De zaak-Angelica, bekeken door de ogen van een legale emigrant (Hoegin)
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: als legale emigrant die volledig in orde is met alle papieren voel ik me behoorlijk voor schut gezet door het stuk onbenul van een rechter in Eerste Aanleg in Brussel. Vijfhonderd euro per uur vertraging voor hun vrijlating – mag ik even van mijn stoel vallen?De tijd die ik heb moeten gebruiken om in mei en juni ll. mijn papieren in te vullen waren niet betaald, en zeker niet aan vijfhonderd euro per uur. Meer zelfs: om mijn nieuwe verblijfsvergunning te gaan halen moest ik twee uren onbetaald verlof opnemen, want de vreemdelingendienst is –uiteraard– alleen tijdens de kantooruren open, en daar mocht ik dus een uur staan aanschuiven voor iets dat uiteindelijk nog geen vijf minuten duurde. Misschien mogen ik en mijn werkgever nu bij die rechter wel een onkostennota indienen, of moet ik soms gestraft worden omdat ik zo dom ben gewoon de wet te volgen? Alle legale immigranten in België zouden hier misschien toch eens over moeten nadenken.
Ondertussen vroeg –verslik je niet– de PS om «redelijkheid» in deze zaak. Is het redelijk om vier jaar compleet illegaal in een land te verblijven, en vervolgens wanneer je gesnapt wordt het hele land op stelten te zetten via je «pro deo»-advocaat (want zo heet dat dan zo mooi) en zelfs de bewakers waarvan je er één tijdens de repatriëringspoging gebeten hebt een gerechtelijk klacht aan te doen? Eerlijk gezegd, voor mijn part mogen ze Ana Cajamarca en Angelica Loja liever vanavond nog dan morgenvroeg opnieuw het land uitzetten.
Iemand merkte trouwens op dat het toch wel al te gek zou zijn Ana Cajamarca en Angelica Loja vandaag uit te wijzen als ze binnen een paar weken toch opnieuw in België zouden staan, legaal deze keer, via de familiehereniging. Dat zou inderdaad al te gek zijn! Daarom dat serieus overwogen zou moeten worden ze allebei als extraatje ook een persona non grata-verklaring mee te geven, want dit is echt niet het soort van immigranten waar we in België nood of gebrek aan hebben. En als de vader van Angelica het er dan moeilijk mee heeft zo ver van zijn dochter te moeten wonen, mag hij mij altijd om raad komen vragen.
Labels: Cajamarca | Ana, Loja | Angelica
posted by Filip van Laenen @ 22:21
17 comments
17 Comments:
In een democratie is het nodig dat men toch wat een andere houding inneemt tegen de rechtelijke macht. Een rechter "een stuk onbenul" noemen, vind ik allesbehalve.
Ik dacht dat Cajamarca de ex-vrouw was, dus familiehereniging kan toch niet voor haar misschien wel voor de dochter als haar vader de voogd is.
Nicolas: België - Democratie?
@Nicolas Raemdonck
Die rechter "een stuk onbenul" noemen, vind ik ook allesbehalve. Wat dacht ge van "een stuk krapuul"?
Met schelden, komen we nergens. Maar de onverbloemde vooringenomenheid van sommige rechters is zo tergend dat een klinkend scheldwoord nog even oplucht. Mag het? Er rest niet veel anders meer.
Numero 1001: haha, hij bent zeker de grappigste thuis. Als je niet begrijpt dat het viseren van de rechter in deze hele problematiek ronduit belachelijk is en niets ter zake doet, moet je dringend op zoek naar een intellect.
Op basis van de door de media weergegeven feiten, lijkt het me dat de rechter zijn werk heeft *willen* doen: internationaal verdragsrecht staat in België boven de vreemdelingenwetgeving.
Vraag is of een kortstondige opsluiting in een asielcentrum van ouder met kind een schending is van de desbetreffende mensenrechten, of het vervoer van uitgezette ouder met kind onder het verbod door de desbetreffende mensenrechten valt enz.
