Liever falen dan slagen

Het is duidelijk. De Franstaligen willen Leterme niet als premier. Vlaanderen heeft geen vertrouwen in Wallonië en de Franstaligen hebben geen vertrouwen in de Vlamingen ('allemaal separatist tot in de kist'-syndroom).

Alle partijen varen op een politieke zelfmoordkoers. De Franstalige partijen mogen, kunnen niet teveel offeren op de tafel van de staatshervorming. De Vlaamse partijen kunnen niet nogmaals de bevolking tekort schieten met een halfslachtige staatshervorming.

De Franstalige verkramping is een angstreactie om Belgique te verliezen. Zij spreken in naam van Alle Belgen, beweren zij toch steeds....die Belgen zijn toevallig Franstaligen en een paar verloren zielen (BUB en consoorten). Die verkramping heeft juist een averechts effect. Ze maken het moeilijker en moeilijker om met hen samen te werken, beleid te voeren.

Het lijkt opvallend hoeveel Belgicisme ineens het daglicht tegemoet komt. Het unitair federalisme willen hervormen is heiligschennis. De heiligheid van de Belgische dynastie is nog zoiets. België MOET, MOET, MOET samenblijven...want Vlaanderen kan niet zonder Wallonië.

Vlaanderen kan zonder Wallonië. Wallonië kan niet zonder Vlaanderen, maar Vlaanderen is het kotsbeu om het dood gewicht van Wallonië en de éénzijdige solidariteit te moeten (ver)dragen.
Onze economie en welvaart zijn heilig, zonder de nodige beleidsmiddelen trapt men tegen de schenen van ons heilig huisje.

Op de trappen bij de St-Michiels & St-Goedele kathedraal hebben ze hem goed liggen gehad. Leterme die zich vergist, menselijke vergissing maar onaanvaardbaar voor het Zuiden. Wij lachen ermee, de Franstaligen zien overal tekenen van een nakende Vlaamse autonomie.

Eens te meer vraagt een mens zich af waarom België überhaupt nog zou moeten bestaan. Kent er iemand enige bestaansredenen, los van enige emotionele aard?

Hoofdvraag die ik mezelf meer en meer stel is:

Moet er wel een federale coalitie tot stand komen tegen elke prijs? Neen.

De Franstalige partijen hebben geen chantagemogelijkheid, het is een grote bluf.

Zij willen dat Belgique blijft. Als men die Staatshervorming niet doorvoert dan zal dat een tegenreactie veroorzaken in Vlaanderen en resulteren in meer eisen voor autonomie. Schiet men ons tekort dan zal men die coalitie afstraffen en verder 'radicaliseren'.

Ze zullen onze bluf willen overbluffen, dat ze maar puffen ons huis is van steen. Verlaat de onderhandelingstafel, laat ze een week alleen zitten op hertoginnendal. Verklaar dat men niet kan overeen komen, dat er geen mogelijkheid is tot samenwerking.

Weiger pertinent elke coalitievorming zonder een grondige staatshervorming. Ze hebben niet veel keuze, mede dankzij het cordon sanitaire, tenzij de Franstaligen met enkele landsverraders langs Vlaamse zijde een federale regering vormen.

Een Franstalige federale regering is de doodsteek voor België. Een federale regering zonder een meerderheid in Vlaanderen is een federale regering die het einde voorspelt van België. Als de Franstaligen een egoïstisch -Belgique Francophone d'abords- beleid voeren, de Vlaamse regering op alle mogelijke manieren kloten, dan delven ze hun eigen graf. Voeren ze een 'Vlaams charmebeleid' dan zullen ze de nodige hervormingen moeten doen, winnen we toch.

Binnen een week of twee...drie...zal men terug aan tafel zitten en zal de Staatshervorming er komen tenzij de Franstaligen werkelijk een einde willen aan België.

Leterme moet niet slagen in zijn coalitievorming. Zal hij slagen in zijn coalitievorming? Ik vrees dat de Franstaligen het al hebben uitgemaakt: Leterme niet als premier, Reynders als Di Rupo niet kan. Men is de publieke opinie aan het bewerken tegen Leterme I, men voert de druk op tegen enige vorm van Staatshervorming behalve enkele kruimeltjes (waarmee men Vlaanderen eerder zal uitverkopen dan dienen).