Wegenvignet terug naar af (Politiek Incorrect)

Uiteindelijk toch besloten om de reddende sloep van Jean-Marie Dedecker op te stappen, en zo het onbewoonde eiland in de (overheidsgesubsidiërde) travestietenshow van Debiel & Infancy te ontvluchten, heeft Vlaams minister-president - terug zonder lange baard - Yves Leterme besloten om de opnamestudio's aan de Brusselse Reyerslaan in te wisselen voor het Haagse 'torentje' van zijn Noord-Nederlandse ambtgenoot Jan-Peter Balkenende. SP.A-voorzitter Johan Vande Lanotte heeft uiteraard uit principe de sloep van Dedecker geweigerd, en bevindt zich daarom ook nog in Brussel - meer bepaald aan de Grasmarkt, waar het hoofdkwartier van de anderssocialisten is gehuisvest. En waar hij zich officieel kandidaat heeft gesteld als toekomstig premier van dit onzalige Belgenland. De kans is echter groot dat Vande Lanotte en Leterme binnenkort terug samen op een eenzaam eiland kunnen zitten, namelijk dat van de ik-wil-ook-graag-eerste-minister-worden-persoonlijkheden: volgens een peiling van Le Standaard/De Soir is het immers huidig premier Verhofstadt die de populairste is in heel het land (en dus niet alleen in Vlaanderen of Wallonië). Het feit dat Verhofstadt zo'n hoge ogen gooit in Wallonië zegt natuurlijk veel over het feit dat hij een hondstrouwe lakei van het PS-establishment is. Vive la Belgique et sa 'société ouverte'!

Maar terug naar Leterme. Deze is dus bij onze Nederlandse landgenoten in Den Haag hét blijde nieuws gaan verkondigen: als het van Vlaanderen afhangt, komt er GEEN wegenvignet! Eerder dit jaar hadden populaire media zoals het dagblad 'De Telegraaf' opgeroepen om de Belgische wegen te mijden, en autotochten naar het zuiden (bv. Frankrijk en Spanje) via Duitsland te maken. Een feit is dat het principe van 'de verbruiker betaalt' zeker niet zo slecht is, maar dat dit systeem - dat vanaf 2009 zou ingaan - weer een typisch 'compromis à la belge' is; dus een uiting van ondeugdelijk bestuur. Het vignet zou iedere weggebruiker - Belg of niet - immers 60 euro kosten, hoewel de Belgische gebruiker dit bedrag terugbetaald zou krijgen via zijn of haar wegenbelasting (iets wat voor de Europese Commissie ontoelaatbaar is, wegens schending van het non-discriminatiebeginsel). Voor de buitenlander die maar occasioneel in het Beloofde Land van Melk en Honing komt is dit uiteraard een belachelijk hoge som.

In het Vlaams Parlement wordt Leterme hard aangepakt wegens zijn Einzelgänger-gedrag in Den Haag. De communicatie is inderdaad zeer ongelukkig gebeurd (Leterme verklaarde de afschaffing van het vignet in bijzijn van Balkenende zonder voorafgaand overleg - laat staan akkoord - van andere regeringspartners), maar als de Commissie-Barosso - het opperste Sanhedrin van Europa - 'neen' zegt, dan zal het ook 'neen' zijn. En dan mogen er nog zoveel groene watermeloenen en 'positieve individualisten' zijn die Leterme slecht bestuur verwijten.

Interessanter zijn echter de reacties aan de andere kant van de taalgrens, en die van de Franstalige enclave 'Bruxelles'. Guy Vanhengel - het 'Brusseleirs' schootpoedeltje van de gevestigde franskiljonie - noemde Leterme alvast een 'brokkenpiloot'. Vanuit Namen reageerde minister van Verkeer André Antoine (cdH) met het woord 'verraad'. Michel 'hik' Daerden (PS; minister van Openbare Werken) stelde dat 'de gelden nodig waren voor de verbetering van het gewestelijk wegennet'. Vooral de wegen van en naar de plaatselijke brouwerij zeker?

Het hoeft echter niet geheel te verwonderen dat de Brusselse en Waalse ministeriële excellenties alle registers openzetten om hun gevoel van bedrogen te zijn kracht bij te zetten. Immers, er hing een vette financiële kluif vast aan dat wegenvignet voor de Brusselse en Waalse regionale overheden. Medio januari werd immers de verdeelsleutel van de opbrengsten van dat wegenvignet (geraamd op minimum 40 miljoen euro) beklonken: Vlaanderen zou 54% krijgen, Wallonië 40 en Brussel 6. Dat staat echter totaal niet in verhouding met het aantal wagens dat over de wegen scheert. Jaarlijks krijgen de Belgische autosnelwegen 32,83 miljard kilometer te verwerken (cijfers 2005). Doch; 62,3% van dat aantal gereden kilometers passeert Vlaanderen, tegenover 36,4% in Wallonië en amper 1,3% in Brussel (het Brussels Gewest heeft dan ook amper autosnelwegen, en een groot deel van de Brusselse (buiten)ring ligt op Vlaams grondgebied).

Het is dus duidelijk dat Vlaanderen zich weer heeft laten strikken (letterlijk dan; zie de verkiezingsaffiches van de N-VA) Leterme mag dan wel stuntelig zijn geweest, zijn initiatief tot het verwerpen van het ontding dat dit wegenvignet "à la belge" inhoudt, is zeker verdienstelijk. De vraag is nu wat er verder moet gebeuren: blijft alles bij het oude, en blijft de belastingbetaler op de 'traditionele' manier via de personenbelasting bijdragen tot het onderhoud van het autowegennet (wat natuurlijk zinloos is voor mensen die zich uitsluitend met het openbaar vervoer verplaatsen) of niet? Het beste zou misschien nog zijn om het autosnelwegennet te privatiseren, naar Frans voorbeeld (misschien dat we dan eindelijk fatsoenlijke wegen zonder ellendige 'patattenvelden' krijgen. Wie al in Frankrijk heeft gereden zal al wel gemerkt hebben dat de autosnelwegen er stukken beter bijliggen en mooier onderhouden zijn. Je zou haast met de glimlach de 'péage' betalen) .

Deze spannende thriller tussen 'deugdelijk bestuur' versus 'groen mobiliteitsbeleid' wordt ongetwijfeld vervolgd.

Read more...

Nefaste Neiging tot Culturele Capitulatie (LVB)

OpenVLD heeft beslist om het woord "allochtoon" te vervangen door "nieuwe Vlaming". Althans in de eigen publicaties en in het eigen taalgebruik. Deze beslissing is ontsproten aan het "spiegelbureau" van de partij, een orgaan dat ervoor moet zorgen dat de partij zoveel mogelijk een "afspiegeling" wordt van de samenleving, en dat uitsluitend uit minderheden (allochtonen, vrouwen, jongeren, senioren, gehandicapten) is samengesteld. Hoewel: spiegelbureau-voorzitter Noël Slangen behoort voor zover bekend niet tot één van de hiervoor opgesomde minderheden, maar daar staat wel tegenover dat hij uit Limburg komt.

Mijn mening over deze beslissing? Erg, heel erg. Een capitulatie voor de politieke correctheid, een poging om politiek hypercorrect te zijn. Maar eerst het goede nieuws. "Nieuwe Vlaming" is uiteraard stukken minder erg dan "nieuwe Belg". Niet omdat Vlaanderen beter zou zijn dan België, maar wel omdat er een nauwkeurige definitie bestaat van "Belg". Een Belg is iemand met de Belgische nationaliteit. Hier wonen veel allochtonen die geen Belg zijn, en die kan je pas "nieuwe Belgen" noemen als ze zich hebben laten naturaliseren. De bestaande trend om alle allochtonen die in België wonen, ongeacht hun nationaliteit, "nieuwe Belgen" te noemen, is niet alleen gebaseerd op een foute definitie, maar holt bovendien het concept van de nationaliteit volkomen uit. Ja, dan biedt de term "nieuwe Vlaming" toch wat meer ruimte. Zelf heb ik altijd gevonden dat iedereen die in Vlaanderen woont "Vlaming" genoemd mag worden, ongeacht taal, cultuur, afkomst of nationaliteit. Tenminste, zolang Vlaanderen deel uitmaakt van België, en "Vlaming" bijgevolg niet slaat op een nationaliteit.

"Nieuwe Vlaming" is dus een term die goed de lading dekt, maar ik vind het wel een capitulatie. Een capitulatie voor de politieke correctheid én voor de racisten. De term "allochtoon" werd destijds ingevoerd omdat "migrant" te stigmatiserend werd geacht. Nu wordt "allochtoon" blijkbaar ook al te stigmatiserend geacht. Waarom? Is het omdat er racisten en xenofoben bestaan die het woord "allochtoon" gebruiken en misbruiken om er mensen mee te stigmatiseren, dat we die term moeten laten vallen? Ik vind van niet. Heeft het woord "allochtoon" een negatieve bijklank? Ik vind van niet, maar de politiek correcten vinden blijkbaar van wel.

Het steeds maar opnieuw uitvinden van verse woorden omdat het vorige woord, dat ooit zeer politiek correct was, nu "verbrand" of "vervuild" is, lijkt mij te wijzen op een compulsieve fixatie. Een dwangmatige neiging om onze taal voortdurend te zuiveren van woorden en termen die door één of andere minderheid als beledigend of ongewenst zouden kunnen worden aangevoeld.

Toen ik klein was werd een mens met een opvallend lichamelijk of mentaal gebrek, een "ongelukkige" genoemd. Daarmee werd bedoeld dat die mensen pech hadden gehad, niet dat ze zich ongelukkig moesten voelen. Later leerden we dat "gehandicapte" het correcte woord was. Toen ook dat woord verbrand was, werd het "mindervalide". Later werd het woorddeel "minder" als beledigend beschouwd, en werd het "andersvalide". Tegenwoordig is ook dat woord respectloos, en moet het element "mens" er worden aan toegevoegd. "Mensen met een handicap" of "personen met een handicap" is tegenwoordig en tot nader order aanvaardbaar. Blijkbaar bestaan er dus mensen die "gehandicapte" associëren met een machine of een beest, want het wordt noodzakelijk geacht om er duidelijk bij te zeggen dat het om menselijke wezens gaat.

