Mijn Europa Bestaat Nog Niet (Vincent De Roeck)
De huidige Europese Unie heeft zijn laatste kredieten opgebruikt en stevent af op zijn eigen ondergang. De EU zal niettemin de geschiedenisboeken ingaan als een curieus unicum daar het de eerste en enige staatsvorm is die zonder ook maar enige vorm van externe bedreiging en/of conflict ten onder is gegaan. Het is immers de EU zelf - en de EU alleen! - die zichzelf ten gronde heeft gericht. Na de referenda in Nederland en Frankrijk die - terecht - het Europees grondwettelijk verdrag afgewezen hebben, verkeert de EU in een voortdurende identiteitscrisis waaruit geen enkele andere uitweg meer is dan het feitelijk opdoeken van de EU in zijn totaliteit.
Hopelijk beseffen de Europese leiders in hun ivoren torens tussen Straatsburg en Brussel dat de EU geen enkel maatschappelijk draagvlak meer heeft en bijgevolg zijn bestaansrecht - als dat ooit al bestaan heeft - verbeurd heeft. Het behoud van de huidige EU behelst immers automatisch een totale miskenning van de democratische basisbegrippen en een verregaande afbreuk aan de macht van de vox populi, de enige geldige macht in het “vrije” Westen. De mooie verhaaltjes van de Europositivo’s die de uitkomst van deze referenda willen negeren ten spijt, moet ik steeds aan de woorden van Bertold Brecht denken. Wäre es da nicht doch einfacher, die Regierung löste das Volk auf und wählte ein anderes? Zou het niet eenvoudiger zijn, mocht de regering het volk de laan in sturen en een nieuw volk in de plaats verkiezen?
Alle liberale economen spreken over de EU als een schande omdat ze via massale overheidssteun op kunstmatige wijze de vooruitgang in productiemiddelen tegengaat. Terwijl men overal in de wereld aan schaalvergroting, onderzoek en ontwikkeling doet, houden de Europese boeren vast aan hun subsidies en importtaksen. Het is een economisch factum dat kleine staten met vrije markt en crossboarder competition een hogere welvaart kennen dan protectionistische en corporatistische monsterstaten, de huidige EU en de oude USSR op kop.
Waarom houden onze leiders dan toch nog vast aan het mislukte contraproductieve en vrijheidsfnuikende Uniemodel? Het antwoord is uitermate eenvoudig. De EU-leiders zijn niet democratisch verkozen en ontsnappen bijgevolg aan elke vorm van controle. De huidige EU is verworden tot één grote farce, één grote uit de hand gelopen vaudeville, één façade ter rechtvaardiging van vriendjespolitiek, kleptocratie en nepotisme in de mooiste Afrikaanse traditie. De ideologische stichters van de huidige EU lijken zo niet Schuman, Monnet en consorten te zijn maar eerder Mobutu, Mugabe en andere dictators en/of potentaten uit het zwarte continent.
Want wie neemt er de beslissingen op het Europese niveau? De Europese Raad, een onderonsje van regeringsleiders die maar al te goed beseffen dat Europa niet bekend is bij hun electoraat. Hierdoor kunnen ze ongestoord hun gangetje gaan en hun eigen geheime onpopulaire agenda’s realiseren. Dit alles wordt dan ook nog eens schaamteloos verhuld onder de mantel van de “democratie” in de hoop alzo de talrijke critici de mond te snoeren. Dit is bedrog van de bovenste plank. De Europese Commissie is dan weer niets meer dan een ordinair samenraapsel van mislukte en weggepromoveerde ex-politici en partijslaven buiten de wil van de Natie om. Het Europees Parlement, het enige échte “democratische” aspect aan de EU, heeft nagenoeg geen enkele bevoegdheid die naam waardig. Men spreekt steeds van Wit-Rusland als laatste dictatuur van Europa, maar de EU is echter evenmin democratisch en zou nooit de onafhankelijke toets daarvan doorstaan ware het niet dat er geen enkele rechtbank bestaat die de Europese Unie en zijn instellingen an sich op het matje zou kunnen roepen, laat staan veroordelen.
