Het Turkse Staatsnegationisme (Vincent De Roeck)
In juli 1915 voorspelde een Turkse politieagent het reeds in een gesprek met het Deense Rode Kruis. Eerst vermoorden we de Armeniërs, daarna de Grieken en de Koerden. En effectief, na de jarenlange genocide op miljoenen Armeniërs, begon Turkije de Griekse minderheden aan de eigen westkust en op het eiland Cyprus te vervolgen en te deporteren. Vandaag de dag blijven dus nog enkel de Koerden over en ook daar wordt met de gekende Turkse grundlichkeit een mouw aangepast. De Koerden worden in Turkije vandaag nog steeds onderdrukt, achteruitgesteld, vervolgd en uitgemoord, al wil geen enkele Turk of Eurocraat dat gezegd hebben. De voorspelling van de politieagent werd volledig bewaarheid. Zo'n moordlustig volk zonder ook maar een grijntje respect voor mensenrechten hoort volgens mij niet thuis in Europa, misschien zelfs niet eens in onze wereld.
Hoe is het dan toch zo ver kunnen komen? Hoe is het mogelijk dat wij op het punt staan een land tot de Europese Unie te laten toetreden dat niet eens in Europa ligt, dat totaal geen respect heeft voor de mensenrechten, dat één van de 25 EU-lidstaten nog steeds niet erkent en dat nog steeds op voet van oorlog leeft met een andere EU-lidstaat? Turkije bezet vandaag nog steeds een deel van Cyprus en weigert het bestaan van een Armeense genocide te erkennen. Turkije is straatarm en koestert "oneuropese" waarden waardoor een opname van Turkije de Europese Unie niet enkel zal verlammen, maar uiteindelijk zelfs helemaal zal ontmantelen. Hoe is het, deze werkelijkheid van zaken indachtig, dan toch mogelijk en verklaarbaar dat het merendeel van de Europositivo's een Turkse toetreding wel genegen zijn?
Totaal onterecht wordt vaak verwezen naar een eerder gedane belofte aan Turkije. In 1963 sloot de Europese Economische Gemeenschap een associatieverdrag met Turkije waarbij dat land op termijn tot de EEG zou kunnen en mogen toetreden, net zoals het ook lid geworden was van de NAVO. Indertijd was iedereen tevreden met deze omfloerse bewoordingen. Turkije had immers een engagement op zak en de toenmalige Europese leiders waren voorlopig van Turkije en zijn aspiraties verlost. Hun ijdele en naïeve hoop dat dit alles wel zou overwaaien, ligt vandaag dus mee aan de bodem van de huidige crisis. Hun après nous, la déluge kunnen we wel zeer letterlijk nemen, want na een eventuele Turkse toetreding kunnen we inderdaad een zondvloed verwachten in West-Europa, een zondvloed van nieuwe migranten.
Nochtans is die belofte vandaag niet meer bindend. De EEG was louter een economische alliantie en bestaat vandaag, na de EU-verdragen van Maastricht, Amsterdam, Brussel en Nice, niet meer. Maar niemand heeft het lef Turkije hierop te wijzen. De EU is een politiek project geworden, waar geen plaats is, en in mijn ogen ook nooit zal zijn, voor een land als Turkije. Willen we de EU niet volledig in diskrediet brengen, moeten we eens definitief afstand gaan nemen van de huidige salamitactiek, de politiek van de voldongen feiten. Het Europese volk, ofschoon dit het establishment klaarduidelijk niets kan schelen, blijft dit niet eeuwig pikken. Of hebben de Eurocraten de uitkomst van de referenda in Frankrijk en Nederland misschien totaal anders geïnterpreteerd?
Het miskennen van de Armeense genocide is ook een officieel Turks staatsstandpunt. In de nieuwe strafwet worden afwijkende meningen op dit staatsnegationisme met 15 jaar eenzame opsluiting bestraft. Nochtans is het erkennen van deze genocide een voorwaarde tot toetreding, net zoals de erkenning van de Holocaust ook een voorwaarde is. Tussen 1915 en 1917 werden bijna 2 miljoen Christelijke Armeniers - voor de ogen van de ganse wereld - uitgemoord door de Ottomanen als gevolg van een besluit van de Turkse dictatuur om de Christenen te deporteren naar Oost-Turkije waar op hen niet het beloofde land wachtte, maar wel de dood.