Mensen, waarvoor zijn we in godsnaam op de vlucht? Wat moet er kost wat kost verdrongen worden? Welk fenomeen is er hier aan het werk, dat een nieuwe term na een paar jaar al opgebruikt en verbrand is, en door een vers uitvindsel moet vervangen worden? Deze politieke correctheid is zielig, en wijst op een verdringingsproces. Voortdurend op de vlucht voor de vermeende demonen in ons eigen taalgebruik.

De Leuvense hoogleraar Gust De Meyer omschreef het in 2002 als volgt in het boek "Politiek niet correct" dat hij samen met Wim Schamp schreef:

Politieke correctheid kan nu eindelijk ontmaskerd worden als een vorm van fundamentalisme, dat Taliban-achtige allures begint aan te nemen. Politieke correctheid is stilaan ontaard tot een bedreiging voor de individuele vrijheden. (...) Wat ongetwijfeld goed begonnen was enkele decennia eerder als een pleidooi voor pluralisme (of multiculturalisme) en gelijkheid, dreigt uit te draaien op nieuwe vooroordelen en zelfs vormen van censuur of minstens zelfcensuur. (...)

Politiek correcte mensen zijn er, met andere woorden, in geslaagd de taal, de media en gedragspatronen een censuur op te leggen vanuit de onbevraagde stelling dat taalgebruik en ook mediabeelden noodzakelijk tot navolging leiden. Taal en media zouden mensen indoctrineren met ideologie, met verfoeilijke denk- en gedragspatronen. Daarom dienen de zwakke ontvangers van (media)boodschappen tegen zichzelf beschermd te worden, betutteld te worden, opgevoed te worden tot een mentale hygiëne aan de hand van gekuist taalgebruik. (...) Belediging wordt nu alleen bepaald door de geaffronteerde persoon, niet meer door de waarheid. Taalzuivering, taalhygiëne op de weg naar het heil van de van ketens bevrijde mens. (...) Een hygiënische, gekuiste, propere schutskring, een cordon sanitaire, inderdaad, rond de besmette taal van die kapitalistische en minderheden verdrukkende maatschappij. (...)

Wat politiek correcte denkers in feite nodig hebben is een psychoanalyse, die hen opnieuw moet leren omgaan met wat ze in bewoordingen en gedachten hebben verdrongen. Opnieuw durven zeggen waar het om gaat. Zoals progressief-links vroeger de taboes van rechts heeft mogen blootleggen, nu de door progressief-links nieuw opgelegde taboes doorbreken. De met de taalpurificatie naar het onderbewustzijn verdrongen gedachten bovenhalen en verwerken. Om opnieuw vrij te kunnen denken, spreken én handelen. Bevrijd, ditmaal niet van kwalijke vader- en moederbindingen, maar van de dwang die de correcte taalcode heeft opgelegd.

En Willy Smedts, hoogleraar Nederlandse taalkunde aan de K.U.Leuven, stelde het gisteren in Gazet van Antwerpen zo:

De tendens voor eufemismen en verhullend taalgebruik verandert niets aan het probleem, want de referent blijft dezelfde. Bij onze noorderburen is de term nieuwe Nederlanders ook al een tijdje in zwang. Ik geloof daar niet in, maar iedereen is vrij om te doen wat hij wil.

Dat OpenVLD volop de kaart van de politiek correcte taalzuivering trekt, kan de partij wellicht her en der wat bijkomende stemmen opleveren. Het kan de partij ook her en der wat stemmen doen verliezen. Politieke correctheid is immers een symbooldossier geworden, een fenomeen dat als hét symptoom bij uitstek wordt gezien van een nefaste neiging tot culturele capitulatie.

Read more...

De vos komt toch niet

Sam Fox kwam zowat een maand geleden in de problemen in de commissie buitenlandse betrekkingen van de Amerikaanse Senaat bij de hearings voor zijn nominatie als VSA ambassadeur te Brussel.

Dat was op 27 Februari, Fox mocht terugkomen nadat hij zwaar werd aangepakt door Kerry ivm de Swift Boat Veterans. Kerry verloor de vorige presidentsverkiezingen en heeft nog altijd de Swift Boat Veterans 'niet kunnen verteren'.
Fox had aan die organisatie zomaar 50 000 US$ financiering gegeven.

Kerry kon daar niet mee lachen, vandaag kwam dan de tweede ronde voor de US Senate (voorgezeten door Obama himself normaal gezien)...maar Bush trok de nominatie in omdat de Democraten de aanstelling nooit zouden steunen/goedkeuren. Zielig gewoon...

Fox is o.a. verbonden met de Republican Jewish Coalition.

Nu stel ik mij de vraag: Waarom zou Bush de National Chairman van de RJC als kandidaat Ambassadeur te Brussel voorstellen?

Zou dat iets te maken kunnen hebben met Brussel als hoofstad van de Europese Unie, NATO HQ dichtbij, SHAPE niet veraf...met Iran in gedachte.

Read more...

Het zal Tegenbos worst wezen (victa placet mihi causa)

.
Veel redacteurs van De Standaard mochten hier al passeren, maar Guy Tegenbos nog nooit. Deze discriminatie wordt goedgemaakt.
Op p.12 vandaag had hij een artikel met een militaire, of toch sportief aandoende titel: “Vlaams Belang pakt vakbonden op zwakke flank”. De ondertitel was wat langer, en onderstreepte: “Vlaams Belang heeft de oorlog verklaard aan de vakbonden en pakt ze met een dossier waarvan ze nagelaten hebben om het uit te zuiveren.”
Goed, koppen en ondertitels komen vaak niet van de redacteur zelf, en daarom wil ik ook niet vitten op die twee slordige ze’s — wie heeft wat niet uitgezuiverd? — noch op dat onhandige waarvan. Laf is het alvast om iemand op een zwakke flank te treffen. In de flank zou ik liever zeggen, maar kom, laten wij deze kleine uitschuivers aan anderen aanrekenen, en meteen ter zake komen want tenslotte schrijft Tegenbos niet slechter dan zijn collega's, en is zijn tekst verder uitstekend te volgen ...voor iemand die beslagen ten ijs komt.
Daarom stel ik toch voor, om ons eerst de ijzers te laten aanbinden door de Weense journalist Karl Kraus (1874—1936), een kerel die buitengewoon goed kon lezen.
Die Verzerrung der Realität im Bericht ist der wahrheitsgetreue Bericht über die Realität, schreef hij. Juist de vervorming van de realiteit in een relaas, de kromspraak, geeft ons een betrouwbaar beeld van wat er aan de hand moet zijn. We kunnen hier denken, om een eenvoudig voorbeeld te geven, aan de rellen gisteren in het station Paris-Nord, waar jongeren aan de slag gingen met de politie. Iedereen begrijpt die taal.
Maar nu Tegenbos zijn tekst, en daarna mijn lezing, naar ik hoop in het spoor van het Weense voorbeeld. [Enkele woorden in het citaat van Tegenbos zet ikzelf cursief, omdat zij naar mijn smaak zijn grote inspanningen verraden — want Kraus zei ook nog: Der Kritik der Zeitungen gelingt es immerhin, auszudrücken, wie der Kritisierte zum Kritiker steht: wat bij krantencommentaren steevast lukt, is om te laten zien wat de verhoudingen tussen de journalist en zijn onderwerp zijn]

Het dossier dat Vlaams Belang gisteren aanpakte, lag voor de hand. Al jaren laten de vakbonden en werkgeversorganisaties van een beperkt aantal bedrijfstakken na om voor volledige klaarheid en wettelijkheid te zorgen in sommige fondsen voor bestaanszekerheid. Gisteren viel de partij hen aan op die zwakke flank. […]
Tot nu toe waren er weinig klachten over die afhoudingen, omdat het per individu over erg kleine bedragen gaat.

Natuurlijk hadden ook de democratische partijen die praktijken kunnen aanklagen, maar zij verkozen dat niet te doen omdat zij manieren hebben. Bizarre tradities, zeker die van héél kleine minderheden, verdienen onze bescherming. Daarop inbeuken, en om uiterste klaarheid schreeuwen is goedkoop, zeker als de wet niet noemenswaardig overschreden wordt. Je dient ook in aanmerking te nemen dat juist schemerzones het leven aangenaam maken voor sommigen. Plezierbedervers zijn er natuurlijk overal. […]
Bij een correct aangewende salamitechniek ondervinden zelfs de meest weerlozen zo goed als geen hinder.
.

Read more...

Lijst Dedecker als waterdrager voor sp.a-SPIRIT (Hoegin)

Wat is het effect van de Lijst Dedecker op de zetelverdeling voor de andere partijen als de lijst de kiesdrempel niet haalt? Een analyse en een simulatie aan de hand van de laatste peiling van La Libre Belgique geven een indicatie.

Om een analyse te kunnen maken moeten we weten wat er met de stemmen van Lijst Dedecker zou gebeuren indien de lijst niet zou bestaan. Aan de hand van de resultaten van de peiling van De Standaard/VRT kunnen we een ruwe schatting maken, en voor de rest van de analyse aannemen dat de helft van de stemmen terug zou vloeien naar het Vlaams Belang, en telkens een kwart naar Open Vld en CD&V-N-VA. Dit is zo'n gekke veronderstelling nog niet als we kijken naar het programma van Lijst Dedecker en luisteren naar waar Jean-Marie Dedecker zelf zegt naar stemmen te willen hengelen.

