De Rode Tsaar (Vincent De Roeck)

In 2006 nam de Russische president Vladimir Poetin de fakkel over en werd hij de nieuwe tijdelijke voorzitter van de G8, oftewel de selecte club van de rijkste democratieën in de wereld. Nochtans is Rusland niet eens een volwaardig lid en beantwoordt het als staat niet aan de minimum vooropgestelde vereisten tot lidmaatschap. De angst van Europa om de energieleveringen vanuit Rusland te zien afnemen, legt Poetin alvast geen windeieren. Plots is zijn aanwezigheid bij de G8 de normaalste en meest aanvaardbare zaak van de wereld. De EU heeft geen zin om zoals Oekraïene vorig jaar of zoals Georgië, Wit-Rusland en Moldavië dit jaar het slachtoffer te worden van de Russische willekeur op energievlak. Na kritiek vanuit Kiev op het Russische beleid, draaide 's werelds grootste gasproducent Gazprom, een oubollig Russisch staatsbedrijf, daags voor nieuwjaar 2006 de gaskranen dicht, wat een kleine energiecrisis in de Oekraïene teweeg bracht. Hetzelfde gebeurde afgelopen jaar met tal van andere GOS-staten. Poetin verklaarde wel reeds de EU nooit te willen schamperen of chanteren met de Russische energiebronnen als drukkingsmiddel, maar door iets dergelijks te spuien, wist plots iedereen dat hij ons effectief KAN chanteren! Als windhanen wijzigen onze moedige leiders hun houding ten aanzien van Rusland, met alle gevolgen van dien.

In 1975 werd de G6 ("Group of Six") boven het doopvont gehouden als een samenwerkingsverband tussen de zes grootste industrielanden in de wereld, met name Frankrijk, Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Japan, Verenigde Staten en Italië. De voorwaarden voor lidmaatschap waren drieledig. Ten eerste dient men één van de rijkste landen wat betreft BNP te zijn. Ten tweede dient men een hoge welvaart en levensstandaard te kennen. Ten derde dient men een volwaardige democratie te zijn met respect voor de mensenrechten. In 1976 werd de G6 omgevormd tot G7 ("Group of Seven") na toetreding van Canada. In 1998 treedt Rusland toe en wordt de G7 plots de G8 ("Group of Eight"). Niemand die dat zag aankomen of begrijpen kon. De laatste tijd is ook de EU steeds aanwezig bij de G8 daar de vier EU-lidstaten van de G8 op economisch vlak niet langer volledig onafhankelijk beslissingen kunnen nemen. Men spreekt soms ook wel eens van de G9. Er is ook sprake om binnen afzienbare tijd de drie groeilanden Brazilië, India en China toe te laten als leden. Zij moeten zich echter eerst nog conformeren naar de drie minimumvereisten.

Wat doet Rusland bij die G8? Wat betreft zijn BNP maakt hij eventueel nog wel kans daar Rusland in absolute waarden bij de dertig meest producerende landen behoort. De levensstandaard en het welvaartsniveau in Rusland zijn echter allesbehalve in proportie met dat BNP. Bedelaars, daklozen, zieken, e.a. zijn in Rusland eerder de regel dan de uitzondering. Rusland behoort volgens de VN nog steeds maar tot de "tweede wereld" (de landen op weg naar welvaart). Hoe kan men dit rijmen met de tweede toelatingsvereiste? Het antwoord is eenvoudig. Men kan dit daarmee niet rijmen! Tenslotte heb ik ook nog vragen bij het democratisch karakter van de Russische Federatie met zijn ongenaakbare "Rode Tsaar" aan het hoofd. Amnesty International en Human Rights Watch leveren al jaren enorme kritiek op Rusland omdat het de mensenrechten niet respecteert!

Kortom, Rusland beantwoordt niet aan twee van de drie toelatingscriteria, maar toch mocht het toetreden en zelfs voorzitter van de G8 worden. Begrijpen wie begrijpen kan. Een dergelijk precedent opent anders wel perspectieven voor Turkije dat de EU-toetredingsverplichtingen nu ook met een gerust hart naast zich neer kan leggen. De EU zal ongetwijfeld ook de toetreding en dominantie van dat land geen strobreed in de weg leggen.


Meer teksten van Vincent De Roeck op Libertarian.be