Hoewel louter deze drie jaren internationaal als "genocide" gekwalificeerd worden, waren de Turken toen niet aan hun proefstuk toe. Deze genocide was niet enkel het intrieste hoogtepunt van decennialang onderdrukking en sporadische zuiveringsacties maar ook de voorbode van hun latere onverdraagzame verknechtingspolitiek tegen de Griekse en Koerdische minderheden. Op 1 april 1909 vond zo'n "sporadische" actie plaats in Adana, toen op één enkele nacht maar liefst 30,000 Armeniers afgeslacht werden. De andere steden en regio's van Cilicië kwamen nadien ook nog "sporadisch" aan de beurt. Niet enkel de Armeniërs waren kop van jut in Turkije, maar ook de Grieken (meer dan 400,000 doden in dezelfde periode) en de Assyro-Chaldeeërs (een kleine 50,000 doden) deelden zwaar in de klappen. Tot op vandaag weigert Turkije deze gebeurtenissen te erkennen, laat staan hun verantwoordelijkheid en dito schuld.
De Turkse indoctrinatie speelt op alle maatschappelijke vlakken en begint met het onderwijs waar deze genocide doodgezwegen wordt, gevolgd door de strafwet die afwijkende meningen zwaar bestraft. Op school krijgt de Turkse jeugd dit staatsnegationisme als leervak opgedrongen. Nochtans verbieden de Europese Unie en elke regel van goed fatsoen dergelijke praktijken. Opvoeding door geschiedenis vormt de basis voor een democratisch Europa, klinkt dit in Europraat. Nochtans weigert Turkije zich ook maar enigszins hiernaar te conformeren en leggen wij hun toetreding geen strobreed in de weg.
Een staat die nu al een eeuwlang pertinent weigert om de eigen misdaden uit het verleden onder ogen te zien en de nagedachtenis van de slachtoffers perverteert door geschiedenisvervalsing, verdient het volgens mij niet om lid te worden van een waardengemeenschap die de Europese Unie pretendeert te zijn. De Turkse barbarennatie hoort volgens mij niet eens tot het concert van beschaafde volkeren, laat staan tot Europa.
Dit artikel is in hoofdzaak gebaseerd op bronnenmateriaal uit het boek "Een brug te ver : Turkije in de Europese Unie".
Meer teksten van Vincent De Roeck op Libertarian.be
Hoe is het dan toch zo ver kunnen komen? Hoe is het mogelijk dat wij op het punt staan een land tot de Europese Unie te laten toetreden dat niet eens in Europa ligt, dat totaal geen respect heeft voor de mensenrechten, dat één van de 25 EU-lidstaten nog steeds niet erkent en dat nog steeds op voet van oorlog leeft met een andere EU-lidstaat? Turkije bezet vandaag nog steeds een deel van Cyprus en weigert het bestaan van een Armeense genocide te erkennen. Turkije is straatarm en koestert "oneuropese" waarden waardoor een opname van Turkije de Europese Unie niet enkel zal verlammen, maar uiteindelijk zelfs helemaal zal ontmantelen. Hoe is het, deze werkelijkheid van zaken indachtig, dan toch mogelijk en verklaarbaar dat het merendeel van de Europositivo's een Turkse toetreding wel genegen zijn?
Totaal onterecht wordt vaak verwezen naar een eerder gedane belofte aan Turkije. In 1963 sloot de Europese Economische Gemeenschap een associatieverdrag met Turkije waarbij dat land op termijn tot de EEG zou kunnen en mogen toetreden, net zoals het ook lid geworden was van de NAVO. Indertijd was iedereen tevreden met deze omfloerse bewoordingen. Turkije had immers een engagement op zak en de toenmalige Europese leiders waren voorlopig van Turkije en zijn aspiraties verlost. Hun ijdele en naïeve hoop dat dit alles wel zou overwaaien, ligt vandaag dus mee aan de bodem van de huidige crisis. Hun après nous, la déluge kunnen we wel zeer letterlijk nemen, want na een eventuele Turkse toetreding kunnen we inderdaad een zondvloed verwachten in West-Europa, een zondvloed van nieuwe migranten.