Volgende factor is het effect van het verschuiven van 1% van de kiezers van een bepaalde partij X naar de Lijst Dedecker. Voor de vier grote formaties CD&V-N-VA, Vlaams Belang, sp.a-SPIRIT en Open Vld geldt dat een extra procent van de stemmen gemiddeld resulteert in één kamerzetel extra. Dat betekent dat als bijvoorbeeld het Vlaams Belang 1% aan Lijst Dedecker verliest, de partij in eerste instantie ook één zetel zal verliezen. Anderzijds blijft het aantal zetels gelijk, en indien Lijst Dedecker onder de kiesdrempel blijft en dus geen zetels haalt, betekent dit dat de zetel willekeurig naar één van de drie andere partijen zal gaan. Voor de eenvoud kunnen we stellen dat de kans telkens 30% bedraagt voor elk van de drie andere grote formaties, en 10% voor Groen!. Daarmee kan dan volgende tabel berekend worden:

	Bron
Partij	Vlaams Belang	CD&V N-VA	Open Vld
Aandeel	50%	25%	25%	Som
CD&V-N-VA	+0,150	-0,250	+0,075	-0,025
Vlaams Belang	-0,500	+0,075	+0,075	-0,350
sp.a-SPIRIT	+0,150	+0,075	+0,075	+0,300
Open Vld	+0,150	+0,075	-0,250	-0,025
Groen!	+0,050	+0,025	+0,025	+0,100

Uit deze tabel blijkt duidelijk dat per procent die de Lijst Dedecker haalt, Vlaams Belang 0,35 van een zetel verliest, en sp.a-SPIRIT 0,3 van een zetel wint. Voor de andere partijen is het effect minimaal: Groen! wint 0,1 zetels per procent, terwijl CD&V-N-VA en Open Vld elk 0,025 zetels verliezen. Men kan m.a.w. stellen dat Lijst Dedecker als een doorgeefluik van zetels van Vlaams Belang naar sp.a-SPIRITfungeert met een factor van een derde per procent. Nemen we de resultaten voor de Lijst Dedecker in de twee laatste peilingen en het gemiddelde ervan, dan krijgen we volgende tabel:

Lijst Dedecker	2,3%	2,75%	3,2%
CD&V-N-VA	-0,06	-0,07	-0,08
Vlaams Belang	-0,81	-0,96	-1,12
sp.a-SPIRIT	+0,69	+0,83	+0,96
Open Vld	-0,06	-0,07	-0,08
Groen!	+0,23	+0,28	+0,32

Uit deze tabel blijkt duidelijk dat Lijst Dedecker waarschijnlijk één zetel van Vlaams Belang naar sp.a-SPIRIT zal verschuiven, of eventueel naar Groen!. Deze getallen moeten natuurlijk wel met een korrel zout genomen: enerzijds zijn er natuurlijk de aannames waarvan we zijn uitgegaan, anderzijds kunnen de effecten van de zetelverdelingen in de kieskringen soms nogal grillig zijn. Maar we kunnen de laatste peiling van La Libre Belgique wel gebruiken om het effect van de Lijst Dedecker te simuleren, en zien wat de effecten in dat geval zijn. Uit de resultaten blijkt het volgende:

• In de kieskring Leuven wordt inderdaad een zetel van Vlaams Belang naar sp.a-SPIRIT verschoven;
• In West-Vlaanderen verschuift er bovendien ook een zetel van Open Vld naar Groen!;
• In Oost-Vlaanderen komt de laatste zetel van Vlaams Belang onder druk te staan ten voordele van die van sp.a-SPIRIT;
• In Brussel-Halle-Vilvoorde worden de kansen van de PS op een volgende zetel groter ten koste van CD&V-N-VA .

De resultaten van de simulatie zijn daarmee grotendeels in overeenstemming met de analyse die hierboven uitgevoerd werd.

Daarmee kan geconcludeerd worden dat een onafhankelijke Lijst Dedecker een lichte verzwakking van de Vlaamse rechterzijde in Kamer betekent, en een lichte versterking van de Vlaamse linkerzijde. Bovendien kan de lijst er in Brussel-Halle-Vilvoorde voor zorgen dat de Franstaligen een zetel extra halen.

Het spreekt natuurlijk voor zich dat Lijst Dedecker het recht heeft alleen op te komen bij de komende federale verkiezingen, maar het is belangrijk dat men op voorhand een goed idee heeft van wat de effecten hiervan zullen zijn. En helemaal ironisch zou het zijn als Jean-Marie Dedecker uiteindelijk er zou toe bijdragen dat zijn stadsgenoot Johan vande Lanotte zich na 10 juni in de Wetstraat 16 zou kunnen vestigen.

Read more...

Lijst Dedecker ver onder de kiesdrempel (Hoegin)

Ook de nieuwe peiling van La Libre Belgique/De Morgen/VTM/RTL TVi plaatst Lijst Dedecker ver onder de kiesdrempel, net iets boven de drempel die Boudewijn Bouckaert zelf aangeduid had als de grens tussen zijn en niet-zijn voor de lijst.

Amper een week na de peiling van De Standaard/VRT publiceert ook La Libre Belgique een peiling die de Lijst Dedecker ver onder de kiesdrempel plaatst. Deze peiling laat weinig hoop op veel kamerzetels voor de lijst, al is het natuurlijk niet uitgesloten dat de lijst in één of andere kieskring toch nog een zetel zou weten binnen te halen. Voorlopig lijkt het grootste effect van Lijst Dedecker vooral te zijn dat ze stemmen (en zetels) weghaalt bij Vlaams Belang, Open Vld en CD&V-N-VA. Grootste profiteur van dit effect: sp.a-SPIRIT, al zullen de aanhangers van Lijst Dedecker dat niet graag lezen.

Voor de twee grootste Vlaamse formaties is de evolutie van de laatste maanden opvallend gelijklopend wanneer de peiling van La Libre Belgique vergeleken wordt met die van De Standaard/VRT: CD&V-N-VA lijkt over een piek gegaan te zijn en zit nu in een lichtjes dalende trend, terwijl Vlaams Belang al langer in een dalende trend zit. Vergeleken met de topnotering van juni verleden jaar is die laatste partij ondertussen al meer dan twee procent gezakt. Het resultaat van vandaag is overigens het slechtste voor die partij sedert de verkiezingen van juni 2004.

sp.a-SPIRIT blijft bij La Libre Belgique stabiel net onder de grens van 20%, maar wanneer alle peilingen sedert juni 2004 op een rijtje gezet worden is er toch sprake van een lichtjes dalende trend. Het is ondertussen toch al een tijdje geleden dat het kartel boven de 20% gescoord heeft. Open Vld is daarentegen duidelijk aan een herstel bezig sedert de zomer van verleden jaar, maar blijft net als sp.a-SPIRIT nog een eindje onder de resultaten van 2004.

Tot slot Groen!. Die partij blijft nu al bijna drie jaar stabiel in een band van 6% tot 8% zitten. Bij de vorige peilingen zat de partij eerder aan de onderkant van die band, terwijl ze nu terug lichtjes naar boven beweegt – misschien een effect van de kleine achteruitgang van sp.a-SPIRIT?

Over de Lijst Dedecker hebben we het reeds gehad: de peiling van La Libre Belgique bevestigt voor die partij het resultaat van De Standaard/VRT, en de vraag is of Jean-Marie Dedecker even tevreden is met deze uitslag als met die van De Standaard/VRT. Het is hoe dan ook duidelijk dat als de lijst er bij blijft dat ze alleen wil opkomen, ze veel werk voor de boeg heeft als ze ook kamerzetels wil halen. Bijkomend probleem voor de lijst is dat er door het verdwijnen van De Stemmenkampioen nu waarschijnlijk geen nieuwe peilingen meer gepubliceerd zullen worden vóór eind mei of begin juni, tenzij…

Read more...

Der kinderen tanden zijn stomp geworden (victa placet mihi causa)

.
Onrechtvaardig, maar kinderen dragen al van oudsher de zonden van hun ouders mee... en dus kan Wouter van Bellingen gerust een zwartzak genoemd worden, wellicht voor zaken die zijn adoptiefgrootouders nog hebben verricht, of ook niet verricht. Misschien komt het hem onder omstandigheden wel van pas om te wijzen op een Bijbels verbod:

Ezechiël 18:1 Verder geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:
18:2 Wat is ulieden, dat gij dit spreekwoord gebruikt van het land Israels, zeggende: De vaders hebben onrijpe druiven gegeten, en de tanden der kinderen zijn stomp geworden?
18:3 Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo het ulieden meer gebeuren zal, dit spreekwoord in Israel te gebruiken!

In de King James is die Heere HEERE natuurlijk the Lord God, en over het algemeen bewijst de KJ-vertaling haar nut als er in de Statenvertaling dingen staan waar een moderne mens kop noch staart aan krijgt. Maar de Staten blijft de schitterende stichtingsoorkonde van ons Nederlands — net zoals Luther het Duits heeft geschapen[*] uit een warboel van dialecten.

Eze 18:1 The word of the LORD came unto me again, saying,
18:2 What mean ye, that ye use this proverb concerning the land of Israel, saying, The fathers have eaten sour grapes, and the children's teeth are set on edge?
18:3 As I live, saith the Lord GOD, ye shall not have occasion any more to use this proverb in Israel.

Ik wil dit citaat aan Wouter Van Bellingen aanraden, want het maakt tegenwoordig indruk als je met de bijbel aankomt! Men denkt dan al vlug dat je wel meer achter de hand hebt ...al zijn zulke zaken tegenwoordig makkelijk te vinden, bijvoorbeeld met het geweldige programma E-sword, waar je, vers voor vers, alle mogelijke bijbelvertalingen naast elkaar kunt leggen. Véél meer dan de zesvoudige vergelijking, de Hexapla van de Griekse heilige Origenes (Ὠριγένης, 185–ca.254).
Geen boek werd ooit beter geanalyseerd dan de Bijbel, en filologie (natuurlijk niet politicologie of aanverwante, en ik zwijg helemaal over journalistiek, die enkel zelfgefabriceerde pseudo-evenementen en enquêtes nog verslaat ...maar dat zei ik allemaal eerder al) is de echte basis van de democratie, want zij laat toe om te bewijzen dat teksten (inzonderheid ook Heilige Teksten) altijd louter mensenwerk zijn.

Ja, ik val in herhaling, maar omdat ook in de Bijbel alles twee of drie, of zeven keren gezegd wordt, is er nog:
Jeremía 31:29 In die dagen zullen zij niet meer zeggen: De vaders hebben onrijpe druiven gegeten, en der kinderen tanden zijn stomp geworden.

______________________

[*] Er [Luther] schuf die deutsche Sprache. Dieses geschah, indem er die Bibel übersetzte.
In der Tat, der göttliche Verfasser dieses Buches scheint es ebensogut wie wir andere gewußt zu haben, daß es gar nicht gleichgültig ist, durch wen man übersetzt wird, und er wählte selber seinen Übersetzer und verlieh ihm die wundersame Kraft, aus einer toten Sprache [Hebreeuws], die gleichsam schon begraben war, in eine andere Sprache zu übersetzen, die noch gar nicht lebte.

Heinrich Heine
Zur Geschichte der Religion und Philosophie in Deutschland (1834)
Sämtliche Werke, Meyers Klassiker-Ausgaben
Ernst Elster, 1893, vierter Band, S.196-7

Hij schiep de Duitse taal. Dit geschiedde doordat hij de Bijbel vertaalde.
Inderdaad, de goddelijke Steller van dit Boek schijnt evengoed als wij allemaal geweten te hebben dat het een heel verschil maakt door wie je vertaald wordt, en hij zocht zich zelf zijn vertaler uit en verleende hem de wonderbaarlijke kracht om uit een dode taal, die als het ware al begraven was, te vertalen naar een andere taal, die nog niet in leven was.

