Groen!e Electrabel-hypocrisie (Hoegin)

Groen!, dat anders niet verlegen zit om te pleiten voor een verhoging van de energieprijzen en de invoering van allerlei taksen en heffingen, laat vandaag zien dat het links-populistische hemd blijkbaar toch iets nader zit dan de groene rok van de partij. In plaats van de aangekondigde prijsverhogingen van Electrabel toe te juichen omdat zij de consumenten kunnen aanzetten tot een lager gasverbruik, pleit de partij voor de invoering van een prijsplafond. Begrijpe wie het kan.

Toen de partij nog in de regering zat, was het altijd haantje-de-voorste als er weer eens een milieutaks of een -heffing ingevoerd kon worden. Nog verder terug in de tijd durfde de partij zelfs al eens uit te pakken met pleidooien voor een verdubbeling of zelfs een verdriedubbeling van de benzineprijzen om de bevolking aan te sporen tot een lager verbruik. Van zodra de benzineprijzen aan de pomp echter daadwerkelijk de hoogte ingingen, veranderde de partij radicaal van mening, en liet zij in het beste geval niets meer van zich horen, zeker niet over die punten in haar vroegere programma's.

Vandaag doet de partij niet anders. Op een ogenblik dat we om de oren geslagen worden met een hittegolf op de Balkan –als we de groene jongens en meisjes moeten geloven trouwens onze eigen hoogstpersoonlijke schuld– en terwijl de partij nog steeds pleit voor de invoering van een CO₂-taks op vliegtuigbiljetten, wil ze, als reactie op de aangekondigde prijsverhogingen van Electrabel, een prijsplafond invoeren, nota bene dan nog wel «zolang de vrije markt niet goed werkt». Zou de partij niet beter een persmededeling de wereld insturen om erop te wijzen dat de prijs van het gas nog veel hoger zou moeten liggen willen we kans maken Kyoto te halen, maar dat ze Electrabel ondertussen wel wil feliciteren met die uiterst milieuvriendelijke initiatief? Meer zelfs, misschien kan de partij de andere energieleveranciers ertoe aanzetten het voorbeeld van Electrabel te volgen, terwijl groene energieleveranciers alweer wat meer ademruimte krijgen, of misschien zelfs een kleine winstmarge kunnen opbouwen? Dat wil zeggen, een winstmarge die niet alleen uit subsidies en allerlei overheidspremies bestaat dan. Het bespaart in ieder geval de overheid veel werk dat het niet één of andere nieuwe onpopulaire maatregel moet nemen die in de praktische uitvoering alleen al handenvol geld zou kosten aan nieuwe formulieren en paperassen (regenwouden!), om over de loonkosten van eventuele milieu-ambetantenaren nog maar te zwijgen.

Merkwaardige redenering van de partij overigens over de vrije markt: aangezien de vrije markt niet goed werkt, wil Groen! dus een prijsplafond invoeren, een maatregel die de markt nog meer zal ontwrichten. Welke potentiële concurrent van Electrabel, al dan niet groen, zal tot de Belgische gasmarkt willen toetreden als hij weet dat hij vooral geen winsten zal mogen maken? Het is duidelijk dat Groen! bij het formuleren van haar geniale standpunt niet bepaald gehinderd werd door enige basiskennis van wat een vrije markt is en hoe die werkt, laat staan welke voorwaarden er nodig zijn om die goed te doen werken! Het moet trouwens de eerste keer zijn dat Groen! überhaupt bekommerd is om de werking van de vrije markt op welk vlak dan ook, maar misschien pleit de partij morgen ook voor een doorgedreven globalisering van de gasmarkt? Uiteraard met een voorlopige nationalisatie van de gassector, in afwachting van een goede werking van de globalisering, maar dat spreekt voor zich.