Wanckele journalistiek (Hoegin)

Er hangt nog steeds een raar luchtje rond de zaak-Van Bellingen. Nieuw is dat de geruchten die de ronde doen over de beruchte drie koppels nu ook in de traditionele media opduiken, maar dan wel in de rol van «wilde geruchten» en «complotten». Dat Wouter van Bellingen en Freddy Willockx die «wilde geruchten» en «complotten» met een vingerknip zouden kunnen doen stoppen, en tegelijkertijd nalaten dat te doen, is echter voor een journalist als Koen Dewanckel van de Gazet van Antwerpen de normaalste zaak van de wereld.

Op dit moment doen er twee geruchten de ronde: volgens het eerste zouden de koppels die niet getrouwd wilden worden door Wouter van Bellingen Turken zijn; volgens het andere gaat het om socialisten die niet willen weten van een «zwartzak». Dit laatste in de betekenis van «collaborateur», maar toegepast op Wouter van Bellingen klinkt dit toch maar bijzonder merkwaardig. En blijkbaar opereren de socialisten niet alleen met het begrip erfzonde, maar bestaat daar ook een adoptieve versie van, toch wanneer het over «zwarten» in die ene betekenis gaat.

Welke van de geruchten is waar? Net zoals er geen concrete bewijzen zijn voor de stelling van Freddy Willockx en Wouter van Bellingen dat er drie racistische koppels zouden rondlopen in Sint-Niklaas, zijn er ook geen handvaste bewijzen voor dat de hierboven vermelde geruchten waar zouden zijn. Meer dan speculaties en «van horen zeggen» zijn ze niet, en daarom kunnen ze door de «serieuze» pers ook zo gemakkelijk afgedaan worden als onzin. Het probleem is echter dat we Freddy Willockx en Wouter van Bellingen per slot van rekening ook alleen maar op hun woord kunnen geloven. Daar zijn echter twee problemen mee: van Freddy Willockx weten we dat hij niet aan zijn eerste leugen toe is (cfr. de affaire rond Het Vrije Waasland), en Wouter van Bellingen had reeds van in het begin zo'n groot voordeel bij heel deze affaire dat het toch moeilijk wordt hem zonder meer te geloven.

De timing blijft trouwens merkwaardig goed in mekaar te zitten voor Wouter van Bellingen, want de massa-trouwpartij vond plaats precies deze week, nu de partijen volop aan de kamerlijsten aan het werken zijn. Het wil dus toch wel weer lukken dat hij in zijn totale onschuld de best mogelijke datum had uitgekozen om zo hoog mogelijk op de sp.a-SPIRIT-kamerlijst van Oost-Vlaanderen te kunnen komen. Zes maanden geleden zou hij nog niet in aanmerking gekomen zijn om onderaan op de lijst nog een leeg plaatsje op te vullen omdat er echt niemand anders gevonden kon worden.

Dat er ondertussen meer en meer een controverse op gang komt hebben beide heren vooral aan zichzelf te danken. Die controverse is ondertussen al zo groot dat Gazet van Antwerpen zich deze week genoodzaakt zag er zelfs over te moeten berichten, zij het op schampere toon om te vermijden dat de lezer misschien wel eens zou kunnen denken dat er nog iets van aan zou kunnen zijn ook. De vraag die de gilde der journalisten niet stelt, en die nochtans zeer op zijn plaats zou geweest zijn wanneer men het dan toch over die «geruchten» heeft, is waarom die geruchten überhaupt een levenskans hebben.

Het geeft trouwens te denken wanneer de pers niet meer kritisch is tegenover politici die met één of andere losse bewering komen aandraven waarmee zij zichzelf wekenlang in het middelpunt van de belangstelling kunnen werken (met zelfs de nauwelijks verdoken steun van de openbare omroep, gefinancierd door belastinggeld voor wie dat niet zou weten), en er liever voor kiest de stemmen op het internet die hun verdomde journalistieke taak overnemen af te schrijven als «anoniem», «georkestreerd» en zelfs «door extremisme geïnspireerd». Geruchten als zou de Gazet van Antwerpen vandaag volledig in de zak van de sp.a zitten zullen ook wel «anoniem», «georkestreerd» en vooral «door extremisme geïnspireerd» zijn zeker?