In België werd plots een bocht van 180 graden gemaakt. Het aangekondigde referendum over de EU-grondwet werd gewoonweg van de baan geveegd. Uit angst voor de gevolgen? Uit nauwkeurig uitgekiende electorale overwegingen? Uit gebrek aan vertrouwen in de beslissingscapaciteiten van het ó-zo-bejubelde “volk”? Ik moet U op deze vragen het antwoord schuldig blijven. Nochtans kreeg de Belgische belastingbetaler dan weer wel een peperdure pro-EU-campagne voorgeschoteld waarin op hoogmoedige wijze verkondigd werd dat acht op de tien Belgen, 80% van de bevolking dus, de Europese Grondwet genegen zou zijn. Waarom riskeert de politieke kaste dan geen referendum, als ze toch zo zegezeker zijn?
De Belgische staat overspoelt de bevolking met propaganda waaruit Goebbels nog lessen zou hebben kunnen trekken. Extreem-rechts wordt met belastinggeld zwart gemaakt. Iedereen herinnert zich nog wel de dobbermancampagne van extreem-rechts, je weet niet wat je in huis haalt of het veel goedkopere open je ogen voor extreem-rechts ze sluit. Pluralisme wordt de bevolking opgedrongen. België wordt zelfs in eigen land gepromoot met een Engelstalig “.be”-filmpje! Hoe lager kunnen we nog zinken? Hoe zieliger kunnen we nog zijn? Welk modern Westers land heeft in godsnaam nood aan interne image building?
Daarbij worden ook nog eens leugens verkondigd over peilingen om het verkeerde spoor van de overheid te vergoelijken. Ik schaam mij voor een dergelijk bestel. Onze hoop voor een correctere politiek ligt jammer genoeg net in de handen van die Europese Unie, maar als we ons alle mistoestanden voor de geest halen, blijkt ook die hoop ijdel te zijn. Hoe groter de leugen, hoe meer mensen ze zullen geloven. Dit citaat vinden we terug in de correspondentie van Adolf Hitler en verschilt in niets met de instelling van het huidige Europese en Belgische establishment. Een ondemocratisch Europa heeft geen enkel bestaansrecht en ik hoop dat we dit tijdig in zullen zien alvorens we weerom moeten wachten op de Amerikanen om ons van het dictatoriale juk te bevrijden.
Tenslotte had ik nog graag teruggegrepen naar de magische woorden van Oliver Cromwell om een oproep te doen aan de zelfingenomen wereldvreemde Euro-elite, die bereid is tot alles - en daarvoor geen enkel middel schuwt - om zijn eigen agenda door te drukken, wat de bevolking ook moge zeggen en/of denken. I beseech you in the bowels of Christ, think it possible you may be mistaken!
Meer teksten van Vincent De Roeck op Libertarian.be
Hopelijk beseffen de Europese leiders in hun ivoren torens tussen Straatsburg en Brussel dat de EU geen enkel maatschappelijk draagvlak meer heeft en bijgevolg zijn bestaansrecht - als dat ooit al bestaan heeft - verbeurd heeft. Het behoud van de huidige EU behelst immers automatisch een totale miskenning van de democratische basisbegrippen en een verregaande afbreuk aan de macht van de vox populi, de enige geldige macht in het “vrije” Westen. De mooie verhaaltjes van de Europositivo’s die de uitkomst van deze referenda willen negeren ten spijt, moet ik steeds aan de woorden van Bertold Brecht denken. Wäre es da nicht doch einfacher, die Regierung löste das Volk auf und wählte ein anderes? Zou het niet eenvoudiger zijn, mocht de regering het volk de laan in sturen en een nieuw volk in de plaats verkiezen?