.

Read more...

Wanckele journalistiek (Hoegin)

Er hangt nog steeds een raar luchtje rond de zaak-Van Bellingen. Nieuw is dat de geruchten die de ronde doen over de beruchte drie koppels nu ook in de traditionele media opduiken, maar dan wel in de rol van «wilde geruchten» en «complotten». Dat Wouter van Bellingen en Freddy Willockx die «wilde geruchten» en «complotten» met een vingerknip zouden kunnen doen stoppen, en tegelijkertijd nalaten dat te doen, is echter voor een journalist als Koen Dewanckel van de Gazet van Antwerpen de normaalste zaak van de wereld.

Op dit moment doen er twee geruchten de ronde: volgens het eerste zouden de koppels die niet getrouwd wilden worden door Wouter van Bellingen Turken zijn; volgens het andere gaat het om socialisten die niet willen weten van een «zwartzak». Dit laatste in de betekenis van «collaborateur», maar toegepast op Wouter van Bellingen klinkt dit toch maar bijzonder merkwaardig. En blijkbaar opereren de socialisten niet alleen met het begrip erfzonde, maar bestaat daar ook een adoptieve versie van, toch wanneer het over «zwarten» in die ene betekenis gaat.

Welke van de geruchten is waar? Net zoals er geen concrete bewijzen zijn voor de stelling van Freddy Willockx en Wouter van Bellingen dat er drie racistische koppels zouden rondlopen in Sint-Niklaas, zijn er ook geen handvaste bewijzen voor dat de hierboven vermelde geruchten waar zouden zijn. Meer dan speculaties en «van horen zeggen» zijn ze niet, en daarom kunnen ze door de «serieuze» pers ook zo gemakkelijk afgedaan worden als onzin. Het probleem is echter dat we Freddy Willockx en Wouter van Bellingen per slot van rekening ook alleen maar op hun woord kunnen geloven. Daar zijn echter twee problemen mee: van Freddy Willockx weten we dat hij niet aan zijn eerste leugen toe is (cfr. de affaire rond Het Vrije Waasland), en Wouter van Bellingen had reeds van in het begin zo'n groot voordeel bij heel deze affaire dat het toch moeilijk wordt hem zonder meer te geloven.

De timing blijft trouwens merkwaardig goed in mekaar te zitten voor Wouter van Bellingen, want de massa-trouwpartij vond plaats precies deze week, nu de partijen volop aan de kamerlijsten aan het werken zijn. Het wil dus toch wel weer lukken dat hij in zijn totale onschuld de best mogelijke datum had uitgekozen om zo hoog mogelijk op de sp.a-SPIRIT-kamerlijst van Oost-Vlaanderen te kunnen komen. Zes maanden geleden zou hij nog niet in aanmerking gekomen zijn om onderaan op de lijst nog een leeg plaatsje op te vullen omdat er echt niemand anders gevonden kon worden.

Dat er ondertussen meer en meer een controverse op gang komt hebben beide heren vooral aan zichzelf te danken. Die controverse is ondertussen al zo groot dat Gazet van Antwerpen zich deze week genoodzaakt zag er zelfs over te moeten berichten, zij het op schampere toon om te vermijden dat de lezer misschien wel eens zou kunnen denken dat er nog iets van aan zou kunnen zijn ook. De vraag die de gilde der journalisten niet stelt, en die nochtans zeer op zijn plaats zou geweest zijn wanneer men het dan toch over die «geruchten» heeft, is waarom die geruchten überhaupt een levenskans hebben.

Het geeft trouwens te denken wanneer de pers niet meer kritisch is tegenover politici die met één of andere losse bewering komen aandraven waarmee zij zichzelf wekenlang in het middelpunt van de belangstelling kunnen werken (met zelfs de nauwelijks verdoken steun van de openbare omroep, gefinancierd door belastinggeld voor wie dat niet zou weten), en er liever voor kiest de stemmen op het internet die hun verdomde journalistieke taak overnemen af te schrijven als «anoniem», «georkestreerd» en zelfs «door extremisme geïnspireerd». Geruchten als zou de Gazet van Antwerpen vandaag volledig in de zak van de sp.a zitten zullen ook wel «anoniem», «georkestreerd» en vooral «door extremisme geïnspireerd» zijn zeker?

Read more...

Lezersbrief aan Gazet van Antwerpen (Hoegin)

Hieronder volgt een lezersbrief aan de Gazet van Antwerpen naar aanleiding van een artikel van Koen Dewanckel van 23 maart jongstleden onder de titel «Geruchtenmolen bekladt massatrouw».

Geachte redactie,

Ik vernam dat op 23 maart in uw krant een artikel verscheen van de hand van uw journalist Koen Dewanckel onder de titel «Geruchtenmolen bekladt massatrouw». In dat artikel bericht hij over «anonieme» speculaties op het internet, en citeert daarbij uitvoerig uit een artikel op mijn blog, evenwel na de lezer gewaarschuwd te hebben dat het om «door extremisme geïnspireerde theorieën» zou gaan.

Ik vind het merkwaardig dat uw journalist gewag maakt van en zelfs zijn beklag lijkt te doen over «anonieme» speculaties op het internet, wanneer hij eigenlijk niet meer had hoeven te doen dan een eenvoudige verwijzing in de vorm van een URL op te nemen zodat de geïnteresseerde lezer zelf zou kunnen nagaan in hoeverre mijn theorieën al dan niet door extremisme geïnspireerd zouden zijn, en in welke context ik die theorieën dan wel verkondig. Ik geef daarom hierbij de toestemming om, en meer zelfs, zou het zelfs zeer op prijs stellen, indien uw journalisten in de toekomst, wanneer zij nog eens uit mijn blog citeren, mijn naam en toenaam zouden vermelden, en indien mogelijk ook een URL zouden toevoegen.

Met vriendelijke groeten,

Filip van Laenen
Bærum (Noorwegen)
http://hoegin.blogspot.com

Het oorspronkelijke artikel, met cursivering van de (lichtjes gewijzigde) delen overgenomen uit mijn vorig artikel over Wouter van Bellingen is hier beschikbaar.

Read more...

HMS Cornwall Incident

Yesterday, 15 Royal Navy Sailors from the HMS Cornwall were 'taken into custody' or rather captured by Iranian naval forces. The 15 British sailors were performing a regular boarding & naval control task in IRAQI waters of an IRAQI vessel. The captives have now been transported to Teheran, according to the Iranians the British were in Iranian waters and some of them supposedly admitted to such accusation.

I saw the HMS Cornwall at Zeebrugge in July 2006 boarding it after passing a welcoming committee checking bags and stuff...pictures can be found here.
The BBC reports that one of the captives is female, if she's blonde...then I just might have her pictured on the panoramio account.

Several Iranian vessels took part in this 'operation'. What wonders me is that the RN boarding party did not decide to create a stand off and wait for back up for the HMS Cornwall. They should have seen the Iranians coming, according to some they were 6 miles out of the Cornwall, unless the Iranians used 3 previously 'captured' RN vessels during a 2004 incident.

Why did the Iranians do this? I can only guess... but if I were to guess I'd say:

They're playing a game of the weakest link.

What has Iran to fear? A British military action with a Tony Blair & Bush set to leave office and both being impopular for their Iraq actions? It sounds like an attempt to break UK-US relations but it could easily backfire.

The European Union is intervening so that translates into diplomacy first, so the UK is tied down there whilst the US would be more eager into a gunboat policy. Either way, you can't do a lot of military action because you will endanger them in a short timeframe. I'm confident Iran will eventually return the sailors as a 'good will' gesture and to make sure that it doesn't drag the rest of the European Union into a possible conflict, lets take a week or two as guidance.

Additionally Iran can hide behind the difficult border situation, were they in Iranian territorial waters or not...well yes, otherwise they wouldn't have ended up in Iran...but were they in Iranian territorial waters when intercepted? If not, then Iranians violated Iraqi territorial waters and deliberately captured UK forces which can only translated as an act of war against the UK and an act of agression against Iraq...which keeps piling up with weapon deliveries & support to insurgency in Iraq.

What was the Iraqi Merchant vessel doing? Was it steering into Iranian waters? What did the inspection reveal?

If Iran decides to keep the 15 Britons captured and wants to put them on trail for an agressive incursion into Iranian territorial waters, then a military option certainly becomes a more important option. Its a choice between endangering UK troops (whose lives are already counted if they're to be stuck in Iranian jails) or forcing Iran's hand.

Obviously all will point to the nuclear stand-off and related stress, the Iranian president not receiving a visa to visit the US...but thats got nothing to do directly with the UK. The same for Iranian officers arrested in Iraq.

For me this reminds me of the Falklands. Argentinians betting that the UK will not try to retake the Falklands. I would bet that the UK won't try to use military force as a reaction in this case as well. Perhaps the Iranians thought the same and now found evidence with the lack of response from the HMS Cornwall or other assets (you're not telling me there's no available air power to make a statement).

Hopefully it will also enlighten our politicians that the European forces have insufficient power projection capacity and that a centralised EU policy is not the way. This requires more of a NATO-style framework rather than the tailfirst diplomatic policy of the EU. This doesn't mean there should be no European cooperation, it means that there should be a European Defense Community integrated into NATO, whilst widening NATO with Australia & Japan, with a double NATO-EU system of interoperability. It also means it's time to get one's head out of the sand and aknowledge that we need to return to more investments and larger standing armed forces instead of downsizing and cutting budget.

Read more...

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (44) (Hoegin)

En de klok tikt verder in Halle-Vilvoorde… Woensdag bevestigden 25 burgemeesters dat zij nog steeds niet van plan zijn mee te werken aan de federale verkiezingen van 10 juni, maar het lijkt erop dat Minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael al het mogelijke zal doen om de verkiezingen toch te laten doorgaan.

De houding van de 25 burgemeesters is duidelijk: de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde is in strijd met de Grondwet, en daarom willen zij niet meewerken aan de organisatie van de komende federale verkiezingen. Zij werden bovendien donderdag nog gesterkt in hun houding door de uitspraak van de Brusselse Kamer van Inbeschuldigingstelling. De Kamer oordeelde namelijk dat de 23 burgemeester die geweigerd hadden mee te werken aan de organisatie van de Europese verkiezingen in 2004 buiten vervolging konden gesteld worden. Meteen een signaal dat de burgemeesters misschien wel politiek hun vel riskeren, maar hoogstwaarschijnlijk niet gerechtelijk.