Nochtans is die belofte vandaag niet meer bindend. De EEG was louter een economische alliantie en bestaat vandaag, na de EU-verdragen van Maastricht, Amsterdam, Brussel en Nice, niet meer. Maar niemand heeft het lef Turkije hierop te wijzen. De EU is een politiek project geworden, waar geen plaats is, en in mijn ogen ook nooit zal zijn, voor een land als Turkije. Willen we de EU niet volledig in diskrediet brengen, moeten we eens definitief afstand gaan nemen van de huidige salamitactiek, de politiek van de voldongen feiten. Het Europese volk, ofschoon dit het establishment klaarduidelijk niets kan schelen, blijft dit niet eeuwig pikken. Of hebben de Eurocraten de uitkomst van de referenda in Frankrijk en Nederland misschien totaal anders geïnterpreteerd?
Het miskennen van de Armeense genocide is ook een officieel Turks staatsstandpunt. In de nieuwe strafwet worden afwijkende meningen op dit staatsnegationisme met 15 jaar eenzame opsluiting bestraft. Nochtans is het erkennen van deze genocide een voorwaarde tot toetreding, net zoals de erkenning van de Holocaust ook een voorwaarde is. Tussen 1915 en 1917 werden bijna 2 miljoen Christelijke Armeniers - voor de ogen van de ganse wereld - uitgemoord door de Ottomanen als gevolg van een besluit van de Turkse dictatuur om de Christenen te deporteren naar Oost-Turkije waar op hen niet het beloofde land wachtte, maar wel de dood.
Hoewel louter deze drie jaren internationaal als "genocide" gekwalificeerd worden, waren de Turken toen niet aan hun proefstuk toe. Deze genocide was niet enkel het intrieste hoogtepunt van decennialang onderdrukking en sporadische zuiveringsacties maar ook de voorbode van hun latere onverdraagzame verknechtingspolitiek tegen de Griekse en Koerdische minderheden. Op 1 april 1909 vond zo'n "sporadische" actie plaats in Adana, toen op één enkele nacht maar liefst 30,000 Armeniers afgeslacht werden. De andere steden en regio's van Cilicië kwamen nadien ook nog "sporadisch" aan de beurt. Niet enkel de Armeniërs waren kop van jut in Turkije, maar ook de Grieken (meer dan 400,000 doden in dezelfde periode) en de Assyro-Chaldeeërs (een kleine 50,000 doden) deelden zwaar in de klappen. Tot op vandaag weigert Turkije deze gebeurtenissen te erkennen, laat staan hun verantwoordelijkheid en dito schuld.
De Turkse indoctrinatie speelt op alle maatschappelijke vlakken en begint met het onderwijs waar deze genocide doodgezwegen wordt, gevolgd door de strafwet die afwijkende meningen zwaar bestraft. Op school krijgt de Turkse jeugd dit staatsnegationisme als leervak opgedrongen. Nochtans verbieden de Europese Unie en elke regel van goed fatsoen dergelijke praktijken. Opvoeding door geschiedenis vormt de basis voor een democratisch Europa, klinkt dit in Europraat. Nochtans weigert Turkije zich ook maar enigszins hiernaar te conformeren en leggen wij hun toetreding geen strobreed in de weg.
Een staat die nu al een eeuwlang pertinent weigert om de eigen misdaden uit het verleden onder ogen te zien en de nagedachtenis van de slachtoffers perverteert door geschiedenisvervalsing, verdient het volgens mij niet om lid te worden van een waardengemeenschap die de Europese Unie pretendeert te zijn. De Turkse barbarennatie hoort volgens mij niet eens tot het concert van beschaafde volkeren, laat staan tot Europa.