Alle liberale economen spreken over de EU als een schande omdat ze via massale overheidssteun op kunstmatige wijze de vooruitgang in productiemiddelen tegengaat. Terwijl men overal in de wereld aan schaalvergroting, onderzoek en ontwikkeling doet, houden de Europese boeren vast aan hun subsidies en importtaksen. Het is een economisch factum dat kleine staten met vrije markt en crossboarder competition een hogere welvaart kennen dan protectionistische en corporatistische monsterstaten, de huidige EU en de oude USSR op kop.
Waarom houden onze leiders dan toch nog vast aan het mislukte contraproductieve en vrijheidsfnuikende Uniemodel? Het antwoord is uitermate eenvoudig. De EU-leiders zijn niet democratisch verkozen en ontsnappen bijgevolg aan elke vorm van controle. De huidige EU is verworden tot één grote farce, één grote uit de hand gelopen vaudeville, één façade ter rechtvaardiging van vriendjespolitiek, kleptocratie en nepotisme in de mooiste Afrikaanse traditie. De ideologische stichters van de huidige EU lijken zo niet Schuman, Monnet en consorten te zijn maar eerder Mobutu, Mugabe en andere dictators en/of potentaten uit het zwarte continent.
Want wie neemt er de beslissingen op het Europese niveau? De Europese Raad, een onderonsje van regeringsleiders die maar al te goed beseffen dat Europa niet bekend is bij hun electoraat. Hierdoor kunnen ze ongestoord hun gangetje gaan en hun eigen geheime onpopulaire agenda’s realiseren. Dit alles wordt dan ook nog eens schaamteloos verhuld onder de mantel van de “democratie” in de hoop alzo de talrijke critici de mond te snoeren. Dit is bedrog van de bovenste plank. De Europese Commissie is dan weer niets meer dan een ordinair samenraapsel van mislukte en weggepromoveerde ex-politici en partijslaven buiten de wil van de Natie om. Het Europees Parlement, het enige échte “democratische” aspect aan de EU, heeft nagenoeg geen enkele bevoegdheid die naam waardig. Men spreekt steeds van Wit-Rusland als laatste dictatuur van Europa, maar de EU is echter evenmin democratisch en zou nooit de onafhankelijke toets daarvan doorstaan ware het niet dat er geen enkele rechtbank bestaat die de Europese Unie en zijn instellingen an sich op het matje zou kunnen roepen, laat staan veroordelen.
In België werd plots een bocht van 180 graden gemaakt. Het aangekondigde referendum over de EU-grondwet werd gewoonweg van de baan geveegd. Uit angst voor de gevolgen? Uit nauwkeurig uitgekiende electorale overwegingen? Uit gebrek aan vertrouwen in de beslissingscapaciteiten van het ó-zo-bejubelde “volk”? Ik moet U op deze vragen het antwoord schuldig blijven. Nochtans kreeg de Belgische belastingbetaler dan weer wel een peperdure pro-EU-campagne voorgeschoteld waarin op hoogmoedige wijze verkondigd werd dat acht op de tien Belgen, 80% van de bevolking dus, de Europese Grondwet genegen zou zijn. Waarom riskeert de politieke kaste dan geen referendum, als ze toch zo zegezeker zijn?
De Belgische staat overspoelt de bevolking met propaganda waaruit Goebbels nog lessen zou hebben kunnen trekken. Extreem-rechts wordt met belastinggeld zwart gemaakt. Iedereen herinnert zich nog wel de dobbermancampagne van extreem-rechts, je weet niet wat je in huis haalt of het veel goedkopere open je ogen voor extreem-rechts ze sluit. Pluralisme wordt de bevolking opgedrongen. België wordt zelfs in eigen land gepromoot met een Engelstalig “.be”-filmpje! Hoe lager kunnen we nog zinken? Hoe zieliger kunnen we nog zijn? Welk modern Westers land heeft in godsnaam nood aan interne image building?