Een ander paar mouwen is wat Patrick Dewael de komende weken van plan is. Hierover ondervraagd in de Kamer verklaarde hij dat de regering alles in het werk zal stellen om de verkiezingen door te laten gaan «om de democratische rechten van alle burgers te verzekeren». Dat is eigenlijk een merkwaardige houding wanneer het duidelijk is dat de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde in strijd is met de Grondwet: is dit eenvoudige feit immers niet op zich reeds een indicatie dat de democratische rechten van sommige burgers geschonden zullen worden als Brussel-Halle-Vilvoorde niet gesplitst wordt?

Interessanter is dat Patrick Dewael gouverneur Lode de Witte als stroman zal gebruiken om deze ongrondwettelijke verkiezingen te doen plaatsvinden. Dit betekent dat een merkwaardige constellatie de «rechten» van de Franstaligen in Halle-Vilvoorde zal behartigen: een minister van de Open Vld en een gouverneur van duidelijke sp.a-signatuur. Wat dat laatste betreft is het goed even de woorden van sp.a-voorzitter Johan vande Lanotte van november verleden jaar in herinnering te brengen:

Ik ben geen vragende partij meer om de splitsing van BHV te regelen. Het interesseert me niet meer. Als de Franstaligen een voorstel doen om de kieskring te splitsen, zal ik hen vragen wat zij in ruil geven. Zijn er daardoor straks geen federale verkiezingen meer mogelijk? Dat is dan hun probleem. De Vlaamse staat is dan vanzelf geboren. (Cursivering toegevoegd.)

Vandaag zien we echter, in tegenstelling tot wat Johan vande Lanotte in november beweerde, dat de sp.a mee zal helpen om de federale verkiezingen toch mogelijk te maken, niettegenstaande Brussel-Halle-Vilvoorde niet gesplitst is. De zoveelste woordbreuk van de sp.a in deze kwestie dus.

Read more...

Christine van Broeckhoven zelf een beetje dement? (Hoegin)

Professor Christine van Broeckhoven zal dus op 10 juni de sp.a-lijst in Antwerpen trekken. Met deze wetenschapper, gespecialiseerd in onder meer Alzheimer-dementie, is het duidelijk dat het tijdperk-Claes definitief voorbij is bij de Vlaamse socialisten. Dat neemt niet weg dat zij haar wetenschappelijk bagage goed zal kunnen gebruiken in haar nieuwe carrière, en daarbij denken we niet alleen aan haar collega's socialistische Kamerleden.

Ik geef toe dat het wat flauw is om de link te leggen tussen Christine van Broeckhoven en Willy Claes, maar dat politici nogal aan de vergeetachtige kant zijn eens zij verkozen zijn geraakt is niet nieuw. Met welke verkiezingsbeloftes Christine van Broeckhoven zal uitpakken weet ik nog niet, maar ik vertrouw erop dat zij geen last zal hebben van de klassieke post-electorale dementie. Maar wat is erger: zelf vergeetachtig zijn, of merken dat de rest van je omgeving een belofte nog geen vijf minuten kan onthouden? Het zou wel eens kunnen dat er voor haar heel zware tijden zullen aanbreken in de Kamer, wanneer zij haar collega's er tot vervelens toe aan zal moeten herinneren wat zij de kiezer allemaal beloofd hebben – vóór 10 juni.

Dat zal trouwens ook lachen worden tijdens de regeringsonderhandelingen:
— Maar neen, Bart de Wever, u ging toch niet tot de federale regering toetreden zonder een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, dus hoeft u ook geen staatssecretaris te worden.
— Maar neen, Yves Leterme, u ging toch Vlaams Minister-President blijven? En hoezo, u heeft meegedaan aan de federale verkiezingen? Wat, zelfs opgetreden bij Debby & Nancy?
— Neen, Bart Somers, u ging in Mechelen op post blijven, in plaats van terug minister te willen spelen op Vlaams of federaal niveau.
— Neen, Bert Anciaux, u had toch van een nieuwe collectieve regularisatieronde een breekpunt gemaakt voor SPIRIT om toe te treden tot de regering?
Ik denk dat ze zich heel snel heel populair zal maken bij de kandidaat-coalitiepartners!

Maar, er is natuurlijk een maar. Precies een jaar geleden werd ze door sp.a-voorzitter Johan vande Lanotte aangezocht om in zijn «raad van wijzen» te zitten, en toen zei ze nog dat ze nooit een sp.a'er zou worden. Al een eerste gaatje in haar geheugen, of is Christine van Broeckhoven alleen maar gespecialiseerd in andermans geheugen?

Read more...

Camera's Horen In Het Stadhuis Te Hangen(Vincent De Roeck)

Deze week vernam ik dat Burgemeester Louis Tobback het voorstel van Groen! Leuven, dat pleit voor webcams in het stadhuis om gemeenteraden via internet uit te zenden, vertikaal heeft geklasseerd. Wat volgens het Vlaams en Federaal Parlement de normaalste zaak van de wereld is, is voor Burgemeester Louis Tobback duidelijk een brug te ver. De Burgemeester haalde als redenen aan dat de kosten te hoog zouden uitkomen en dat geïnteresseerden gewoon de gemeenteraad kunnen bijwonen in het stadhuis of de kranten kunnen lezen. Dit laatste is uiteraard een drogreden gezien niet alles wat besproken wordt ook daadwerkelijk in de krant verschijnt.

Ik ben van mening dat voor velen de stap naar het stadhuis om gemeenteraden bij te wonen veel te groot is. Dit blijkt uit het feit dat er gemiddeld slechts een 10 à 20tal bezoekers de gemeenteraden bijwonen. Iets wat uiteraard niet wil zeggen dat er in heel Leuven maar 20 mensen geïnteresseerd zouden zijn in lokale politiek. De grote aantallen studenten en Leuvenaars die zich organiseren in politieke en politiekgetinte verenigingen als het LVSV bewijzen net het omgekeerde.

Ik verwacht geen hoogontwikkeld camerasysteem van 800,000 euro om de gemeenteraden uit te zenden via internet. Ik verwacht wel dat in een moderne stad als Leuven ook de Burgemeester met z’n tijd meegaat en de mogelijkheid aanbiedt aan de duizenden internetgebruikers in Leuven om live de lokale politiek van thuis uit te volgen. De politiek zo dicht en zo transparant mogelijk bij de burger brengen is immers één van de belangrijkere doelstellingen van de huidige democratie.

We leven in een digitaal tijdperk en vrijwel iedereen heeft toegang tot internet. Eerder deze week opende Clearwire nog z’n deuren, een bedrijf dat draadloos internet in heel Leuven aanbiedt. De vraag naar internetgebruik en internettoepassingen is duidelijk enorm. Alleen de Burgemeester blijft als digibeet ver achter. Dat Tobback niet wil weten van de mogelijkheden die het internet biedt, bleek al eerder toen het LVSV Leuven aan de Burgemeester een website (www.louistobback.be) cadeau deed om het contact met de burger te verhogen. Ook op dat voorstel reageerde hij op zijn welgekende manier.

Het LVSV, waarvan ondergetekende bestuurslid is, hanteert sinds de invoering van de (te) dure bewakingscamera’s in Leuven de leuze: “in een democratie hangen de camera’s in het stadhuis”, en is nog altijd niet van dat standpunt afgeweken. Tobback heeft van democratie en transparantie waarschijnlijk weinig kaas gegeten en gebruikt camera’s misschien liever om zijn inwoners te controleren dan om inwoners de kans te geven hem te controleren. De Burgemeester moet dit voorstel niet zomaar met de grond gelijk maken, maar het invoeren en er trots op zijn dat zijn gemeente behoort tot één van de eersten die een dergelijke transparantie in het lokale beleid ten tonele brengt!

Dit persbericht werd geschreven door LVSV'er Sander Volker.

Read more...

Excuses voor vroeger pleidooi voor legalisering softdrugs (Nicolas Raemdonck)

In 1997 organiseerde de Britse centrum-linkse krant The Independent een pro-cannabis mars naar Hyde Park in Londen. Het editoriaal van de krant riep op tot de legalisering van softdrugs. Er kwamen zo een zestienduizend manifestanten opdagen wat de mars tot een gigantisch succes maakte. Het succes van de mars was één van de redenen waarom de toen recent aangetreden Labour-regering onder Tony Blair de straffen op het bezit en gebruik van cannabis (zonder voorschrift) sterk verlaagde.

Twee jaar later kwam de paars-groene regering van Guy Verhofstadt aan de macht. Vooral de groenen eiste de legalisering van softdrugs. Onder impuls van de Groenen werd het gebruik van kleine hoeveelheden cannabis niet meer strafbaar gesteld. Het kweken van cannabis voor eigen gebruik is toegestaan, maar plantages voor verkoop of coffeeshops zijn nog steeds uit de boze en strafbaar. De Belgische regering heeft wel steeds benadrukt dat het ze een beleid voert van hulpverlening en preventie, eerder dan het legaliseren van softdrugs. Toch blijft bij sommige partijen links van het spectrum de roep naar verdere legalisering bestaan.

Ook de liberalen van de VLD, zelfs nog voor hun gedaanteverwisseling in een progressief alternatief, waren en zijn pleitbezorgers van verregaande legalisering in België, alhoewel sommigen, zoals Patrick Dewael, wel eens een ander geluid laten horen. Andere Europese landen, zoals Frankrijk en Zweden blijven rabiaat tegen de legaliseren of de versoepeling van gebruik van softdrugs.

Sommige voorstanders van de legalisering zullen dit een proces van maatschappelijke ontwikkeling noemen. Om minister van Karel De Gucht te parafraseren -die onlangs de Westerse landen die het homo-huwelijk niet erkennen brandmerkte als achterop in het maatschappelijke evolutieproces - zou de voorstanders argumenteren dat landen die tegen de legalisering zijn achterop blijven en verstarren in een behoudensgezind kader.

Los van het feit dat deze sociaal-Darwinisten elk realiteitsbesef hebben verloren, blijkt nu alvast dat de legalisering van cannabis geen onverdeeld succes was. Dezelfde Britse krant The Independent verklaart deze week in een nieuw editoriaal dat het zich verontschuldigt voor ooit de grootste pleitbezorger te zijn voor de legalisering van Cannabis. De beperkte decriminalisering van cannabis in Groot-Brittannië heeft immers voor een stijging gezorgd in het aantal mensen die verzorgd moeten worden voor drugsverslaving, vooral bij jongeren onder de achttien jaar. Dokters en drugs experten waarschuwen ook dat cannabis even schadelijke gevolgen kan hebben als de harddrugs cocaïne en heroïne. Het gebruik van cannabis kan zware mentale problemen teweegbrengen, waaronder psychoses.

