeten werven onder de niet-Belgischgezinde burgers, zonder ook maar enige interesse in de doelstellingen van die Optimistenbond?

Als u na het lezen van dit alles nog steeds zou denken dat ik deze uitnodiging gewoon in mijn brievenbus gevonden heb, moet ik u teleurstellen en van het tegendeel vergewissen. Ik kreeg deze uitnodiging vorige week helemaal niet “gewoon” in de bus, maar wel een witgeel papiertje van de postbode met de mededeling dat er een “onvoldoende gefrankeerde brief” op mij lag te wachten in het postkantoor, en dat ik de port moest betalen alvorens deze brief besteld te krijgen. Omdat ik nieuwsgierig was naar de brief, heb ik de port braafjes zelf betaald. U kan dan wel begrijpen dat het een koude douche voor mij was vandaag te moeten ontdekken dat ik 52 eurocent gespendeerd heb aan een uitnodiging van een organisatie waar ik niets met te maken wil hebben, voor een evenement waar ik zeker en vast niet naartoe wil gaan.

Tenslotte wil ik nog even stilstaan bij de kennelijk toch wel zéér beperkte middelen van de Optimistenbond. Zelfs een postzegeltje van 52 eurocent, of een “mass mailing” van 26 eurocent kon er niet van af. Dit artikel is dan ook een warme oproep aan de Koning Boudewijnstichting en zijn grootste financier, de Nationale Loterij, om volgend budgetjaar toch nog méér giften vrij te maken voor organisaties als B-Plus en de Optimistenbond. Ze hebben het harder nodig dan de Vlaamsgezinde verenigingen, want die hebben een aanhang en middelen in overvloed. De niet-gefrankeerde brief indachtig, vrees ik dat ze in de Brusselse salons kennelijk ook nog nooit van e-mail gehoord hebben, laat staan van correct Nederlands. Het zou voor Vlamingen immers pas helemaal lachwekkend zijn, moest men op de volgende uitnodiging “Sint-Pietersabdij” drukken, in plaats van “Sint-Pietersabij”.


Meer over deze organisatie op www.optimistenbond.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.