De Europese hersenspoeling (Politiek Incorrect)

Adolf Hitler mag op 30 april 1945 dan wel zelfmoord hebben gepleegd, zijn geest waart duidelijk nog over het Europese continent. Meer zelfs: Nazi-Duitsland is herrezen! Alleen voert dit nieuwe imperialistische rijk geen strijd onder hakenkruisvlag, maar wapperen er nu van Algeciras in Zuid-Spanje tot Gällivare in Zweeds-Lapland donkerblauwe vlaggen met een cirkel van twaalf gele sterren. Die Fahne hoch! Hitler zou er alleen maar van kunnen dromen om zo'n imperium in zijn bezit te kunnen nemen. Tweede verschilpunt met het Duitsland van 1933-1945 en de huidige Europese Unie is de manier waarop strijd geleverd wordt: in 40-45 was dit met behulp van tanks, bommen, gevechtsvliegtuigen en U-boten. Vervang deze wapens door reglementitis, verdragen, machtsusurpatie en ondemocratisch schijnvertoon en merk hoe, deze keer niet vanuit Berlijn maar vanuit Brussel, heel Europa veroverd wordt. De reden waarom zowel de burger als de nationale beleidsvoerder zijn schouders ophaalt bij deze Europese machtsuitbreiding valt eenvoudig te verklaren: in 1945 kon je aan de hand van lijken, concentratiekampen, geruïneerde steden en massagraven makkelijk de effecten van imperialisme aanschouwen. Vandaag kristalliseert dat imperialisme zich onder de vorm van dikke stoffige wetboeken en bundels verdragsteksten. Zaken die bij geen mens ook maar de minste beroering opwekken: de Europese Unie en haar machtslobby speelt het spel dus zeer sluw.

Nog een gelijkenis tussen Nazi-Duitsland en haar opvolger, de Europese Unie, is de manier waarop zij "het volk en haar nationale identiteit" verheerlijkt. In Hitleriaans Duitsland was ieder kind vanaf 12 jaar verplicht zich aan te sluiten bij de Hitlerjugend, en voor de allerjongsten waren er uiteraard de staatsindoctrinaties op de schoolbanken: zo werden de kinderen geleerd hoe een Jood te herkennen en werd het 'Onze Vader' 's ochtends vervangen door een eed aan de Führer. Diezelfde indoctrinatietechnieken worden vandaag de dag ook nog door de Europese Unie gebruikt. Een zeer recent voorbeeld toont dit aan.

In mei 2006 werd op initiatief van de Duitse (federale) minister van Onderwijs, Annette Schaven, een werkgroep samengesteld bestaande uit vijf Duitse en vijf Franse historici. Hun missie? Het samenstellen van een "handboek" over de Europese geschiedenis. Deel I van dit handboek is ondertussen al klaar (gepubliceerd in het Frans en het Duits; andere vertalingen volgen eventueel later) en handelt over de geschiedenis van Europa na de Tweede Wereldoorlog (en wij, leken, maar denken dat de geschiedenis van Europa ongeveer begon met de Minoïsche beschaving (ca 3000 tot 1400 voor Christus) op Kreta!) . De bedoeling is dat dit boek op termijn op zowat alle middelbare schoolbanken in de Europese Unie terechtkomt, zodat er aan een "gemeenschappelijke cultuurvorming" kan worden gekomen. Het voorstel krijgt overigens de steun van de Franse minister van Onderwijs, Angela Merkel (huidig voorzitter van de EU) en de voltallige Europese Commissie.

De ware bedoeling natuurlijk is om de Europese jeugd te indoctrineren met de 'Europese gedachte' en hun blindelings te doen geloven in het ware Europese geloof. Dat er dan in de middelbare schoollessen gebruik gemaakt zou worden van 'EU-handboeken' is zeer bedenkelijk: alsof de geschiedenis van Spanje dezelfde zou zijn als die van Litouwen! Waarmee de Europese Unie haar ware gelaat laat zien: iedere vorm van nationale bewustwording moet onder de knoet worden gehouden ten behoeve van de Nieuwe Europese Orde (NEO). NEO-nazisme krijgt op die manier trouwens een wel heel bijzondere bijklank... Ten tweede zou deze maatregel - ze is nog niet gekomen, dus laat ons hopen dat ze er ook nooit komt - betekenen dat de Europese Unie zich rechtstreeks komt mengen met het onderwijs, een bevoegdheid die wegens haar specifieke eigenheid aan de nationale lidstaten toekomt (op welk niveau het overigens beter geprivatiseerd zou worden, maar dat is een andere discussie).

Het feit dat dit handboek trouwens louter een propagandamiddel is, blijkt ook uit de tekst zelf. Zo staat er het volgende te lezen: "Door haar wil om samen te werken met de Derde Wereld, haar geloof in het multilateralisme en haar bereidwilligheid tot dialoog met andere regio's, verschijnt de Europese Unie als een model op het internationale toneel." Van objectieve geschiedschrijving is hier al geen sprake meer, wel van platvloerse propaganda gehuld in een jasje van politiek-correct taalgebruik.

De utopie van een 'Europese' geschiedschrijving bleek ook al tijdens de werkzaamheden van de werkgroep zelf. Zo werd op een bepaald moment de rol van het communisme in het naoorlogse Europa besproken. Terwijl de Franse historici hier niet al te veel belang aan hechtten (het naoorlogse Frankrijk leefde immers in een roes van hedonisme en modernisme, aangewakkerd door de filosofie van denkers (en Sovjetbeminnaars...) als Jean-Paul Sartrte en met de uiteindelijke "climax" die zich uitte in de mei 68-barbarij (terwijl datzelfde jaar in Praag studenten op straat kwamen om juist te protesteren tègen die ideologie!)), stonden de Duitse historici - de bloedige aanslagen van de Rothe Armee Fraktion en de spanningen tussen de Bondsrepubliek en de DDR nog goed in het geheugen - nogal sceptisch tegenover het communisme. Vandaar dat de Franse en Duitse uitgave van het boek desalniettemin "lichtjes verschillend" is. Wat gaat dat dan geven als dat boek in alle 27 lidstaten moet verschijnen? Hopelijk komt er snel een deel II van dit handboek, getiteld "Europa na de ineenstorting van de Europese Unie".