We zijn iets vergeten in de Staatshervorming & GW-wijziging

Een onafhankelijk Vlaanderen betekent secessie, een moeilijke internationale aangelegenheid bemoeilijkt door het huidige internationale regime. Er is namelijk geen internationaal recht op secessie, wel is er een internationaal recht op self determination slaat op kolonies, vrijheid van bezetting en noodzaakt een meerderheid.

Welke opties zijn er dan wel mogelijk?

Allereerst: We kunnen altijd proberen om unilateraal weg te breken van de Belgische staat maar hiervoor zullen we een grondig uitgewerkt normatieve uitleg moeten voorleggen en voldoen aan een hele resem normatieve condities. Er is geen zekerheid dat de internationale gemeenschap, UNSC of Verenigde Naties, dit zullen aanvaarden. Dat is afhankelijk van de strategische keuzes van de grootmachten. De VSA zullen we Antwerpse haven en Kleine Brogel moeten voorschotelen, de Russen zullen we onze centrale EU positie moeten voorschotelen en hun energiebeleid, China zal zich moeten aanspreken door de Antwerpse haven als toegangspoort tot Europa. Japan? Duitsland zal het moeten hebben van...ons bier? Het Verenigd Koninkrijk zal het moeten hebben van Antwerpen, goedkope smokes en de historische band.

Tweede optie is gaan voor een maximale interne autonomie binnen de Belgische structuren. Dit ondergraaft de drang/noodzaak voor volledige onafhankleijke autonomie en soevereiniteit. De Franstaligen moeten heel goed beseffen dat dit eigenlijk de beste en meest garantieve situatie is voor het behouden van een Belgische Staat, alleen zullen ze de voorwaarden wellicht niet appreciëren. Hervormingen terugschroeven lijkt hen iets beter te leggen, maar wees dan een gewaarschuwde entiteit:

"Most of them [Secessionist conflicts] exploded not because they were asking for more but because they were suddenly deprived of what they already had or in danger of losing it."

(Alexis Heraclides - Ethnicity, secessionist conflict and the international society: towards normative paradigm shift, pagina 505).

Derde mogelijkheid is het grondwettelijk inschrijven van een recht op secessie met daaraan verbonden voorwaarden. Deze strategie zou duidelijk de voorwaarden voor unilaterale onafhankelijkheid moeten voorschrijven, alsook de te volgen procedure en zou aanleiding moeten geven tot internationale erkenning want het strookt niet tegen het huidige internationale regime. Probleem dan is het overeenkomen van procedure & voorwaarden en of bestaande interne grenzen automatisch internationale grenzen zullen worden.

Een vergeten optie, iets dat men beter zou bespreken tijdens de Staatshervorming en de komende grondwetswijziging...als die er komt.

Vierde optie is het internationale regime wijzigen zodanig dat er een internationaal recht op secessie komt