In kortgeding kan ik de voorzichtigheid van de rechter in kwestie volgen. In de uitspraak ten gronde verwacht ik een uitgebreidere motivativering met inbegrip van de afweging van de desbetreffende mensenrechten en de feiten op het terrein (i.c. 4 jaar illegaal zonder asielaanvraag in te dienen).
De opinie van 'e.gray' dat "internationaal verdragsrecht staat in Belgie boven de vreemdelingenwetgeving" is wel uiterst gevaarlijk en naief. Enkele bedenkingen daaromtrent.
1) Wie, onder de 'democratische' Belgische grondwet, zou mogen of kunnen bepalen dat die opinie van 'e.gray' geldig zou zijn? Heeft het hoogste Belgische gerechtshof ooit een dergelijke (algemene) opinie verkondigd of bevestigt?
2) De idee zelf dat een Belgische regering een internationaal verdrag zou MOGEN (of rechtmatig kunnen) ondertekenen dat de eigen democratisch-bekomen wetgeving m.b.t.immigratie ondermijnt is absurd, vermits een dergelijke regering ongrondwettelijk zou handelen. In principe moet het Belgisch parlement (via immigratiewetgeving) kunnen bepalen wie in Belgie rechtmatig mag verblijven, en geen locale 'activistische rechter', noch enige buitenlandse macht. Belgische rechters worden verondersteld van ervoor te waken dat de Belgische weteving wordt gevolgd en uitgevoerd, niet van ze te ondermijnen door de eigen voorkeuren te substitueren voor de democratische wetgeving.
3) Filosofisch bekeken is het wel uitertst gevaarlijk van "internationaal recht" op gelijke voet te zetten - laat staan te laten primeren - op democratisch nationaal recht. De kwaliteit van "recht" is inherent intiem verbonden met de kwaliteit van het politieke bestel waarvan het deel uitmaakt. Het "recht" van een totalitair of semi-totalitair bestel gelijkstellen met dat van een democratie is absurd. In een echte democratie is er een serieuse kans dat 'recht' niet willekeurig zal zijn, dat iedereen 'gelijk' is voor de wet, en dat de 'wet' meer is dan mooie woorden, maar ook effectief wordt utgevoerd. In een nondemocratie kan dat allemaal niet zijn. Er bestaat ook geen "internationale democratie", want dat zou vereisen dat meerderheidsregels worden toegepast bij het bepalen van 'regels' (of wetten) ONDER de provisie van EFFECTIEVE en FEITELIJKE grondwettelijke bescherming van fundamentele individuele grondrechten. Het ligt nogal voor de hand dat dit vandaag niet bestaat, en ook niet kan bestaan (omwille van de grote diversiteit of onenigheid omtrent waarden) op internationaal vlak. Binnen een 'associatie' van democratische landen (zoals de huidige EU bijvoorbeeld) kan dit natuurlijk wel bestaan, omdat daar ook effectieve implementatie mechanismen kunnen bestaan om de overeengekomen regels (of wetten) uit te voeren. Op internationaal of wereld niveau bestaat dat natuurlijk niet. Als men dat niet begrijpt dan wordt zogenaamd "internationaal recht" gemakkelijk een instrument om democratie te ondermijnen (in de zeldzame landen waar echte democratie bestaat).
Beste Marc, e. grey zijn post getuigt van een juridische kennis.
Het Hof van Cassatie in 1971 (het bekende Franco-Suisse Le Ski arrest:In 1971 werd het Franco-Suisse le Ski geveld, dat zegt dat de rechter de wet moet toetsen aan internationale verdragen. Wanneer de wet strijdig is met het verdrag, mag hij de wet niet toepassen en het verdrag laten voorgaan.
En terecht.
Daarnaast ga ik totaal niet akkoord met uw derde opmerking. De democratie België keurt verdragen goed en die werken dan ook door in onze rechtsorde.
Voor mij primeert 'nationaal recht' boven 'internationaal recht', alleen is de situatie zo (als ik ze correct begrepen heb) dat internationale verdragen rechtsgeldig zijn binnen onze normenhiërarchie door ratificatie en dankzij de GW (niet ondanks).