Dit artikel is in hoofdzaak gebaseerd op bronnenmateriaal uit het boek "Een brug te ver : Turkije in de Europese Unie".
Meer teksten van Vincent De Roeck op Libertarian.be
posted by Vincent De Roeck @ 14:01
8 comments
8 Comments:
In Turkije werd het stemrecht voor vrouwen 25 jaar vroeger ingevoerd dan hier. Hou der rekening mee dat er naast theocratische moslimlanden heel wat meer democratische moslimlanden zijn waar religie en staat volledig gescheiden zijn.
Oostenrijkste Prof. Erich Feigl zegt: Armeense genocide is een leugen.
USA historicus Prof van louisville universiteit Justin McCarhty zegt: Armeense genocide is opgebouwd uit pure leugens. USA Guenter Lewy zegt "ook dat een pure leugen is.
en dit moet je goed opletten daar komt het.....1. Armeense Kabinet voorzitter Meneer Ovanes Kacaznuni zegt dat er geen sprake is van een armeense genocide die bron is uitgehaald in de arsiven van Ruslan die is nu uitgekomen als boek in Turks en engels die word binnenkort vertaald in het Nederlands. Dat is geschreven daar hem zelf in de tijd 1923 dit is de grootste bewijs dat de Armeense genocide een leugen is.
Hebben jullie ooit nagedacht waarom er geen Turken in Armenie wonen ,Maar wel armeniers in Turkije?? En wat denken jullie over die Armeense terror groep ASALA die 17 turkse diplomaten hebben vermoord om aandahct te trekken??? en wat denken jullie over die Genocide die is gepleegd door de Armeeniers tegen de Azarbeejcanen .??? nog 12 jaar geleden.. wie is nou onschuldig? denk aub goed na.. luister naar je hart.
Armenie kan geen graven tonen waar Armeniers begraven liggen...Maar Turkije heeft tientallen Graafplaatsen aangetoond waar duizenden mensen samen zijn begraven.
In de Tijd van Osmaanse Rijk waren toen 22 Armeense ministeries, 33 volksvertegenwoordigers, 21 burgemeesters, 7 armeense ambassade...
Maar in de 1ste en 2de wereld oorlog hebben Armeniers met Rusland samen een genocide gepleegd aan de Turken... Natuurlijk zijn er 10 duizenden armeniers gedood dat is logisch want er was toen oorlog...
In canakkale zijn er 100 duizend Turken dood gevallen tegen Griekenland en avustralie is dat ook mischien een genocide?
Aub wees slim... Er zijn geen betrouwbare bronnen die kunnen aantonen dat er wel genocide was plaatsgevonden...
Wat een onzin toch. In het westen trekt men snel conclusies. Het is nog niet aangetoond of de Turken een massamoord op de Armeniers hebben gepleegd. Hoe kan het westen nou beweren dat dit gebeurd is als het niet eens is onderzocht ?
Ik hoop van harte dat Turkije zijn banden met de Europese Unie zal verbreken en zijn verlichting zal zoeken in het oosten.
Wij mensen in het midden oosten kunnen alleen een blok vormen tegen deze hypocriete westerlingen als wij samenwerken. Dus weg met het nationalisme
Iedereen ziet dat het westen, een verdeel en heers politiek toepast in het middenoosten.
Kijk maar zelf. Er is momenteel een burgeroorlog gaande in Irak, Libanon en Palesina. Ik vraag me af wie hier voordeel bij heeft.
Daarnaast vraag ik me ook af, waarom Turkije een strikt seculier land is terwijl Iran weer het tegen pool. Wie heeft er voordeel bij als Iran en Turkije geen samenwerkingsverdagen met elkaar kunnen afsluiten.
Of Turkije in de EU moet toetreden ??? Nee. Het zal nooit gebeuren.
Wat Turkije beter kan doen is zich zien te verlossen van
zijn slaaf positie aan de IMF.
We moeten dieper gaan. De Europese Unie is niks meer en minder dan een vorm om een grote groep mensen te onderwerpen aan een centraal machtspunt. Zodat de elite meer controle heeft. Dat willen wij ons volk toch niet aan doen ????
