Financieel fascisme bij groen! en abvv

ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw pleit voor een “graaitaks”. Hij wil een plafond voor de lonen van managers, hierin bijgetreden door Vera Dua van Groen!. In feite pleit hij voor een maximumloon want al wat boven een bepaald bedrag is (door Vera Dua begroot op 500 000 euro per jaar) wordt weggegraaid door de overheid via extreem hoge belastingen.

Ik vraag me af met welk recht De Leeuw denkt dit als “rechtvaardig” te kunnen poneren. Bedrijven zijn privaat eigendom en aan niemand verantwoording verschuldigd over hun beleid, zolang ze de aangegane contracten maar respecteren. Als zij bij wijze van spreken aan een manager 100 miljoen willen geven, dan is dat hun zaak. Dat geld is immers eigendom van het bedrijf en zolang de eigenaars van het bedrijf daar mee akkoord zijn is er helemaal niets waar een derde zaken mee heeft.

Maar dit is weer typisch de Vlaamse kerktorenmentaliteit waar het een schande en bijna een misdaad is om succesvol te zijn. Vlamingen zijn stikjaloers op succesvolle mensen en al zeker op zij die rijk zijn. Ondernemers en hoogopgeleiden worden gewantrouwd en gestigmatiseerd, en enkel de harde, noeste werker die handenarbeid doet wordt gerespecteerd.

Wat is de oorsprong hiervan? Waarschijnlijk effectief die kerktoren. In onze maatschappij worden mensen van oudsher onder controle gehouden door de kerk, sociale controle en geïnstitutionaliseerde jaloezie. Iedereen wil natuurlijk succesvol zijn en het hoge aantal deelnemers aan de lotto toont ook aan dat iedereen stiekem droomt om rijk te zijn. Stiekem want dat blijkt een of andere soort zonde te zijn.

Die mentaliteit werd gerecupereerd door links dat in onze maatschappij de rol van de Kerk heeft overgenomen en nu het monopolie heeft over beslissen of iets moreel is of niet. Dat merken we al snel als mensen die niet akkoord zijn met dit voorstel beginnen verontschuldigingen te uiten en excuses proberen te vinden om dit te verdedigen. Maar we hoeven ons helemaal niet te verontschuldigen. Dit is een populistisch voorstel dat opnieuw maar weer de niet-arbeider viseert. Ondernemers, de bron van alle welvaart, worden weggepest en uitgezogen, nu is de jacht open op elke meerverdiener. Waar De Leeuw en Dua voor pleiten is geïnstitutionaliseerde diefstal en zal er op termijn voor zorgen dat topmanagers naar het buitenland verkassen, en bedrijven hun hoofdzetels in andere landen gaan plaatsen.

Als elke “rijke” persoon ridicuul hoge belastingen moet betalen op de meerinkomsten dan zal die persoon ofwel naar het buitenland verhuizen, ofwel gebruikmaken van het grijze circuit, ofwel na een bepaald inkomen op de rem gaan staan. Niemand wil immers werken om de fiscus te plezieren.

Overigens is het tekenend hoe links graag het fabeltje verspreidt dat meerverdieners dat geld onterecht krijgen of van een ander afnemen. De naam is ook al typisch. “graaitaks”. Weer maar eens Gramisci gelezen kameraden?

Bovendien, naast het feit dat niemand zaken heeft met toplonen en er niets mis mee is, hebben die lonen ook hun maatschappelijke meerwaarde. Topmanagers zijn schaars goed en hebben vaak de keuze voor wie ze willen werken. Hoge lonen met allerlei opties voor goede prestaties zijn voor bedrijven manieren om toptalent binnen te halen. Die managers zijn vaak de oorzaak van winst en groei, in feite krijgen ze vaak een percentage op hun prestaties. Dat zorgt ervoor dat het bedrijf winst maakt en mensen blijft werk geven/gewenste producten op de markt brengt aan schappelijke prijzen. Hoge lonen houden talent en bedrijven in België. De meerverdiener betaalt ook uiteraard meer belastingen en daar wordt de staat ook beter van.

Ik weet niet wat Dua bezielt. Ze is verstandig genoeg om te weten dat haar voorstel noch moreel noch economisch zinvol is. Maar qua populisme kan het wel tellen. En Groen! probeert de exodus van partijleden naar SP.A te stoppen en tegelijk stemmen van de extreem-linkse mini-partijtjes te ronselen.

En nu ga ik naar Taxman van de Beatles gaan luisteren. Een aanklacht tegen de absurde belastingen van 95% die meerverdieners, o.a. de Beatles zelf, in die jaren moesten betalen in het UK.