Ik heb genoten van het lezen van punt 3 van Marc Huybrechts. Zijn visie op de betrekkelijkheid van het internationaal recht weerspiegelt de Hobbesiaanse visie op de verhoudingen tussen naties. Het is een visie die wij in België en in Europa veel te weinig lezen en horen, en die ook prachtig verwoord werd in het essay "Power and Weakness" van Robert Kagan.
Internationale verdragen, allemaal goed en wel, en ik zou daar geen probleem mee hebben als het om bilaterale verdragen gaat, of om verdragen met een klein aantal partners die zeer goed weten wat zij tekenen en welke de consequenties zijn, zoals bijvoorbeeld het Schengen-akkoord. Maar in de praktijk zien we inderdaad dat veel internationale verdragen, zeker diegene die in de schoot van de VN tot stand komen, drijven op hypes, modetrends, revanchisme van voormalige westerse kolonies, en algemene anti-westerse sentimenten. Om de beknotting van de vrije meningsuiting in Europa te verantwoorden wordt steevast verwezen naar dergelijke "internationale verdragen", idem voor antidiscriminatie en positieve discriminatie.
Aan het betoog van Marc Huybrechts zou ik nog toevoegen dat een rechtsorde moet kunnen gehandhaafd worden door internationale rechtbanken en een internationale politiemacht. Het eerste bestaat, het tweede niet echt. Gelukkig niet, zolang een meerderheid van landen in de wereld anti-westers, anti-vrijhandel en anti-democratisch is.
Luc, je hebt gelijk als je schrijft dat vaak binnen de UN verdragen worden gesloten die eigenlijk pure politieke spelletjes zijn. Ik heb dat al veel eerder aangeklaagd (denk maar aan het Verdrag van de plichten van de mens, opgesteld door een Cubaan en een Libiër) of het verdrag in verband met de rechten van de migrant (opgesteld door landen van de derde wereld). Geen enkel Westers land heeft dat laatste verdrag ondertekend. Het geldt dus ook niet in België.
Om maar aan te tonen dat jullie ook maar spoken zien waar er geen zijn. De belangrijkste verdragen die in België gelden zijn vaak van Europese afkomst of Westerse, zoals het EVRM. Er is dus geen probleem met buitenlandse verdragen. Eerlijk gezegd zie ik het niet als een soort nationalistische reflex die in de juridische orde al jaren dood is.
Nicolas geeft een correcte, actuele stand van zaken:
1) scheld niet op de rechter, die doet zijn ding binnen de regels, het zijn de politici die al zolang weigeren de regels deftig aan te pakken; en
2) Het internationale recht primeert in onze rechtsorde op het nationale recht.
Op zich zie ik er geen probleem in dat de souverein een deel van souvereiniteit vrijwillig opoffert.
Het primeren van internationaal recht is hoe dan ook een keuze, geen verplichting of iets 'absoluut goed': in de VS is het bv omgekeerd, en primeert US-recht, en ik dacht dat ook de Duitsers *omzichtiger* waren.
Ik hou echter niet van het "je ziet spoken - er is geen probleem" weghonen van nicolas. (Nicolas, had ik met jou niet een gelijkaardige discussie ivm dubbele nationaliteit bij LVB.net)?
De reflexen van Marc H, Brigant en LVB zijn logisch en interessant.
Daarenboven is er in de praktijk nog een grote, bijkomende kwaal: onze weke politici hebben de neiging internationale verdragen als *eeuwig, altijddurend en vaststaand* te beschouwen, en amputeren zo **definitief** delen van de/onze souvereiniteit (die in ons half-democratisch België al niet teveel voorstelt). Terwijl dat niet zo is, natuurlijk en elke internationale overeenkomst (mits de nodige modaliteiten) opzegbaar is, zoals elk contract.
Als je dan, zoals LVB, in een "hype" een verdrag goedkeurt, en je dit vervolgens - no matter what - als eeuwigbindend beschouwd, is de bevolking zwaar gepluimd natuurlijk.
