Een (voorlopige) analyse van het Vlaamse politieke landschap

Wie heeft er zondag naar Panorama gekeken? De aflevering rond Jean Marie Dedecker.
[Een poging om het Vlaamse politieke landschap te omschrijven zoals ik ze zie en de daaruit emanerende gevolgen.]

Het bipolaire politiek veld/systeem.
De attentere lezer zal opmerken dat ik het Vlaams politieke landschap in een bipolair systeem opdeel. In essentie richt zich dat op het conflict tussen Belgische Staat en Vlaamse Onafhankelijkheid. Er zijn twee grote kampen, één pro Vlaamse Staat (VSK) en één Pro Belgische Staat (BSK).

In het VSK[amp] ontwaar ik 4 natuurlijke partijen: Vlaams Belang, N-VA, VLOTT en Lijst Dedecker (LDD). In het BSK kan men CD&V, SP.a, VLD en GROEN! terugvinden.

Obstructies in het bipolaire politieke systeem.
Het probleem zit hem erin dat er scheeftrekkingen zijn mede door de 5% kiesdrempel voor politieke partijen, de financiering vanuit de Staat van politieke partijen die hiervoor eerst de kiesdrempel moeten overschrijden zodus verkozenen hebben, en als laatste het Cordon Sanitaire dat ik plaats in een conflict context rondom de Belgische Staat.

De 5% kiesdrempel en partijfinancieringsysteem zorgt ervoor dat beginnende partijen hun heil moeten gaan zoeken bij de grotere bestaande partijen. In dat opzicht lukt ze in haar politieke doelstelling om de ‘politieke versnippering’ te ‘voorkomen’. Daarom is men overgeschakeld naar de kartelformule of het quasi opslokken van andere politieke partijen. Grootste boosdoener is het Cordon Sanitaire dat men legitimeert als door te verwijzen naar het strafbaar stellen van gedachten, verwijzend naar ‘1930’ scenario’s en werd gedemocratiseerd want de ‘kiezer weet op voorhand dat die partij uitgesloten wordt’.

Gevolg van de obstructies.
Het bovenstaande complex zorgt voor een zware verstarring van het politieke en democratische systeem. Een parlementaire democratie steunt op politieke vernieuwing, op absolute vrijheid van meningsuiting en in het mogelijk maken van politieke vernieuwing door de opkomst van nieuwe partijen. Geen van deze drie criteria voldoet men.

Het gevolg hiervan is het ontstaan van een kartel tussen het Conservatieve Vlaams Belang en het Liberale (Klassiek?) VLOTT die beiden opgeslokt zitten binnen het Cordon Sanitaire.
Uit een doodsangst om opgesloten te worden in een Cordon Sanitaire nam de N-VA haar toevlucht tot een partij behorende tot het BSK, voornamelijk de CD&V.
De LDD doorging eerst een heel debacle. De frontman, Jean Marie Dedecker, verkoos eerst de N-VA [de zelfverklaarde Vlaamse CSU], in plaats van VLOTT uit een drang om te ontkomen aan het Cordon Sanitaire. De CD&V blies sito presto het kartel op met N-VA met als gevolgtrekking dat Jean Marie Dedecker met klikken & klakken buitenvloog om het kartelherstel te beoogen.

Jean Marie Dedecker besloot dan om de Lijst Dedecker op te richten om toch nog maar uit de klauwen van het Cordon Sanitaire te blijven, desondanks aandringen van Vlaams Belang en de rest van de politieke wereld (journalisten incluis). Ik heb enige extra inzichten verkregen dankzij ‘Panorama’. Mijn vermoeden is dat Jean Marie Dedecker wel zou willen samenwerken met het VB/VLOTT maar dat hij niet kan wegens teveel interne oppositie tegen een dergelijk beweging. Het uiteindelijke compromis is dat men ‘het democratisch zal oplossen wanneer het probleem zich stelt’. Men zag daar ook de geboorte van het logo Lijst Dedecker, dat brengt natuurlijk het beeld van ‘Lijst Pim Fortuyn’ en haar politieke succes tot stand in het onderbewustzijn. De kleur licht blauw en donkeroranje met de zwarte randjes geven onbewust het signaal van donkerblauw en de kleuren van het Vlaams Belang (Oranje & Zwart).

Binnen de BSK heeft men de keuze uit 4 stromingen: Conservatief met christelijke inslag: CD&V, Links Liberaal (VLD), ‘Sociaal democratisch’ dat velen als eerder links liberaal bestempelen (SP.a/SPIRIT) en ecologisten (GROEN!). Allen hebben één gezamenlijk streefdoel: Belgische Staat behouden in de vorm van een confederatie, federale staat of andere.