Het links-liberale argument dat het de vrije wil is van de drugsgebruiker om zich zelf te onderwerpen aan cannabis gaat niet op en is zelfs een aanfluiting van de waarheid. Drugsgebruik is enorm schadelijk voor de maatschappij. Het laadt een enorme druk op ziekenhuizen, gezinnen, vrienden en kennissen. De verborgen kost van de legalisering is immens.

Laten we dus zeer voorzichtig omspelen met drugs en niet onbezonnen pleiten voor verdere legalisering. Het kan misschien zelfs beter zijn om de hele drugsregulering opnieuw te herbekijken en te realiseren dat legalisering helemaal geen stap vooruit is.

Read more...

Rede inderdaad zoek (Hoegin)

De gustibus et coloribus non est disputandum. De commilitones van het KVHV zullen die uitspraak wel kennen, en over de (bloederige) actie die zij verleden week aanrichtten bij het bezoek van Didier Reynders verschillen dus ook de meningen. Maar dat de rede zoek geraakt, zoals Bart Sturtewagen in De Standaard beweert, is waarschijnlijk door hem scherper opgemerkt dan de bedoeling was.

En Bart Sturtewagen is trouwens de enige niet die de kans ziet om zich eens goed te laten gaan naar aanleiding van de actie van het KVHV: Tom Naegels wil immers ook zijn spijkertje bijdragen. Niet ludiek genoeg naar zijn mening. Waren het nu linkse rakkers geweest, of belgicisten, ja, dan was de actie per definitie ludiek geweest. Die plasstickers van Animo bijvoorbeeld kon hij al veel beter smaken: wel nogal gemakkelijk en een beetje onzinnig, maar het woord «luguber» of misschien beter «onsmakelijk» kreeg hij toen niet uit zijn klavier getokkeld. Maar goed, in tegenstelling tot Bart Sturtewagen weet hij wel hoe de wind vandaag in Vlaanderen waait: aanwakkerend vanuit separatistische hoek, en het ventje is duidelijk zo slim dat hij nu al bezig is zijn bocht te nemen. Het is duidelijk dat je Tom Naegels niet met een tricolor vlaggetje in zijn handen zal betrappen wanneer het eens zover zal zijn.

Niet zo bij Bart Sturtewagen van le dernier carré. Om te beginnen steekt hij de loftrompet op over Didier Reynders. Zeker, hij blundert er behoorlijk op los op Financiën, maar «volgens velen behoort hij tot de slimsten die in en om de Wetstraat kunnen worden aangetroffen». Omdat in het land der zombies éénhersencel koning is? Bart Sturtewagen brengt meteen het bewijs aan: «hij heeft zichzelf in beperkte tijd een zeer verdienstelijk Nederlands aangemeten». Moet ik nu echt omvallen van bewondering voor zulke prestatie? Want dit is toch eens iets om over na te denken: blijkbaar heeft hij het Franstalige middelbaar kunnen afwerken zonder veel Nederlands te kunnen, maar dat was absoluut geen probleem om zelfs federaal vice-premier te worden. Oppassen wat je schrijft, Bart Sturtewagen!

Vervolgens geeft hij zich over aan een partijtje schelden op die «flurken», uit hun «enge, geborneerde clubjes», die met «goor lef» en «domweg» uit hun «mollengaten» zijn gekropen, «een stelletje heethoofden» met alleen maar «wansmaak en tunnelvisie». Als opwarming voor dat «groot journalistiek project» dat De Standaard samen met Le Soir zal starten op 24 maart kan dat toch wel tellen. Ik heb Bart Sturtewagen echter nooit in die termen horen razen toen het ging over bijvoorbeeld die actievoerders van het Lappersfortbos of de luchthaven van Deurne, ook al gedroegen die zich letterlijk als een stelletje bosapen. Hoe zou dat toch komen?

Het probleem is echter dat Bart Sturtewagen met zijn tirade lelijk in zijn kaarten laat kijken. Wanneer een groepje KVHV-studenten wat bloed over de auto van Didier Reynders giet, dan hebben zij zich «aan een Waals toppoliticus vergrepen». Toen Christiane de Celle stierf omdat een volledig Nederlandsonkundige MUG-eenheid naar Dilbeek (waar Vlamingen thuis zijn) werd gestuurd, heb ik Bart Sturtewagen niet horen tieren dat het Erasmusziekenhuis zich aan een Vlaamse had vergrepen. Toen was er geen sprake van agressie tegen personen, bijziendheid, ongastvrijheid of enggeestigheid. Maar toen moest er ook geen wagen van een Waals machtspoliticus even naar de car-wash gestuurd worden, en dat maakt natuurlijk al meteen een groot verschil.

De rede geraakt zoek, schrijft Bart Sturtewagen, maar eerlijkheid en zelfs maar een schijntje van objectiviteit of zakelijkheid zijn ze daar in Groot-Bijgaarden al lang kwijt. Over Vlaamsgezindheid wil ik het dan nog niet eens hebben. Verleden week was De Standaard het propagandakrantje voor de islam, volgende week willen zij zich prostitueren voor de Belgische zaak. Ze doen maar. Maar ze moeten wel niet verwachten dat er nog veel Vlamingen rondlopen die bereid zijn hen serieus te nemen. Daarvoor zijn er namelijk teveel die nog wél bij de rede zijn.

Read more...

Maartbarometer van De Standaard/VRT (Hoegin)

De Standaard en de VRT maakten gisteren de resultaten van hun maartbarometer bekend. Uit die peiling moet blijken dat de Lijst Dedecker met 3,2% van de stemmen de kiesdrempel niet haalt, maar het grootste nieuws had misschien wel moeten zijn dat CD&V sedert december ongeveer een zesde van haar kiezers kwijt is.

De peiling is de eerste die ook naar de kiesintenties voor de nieuwe partij van Jean-Marie Dedecker peilt. Er werd dan ook met spanning uitgekeken naar de resultaten voor die partij, en in het bijzonder of de partij de kiesdrempel zou halen of niet. In tweede instantie werd ook uitgekeken naar het effect van de Lijst Dedecker op de andere partijen, en dan in het bijzonder Vlaams Belang en Open Vld. De peiling van De Standaard/VRT duidt aan dat Lijst Dedecker de kiesdrempel niet zou halen, terwijl de gevolgen voor Vlaams Belang en Open Vld klein (niet-significant) zijn. De grootste beweging doet zich trouwens ergens anders voor: bij CD&V en N-VA.

Inderdaad, vergeleken met de peiling van november 2006, en zeker vergeleken met de peiling van december, gaat het Vlaams Kartel van CD&V en N-VA erop achteruit. Vergeleken met november bedraagt de achteruitgang 2,3%, ongeveer even groot als de foutenmarge dus, of op het randje van het significante. Vergeleken met december is de achteruitgang in ieder geval beduidend, maar toen werden CD&V en N-VA niet als één kartel behandeld. Interessant is ook dat wanneer de resultaten uitgesplitst worden, CD&V het volledige verlies voor z'n rekening moet nemen, terwijl N-VA status quo blijft. Het is jammer dat niet onderzocht werd waar die CD&V-kiezers vandaag naartoe zijn. Bovendien melden De Standaard en de VRT dat de populariteit van Yves Leterme stijgt. In de commentaren wordt deze paradox echter niet vermeld, laat staan toegelicht.

Vlaams Belang blijft ondertussen op hetzelfde niveau zitten, en zit in een lichtjes dalende trend wanneer we de resultaten van december even terzijde laten. In de peiling moet de partij wel knokken voor de tweede plaats met sp.a-SPIRIT, maar anderzijds moet ook opgemerkt worden dat de partij vandaag iets hoger noteert dan in dezelfde peiling vlak voor de verkiezingen van 2004, toen de partij maar liefst 4% werd onderschat (en sp.a-SPIRIT 2% overschat). Het is goed dit gegeven in het achterhoofd te houden: CD&V-N-VA zit in deze peiling bijvoorbeeld ook onder het niveau van juni 2004, toen het kartel maar liefst 5% overschat werd.

sp.a-SPIRIT blijft dus nagenoeg status quo, en schommelt ondertussen al meer dan een jaar rond de grens van 20%. Open Vld daarentegen zit nog steeds in een duidelijk dalende lijn, met vandaag het slechtste resultaat ooit bij De Standaard/VRT. De naamsverandering heeft dus voorlopig nog maar weinig effect gehad op het kiespubliek, en het verhaal over de «openheid» slaat blijkbaar niet echt aan bij de Vlaming.

Het resultaat van Groen! is exact hetzelfde als in november van verleden jaar, een stijging vergeleken met december. Zoals in de analyse opgemerkt wordt, kan de partij duidelijk niet profiteren van de huidige klimaathype. Dit moet een pijnlijke vaststelling zijn voor de ecologische partij: meer ambitie dan het halen van de kiesdrempel en in het parlement vertegenwoordigd geraken moet de partij voorlopig niet hebben, maar als het meezit raakt ze misschien wel op de wip om paars te depanneren. Het is eigenlijk verbazingwekkend dat er daarover binnen de partij nog geen interne revolutie is uitgebroken.

Komen we tot slot bij de Lijst Dedecker uit. In een eerste reactie lijkt Jean-Marie Dedecker tevreden te zijn met deze uitslag, maar het is duidelijk dat de lijst vrijwel geen uitzicht heeft op een parlementszetel, zelfs als we de foutenmarge bij het resultaat van vandaag bijtellen. Waar de kiezers van Lijst Dedecker vandaan komen is trouwens niet helemaal duidelijk: een deel komt van het Vlaams Belang, een deel van Open Vld en een deel van CD&V-N-VA, maar we hebben het hier over zulke kleine aantallen (grootteorde de helft van de foutenmarge en minder), dat het mij gevaarlijk lijkt hier grote conclusies aan vast te knopen. Concreet: tenzij de resultaten sterk herwogen werden hebben 13 van de 1014 ondervraagden gezegd dat ze vandaag op Lijst Dedecker stemmen, maar zonder die lijst voor Vlaams Belang zouden kiezen, 7 idem dito maar voor Open Vld, en nog eens 6 voor CD&V-N-VA. Beweren dat Open Vld het «tweede slachtoffer» is van de Lijst Dedecker is daarom nogal grotesk: de foutenmarge van de peiling is immers twintig keer groter dan het verschil tussen potentiële Open Vld-kiezers en CD&V-N-VA-kiezers. En dan zegt de commentator van dienst bij de VRT dat deze peiling De Stemmenkampioen niet is.