In die hypothese zijn er regelmatig problemen, als je bv politici hoort (sorry voor het woord:) zeiken "dat kan niet want er is een verdrag", of als je ziet dat de situatie van polieke asylanten niet beperkt teruggeschroefd kan worden, of omgekeerd, als reactie op dezelfde ziekte, de situatie van mensen in oorlogsgebied niet verbeterd kan worden. Vergeef mij mijn beknoptheid in deze voorbeelden, maar let gewoon op het nieuws, en je ziet de voorbeelden afkomen.
""Ik hou echter niet van het "je ziet spoken - er is geen probleem" weghonen van nicolas. (Nicolas, had ik met jou niet een gelijkaardige discussie ivm dubbele nationaliteit bij LVB.net)?"""
Ok, misschien wat sarcastisch weggezet maar wat ik bedoelde was dat het geen probleem is dat internationaal recht doorgeldt. Het zijn vaak fundamentele beginselen (los van de Europese regelgeving van de Unie maar dat is een ander verhaal) die een zeer lange en universele gelding kunnen hebben.
Ik zou zelfs willen stellen dat het huidige internationale recht de rechtsbescherming in Europa enorm vooruit heeft geholpen. Maar het moet ons dan ook weer niet verbazen dat het vooral gebeurd in een "Europese context" (raad van Europa enzoverder).
Het klopt inderdaad dat de Duitsers (samen met de Engelsen: zij hadden een wet nodig om het EVRM rechtstreekse werking in eigen land te garanderen. Is er pas onder Blair gekomen!! Tot dan trokken de meeste Engelsen onmiddellijk naar Straatsburg. Daarom ook zoveel principe arresten die betrekking hebben op Engeland) hun recht op de hoogste plan zetten. Hun Bundesgerichtshof accepteert (sic) het Europees recht zolang het binnen bepaalde grenzen blijft.
Aan dhr. marc huybrechts:
- Het is geenszins mijn bedoeling om te pleiten voor de monistische visie inzake het internationale en nationale rechtsstelsel (welke dit ook moge zijn).
De meerderheid van de meningen die *ik* ken omtrent deze kwestie, volgt de redenering dat het het beste is voor de kwaliteit van de wetgeving en van haar toepassing, om internationale rechtsregels om te zetten in nationale wetgeving (met tussenkomst van de wetgevende macht dus) alvorens deze toepasselijk zouden zijn.
Aan allen:
- MAAR, BIJKOMENDE STELLING: België zou zich, toen het de rol van EG hoofdstad opnam, -de facto, dus politiek- bij voorbaat akkoord verklaard hebben met alle toekomstige verdragen? M.a.w. België heeft zich qua aanvaarding van EG-regelgeving bij voorbaat tot beste leerling gebombardeerd met het oog om de EG-hoofdstad te huisvesten? Dit zou een bewuste politieke maar ook economische keuze zijn geweest van de toenmalige Belgische regering, welke keuze ook vandaag doorweegt in beslissingen inzake regionale investeringsprojecten enz?
@Nicolas Raemdonck
Ik viseer geen enkele rechter in het bijzonder. Ik viseer een klassejustitie die zich meer en meer ontpopt tot een rassejustitie. Voor de rest sluit ik me aan bij de commentaar van Elveebee.
Numero, dat geloof je toch zelf niet, mag ik hooen.
@ e.gray
1) Het is heel goed mogelijk dat er een "meerderheid" bestaat in Belgie die denkt dat het "internationaal recht" moet primeren op democratisch nationaal recht, ook al is de term "internationaal recht" zelf erg onduidelijk of vatbaar voor verschillende interpretaties. Trouwens, er bestaat in Belgie ook een meerderheid die akkoord gaat met het uithollen van het grondwettelijke vrijemeningsuitingsrecht (en dat recht is precies de essentie van 'democratie'), zoals bevestigt door een antal vrij-recente gewone wetten die bepaalde meningen (niet daden!) criminaliseren. Uw argument van "de meeste meningen" (die u kent omtrent deze kwestie) maakt iets niet juist of correct. Meerderheden kunnen zich gemakkelijk rampzalig vergissen, zoals de geschiedenis regelmatig heeft geillustreerd. Ik verkies van een stelling te laten berusten op een redenering (liefst gesteund met empirische en/of historische observaties), niet op meerderheden van opinies.