Strategische implicaties van de bovenstaande bipolair systeem.
De N-VA is onbetrouwbaar als VSK type partij. Zij zit in een kartel dat wellicht ten dode is opgeschreven wanneer zij haar volwaardig eigen standpunten zou doordrukken. Standpunten zoals Vlaamse onafhankelijkheid of ‘dubieuze’ eigen leden. Wat opvalt uit de Stemmenkampioen, in hoeverre deze accuraat is, is dat men slechts 38% Vlaamse kiezers kan vinden binnen CD&V. Een percentage dat tot 49% toeneemt met de toevoeging van de N-VA. Dat lijkt - volgens mij althans - aan te duiden dat het kartel ook een andere functie heeft voor de CD&V, namelijk een stabiliserende functie. Het ‘Vlaams ongenoegen’ binnen de CD&V die duidelijk kiest voor onafhankelijkheid van Vlaanderen kan opgevangen worden door de N-VA. De N-VA heeft met andere woorden individueel groeipotentieel maar prefereert om te blijven uit ‘survival’ motieven en ‘wegen op het beleid’ dat zich ook lijkt te vertalen in postjes bemannen (o.a. binnen de Vlaamse regering). De CD&V heeft een incentive om zich ‘Vlaams’ op te stellen, niet alleen uit pure noodzaak maar ook voor electoraal gewin.

Het kartel VB/VLOTT vormt in deze ook eerder een stabiliserende macht, het vangt het liberale segment op van het Vlaams Belang. Segment dat zich minder kan doordrukken op economisch vlak maar wel op gebied van de Freedom of Speech. In die zin vormt het kartel een verruimingsoperatie.

De LDD zit met een probleem van geloofwaardigheid, mee dankzij Panorama. De mist die men spijt rondom een kartel met ‘Vlaams Belang’ of niet, zorgt voor problemen. De kiezer die wil overstappen maar doodsbang is van het Vlaams Belang…is te onzeker. De kiezer die wil overstappen, samenwerken maar toch afstand houden van het Vlaams Belang…kan er niet op vertrouwen dat men ‘pragmatisch’ zal samenwerken. Dat is een element dat verduidelijkt dient te worden, m.a.w. kleur bekennen. Maar als hij het verkeerde kleur bekent dan zit LDD met een probleem. De onafhankelijke koers van LDD zal theoretisch problemen vormen, alleen lijkt uit het programma (op de website) dat men min of meer uit het vaarwater blijft van Vlaams Belang [meer democratie, migratie, recht en orde], in hoeverre blijft men uit het vaarwater rekening houdend met VLOTT? Hmm, moeilijk. Zal men zich kunnen onderscheiden van VLOTT? Een kiezer die pragmatischer is of geen probleem heeft met Vlaams Belang maar toch een ‘liberale partij’ wenst kan dan evengoed naar VLOTT gaan.

De Confederale Stap.
Een zwaard dat langs beide kanten zal snijden. Een confederatie impliceert volledige Vlaams autonomie zonder onafhankelijkheid en het erkende bestaan als een aparte Statelijke entiteit.
Dat dempt de incentive van de kiezer voor Vlaamse onafhankelijkheid, dat verlengt met andere woorden het bestaan van de Belgische Staat. Sommigen stellen met vol overtuigen, mogelijk overmoedig, dat door de leegte van de Belgische constructie die van zelve zal verdwijnen. Alleen stel ik mij daarbij de vraag: Waarom doen de BSK partijen dan zoveel moeite om te behouden? Zij moeten toch een persoonlijke incentive hebben, het enige die ik kan bedenken dat is macht. Op één of andere manier moet dat zo aantrekkelijk zijn, dat zou ook de knechtmentaliteit ten aanzien van de Franstalige partijen verklaren. Dat zal men enkel verbreken bij hoogste noodzaak zoals nu met het falen van de Federale Staat.

Falen van de Federale Staat.
Gebrek aan legitimiteit want Nederlandstaligen kunnen niet kiezen op Franstalige politici wegens de scheiding van het electoraat. Binnen ons eigen electoraat is er een gebrek aan democratie, gebrek aan mogelijkheid om de politicus & minister ter verantwoording te roepen want we stemmen op vlak van provinciale lijsten. Hoe wilt u nu dat ik Dewael en Verhofstadt voor hun verantwoordelijkheid stel? Ze zitten in Limburg & Oost-Vlaanderen, ik kan hen niet persoonlijk een kloot aftrekken. We hebben met andere woorden te maken met een indirect verkiezingssysteem dat niet de nodige legitimiteit brengt aan het beleid. Tevens ben ik van mening [zoals Scruton, conservatief] dat er in ieder geval een gebrek is aan legitimiteit omdat er geen sprake is van een Belgische Natie, zoiets bestaat gewoonweg NIET.
Verder is er de bestuurlijke complexiteit en inefficiëntie ten top ten koste van de economie die men bij hoogdringendheid moet aanpakken want we zullen alle financiële capaciteiten nodig hebben voor het nakende ‘sociale’ om niet te stellen ‘socialistisch’ bloedbad van de vergrijzing en andere sociale problematieken [immigratie, werkloosheid, infrastructuur investeringen, concurrentievermogen in geglobaliseerde economie…].