Michel veroorzaakt brokken (Politiek Incorrect)

Herinnert u zich nog Louis Michel? "Onze" belgische (sic) minister van Buitenlandse Zaken die tijdens de regering-Verhofstadt I dit land meermaals de zotskap heeft opgezet op het internationale toneel. Denken we maar aan zijn groteske oproep om niet te gaan skiën in Oostenrijk na de verkiezingsoverwinning van Jörg Haiders FPÖ. Of aan zijn dubieuze motortochtjes in Cuba door de tuin van Fidel Castro. En als kers op de taart der dwaasheid: de openlijke scheldtirades tegen internationale regeringsleiders als George Bush, Tony Blair en Silvio Berlusconi. Herinnert u zich nog het terechte dreigement van Amerikaanse bedrijfsleiders in België om dit onzalige land te verlaten indien Michel zo zou blijven voortschelden? Voeg daar nog eens de hilarische genodicewet (kent u ze nog?) aan toe, en de indruk was compleet dat België op een andere planeet lag. In 2004 - na de sterke verkiezingsnederlaag voor de liberalen, en dus ook voor de MR - werd Louis Michel 'verhuisd' naar de Europese Commissie, waar hij het departement Ontwikkelingssamenwerking beheert. Buitenlandse zaken werd overgenomen door Karel De Gucht, en nu mag de ('Open') VLD zoveel bekritiseerd worden als het wil, maar de internationale relaties zijn nu toch ietwat meer gestabiliseerd (in tegenstelling tot de kiezers van het Vlaams Blok/Belang, heeft De Gucht bij mijn weten nog geen internationale leiders voor 'mestkever' uitgescholden)

Maar terug over naar Michel (voor ik de lezer nog op het waanzinnige idee zou brengen om voor 'Open' VLD te stemmen...). Volgens het weekblad European Voice veroorzaakt hij nu ook in de Europese Commissie voor de nodige heibel, na zijn beslissing om er een maand "tussenuit te knijpen" n.a.v. de federale verkiezingen op 10 juni. In de (Europese) parlementaire commissie Ontwikkelingssamenwerking worden dan ook ernstige vragen gesteld omtrent Michels demarche. Zo stelde Maria Martens - Nederlands europarlementslid voor het CDA/EVP - het als volgt: "Hij neemt zijn verantwoordelijkheid niet op zich. Hij zou moeten kiezen voor ofwel de Commissie, ofwel de Belgische politiek." Ook de Spaanse socialist Josep Borrell en tevens voorzitter van de bevoegde parlementaire commissie acht de houding van Michel volledig laakbaar. De reactie van Michel op deze aantijgingen?: "De Europese Commissie is niet een of ander administratief secretariaat dat bestaat uit politiek aseksuele wezens." Waaruit Michel dan op eigen houtje besluit om de deur van het Berlaymontgebouw voor een maand - of langer indien hij ook betrokken zou geraken in de 'nabesprekingen' na 10 juni - sluit. Big Loulou verzekerde echter dat de werking van het departement Ontwikkelingssamenwerking niet in het gedrang zou komen, want Olli Rehn - huidig Europees Commissaris voor EU-uitbreiding - zou intussentijd de boel overnemen. Waarmee Rehn, die reeds een belangrijke portefeuille in handen heeft, zich ook nog eens in de dossiers van Michel moet verdiepen. Terwijl 'monsieur de commissaire' al dan niet per motorfiets kan affiches plakken in Waals-Brabant.

Deze totaal nonchalante houding werkte de parlementaire commissie dermate op de heupen dat men nu Michels ontslag eist. Temeer omdat Michels vertrek samen zou vallen met cruciale handelsbesprekingen tussen de EU en de ACP-landen. De kans dat Michel dat ontslag zou krijgen is nogal reëel omdat artikel 213 van het EG-verdrag het volgende stelt:

"De leden van de Commissie mogen gedurende hun ambtsperiode geen andere beroepswerkzaamheden, al dan niet tegen beloning, verrichten. Bij hun ambtsaanvaarding verbinden zij zich plechtig om gedurende hun ambtsperiode en na afloop daarvan de uit hun taak voortvloeiende verplichtingen na te komen, in het bijzonder eerlijkheid en kiesheid te betrachten in het aanvaarden van bepaalde functies of voordelen na afloop van die ambtsperiode. Ingeval deze verplichtingen niet worden nagekomen, kan de Raad of de Commissie zich wenden tot het Hof van Justitie, dat, al naar gelang het geval, ontslag ambtshalve volgens artikel 216 of verval van het recht op pensioen of van andere, daarvoor in de plaats tredende voordelen kan uitspreken."

Wordt zeker nog vervolgd. Het is alleszins duidelijk dat de Belgische (en Franse) tot op het bot gecorrumpeerde traditie van postjes cumuleren in andere Europese landen op wenkbrauwgefrons wordt onthaald.