2) Ik begrijp niet goed wat u zegt in uw "bijkomende stelling" (degene die gaat over Belgie dat zichzelf tot beste leerling zou gebombardeerd hebben om de EU hoofdstad te mogen huisvesten). Ik lees regelmatig in The Economist magazine over EU rapporten waarin vergelijkingen worden gemaakt tussen de EU landen m.b.t. de achterstand van die landen bij het 'vertalen' van EU regelgeving in nationale wetgevingen. Volgens die EU rapporten was Belgie een van de slechtste "leerlingen" onder de 'oude' ledenlanden. Met andere woorden in de praktijk leeft Belgie in vele opzichten in de illegaliteit binnen de EU. Dit illustreert eens te meer dat "recht" onvermijdelijk steeds intiem verbonden is met de kwaliteit van het politieke bestel waarvan het deel uitmaakt. Sommige Europese regelgeving, die in de praktijk niet effectief wordt toegepast, die verdient niet van de benaming "recht" of "wet" te krijgen. Democratisch "recht" en/of "wetgeving" mag niet arbitrair zijn en moet uniform worden toegepast. Wanneer dat niet het geval is dan hebben we 'willekeur', of arbitraire (dikwijls selectieve) toepassing, en dat is antithetish aan het begrip "recht". Tenminste aan mijn moraalfilosofisch begrip van "recht". Dat de meeste Belgen er anders over blijken te denken (of eerder zelfs niet aan denken), kan ik enkel betreuren. Ik heb dan ook weinig vertrouwen in het behoud van 'democratie' in Belgie (en in West Europa) in de toekomst.
3) Ik denk ook dat we een duidelijk onderscheid moeten maken tussen twee verschillende onderwerpen. Het oorspronkelijke onderwerp was de kwaliteit van de rechtspraak van de rechter in de zaak-Angelica. Het tweede onderwerp werd door u geintroduceerd door uw uitspraak dat internationaal recht zou moeten primeren op nationaal recht. Over dit laatste ga ik nu niets verder meer vertellen, ook al wil dat gerust verder bediscussieren als u dat zou willen.
Over de zaak-Angelica kunnen wij enkel speculeren vermits we niet in de gerechtszaal aanwezig waren. Maar, dat belet niet dat we indrukken verwerven via de media en Hoegin (hier), en dat we ons gezond verstand kunnen gebruiken. Mijn indruk is duidelijk dat het hier gaat om een 'activistische' rechter die buiten zijn boekje gaat, i.e. die machtsmisbruik pleegt en zijn eigen goesting substitueert voor de wet. Als Belgische rechter is het zijn taak van ervoor te zorgen dat de Belgische wet wordt gevolgd, i.e. effectief geimplementeerd. Het is NIET zijn taak van zich in de plaats te stellen van de wetgever en van zijn egen 'wet' te fabriceren. Het is de Belgische wetgever die mag voorschrijven wie in Belgie mag verblijven, en niet speciale belangen groepen noch individuele rechters. En het is onvoorstelbaar dat voorbije Belgische regeringen (en parlementen) de Belgische soevereniteit zouden hebben uitgehold door het immigratiebeleid toe te vertrouwen aan een uiterst arbitrair "internationaal recht". De Belgische overheid heeft zeker internationale verplichtingen aangegaan m.b.t. humane behandeling van buitenlanders in Belgie, en er is geen enkele serieuse indicatie in deze zaak dat de Belgische overheid aan die verplichting heeft tekort geschoten. Let's face it, we hebben hier blijkbaar te maken met een activistische naief-linkse rechter die sentimentaliteit verwart met "recht".
Een reactie posten
<< Home