Daarbij worden ook nog eens leugens verkondigd over peilingen om het verkeerde spoor van de overheid te vergoelijken. Ik schaam mij voor een dergelijk bestel. Onze hoop voor een correctere politiek ligt jammer genoeg net in de handen van die Europese Unie, maar als we ons alle mistoestanden voor de geest halen, blijkt ook die hoop ijdel te zijn. Hoe groter de leugen, hoe meer mensen ze zullen geloven. Dit citaat vinden we terug in de correspondentie van Adolf Hitler en verschilt in niets met de instelling van het huidige Europese en Belgische establishment. Een ondemocratisch Europa heeft geen enkel bestaansrecht en ik hoop dat we dit tijdig in zullen zien alvorens we weerom moeten wachten op de Amerikanen om ons van het dictatoriale juk te bevrijden.
Tenslotte had ik nog graag teruggegrepen naar de magische woorden van Oliver Cromwell om een oproep te doen aan de zelfingenomen wereldvreemde Euro-elite, die bereid is tot alles - en daarvoor geen enkel middel schuwt - om zijn eigen agenda door te drukken, wat de bevolking ook moge zeggen en/of denken. I beseech you in the bowels of Christ, think it possible you may be mistaken!
Meer teksten van Vincent De Roeck op Libertarian.be
posted by Vincent De Roeck @ 10:51
7 comments
7 Comments:
Vincent, je weet weer perfect te verwoorden wat er onderhuids bij vele mensen aanwezig is. Veel mensen voelen een soortgelijke aversie voor de EU en voor élke andere poging van monsterstaat-creatie. Etatisme is slecht, op welk niveau en op welke schaal dan ook. Vrijheid is enkel mogelijk binnen een minimale lokalistische vorm. Knappe tekst. Vincent, doe zo voort.
Een interessante tekst, maar ik ind hem veel te hard, soms niet voldoende onderbouwd. Het is wat rondstampen.
Ik kan me inhoudelijk er grotendeels in vinden, maar de wijze waarop het geschreven is, maakt het onmogelijk om mensen van uw standpunt te overtuigen. En dat moet toch de bedoeling zijn van een opiniestuk. Dat mensen denken: verdorie ja, daar zit iets in. Dat doe je niet met Hitler en Goebbels in uw tekst te verwerken.
Inderdaad jammer van die verwijzingen naar de nazi's. Godwin's Law in de praktijk gebracht: discussie ten einde gebracht.
Voor de rest scheert deze tekst toch weer vrij hoge toppen. Je titel "Mijn Europa Bestaat Nog Niet" dekt niet echt de lading van je exposé en getuigt van dezelfde valse bescheidenheid die je teksten vaak zo interessant en leuk maken, ongeacht het thema.
Weer een schot in de roos, deze tekst. Wat Evert Gruyaert ook mag beweren. De beste stuurlui ...
De bedenkingen van Evert zijn ook een beetje mijn bedenkingen. Een goed opiniestuk omvat immers de beschrijving van een probleem, het aanduiden van verkeerde oplossingen en de voorstelling van de eigen oplossing. De toon mag scherp zijn maar je mag niet (té veel) beledigen. Ik denk dat we in de EU allemaal wel ergens inderdaad praktijken zien die doen denken aan Goebbles, maar dat expliciet in een opiniestuk verkondigen is dynamiet; men zal het gebruiken om de boodschap te diskrediteren. Jammer.
Ik meen dat Vincent zijn stuk helemaal niet beledigend is. De EU is geen democratische instelling, en dan moet er noodgedwongen een andere term bedacht worden. Dat de namen van Hitler en Goebbels daarbij vernoemd worden is misschien onaangenaam, maar tenslotte zijn zij een andere kant van het politieke spectrum, het omgekeerde van de democratie, en in de zoektocht naar een nieuwe benaming voor de EU-staatsvorm misschien nuttig? Wat ik anderzijds niét geloof is ...dat de Amerikanen ons énige bevrijding zouden kunnen of willen leveren. [noch ooit geleverd hebben! want zij zijn weliswaar twee keer tussengekomen hier, maar telkens op momenten dat de strijd in hogere zin al gestreden wás, en nadat zij eerst zelfs aan de verkeerde kant hadden gestaan (Ford is maar één voorbeeld); zij kwamen enkel hun eigen belangen vrijstellen, van zodra vaststond dat het militaire risico minimaal was].