Meer zelfs, het is toch wel opmerkelijk dat De Standaard en de VRT de resultaten van de peiling van december compleet wegmoffelen. Vergeleken met die peiling gaat niet alleen de CD&V sterk achteruit –de partij verliest op drie maanden tijd ongeveer een zesde van haar kiezers zonder dat De Standaard of de VRT daar ook maar even op ingaan– bovendien gaat het Vlaams Belang lichtjes vooruit nu Jean-Marie Dedecker uit de N-VA werd gezet en alleen opkomt, terwijl de N-VA dan weer volkomen stabiel blijft. Er is de laatste maanden dus heel wat meer gebeurd dan dat Jean-Marie Dedecker een eigen partij heeft opgericht en wat kiezers afsnoept van Vlaams Belang en Open Vld, maar dat komen we jammer genoeg niet te weten. Een gemiste kans.

Read more...

Virtueel en lucratief landbouwen (Politiek Incorrect)

De Britse eurosceptische denktank Open Europe bracht enkele dagen geleden opmerkelijk nieuws aan het licht in verband met de beruchte Europese landbouwsubsidies.

Na empirisch onderzoek werd immers ontdekt dat er een serieuze lancune in de Europese wetgeving zit, waardoor zelfs een bewoner van een appartement in een grootstad landbouwsubsidies kan claimen. Het probleem zit hem in het feit dat de term 'landbouwer' onvoldoende strikt is gedefinieerd. Volgens de Europese regelgeving kun je landbouwsubsidies claimen wanneer je 68 are of meer grond in pacht hebt, en dit voor minimum 10 maand per jaar. Het is zelfs niet vereist deze grond ooit in je leven te betreden.

Open Europe ontdekte dat er nu in Schotland een hele handel aan de gang is waarbij landeigenaars stukken bergachtig land verpachten tegen de belachelijke prijs van - omgerekend - 7,30 euro per 40 are (de Engelstalige berichtgeving maakt melding van 'one acre'). Per 40 are in pacht kun je dan tot maar liefst 1.400 euro aan landbouwsubsidies per jaar claimen! Het gevolg is dan ook dat er in Schotland enorm lucratieve handeltjes ontstaan waarbij heuse financiële experts en beursspecialisten te pas komen. Een 'veldwerker' - figuurlijk dan... - van Open Europe heeft een transactie afgesloten ter waarde van 821 euro. Het gevolg is dat dit 447 euro per jaar oplevert aan Europees manna, en dit de volgende hervorming van het gemeenschappelijk landbouwbeleid, wat ten vroegste 2013 kan zijn. Dat zijn dus ten minste zes jaar gewaarborgde sommen op de bankrekening: 2.682 euro. U ruikt winst?

Volgens schattingen zou er in Schotland alleen al 809 km² - om een idee te krijgen: ongeveer vier keer de oppervlakte van de stad Antwerpen inclusief agglomeraties - aan land op die manier verhandeld worden. Subsidies die bedoeld zijn wegens 'ecologische motieven om het landschap te vrijwaren'. De vraag is natuurlijk: is dit een louter Brits of Schots fenomeen, of zouden andere landen en regio's in de Europese Unie dit snel-rijk-spel spelen op kosten van de belastingbetaler? Immers, het Verenigd Koninkrijk krijgt maar ca 9% van het totale Europese landbouwbudget toebedeeld. Misschien dat de geit van Yves Leterme dan toch nog niet zo onschuldig is als ze er op het eerste zicht uitziet.

Read more...

Neen Tegen Tewerkstellingsquota !(Vincent De Roeck)

Minister van "Werk" Peter Vanvelthoven verklaarde onlangs in de pers dat hij de invoering van tewerkstellingsquota overweegt om meer allochtonen aan een baan te helpen. Volgens de minister moeten quota mogelijk worden indien andere voorziene maatregelen niet helpen. Ik wens mij met klem te verzetten tegen de mogelijke invoering van tewerkstellings- en andere quota voor allochtonen. Net als de minister van Werk ben ik bekommerd over de lage tewerkstellingsgraad van allochtonen. Een volwaardige deelname aan de arbeidsmarkt is volgens mij immers een van de belangrijkste hefbomen tot integratie van allochtonen en tot succesvol samenleven in diversiteit.

Quota hebben echter een aantal zeer nefaste neveneffecten. Ze verstoren de arbeidsmarkt, vervalsen de competitie tussen mogelijke kandidaten voor een functie, beperken de wervingsvrijheid van de werkgever en ten slotte stigmatiseren ze bepaalde bevolkingsgroepen. Quota kunnen zo het racisme in de samenleving bestendigen en verergeren. Ik ben gekant tegen dit selectief doelgroepenbeleid en pleit voor een arbeidsmarktbeleid waar het individu centraal staat.

Er zijn volgens mij andere en betere recepten die de allochtonen, en bij uitbreiding de arbeidsmarkt als geheel, ten goede zouden komen. Allochtonen zouden meer kansen op werk hebben in een meer geliberaliseerde economie. De scholingsgraad van allochtonen ligt op dit ogenblik gemiddeld immers aan de lage kant en heel wat wetten en regels remmen de creatie af van activiteiten die typisch veel laaggeschoolden tewerkstellen (distributie, logistiek, ...). Zo verhinderen de wetten op de openingsuren van handelszaken dat deze langer open zouden blijven en dus meer mensen zouden tewerkstellen. De wet op de vestiging van handelszaken maakt dat de opstart van een nieuwe handelszaak nodeloos lang aansleept. Erg restrictieve milieureglementeringen (bvb. geluidsnormen) remmen dan weer de groei van logistieke activiteiten af. Om allochtonen meer kansen op werk te geven, zouden al deze wetten en regels best worden afgeschaft of versoepeld.

Allochtonen zouden tevens meer kansen op werk hebben als het verschil tussen loonkost en netto-loon voor een laaggeschoolde in ons land kleiner zou zijn. Om allochtonen meer kansen te geven op werk moeten de lasten op arbeid dus drastisch worden verlaagd (= minder hoge loonkost), moet de belastingvrije schijf in de personenbelasting worden opgetrokken (= hoger netto-loon), moeten de uitkeringssystemen meer voorwaardelijk worden gemaakt en beperkt worden in de tijd. Ik besluit: "Werk maken van werk voor allochtonen: volmondig ja. Quota: volmondig neen". Daarbij zou ook een vlaktaks nog perspectieven openen.

Dit opiniestuk werd geschreven door Philippe Debacker.

Read more...

Wetenschap à la Draulans

Even mee genieten van wat Knack van 7 maart 2007, p. 61, wetenschap noemt: "Zwart wordt wit":

"Philip Dewinter zal het niet graag horen, maar de European Journal of Human genetics beschrijft een aantal blanke Britten die rechtstreeks afstammen van zwarte Afrikanen. Dat is normaal, zult u denken, want alle mensen stammen af van zwarte afrikanen (1). De wortels van de mensheid liggen namelijk in Afrika. Het speciale aan de beschreven personen is echter dat ze afstammen van mensen die tussen 1800 en 300 jaar geleden van Afrika emigreerden naar wat nu Groot-Brittanië is. Dat bleek uit gedetailleerd onderzoek van hun genetisch materiaal. Wat niet alleen bewijst dat er vroeger al een substantiële (2) migratie van zwarten naar Europa moet zijn geweest, maar ook dat zwart in rassentermen een rekbaar begrip is(3). of m.a.w. Philip Dewinter heeft ongewtijfeld het potentieel om zo bruin als een Marokkaan te worden (4)."

1. Zou Draulans echt bedoelen dat wij afstammen van voorouders die kunnen geklasseerd worden als wat wij nu zwarte Afrikanen noemen ? Dan is dat een erg racistische veronderstelling, want ze impliceert dat de zwarte Afrikanen van vandaag eigenlijk veel dichter staan bij onze voorouders van duizenden jaren geleden dan blanke Europeanen, die intussen duidelijk geëvolueerd zijn ..... Het zou dan al veel correcter zijn te stellen dat we waarschijnlijk gemeenschappelijke voorouders hebben met de zwarte Afrikanen van vandaag, maar dat is wel iets heel anders dan zeggen dat we ervan afstammen. Overigens is de Out of Africa theorie niet onbetwist is de anthropologie.

2. Gelukkig voor ons is het artikel waar Draulans beweert de mosterd te halen te vinden op internet: "Africans in Yorkshire? The deepest-rooting clade of the Y phylogeny within an English genealogy", in European Journal of Human Genetics (2007) 15, 288–293. Het artikel zegt namelijk dat het een zeer zeldzame ontdekking heeft gedaan, de aanwezigheid van "afrikaanse" genen in autochtone blanke Britten uit Noord-Engeland. Dat gen werd namelijk gevonden bij 7 (acht) Britten afkomstig uit Yorkshire uit éénzelfde familie, waarvan men 18 mannelijke naamdragers heeft gevonden. Die zouden allemaal van dezelfde voorouder met het WestAfrikaanse gen moeten afstammen. Stellen dat dit bewijst dat er vroeger al een substantiële migratie van zwarten naar Europa moet zijn geweest, is wel een zeer merkwaardige toepassing van de statistiek. Misschien is die er geweest, maar dit volgt alvast helemaal niet hieruit. Het is ook perfect mogelijk dat die zwarte voorouder nooit in Engeland geweest is. De aanwezigheid van zwarte Afrikanen vanf de 16e eeuw in Engeland is overiegns ook bewezen, maar niet dat een substantieel deel van de autochtone Britten daarvan afstamt. Maar natuurlijk, een beetje zuiver denken leidt niet tot de conclusie die in het ideologisch kraam van Draulans past.

3. Uit genealogisch onderzoek hebben de auteurs van het artikel in EJHG afgeleid dat het gen in de familie is sedert minstens halfweg de 18e eeuw. Men moet niet veel van genealogie afweten om te kunnen uitrekenen hoeveel voorouders men gemiddeld heeft in de eerste helft van de 18e eeuw: 9 generaties met een verdubbeling van het aantal voorouders per generatie geeft 2 tot de negende macht, d.i. 512. Die 7 Britten hebben dus waarschijnlijk 1 zwarte en 511 blanke voorouders. En Draulans is verbaasd dat die mannen er niet ten dele zwart uitzien ?