Misken echter niet de rol van de Turkse krijgsmacht voor het behouden van die scheiding tussen religie & Staat. In de Europese Unie heeft dat Turks leger niets, noegabollen te zeggen in de binnenlandse Turkse politiek.
Moest ik Islamist zijn zou ik enorm voorstander zijn van Turkse toetreding tot de Europese Unie, dan moet eindelijk dat Turks leger zwijgen en mogen ze niet ageren.
Daarnaast ben ik van mening dat de wreedheden die ter sprake komen in het blogartikel in het verlengde liggen van het Ottomaanse verleden van de Turkse Staat.
Turkije al dan niet EU-lidstaat?
PRO:
Als Turkije toetreedt, geraakt de EU over echt niets meer akkoord, en verandert ze in een intergoevernementele verdragszone die niet veel meer dan vrijhandel inhoudt.
CONTRA:
- De 27 Europese regeringen zullen het heus wel over regulering eens raken, of ze nu met 6, 15 of 28 zijn. In elk van de landen is de wetgeving een worst die het resultaat is van een afkoopproces tussen veel meer dan 28 belanghebbenden. Niettemin blijkt de EU-regulering wel afgestopt te zijn sinds de uitbreiding met 10 in 2004 (op REACH na, dan wel). De vraag is of dat zo blijft. Wellicht wel, want de EU zal al haar energie mogen aanwenden om de euro te behouden, die zwaar onder vuur komt, als Italië niet snel begint te besparen (en dat zullen ze niet snel doen).
- Als Turkije toetreedt, worden de brave Turken ook onderworpen aan de 90.000 pagina's van het "acquis communautaire". Willen we die brave mensen dat aandoen?
- Als Turkije toetreedt, gaat een deel van ons belastingsgeld naar de corrupte Turkse overheid.
Zou Turkije mogen toetreden als er een garantie komt dat de Turken in Turkije blijven? Ik wil zelf niet dat er een grote migratiestroom ontstaat wanneer Turkije toetreed. Dit is niet goed voor de Turken EN niet goed voor de Europeanen. Een nog grotere Turkse minderheid zou de sociale spanningen kunnen verhogen en het zal een rem zijn voor de sociaaleconomische ontwikkeling van de Turken in Europa. Ik wil dat er een akkoord komt waarbij het de Turken voor 15 jaar verboden worden te verhuizen naar Europese landen. Als Turkije dan nog niet economisch voldoet zou deze periode verlengd moeten worden totdat de Turken geen behoefte meer hebben naar Europa te verhuizen.
Dit is toch al te gek, Moestafa.
Ten eerste is er nu reeds een gestage migratie van Turken naar Europa. Hoe denkt u dat te kunnen tegenhouden (in de veronderstelling dat dit wenselijk zou zijn) als Turkije toetreedt tot de EU? Ten tweede is het te gek om een land toe te laten als men er geen vrij verkeer van personen (een van de hoekstenen van de EU) mee wil hebben. Ten derde zijn de redenen om Turkije niet toe te laten veel fundamenteler dan migratievrees.
Overigens ben ik wel akkoord dat het voortdurend wegtrekken van Turken uit Turkije ook voor dat land geen goede zaak is. Met name het feit dat zovele studenten hier blijven hangen en dat Turkse ingenieurs en dergelijke naar Europa trekken is nadelig voor de verdere stabiele ontwikkeling van Turkije. (Voor sommige nog veel minder ontwikkelde landen stelt dit probleem zich nog veel erger).
Versterking van het Turks hoger onderwijs en de onderwijskansen in Turkije zelf zou een van de prioriteiten moeten zijn, evenals een lange-termijnpolitiek om de economische ontwikkeling in Turkije op een stabiele wijze te versterken.
No offense Mustafa Mekaçil...ik zou Turkij niet toelaten (onder geen beding) als lid, wel beschouwen als een bevoorrechte partner. Dat de Turken eens zelf beslissen hoe ze hun Staat hervormen, dat we samenwerken op economisch vlak oké.
Een reactie posten
<< Home