Kleinzielig historisch revisionisme is blijkbaar weer in trek tegenwoordig. Als Ahmadinejad de holocaust in vraag mag stellen, waarom zouden andere Grote Satan-vreters (gelijk de heer Van Fraechem) de west-Europese 'bevrijding' door de Amerikanen ook niet in vraag mogen stellen? Dat lijkt de hedendaagse kop-in-de-grond Zeitgeist te zijn.
Dat ze dat (die bevrijding) grotendeels deden om de eigen lange-termijn belangen veilig proberen te stellen, dat zal wel waar zijn. Maar, dat ze eerst aan "de verkeerde kant" stonden is een directe (anti-historische) leugen, en dat het militaire risico "mimimaal" zou geweest zijn, dat is gewoonweg lachwekkend (komende van iemand die zichzelf 'gesofistikeerd' waant, maar waarschijnlijk te veel naar de cinema gaat).
Het is wel merkwaardig dat er nog altijd wel een dwindelend aantal Amerikanen rondlopen die naievelijk denken dat hun concrete inspanningen op enige gratitude zouden kunnen rekenen bij Arabieren en/of andere Eurabiers.
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er heel wat ontbreekt aan degelijke argumentatie in deze bijdrage. De auteur heeft het over een maatschappelijk draagvlak, democratische basisbegrippen, referenda en dergelijke meer. Allemaal zeer mooi, ware het niet dat deze in de praktijk weinig toepasbaar zijn, wat de argumentatie tot een zuiver theoretisch discours herleidt. We kunnen ons terecht afvragen wat bvb het waarheidsgehalte van dergelijke referenda is. Onder statistici is het algemeen geweten dat de vorm van de vraagstelling bepalend kan zijn voor het resultaat van de peiling, om nog maar te zwijgen van het feit dat de publieke opinie bijzonder volatiel en bespeelbaar is.
Het lijkt me ook zo dat de schrijven net iets te paranoïde is: de EU is blijkbaar niets meer dan een instelling waar corrupte en machtsgeile politici hun snode plannen willen doorvoeren ten koste van de welvaart van de Europese burgers. Die onpopulaire agenda's waarover sprake is bestaan zeker wel, al vind ik het gevaarlijk meteen de veralgemening door te trekken naar alle EU-politici. Ik zal niet ontkennen dat er behoorlijk wat schort aan de Europese instellingen en het besluitvormingsproces dat zij hanteren, maar laten we niet zover gaan gevolg en oorzaak met elkaar te verwarren.
De vergelijking met dictatoriale regimes op het Afrikaanse continent of fascistische regeringen uit het Duitsland van de 20e eeuw, zijn overduidelijk zuiver ter provocatie bedoeld. Of vind iemand misschien dat de Europese commissie de allures van een groep nazi-generaals heeft? Even ernstig blijven aub!
Tenslotte wil ik nog opmerken dat het al dan niet slagen van de Unie niet enkel valt af te wegen aan het democratische gehalte dat zij tentoonspreidt. De auteur verwijst nergens naar economische of politieke precedenten die de vorming van een Europese Unie wenselijk maakten. De positie van de Europese staten moet in deze discussie minstens geeëvalueerd worden in een historische context maar ook afgewogen worden tegen de achtergrond van de 21e eeuw. Misschien verhoogt de EU onrechtstreeks wel de welvaart van haar burgers en geeft zij vele landen de kans om de vloedgolf van de globalisering beter te weerstaan. Enige vermelding van deze verwezenlijkingen is noodzakelijk om een kritisch oordeel over de Unie te vellen.
Trouwens, Olivier Cromwell gaf zelf blijk van behoorlijk wat dictatoriale trekjes en schuwde het gebruik van geweld niet om zijn tegenstanders de mond te snoeren. In een liberale tekst, citeer je dus best iemand anders!
Een reactie posten
<< Home