4. Philip Dewinter is natuurlijk een dankbare pispaal voor de linkse media. Maar het is niet omdat een onzinnige redenering op een pispaal betrekking heeft dat het geen onzinnige redenering meer zou zijn.

Van dit soort wetenschap(sjournalisme), verlos ons Heer ....

Read more...

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (43) (Hoegin)

De klok voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde heeft lange tijd stilgestaan, maar is nu opnieuw aan het tikken: een maand geleden beslisten immers de burgemeesters van Halle-Vilvoorde dat zij geen kiezerslijsten zouden opmaken.Volgens de wet moeten zij daar nochtans ten laatste op 30 maart mee beginnen.

In hoeverre alle burgemeesters die beslissing opgevolgd hebben is mij onbekend, maar op 21 maart zal de actie in ieder geval geëvalueerd worden op een staten-generaal in Merchtem. Meteen zal daar duidelijk worden of er toch al burgemeesters door de knieën zijn gegaan, en wie dat eventueel zou zijn. Hoe dan ook is er opnieuw een mechanisme in gang gezet met een concrete datum waarop politici en burgemeesters over de kwestie kleur zullen moeten bekennen. In het bijzonder is het uitkijken naar de reactie van de Minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael indien enkele of alle burgemeesters voet bij stuk houden.

Wat duidelijk is, is dat het voor de burgemeesters deze keer moeilijker zal zijn om overstag te gaan voor onduidelijke beloftes van federale politici vergeleken met 2004. Voor VLD en sp.a is er in wezen weinig veranderd, en niemand verwachtte trouwens in 2004 dat zij het voortouw zouden nemen om de kieskring gesplitst te krijgen, maar voor CD&V en zeker N-VA stellen de zaken zich vandaag helemaal anders dan in 2004. Zij hadden immers gezworen dat zij niet in een Vlaamse regering zouden stappen zonder een splitsing, maar deden dat uiteindelijk toch omdat ze machteloos stonden tegenover de paarse federale regeringspartijen. Hun geloofwaardigheid heeft daarmee een serieuze knauw gekregen, en een nieuwe belofte dat zij niet in een federale regering zullen stappen zonder een splitsing kan daarom maar weinig indruk maken.

In het bijzonder voor de CD&V is Brussel-Halle-Vilvoorde een hete aardappel omwille van de vele tegenstrijdige belangen. Aan de ene zijde kan de partij de eis tot splitsing niet zomaar laten vallen, omdat daardoor ofwel het kartel met N-VA onmiddellijk (opnieuw) aan diggelen zou liggen, ofwel de N-VA totaal ongeloofwaardig zou worden binnen de Vlaamse beweging. Als bij de N-VA al vóór de verkiezingen «de dood in het hart» zou intreden, riskeert het kartel dat het laatste groepje Vlaams-nationalisten voorgoed in de armen van het Vlaams Belang (of Lijst Dedecker!) zou verdwijnen, met alle electorale gevolgen vandien, ook voor kartelpartner CD&V. Anderzijds kan de CD&V het ook niet té hard spelen in Brussel-Halle-Vilvoorde: wanneer enkele CD&V-burgemeesters er mee voor zouden zorgen dat de verkiezingen er volledig in het honderd zouden lopen, zou de partij wel eens al haar kansen voor een federale regeringsdeelname kunnen verspelen nog voor er nog maar één stem werd uitgebracht. Zelfs met 33% van de stemmen in Vlaanderen is de partij niet incontournable als Groen! bereid is in een nieuw paars-groen avontuur te stappen. Voeg daar nog eens de interne elementen aan toe die helemaal niet gediend zijn met een al te Vlaamse positionering van de CD&V, en het wordt duidelijk dat het afwachten wordt hoe die partij de komende weken en maanden de kwestie zal aanpakken.

Wat echter nu al vaststaat is dat de communautaire problematiek ondanks de verwachtingen en misschien vooral de hoop van sommigen wel degelijk een prominente rol zal spelen in de komende verkiezingscampagne. Voor het Vlaams Belang, dat het communautaire vooraan in zijn verkiezingsprogramma heeft geplaatst, is dit waarschijnlijk alleen maar een voordeel. Voor Groen! maakt het weinig of niets uit, en ook bij de sp.a en het kiespubliek van die partij leeft het thema niet echt. Erger is dit voor de VLD, dat nog steeds de «V» in haar naam voert, ook al wordt het belang van die letter vandaag afgezwakt door de nadruk op de «openheid» van de partij (en datzelfde geldt trouwens ook voor de «L», doch dit terzijde), terwijl de CD&V door de hele kwestie in een lastig parket komt, zowel intern als extern. Maar voor de N-VA is het toch wel ironisch te noemen dat precies een communautair thema uiteindelijk wel eens in het nadeel van de partij zou kunnen spelen: niet alleen riskeert de alliantie reeds voor de verkiezingen een enorme toegeving te moeten doen, bovendien doet de hele kwestie onvermijdelijk onverwijld terugdenken aan haar mislukking van 2004. Kiezers hebben over het algemeen een kort geheugen, maar geldt dat ook als zij met hun neus zo op de feiten gedrukt worden?

Read more...

Een genadeloos lucide romanticus (victa placet mihi causa)

.
Toen ik daarstraks zag hoe Vande Lanotte en di Rupo in Terzake een forum kregen, en hoe zij probeerden zich te positioneren, terwijl zij op hun stoelen vastgelijmd zaten en enkel een paar mantra's uit wisten te brengen, kreeg ik bijna medelijden. Bijna, want meer op zijn plaats is natuurlijk verachting voor politici die geen ernstig woord lossen, en die zelfs op bevriend terrein geen centimeter vooruit kunnen of willen of durven kijken. Kunnen en durven in één geval en willen in het andere.
Eén zin van Vande Lanotte beviel mij anders wel, want in zijn zenuwen zei de man: dat er geen wetenschap van de politiek bestaanbaar was – anders waren er geen politici meer, enkel nog wetenschappers. Mij goed, maar wat zullen zijn politicologische confraters daar van denken? Verder kwam er niets uit, behalve dat hij misschien, en misschien van de tewerkstellingspolitiek een puntje wilde maken, eventueel. (Dit alles gesteld natuurlijk, dat hij straks mee aan tafel zal mogen zitten? maar daar leek niemand aan te twijfelen.)
Ontroerend nog in deze uitzending, was de grote blijdschap die op alle gezichten stond na de schitterende resultaten van de enquête in de Libre Belgique.
Ach, ik wilde over iets anders spreken. De ons nu ontvallen Jean Baudrillard beweerde vijfentwintig jaar geleden dingen die ik toen wat scherp op de snee vond. Hij schreef wel heel mooi altijd, en grappig. Vooral daarom las ik hem, want zijn uitspraken klonken mij soms gewild provocerend in de oren, dandy- of goeroe-achtig zelfs. En diezelfde uitspraken, als ik ze herlees, klinken mij nu wat achterhaald ...in de zin van bewaarheid en vanzelfsprekend geworden. Baudrillard vond de "media" – hun manier om boodschappen uit te sturen – compleet ongeloofwaardig. Niet soms ongeloofwaardig, of in één of ander opzicht: .altijd en noodzakelijk.
Hij drukte dat ongeloof voortdurend uit in een onfilosofische stijl, scherp zoals ik al zei, maar met een flou artistique. Soms viel in zijn zinnen het werkwoord weg, soms het onderwerp, zolang zijn lezer maar kon invoelen wat er aan de hand was. Meer kon hij niet doen want Baudrillard was een romanticus (vertaalde eerst nog Duitse dichters) en hij vond zijn eigen boodschap al even problematisch.

Verdict d’incrédulité, de mécréance, qui s’étend aujourd’hui à tout ce qui nous est livré par le canal des média et de l’information, voire par celui de la science. Nous enregistrons tout, mais nous n’y croyons pas [...]. Il y a des gens aujourd’hui (ce sont les sondages qui le disent!) qui ne croient même pas à la navette spatiale! Il ne s’agit plus ici de doute philosophique quant à l’être et aux apparences, il s’agit de l’indifférence profonde au principe de réalité sous le coup de la perte de toute illusion. [...]
C’est ce qui fait que le bon vieux jugement critique et ironique n’est plus possible. On pouvait dire, pour en dénoncer la rhétorique: «Ça, c’est de la littérature!» On pouvait dire, pour en dénoncer l’artifice: «Ça, c’est du théâtre!» On pouvait dire, pour en dénoncer la mystification: «Ça, c’est du cinéma!» On ne peut pas dire, pour en dénoncer quoi que se soit: «Ça, c’est de la télé!» Parce qu’il n’y a plus d’univers de référence. Parce que l’illusion est morte, ou parce qu’elle est totale. Le jour où nous pourrons dire de la même façon: «Ça, c’est de la télé! Ça, c’est de l’information!» c’est que tout aura changé.

Jean Baudrillard.
Les Stratégies fatales.
Éditions Grasset & Fasquelle, 1983.

Verdict van stomme verbazing en ongeloof, dat zich vandaag uitstrekt tot alles wat wij geleverd krijgen door de kanalen van media en informatie en, waarom niet, door die van de wetenschap. Alles opslaan doen we nog wel, er geloof aan hechten niet […]. De dag van vandaag zijn er mensen (de peilingen zeggen het!) die niet eens in de space shuttle geloven! Geen sprake hier van een filosofische twijfel over schijn en zijn: de grondige onverschilligheid tegenover het realiteitsprincipe komt voort uit de teloorgang van elke illusie. […]
Zo komt het dat het oude vertrouwde kritische en ironische oordeel niet langer tot de mogelijkheden behoort. Als je iets artificieel vond, kon je zeggen: “Dat is literatuur!” Als je iets bedrieglijk vond, en dat aan de kaak wilde stellen, kon je zeggen: “Dat is cinema!” Wat je niet kunt zeggen, om wat dan ook aan de kaak te stellen is: “Dat is TV!” Omdat er geen allesomvattend referentiekader meer is. Omdat de illusie dood is, of omdat zij totaal is. Alles zal anders zijn, de dag dat wij het doodnormaal zullen vinden om te zeggen: “Dat is TV! Dat is informatie!”
.

Read more...